Hvöt - 01.03.1953, Blaðsíða 12

10
H V Ö T
Hjörtur Guömundsson:
Síðasti geisli dagsins er horfinn af
þili mínu. Vafinn draugslegu húmi
syrgi ég líf mitt og hrópa nafn þitt
út í tilveruna. I fjarska eygi ég mynd
þína og draumana dánu. Einhvers
staðar milli draumsins og vökunnar
eigra ég innan um rústir fallinna
borga og tár forlaganna. Lífið er und-
arlegt, en tilvera mín er sérkenni-
legust. Ég hef reynt að gera mér grein
fyrir henni, en aldrei komizt að neinni
niðurstöðu. Ég hef horft á hallir
drauma minna falla, endalok lífsins.
Ótti og myrkur hafa togazt um sálu
mína. Það, sem mér var helgast,
hrundi. Nafn þitt tilbið ég, og á göngu
minni skynja ég návist þína. Eins og
myrkur lífsins, sem umlykur mig,
skynja ég þína ljósu lokka, er bylgj-
ast niður á enni, augun bláu og
dreymandi, sem.minna á sakleysi og
fegurð lífsins. Litla stúlku, sem skil-
ur ekki lygi, tortryggni og svik lífs-
ins, saklausa eins og sakleysi barns-
sálarinnar getur orðið fullkomnast.
I einveru lífs míns, einhvers staðar
milli draumsins og vökunnar, sé ég
skugga þinn nálgast mig. Ég sé hann
hægt og hljótt koma nær og nær.
I fjarska heyri ég skóhljóð þitt, þetta
létta og þýða fótatak, og ég hrópa
nafn þitt út í ógnþrungið næturhúmið.
Ennþá sé ég skuggann líða um þilið
ofan við rúm mitt.
Skuggann þinn.
Hann veitir mér styrk í viðkvæmni
Hjörtur Guðmundsson
er fæddur og uppalinn í einni fegurstu
sveit norðanlands. Lögheimili Lýtingsstaðir
í Skagafirði. Lauk gagnfræðaprófi frá Gagn-
fræðaskóla Sauðárkróks vorið 1949. Stund-
aði síðan farkennslu, en dvelur í vetur við
nám í Kennaraskóla íslands. Fæst við rit-
störf, og hafa birzt eftir hann kvæði í Tím-
anum og fleiri ritum. Hefur lagt stund á
Esperantónám.
einveru minnar, og aðeins hann gefur
lífi mínu gildi.
Skugginn þinn.
x Lífið er skuggalegt, en eini ljósi
depill þess er minningin um þig, sem
er mín dýrasta eign og enginn megn-
ar frá mér að taka.
Nú er öll birta horfin úr huga mín-
um og allar dýrlegar vonir dánar. I
loftinu greini ég undarlega liti og
blóðlitaða skugga, er leika eftir gólf-
inu. Hjarta mitt skelfur. Ég hræðist
eins og saklaust barn, en til hvers er
að kvarta? Nú er síðasta stjarnan
á himni horfin augum mínum, og ang-
an mjaðarjurtarinnar frá lækjarbakk-
Skugginn þinn