Íslenzka vikan á Norðurlandi - 03.04.1932, Blaðsíða 7

fSLENZKA VTKAN, Akureyri
7
A THUGIÐ.
Skósmíðaverkstæði mitt í Strandgötu 15 Akureyri, sími 231,
hefur jafnan fyrirliggjandi úrval af íslenzkum leðurskófatnaði,
bússum, sjóstígvjelum, landstígvjelum og verkamannaskóm. Vör-
urnar sendar um land alt gegn eftirkröfu. Sólningar og aðrar
skóviðgerðir framkvæmdar. Efni það vandaðasta, sem völ er á,
vinna og frágangur margviðurkent, verðið hvergi sanngjarnara.
Virðingarfyllst.
Framleiðir allskonar brauð og kökur úr fyrsta flokks efni.
Ætíð fyrirliggjandi hart brauð, sem selt er til kaupmanna
og kaupfélaga á lægsta heildsöluverði.
T réskurðarverkstæði
mitt útvegar ætíð allt, sem tilheyrir íslenzkri tré-
skurðarlist. Allskonar útskurður á húsgögn, tæki-
færisgjafir eftir pöntunum og vild fólksins. Einnig
prentmót (Clicher), skorin í linoleumdúk og stimpla
af gúmmí. Teikna og stækka allskonar sauma-
munstur og stafi. —Framleiði í stórum stíl barna-
leikföng og ættu kaupmenn og kaupfélög að kynna
sér verð og vörur hjá mér, áður en þér gerið inn-
kaup annarsstaðar,
Geir G. Þormar,
myndskeri, Akureyrh
gistið á
Goðafoss, Akureyri.
Fyrsta flokks gisting og fæði, verð
yfir lengri tíma eftir samkomulagi.
JÓNINNA SIOURÐARDÓTTIR.
Kennsluadferð
kreppunnar.
Vart mun leika á tveim tung-
um, að oss íslendingum sé að því
vansæmd eigi all-lítil, að vér
kunnum eigi að búa á svo góðu
landi, sem ísland fyrir margra
hluta sakir verður að teljast. Því
er þó svo farið, að hvenær er
syrta tekur í álinn og bregður
góðærum um sölu afurða og
markaði, — þótt gnótt sé afla-
fanga til lands og sjávar — að
vér hljótum að kvíða efnalegum
hrakförum og bónbjargakjörum,
ef ekki fullu hallæri og hungurs-
neyð. Er þetta þeim mun verra
sem vér erum færri um að deila
tiltölulega stærri verði en aðrar
þjóðir, þar sem eru fiskimið vor,
gróðrarmold landsins og orkuver.
Fróðum mönnum kemur saman
um, að hér gætu miljónir manna
lifað góðu lífi og í velsæld, ef vér
kynnum til hlítar að hagnýta oss
gæði lands og sjávar. Þó virðist,
eins og nú horfir málum, ekkert
olbogarúm fyrir þær fáu hræður,
er hér eiga heima, svo mjög
stjaka landsmenn nú hver við
öðrum og bítast um beinin.
Það skortir þó ekki á, að vér
öflum nægilegra fanga og fram-
leiðum nógu mikið, á meðan
markaðir þrengjast óðum erlend-
is, heldur hitt að nota afla vorn
sjálfir og gera hann markaðshæf-
an innanlands og utan. Oss fer á
margan hátt svipað villimönnum,
er þeir selja sléttum býtum gim-
steina, dýrar perlur og góðmálma
fyrir glertölur og glingurmuni.
Vér sendum hrávöru vora alla,
eða að mestu, óunna úr landi
gegn reyfarakaupi erlendra kaup-
héðna, en erum ginkeyptir að
hirða hana aftur,eða annað verra,
fyrir dýra dóma, þegar búið er
að hlaða á hana erlendum vöru-
merkjum og varningsskrumi.
Þetta geri'st í þann tíma, er þús-
undir manna í landinu sjálfu
ganga atvinnulausar, með hendur
í vösum, sökum verkefnaskorts
heima fyrir.
Þetta er saga ullar vorrar og
á kaffipökkunum tryggir
ykkur vörugæðin.
Kaffibnsla Akureyrar.
Sími 154. Símn.: Valur,
skinnavöru, og að nokkru leyti
fiskjarins, kjötsins og mjólkur-
innar, þar eð stórfé er árlega
flutt úr landi fyrir ullar-, bómull-
ar- og silkivaming, skinnkápur,
hanzka og loðvöm, og jafnvel fyr-
ir kryddað og niðursoðið smá-
fiski, kjöt og mjólk. Gegnir furðu,
að allir landsmenn skuli' ekki hafa
opin augu fyrir því, sem er að
gerast, er menn þurfa t. d. að
gjalda allt að því jafnmikið verð
fyrir miðlungsstóra niðursuðudós
með kjöti eða fiskmeti eins og
Svíum eða öðrum viðskiftavinum
vorum þóknast að greiða sjó-
mönnum íslenzkum fyrir innihald
hverrar síldartunnu. Mætti svo
lengi telja og sízt frækilegar.
Allri orku landsmanna virðist
slitið í mannskemmandi og til-
gangslítilli togstreitu um völd og
þær fáu krónur, er drjúpa árlega
í ríkisfjárhirzluna. Sparsemi og
hagsýni er nauðsyn þjóðarbúinu,
en þó færi það jafnan mjög á
sama veg, hvort þess er gætt eða
Hann: Hvar eigum við hringana,
hjartað mitt, að fá ?
Hún: Hjá Guðjóni gullsmið,
en gakktu ekki hornið á.
Ýmiskonar burstar, körfur, brúðu-
vagnar og hjólbörur, er selt í
Körfugerðinni, Bankastræti 10,
Reykjavík.
Styðjið blinda til starfa.
ekki, á meðan þjóðin sjálf hefir
allt í sukki og lifir í eftiröpun er-
lendrar tízku á alla lund.
Kreppan er strangur lærifaðir,
en nauðsynlegur, og gæti tilsögn
hennar reynst oss heilladrjúg, ef
vér reynumst ekki tornæm með
afbrigðum. Mun enn fara á sama
veg og áður, að »neyðin kennir
naktri konu að spinna«.
Það mun skrumlaust að lands-
mönnum mun hugarhaldið um ný-
fengið sjálfstæði og heimastjóm.
En sjálfstæði vort er í hættu statt
og senn örþrota, ef fjárplógsmenn
erlendir ná tangarhaldi á oss,
vegna sleifarlags á innlendum
fjárreiðum. Þjóðmálamenn vorir
eiga þar ekki einir alla sök og á-
byrgð, heldur þjóðin öll, sem ekki
hefir vakað »á fleti fyrir«, en
leikið gálauslega að verðmætum
þeim, er ausið hefir verið úr
djúpi hafs og skauti gróðurmold-
ar íslenzkrar í undanfömu góð-
æri. Það er því skylda hvers góðs
drengs að bregðast vel við hverju
því máli, er stefnir til aukinnar
þjóðmenningar um þessi efni, svo
að takast megi þjóðinni að rísa
skírari úr deiglu kreppunnar um
það lýkur.
»íslenzka vikan« má ekki verða
auglýsing einvörðungu, né aukinn
mannfagnaður og tilbrigði fyrir
bæjarbúa, heldur heróp og lög-
eggjan til þjóðarinnar að skjóta
ekki skollaeyrum við þjóðemis-
málunum sem hégóma einum,
heldur láti hún sér skiljast, að
hér er ekki aðeins um nauðsyn að
ræða, heldur lífsnauðsyn.
Oss hefir jafnan skilist að
»blóðugt es hjarta þeims biðja
skal sér í mál hvert matar«, og
oss mun enn skiljast, að virðing
og heill íslenzku þjóðarinnar er
undir því komin, að vér þurfum
eigi, hvenær sem allt leikur eigi í
lyndi, að ganga fyrir hvers manns
kné og biðja ráða og ásjár, á með-
an vér getum tekið öll gæði þessa
heims, þau er vér komust ekki af
án, undir sjálfum oss. Um íslend-
inga skal aldrei kveðið verða, svo
sem Heine kvað forðum um önnur
efni:
»Eg er í hug sem asninn frægi,
sem inni’ í flekk úr sulti lézt,
því hann gat aldrei úr því skorið,
hver útheystuggan mundi bezt«.
Jóhann Frímann.
Kexgerðin „GEYSIR,“
HAFNARFIRÐI,
er ein starfandi, mér vitanlega, að nýtízku kökugerð,
hér á landi. — Umboðsmaður á Norðurlandi,
EGGERT STEFÁNSSON,
Brekkugötu 12, Akureyri,
Kristján Aðalsteinsson,
húsgagnasmiður, Akureyri.
Allskonar húsgögn
máluð, bónuð, póleruð.