Fréttablaðið - 10.06.2020, Blaðsíða 10

Frá degi til dags
Halldór
ÚTGÁFUFÉLAG: Torg ehf. STJÓRNARFORMAÐUR: Helgi Magnússon FORSTJÓRI OG ÚTGEFANDI: Jóhanna Helga Viðarsdóttir RITSTJÓRI: Jón Þórisson jon@frettabladid.is, FRÉTTASTJÓRAR: Ari Brynjólfsson arib@frettabladid.is,
Garðar Örn Úlfarsson gar@frettabladid.is MARKAÐURINN: Hörður Ægisson hordur@frettabladid.is FRÉTTABLAÐIÐ.IS: Kristjón Kormákur Guðjónsson kristjon@frettabladid.is.
Fréttablaðið kemur út í 80.000 eintökum og er dreift ókeypis á heimili á höfuðborgarsvæðinu og Akureyri. Einnig er hægt að fá blaðið í völdum verslun um á landsbyggðinni. Fréttablaðið áskilur sér rétt til að birta allt efni blaðsins í stafrænu formi og í
gagnabönkum án endurgjalds. ISSN 1670-3871 FRÉTTABLAÐIÐ Kalkofnsvegur 2, 101 Reykjavík Sími: 550 5000, ritstjorn@frettabladid.is HELGARBLAÐ: Björk Eiðsdóttir bjork@frettabladid.is MENNING: Kolbrún Bergþórsdóttir kolbrunb@frettabladid.is
LJÓSMYNDIR: Anton Brink anton@frettabladid.is FRAMLEIÐSLUSTJÓRI: Sæmundur Freyr Árnason sfa@frettabladid.is

Börnin
okkar fengu
að fara í
frisbí í
görðum
Parísar á
meðan
börnin í
París fengu
að ganga
undir
Seljalands-
foss. Þetta
voru góð
skipti.

Er það
einelti að
leita svara
við spurn-
ingum um
milljarða
verkefni
sem er
fjármagnað
af skatt-
greiðend-
um?
Aðalheiður
Ámundadóttir
adalheidur @frettabladid.is
BANNER-UP STANDAR
Ódýr
og einföld
leið l að
kynna
þína vöru.
Sundaborg 3
104 Reykjavík
777 2700
xprent@xprent.is
Lærðu að ljúga
Það má segja að landsmenn iði í
skinninu yfir væntanlegri bók
athafnamannsins Björns Inga
Hrafnssonar um kórónavei-
rufaraldurinn á Íslandi. Verður
fróðlegt að sjá hvort staðið verði
við loforðin að ljóstra upp um alls
kyns baktjaldaslagsmál. Björn
Ingi var fenginn í Morgunút-
varpið á Rás 2 í gær til að ræða
bókina, allt mjög kurteislegt. Þeir
sem hlustuðu gátu þó ekki annað
en tekið eftir lagavalinu, áður en
viðtalið hófst var það lagið Lærðu
að ljúga með Nýdönsk sem inni-
heldur textann: „Ef þú trúir því
sem þér er sagt. Ef þú trúir því að
þú vitir allt þá veistu ekki neitt.“
Norræna samstarfið
Allt ætlaði um koll að keyra á
vinstri akreininni þegar fréttist
af því að einhver nafnlaus emb-
ættismaður, einn af þessum sem
stýrir Íslandi í raun, beitti sér
gegn því að Þorvaldur Gylfason
kæmist í fína stöðu á norrænum
vettvangi. Í tölvupóstum leyfir
embættismaðurinn sér að bulla í
fulltrúum norrænna ríkja að Þor-
valdur sé formaður stjórnmála-
f lokks og sé ekki nógu hlutlaus.
Verður það skandall ef viðkom-
andi fær ekki áminningu. Annað
hefði verið ef viðkomandi hefði
sent norræna samstarfinu skjá-
skot með þýðingu af Facebook-
vegg Illuga Jökulssonar þar
sem Þorvaldur segir: „Sjálfstæð-
ismenn sem tala um lýðræði orka
nú orðið á mig eins og nasistar að
auglýsa gasgrill.“
Egill Þór
Jónsson
borgarfulltrúi
Sjálfstæðis-
flokksins
Við Sjálfstæðismenn óskuðum eftir því á síðasta borgarstjórnarfundi að ræða málefni Sorpu ásamt framkvæmdum á Gas- og jarðgerðarstöð-
inni sem nú rís á Álfsnesi.
Þrátt fyrir mikinn kostnað og umfang verkefnisins er
mikil óvissa um framtíð og notagildi stöðvarinnar.
Í borgarstjórnarsalnum, sem er eini opni umræðu-
vettvangur borgarstjórnar, notuðu fulltrúar minni-
hlutans tækifærið til þess að óska eftir svörum við ótal
spurningum sem tengjast stöðinni, bæði umhverfislegs-
og rekstarlegs eðlis. Framkvæmdin er komin eitt þúsund
og sex hundruð milljónir króna fram úr áætlun. Stöðin á
að framleiða moltu og metangas. Enginn samningur um
sölu á metangasinu hefur verið undirritaður, lítil eftir-
spurn er eftir metangasi og enn fremur er óvíst hvort
moltan muni standast tilskildar kröfur sem til hennar
eru gerðar. Því er raunveruleg hætta á að brenna þurfi
gasið og urða moltuna. Sambærilegri stöð í Noregi var
lokað fimm árum eftir opnun.
Á áðurnefndum fundi óskuðu fulltrúar minnihlutans
eftir svörum við ýmsum spurningum en fengu engin
svör. Sumir brugðu á það ráð að spyrja aftur, en engin
svör bárust. Í siðareglum stjórnar Sorpu segir orðrétt um
hlutverk stjórnarmanna: „Þeir skulu bera ábyrgð gagn-
vart íbúum höfuðborgarsvæðisins í heild og svara fyrir-
spurnum almennings og fjölmiðla um störf sín með rök-
stuðningi fyrir aðgerðum eða starfsemi þjónustu sem
þeir bera ábyrgð sem kjörnir fulltrúar í stjórn Sorpu.“
Þrátt fyrir það hljóp fulltrúi Samfylkingar upp í pontu
og sakaði alla þá sem spurðu spurninga um ítrekað ein-
elti í garð borgarfulltrúa Vinstri grænna sem jafnframt
er eini fulltrúi Reykjavíkur í stjórn Sorpu. Fyrir það eitt
að spyrja spurninga.
Er það einelti að leita svara við spurningum um millj-
arða verkefni sem er fjármagnað af skattgreiðendum?
Er það einelti að beina spurningum til kjörinna fulltrúa
sem fá greitt fyrir ábyrgð og setu í stjórnum fyrir hönd
borgarinnar? Þær vangaveltur skil ég eftir hjá borgar-
búum Reykjavíkurborgar. Þetta er að minnsta kosti ný
aðferð meirihlutans í Reykjavík til að kasta ábyrgðinni
frá sér.
Einelti í borgarstjórn
Enn einu sinni skýtur nú upp kollinum umræðan um mikilvægi þess að ferða-menn sem heimsækja landið séu efnafólk. Slíkir gestir eyði meiru og dvelji lengur á landinu og séu því verðmætari og vel-komnari en aðrir gestir.
Þetta er skrítin umræða. Störf í ferðaþjónustu eru
ótrúlega fjölbreytt. Hér verða ekki aðeins til störf á
fínum hótelum. Fjöldi starfa skapast líka á ódýrari
gistiheimilum og bændur um allt land bjóða ferða-
mönnum gistingu og aðra þjónustu á góðum kjörum.
Þá treystir fjöldi veitingamanna frekar á viðskipti
millistéttar og hipstera en stórefnafólks.
Staðreyndin er sú að fjölbreytni í íslenskri ferðaþjón-
ustu er orðin mjög mikil og markhóparnir sömuleiðis.
Þá gleymist einnig sá mikli ávinningur sem vaxandi
vegur ferðaþjónustunnar er fyrir alla íbúa landsins,
óháð því hvort þeir hafa lifibrauð sitt af ferðamönnum.
Hvort sem við búum á höfuðborgarsvæðinu eða á
landsbyggðinni njótum við öll ávaxtanna af stærri
markaði með nýjum tækifærum. Við fáum betri þjón-
ustu á fleiri stöðum og það er skemmtilegt og jákvætt.
Síðustu ár hefur höfuðborgin okkar iðað af lífi
stærstan hluta ársins og verið full af alls konar fólki
frá alls konar löndum að gera alls konar hluti, eins
og alvöru höfuðborga er siður. Fæst af þessu fólki
hefur verið milljarðamæringar, enda sú þjóðfélags-
stétt ekki sérlega þekkt að því að deila kjörum með
alþýðu manna, borða götumat úr bréfi eða hvítvín
hússins í sólríku skjóli við valt borð úr Rúmfó. Lífs-
gæði þess fólks eru að mörgu leyti gerólík lífsgæðum
okkar hinna, sem fögnum því innilega að rekast á
eþíópískan veitingastað á Flúðum. Víða um land hafa
heimamenn byggt upp sannkallaðar ferðamanna-
perlur. Á fallegum sumarkvöldum minnir stemningin
fyrir neðan bakka á Húsavík á sjálfa Cinque Terre á
Norður-Ítalíu – og kaffið er ekki einu sinni ódrekk-
andi. Í þessu felast mikil lífsgæði fyrir fámenna þjóð
sem hefur lengst af mátt þola einangrun og fásinni
fram úr öllu hófi.
Þessi nýja atvinnugrein okkar hefur ekki aðeins fært
okkur aukin tækifæri til að njóta lífsins í okkar eigin
landi heldur hefur ferðamannastraumurinn líka fært
okkur nær umheiminum, rofið einangrunina og gert
Íslendingum kleift að skoða heiminn á mun betri kjör-
um en áður. Flugsamgöngur stórefldust, verð farseðla
varð beinlínis hagstætt, og með Airbnb gátu heilu fjöl-
skyldurnar þvælst um í Evrópu í margar vikur án þess
að vera milljarðamæringar. Þar vorum við velkomin,
ekki bara til að borða Michelin-stjörnur á vorrósabeði
fyrir þúsund evrur á mann, heldur líka í vegasjoppur
og fjölskylduveitingastaði, á kaffihús og götumarkaði.
Börnin okkar fengu að fara í frisbí í görðum Parísar á
meðan börnin í París fengu að ganga undir Seljalands-
foss. Þetta voru góð skipti, og þau voru ekki skipti á
ríkasta fólki Íslands fyrir ríkasta fólk heims.
Það er sorgleg hagfræði að telja sannað að okkur
farnist best að vera áfangastaður hinna efnameiri og
það er hvorki gestrisni né djúp lífsspeki að velja sér
vini eftir því hversu ríkir þeir eru.
VIP Ísland
1 0 . J Ú N Í 2 0 2 0 M I Ð V I K U D A G U R10 S K O Ð U N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
SKOÐUN