Morgunblaðið - 02.03.2020, Qupperneq 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 2. MARS 2020
✝ Guðlaug Gunn-arsdóttir
(Lalla) fæddist 26.
júlí 1938. Hún lést
14. febrúar 2020.
Faðir hennar var
Gunnar Sigur-
jónsson verkstjóri,
fæddur 2. febrúar
1908, látinn 24.
ágúst 1993. Móðir
hennar var Helga
Ágústa Einarsdóttir
verslunarmaður, fædd 16. ágúst
1909, látin 18. október 1997.
Fyrri maður Guðlaugar var
Gunnar Juul Eyland kaupmaður,
fæddur 11. júní 1933, látinn 15.
apríl 1980. Seinni maður hennar
var Ármann Óskarsson flugvirki,
fæddur 6. desember 1929, látinn
19. janúar 2018.
Guðlaug var barnlaus.
Hún vann á fjölritunarstofu
Daníels Halldórssonar og síðar í
mörg ár sem ritari hjá Loftleið-
um, sem henni var
mjög annt um.
Systir hennar er
Þóra Gunn-
arsdóttir, gift Sig-
urjóni Ara Sigur-
jónssyni, þau eiga
þrjú börn: Gunnar
sóknarprestur, gift-
ur Þóru Margréti
Þórarinsdóttur
framkvæmdastjóra,
þeirra börn Anna
Margrét og Ari Þór, Helga
Ágústa læknir, gift Gunnari Stef-
ánssyni verkfræðingi, þeirra
börn Íris Björk, Stefán Rafn og
Agnes Ösp, Einar Þór flugstjóri,
giftur Rögnu Lilju Garðars-
dóttur hjúkrunarfræðingi,
þeirra börn Carlos Garðar,
Snorri Dagur, Arnór Egill og
Ásta Þórey.
Útförin fer fram frá Digra-
neskirkju í dag, 2. mars 2020,
klukkan 13.
Elskuleg Guðlaug, kær frænka
mín, er látin. Henni kynntist ég
þegar móðir mín kom stundum í
heimsókn til hennar og Gunnars
Eylands heitins, fyrri eiginmanns
Löllu eins og hún var gjarnan köll-
um af ástvinum sínum. Það var um
1975. Þar voru sýndar bíómyndir
og við unga fólkið vorum mjög sátt
og glöð þar. Löllu fékk ég að kynn-
ast mun betur síðustu árin henn-
ar, þegar ég kom stundum til
hennar til að rifja upp gamla daga
og við fórum í bíltúra út í náttúr-
una og hlógum oft mikið glaðar og
sáttar. Einnig í leikhús. Hún var
blíð og góð manneskja og mátti
ekkert aumt sjá. Hún hélt fast í
sínar skoðanir og valdi að búa ein
á heimili sínu fram í andlátið, þrátt
fyrir parkinsons-sjúkdóminn.
Hún var sannarlega góð vinkona
og frænka og sakna ég hennar
mikið. Við tjáðum hvor annarri oft
hve vænt okkur þótti hvorri um
aðra. Ég sá hana stundum
áhyggjufulla og studdi gjarna við
hana þá með því að vera til staðar
og hlusta. Mér þykir vænt um að
geta stutt þá sem ég elska. Er það
ekki bara það sem allir þrá á enda-
sprettinum, einnig að fá stuðning-
inn sem þarf. Hún var dugleg,
kærleiksrík, elskuleg, ótrúlega
klár kona sem ég mun minnast og
biðja fyrir eins og ég hef gert nú
sl. ár þegar við ættingjar sáum að
sjúkdómurinn parkinson var far-
inn að draga úr henni kraft. En
keik stóð hún af sér og valdi að
búa á sínu heimili. Kæra frænka
Lalla, takk fyrir allt og allt. Elska
þig og ég veit að englar alheims-
ins umvefja þig og Ármann seinni
eiginmann þinn núna í Drauma-
landinu. Það fór ekki á milli mála
hve mikinn kærleika þið Ármann
sýnduð hvort öðru þegar ég hitti
ykkur saman, elsku Lalla mín. Nú
ertu komin til hans. Takk, Lalla
mín, fyrir allar gleðistundirnar
okkar saman, brosin og kærleik-
ann sem umvafði okkur alltaf.
Hvíl í friði. Þín frænka og vin-
kona, Sólveig Dagmar Þórisdótt-
ir.
Ljúfi drottinn lýstu mér,
svo lífsins veg ég finni.
Láttu ætíð ljós frá þér,
ljóma í sálu minni.
(Gísli frá Uppsölum)
Hvíl í friði, elskan mín.
Sólveig Dagmar Þórisdóttir.
Og hver á nú að blessa blóm og dýr
og bera fuglum gjafir út á hjarnið
og vera svo í máli mild og skýr,
að minni í senn á spekinginn og barnið,
og gefa þeim, sem götu rétta flýr,
hið góða hnoða, spinna töfragarnið?
Svo þekki hver, sem þiggur hennar beina,
að þar er konan mikla, hjartahreina.
(Davíð Stefánsson)
Ég leitaði að ljóði sem myndi
minna mig á Löllu og fann þessar
línur eftir Davíð Stefánsson sem
mér fannst lýsa henni vel. Lalla
var ekki skyld mér en hefur verið
órjúfanlegur hluti af stórfjöl-
skyldu minni alla mína ævi. Fram
eftir aldri hélt ég reyndar að hún
væri frænka mín enda tók hún
alltaf þátt í föstum fjölskylduhefð-
um eins og laufabrauðsgerð í Víði-
mýrinni hjá afa og ömmu og kom
reglulega norður í heimsókn með
Ármanni sínum. Einhvern tímann
spurði ég móður mína hvernig
Lalla væri skyld okkur og komst
þá að því að hún væri það ekki
beint heldur var hún ekkja Gunn-
ars afabróður míns sem ég hafði
aldrei þekkt. Það er lýsandi fyrir
Löllu hvað hún hélt nánum
tengslum við ömmu og afa og okk-
ur öll eftir að hafa misst Gunnar
eiginmann sinn mörgum árum
fyrr. Hún og Ármann heitinn,
seinni maður hennar, urðu þannig
hluti af fjölskyldunni og þótti mér
afar vænt um þau bæði. Lalla var
einstök manneskja sem bar það
með sér langar leiðir hvað hún var
hjartahlý og umhyggjusöm. Ég
hitti hana sjaldnar síðustu árin en
alltaf tók hún jafn innilega á móti
manni þegar við hittumst. Ég er
þakklát fyrir allar góðu minning-
arnar og mun alltaf minnast Löllu
„frænku“ með hlýhug.
Blessuð sé minning hennar.
Karen Júlía.
Nú hefur vinkona okkar hún
Guðlaug á móti kvatt þennan
heim. Þegar við fjölskyldan flutt-
um í húsið okkar í Espilundinum
komu til okkar þau Guðlaug og
Ármann og buðu okkur velkomin í
götuna. Þessir góðu nágrannar
urðu vinir okkar. Við spjölluðum
saman úti á sumrin og á veturna
hringdi Guðlaug reglulega til að
spyrja um Birgi og Ragnheiði,
hvernig þeim og okkur gengi bæði
í námi og starfi. Guðlaug var
glæsileg, yndisleg og umfram allt
einstaklega umhyggjusöm og góð
kona. Yndislegt var að fylgjast
með hvað þau Guðlaug og Ármann
voru ánægð með hvort annað og
báru mikla virðingu fyrir hvort
öðru. Einstök vinátta myndaðist á
milli Guðlaugar og Ragnheiðar þó
aldursmunurinn hafi verið 55 ár.
Ragnheiður sendir kæra kveðju
en hún getur ekki kvatt sína góðu
vinkonu þar sem hún er við nám
erlendis.
Við fjölskyldan munum sakna
þeirra Guðlaugar og Ármanns en
við vitum að Ármann tekur vel á
móti henni Guðlaugu sinni.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Við fjölskyldan munum sakna
þeirra Guðlaugar og Ármanns en
við vitum að Ármann tekur vel á
móti henni Guðlaugu sinni.
Blessuð sé minning okkar kæru
nágranna.
Bjarni, Dóra, Birgir og
Ragnheiður.
„Ó mikið er dásamlegt að hitta
ykkur stelpur mínar, elskurnar
mínar.“
Með þessum orðum heilsaði
Guðlaug vinkona okkur alltaf þegar
fundum okkar bar saman.
Með þakklæti í huga en sorg í
hjarta kveðjum við okkar kæru
perluvinkonu Guðlaugu. Við „perl-
urnar“ kynntumst við sérstakar að-
stæður. Aðstæður sem engin okkar
vildi vera í.
Í félagsskapnum „Nýrri dögun“
samtökum um sorg og sorgarvið-
brögð hittumst við fyrst en þau
samtök höfðu góð og græðandi
áhrif á okkur allar. Í perluhópnum
okkar eru m.a. stofnendur þessara
góðu samtaka. Við áttum það allar
sameiginlegt að hafa misst ein-
hvern/einhverja af okkar nánustu.
Eftir fundi, fyrirlestra og námskeið
árin 1990-1992 myndaðist góður
hópur kvenna sem hafa haldið sam-
an allar götur síðan, hist reglulega
og fengið að njóta vináttu hver ann-
arrar.
Nú kveðjum við eina úr þessum
góða vinahópi, okkar elskulegu
Guðlaugu.
Guðlaug var vel gerð og vönduð
manneskja. Hún bar hag okkar
allra fyrir brjósti og spurði frétta af
okkur og fjölskyldum okkar þegar
við hittumst. Hún var hláturmild,
hlý og alltaf var notalegt og upp-
byggjandi að tala við hana. Hún var
vel gefin, fróð og hafði einstaklega
fallega framkomu. Bauð af sér góð-
an þokka, svo elegant og smart.
Við þökkum fyrir þá yndislegu
samveru sem við áttum með henni
31. janúar sl. Ekki grunaði okkur
að það væri í síðasta sinn sem við
myndum hitta dásamlegu vinkonu
okkar.
Hennar verður sárt saknað en
við munum ylja okkur við minn-
ingar, skoða myndir, hittast áfram
og spjalla af sömu gleði og áhuga
og við höfum alltaf gert. Þannig
munum við halda minningu um
okkar góðu vinkonu á lofti.
Við vitum að Ármann mun taka
á móti henni opnum örmum. Þau
áttu svo fallegt samband, en hann
studdi dyggilega við bak hennar í
sjálfboðavinnu hennar hjá Nýrri
dögun. Síðar varð hún hans stoð
og stytta í hans veikindum. Eftir
andlát hans varð hún mjög væng-
brotin, enda var okkur vel ljóst að
heilsu hennar hrakaði eftir lát Ár-
manns.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðadóttir)
Við kveðjum hana Guðlaugu
okkar og þökkum samfylgdina,
þökkum ljósið hennar og þá birtu
sem það varpaði á lífsbraut okkar
hinna sem vorum svo lánsamar að
kynnast henni og njóta nærveru
hennar.
Við sendum eftirlifandi ástvin-
um Guðlaugar sem voru henni svo
kærir, okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Far í friði, perlan okkar.
Anna María Moestrup,
Arndís Sævarsdóttir, Dagný
Hildur Leifsdóttir, Elinborg
Jónsdóttir, Elísabet Ingv-
arsdóttir, Halla Eiríksdóttir,
Jóna Dóra Karlsdóttir, Ólöf
Helga Þór, Kristín Aðalsteins-
dóttir, Olga Snorradóttir,
Rósa Jónsdóttir, Vilhelmína
Þorsteinsdóttir.
Guðlaug
Gunnarsdóttir
✝ Guðný Ragn-arsdóttir fædd-
ist á Akureyri 9.
júní 1947. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
16. febrúar 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Ragnar
Jónsson, f. 21.6.
1917, d. 5.11. 1996,
og Ragnheiður
Helgadóttir, f. 31.5.
1917, d. 22.6. 1974. Alsystkini
Guðnýjar eru: Jóhanna Ragn-
arsdóttir, f. 13.7. 1941, maki Ein-
ar Sigurður Björnsson, f. 29.9.
1932, Jón Ragnarsson, f. 23.1.
1950, Helgi Flóvent Ragnarsson,
f. 2.8. 1951, d. 6.10. 2015. Hálf-
systur sammæðra Ester Rand-
versdóttir, f. 25.11. 1937, d.
22.10. 1970, samfeðra Anna Jóna
Ragnar Þór Gunnarsson, f. 17.9.
1966. Börn hans eru Jóhannes,
Margrét, Arnar Jóhann, Guðný
og Sigríður Rut. Barnabörn:
Amelía Sól, Hektor Már, Jóel
Hrafn, Þóranna Reyn, Karítas
Emma, Íris Lillý. Aníta Mjöll og
Sóley Birta. 4) Bjarni Bergþór
Eiríksson, f. 28.5. 1971. Börn
hans eru Gunnhildur Rut og
Berglind Saga. Barnabarn: Berg-
þór Logi.
Guðný ólst upp fyrstu ár ævi
sinnar á Húsavík, síðan í Hafnar-
firði. Hún vann hin ýmsu störf
um ævina þó aðalega við að-
hlynningu. Guðný lærði höf-
uðbeina- og spjaldhryggsjöfnun
og vann við það síðustu ár eða
þar til að hún veiktist.
Útförin fer fram frá Hafnar-
fjarðarkirkju í dag, 2. mars 2020,
klukkan 13.
Ragnarsdóttir, f.
18.1. 1937, d. 25.12.
2005.
Börn Guðnýjar
eru: 1) Ragnheiður
Gunnarsdóttir, f.
27.2. 1964, gift Jóni
Guðna Kristinssyni,
f. 6.1. 1958. Börn
þeirra eru Gunnar
Örn, Anna Guðný,
Arnar Ingi, Marta
og Heiða. Barna-
börn: Erik Nói, Matthías Hjörtur,
Hekla Björk, Salka Eik, Ragn-
heiður María, Jaki Freyr, Andr-
ea Elín og drengur Gunnarsson.
2) Sigurður Gunnarsson, f. 6.4.
1965, sambýliskona Salóme Ei-
ríksdóttir, f. 9.2. 1965. Börn hans
eru Anton Ingi, Lína Birgitta og
fósturdóttir Viktoría Brekkan.
Barnabörn: Yrsa og Gríma. 3)
Elsku fallega mamma mín, í
dag mun ég fylgja þér síðasta spöl-
inn okkar saman, það sem ég gæfi
ekki fyrir að svo væri ekki. Ég á
þér svo mikið að þakka, þú varst
alltaf til staðar fyrir okkur systk-
inin, passaðir ungana þína svo vel.
Þú varst búin að eiga okkur fjögur
aðeins 24 ára, bara barn sjálf, og
það er með ólíkindum hvað þér
tókst vel til með okkur. Það er ekki
eins og við höfum verið auðveld-
ustu börnin í bænum, enda með
genin fá þér sem þýðir að við fór-
um okkar eigin leiðir, sem reyndu
mismikið á þig og þína þolinmæði.
Ævi þín var ekki alltaf dans á rós-
um en þú lentir alltaf standandi og
þú máttir ekkert aumt sjá, þá
varst þú tilbúin til að hjálpa. Þú
varst með smá sígaunablóð í æð-
um, ef þú varst ekki ánægð með
íbúðina eða staðinn þá fluttir þú
bara og keyptir nýja íbúð. Það sem
við gátum oft verið pirruð yfir því,
nú skyldi pakkað niður og flutt.
Þú áttir svo góð ár á Kanarí, þar
leið þér svo vel í hitanum og í
góðra vina hópi, ég var búin að
lofa að fara með þér þangað þegar
heilsan yrði aðeins betri en því
miður varð ekkert úr því.
Það er svo mikill söknuður
elsku mamma mín, ég held að ég
hafi heyrt í þér alla daga eftir að
ég fór að heiman. Allar búðarferð-
irnar því þig vantaði nýjan kjól
eða varst búin að sjá eitthvað fal-
legt í blaðinu sem þú varðst að fá
og það ekki á morgun, heldur í
dag því hluturinn gat verið upp-
seldur. Það var því bylting fyrir
þig (og mig) þegar þú lærðir á net-
ið og gast pantað sjálf. Og það sem
þú gast látið senda þér heim var
með ólíkindum, svo sá maður á
þér að það var eitthvað nýtt komið
heim í kotið þitt. Þú varst alltaf
svo fín og dálítil pjattrófa, elskaðir
bleikt, rautt og gull, alltaf svo vel
til höfð og með svo fallegt hvítt
hár. Það verður skrítið að koma
ekki til þín eftir vinnu í Skipalónið
eins og ég hef gert á hverjum degi
í þrjú ár, eða síðan þú veiktist
svona mikið. Bara smástopp til að
segja þér hvað hefði gerst um
daginn eða heyra hvað hefði gerst
í þáttum sem þú fylgdist með í
sjónvarpinu og athuga hvort ég
ætti að fara í búðina, knúsa þig og
heyra þig segja „ég hringi í þig í
kvöld áður en ég fer að sofa elsku
hjartað mitt“.
Nú eru allar þína þrautir horfn-
ar og ég trúi því að þú sért á besta
stað eða í sumarlandinu góða, sért
búin að hitta ömmu, afa, systkini
þín og æskuvinkonur sem ég veit
að þú saknaðir mikið.
Elsku mamma mín, ég kveð þig
með söknuði og miklu þakklæti og
veit að við fjölskyldan munum
eiga yndislega minningu um góða
og yndislega mömmu, tengda-
mömmu, ömmu og langömmu.
Þín dóttir,
Ragnheiður Gunnarsdóttir.
Elsku amma mín! Það er komið
að kveðjustund. Það er svo margt
sem ég vildi geta sagt við þig
núna, svo margt kemur upp í
hugann þegar ég hugsa til baka
um allar góðu stundirnar. Ráðin,
huggunina, gleðina og hlýjuna
sem frá þér stafaði. Maður fann
lengst inn að hjartanu fyrir
hverju faðmlaginu sem þú gafst
og mjúka húðin ilmaði alltaf svo
vel. Ef eitthvað stóð til var brun-
að í búðir að finna nýjan kjól, skó
og veski! Já, þú varst alltaf svo fín
og vel til höfð!
Bælin sem þú bjóst til voru líka
þau bestu sem fyrir fundust og
voru þau ævinlega útbúin vegleg-
um amerískum rúmteppum með
pífum og rósamynstri, svo var
hver vögguvísan á fætur annarri
sungin til þess að koma manni í
svefn. Þegar ég vaknaði á morgn-
ana hjá þér var Mighty Mouse
alltaf sett í vídjótækið á meðan þú
bakaðir lummur eða pönnukökur
í morgunmat.
Ég minnist þess hvað þú elsk-
aðir að dytta að blómum og
trjám, ó, hvað þau voru þér hug-
leikin. Mér fannst þú svo klár að
vita nöfnin á hverri hríslu sem
stakkst upp úr moldinni. Þetta
sást svo greinilega á fallegu lóð-
inni þinni við bústaðinn og seinna
meir við pallinn hjá þér. Já, þar
voru sko blóm út um allt.
Þú varst svo sannarlega fag-
urkeri mikill og elskaðir að hafa
fallegt í kringum þig. Það kom
skýrt í ljós þegar maður kom í
heimsókn, alltaf var nýr hlutur
kominn inn á heimilið og þú pass-
aðir vel upp á að það væri tekið
eftir því sem við hafði bæst. Gull
og glamúr einkenndi fallega
heimilið þitt!
Þú elskaðir ekkert meira en að
fá fólkið þitt í heimsókn. Þegar ég
kom með krakkana voru gömlu
kubbarnir sem ég lék mér með
dregnir fram, brúður og bílar! Já,
það var af nægu að taka hjá lang-
ömmu.
Takk fyrir að kenna mér svo
margt, takk fyrir að vera til stað-
ar, takk fyrir að vera amma mín.
Hljóð, hljóð frá svæfandi rökkri,
lítil stúlka situr og grætur.
Gömul kona gengur að og spyr:
Hvers vegna græturðu?
Stúlkan svarar:
Ég græt vegna þess
hversu einmana veröldin er án þín.
(Anna Guðný)
Amma ég elska þig!
Anna Guðný Andersen.
Elsku systir mín.
Nú er tími þinn kominn. Þú
barðist hetjulega og vilji þinn var
ótrúlegur. Að gefast upp var ekki
til í þinni orðabók. Barátta þín og
trú var aðdáunarverð, þrátt fyrir
allt sem á þig var lagt. Við erum
svo óendanlega þakklát fyrir þau
ár sem við áttum saman. Nú hefur
þú fengið friðinn og ert komin í
ljósið. Minning þín mun ætíð
fylgja okkur.
Við andlátsfregn þína,
allt stöðvast í tímans ranni.
Og sorgin mig grípur,
en segja ég vil með sanni,
að ósk mín um bata þinn,
tjáð var í bænunum mínum,
en Guð vildi fá þig,
og hafa með englunum sínum.
Við getum ei breytt því
sem frelsarinn hefur að segja.
Um hver fær að lifa,
og hver á svo næstur að deyja.
Þau örlög sem við höfum hlotið,
það verður að skilja.
Svo auðmjúk og hljóð,
við lútum að frelsarans vilja.
Þó sorgin sé sár,
og erfitt er við hana að una.
Við verðum að skilja,
og alltaf við verðum að muna,
að Guð hann er góður,
og veit hvað er best fyrir sína.
Því treysti ég nú,
að hann geymi vel sálina þína.
Þótt farin þú sért,
og horfin ert burt þessum heimi.
Ég minningu þína,
þá ávallt í hjarta mér geymi.
Ástvini þína, ég bið síðan
Guð minn að styðja,
og þerra burt tárin,
ég ætíð skal fyrir þeim biðja.
(Bryndís Jónsdóttir)
Hvíl í friði og takk fyrir allt og
allt.
Jóhanna og Einar.
Elsku Guðný frænka.
Ekki datt mér í hug að þurfa að
setjast niður með penna og skrifa
nokkur orð. Veikindi þín voru mjög
alvarleg og eftir hetjulega baráttu
varð eitthvað undan að láta.
Við áttum margar mjög góðar
samverustundir, minnisstætt er
hvað þú varst dugleg að hjálpa
óreyndri stúlku að norðan nýfluttri
í borgina við að kaupa okkar fyrstu
íbúð.
Þú vildir að við værum nálægt
þér þannig að íbúð fannst í sömu
götu. Heimsóknir voru tíðar milli
okkar og hjálpuðumst við oft að.
Eftirminnilegt er þegar þú rakst
kaffihús við Engjateig, stóðum við
þá oft í að baka bæði kleinur og
soðið brauð með kúmeni sem þú
svo afgreiddir til gesta.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Ég sendi samúðarkveðjur til
allrar fjölskyldu hennar.
Hún er aldrei gleymd, ávallt
saknað.
Kær kveðja, þín vinkona og
frænka,
Sigrún Björg Einarsdóttir.
Guðný Ragnarsdóttir