Morgunblaðið - 09.05.2020, Side 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. MAÍ 2020
Í dag fer fram
útför elsku bróður
okkar Odds Sæ-
mundssonar.
Oddur var á milli
okkar systra í aldri, litli bróðir
Siggu og stóri bróðir Jónu.
Æskuárin í Keflavík liðu við
leik og störf og samfélagið á
Framnesveginum hélt vel utan
um okkur. Þar voru börn í öllum
húsum og sterk vináttubönd
mynduðust fljótt milli Odds og
Hilmars. Nálægðin við sjóinn og
frystihúsin í nágrenni við heimili
okkar hafa líklega haft áhrif á
ástríðu hans fyrir sjómennsku
og veiðum. Snemma byrjuðu
Oddur og Hilmar að skapa verð-
mæti úr fiski, líklega ekki eldri
en 10 ára.
Oddur var duglegur og líf-
legur og þurfti alltaf að hafa
eitthvað fyrir stafni, og líklega
ekki alltaf þótt gaman að hafa
Jónu í eftirdragi.
Óvenjulegar aðstæður í fjöl-
skyldu okkar á þessum tíma
urðu til þess að tengsl okkar
systkina og tryggð urðu mjög
sterk. Oddur fann snemma til
ábyrgðar gagnvart okkur systr-
um og segja má að hann hafi
verið kletturinn okkar alla tíð
og fyrir það erum við ætíð
þakklátar.
Við minnumst þess líka að
Oddi þótti ótrúlega gaman að
stríða okkur en þegar hann fann
að nóg var komið var stutt í
hlýjuna og gleðina.
Fjölskyldan flutti til Reykja-
víkur en Oddur sá ekkert annað
en sjómennsku og var á sjó frá
15 ára aldri frá Keflavík og
minnumst við systur þess hve
sjóveikur hann var í byrjun en
aldrei hvarflaði að honum að
gefast upp. Hann hóf nám
ásamt Hilmari við Sjómanna-
skólann 17 ára. Keflavík togaði
áfram í hann og fljótlega eftir
að námi lauk festu þeir vinirnir
kaup á trillunni Sæfugli og þar
með hófst þeirra útgerðarsaga.
Oddur var fengsæll og lánsamur
skipstjóri, hann var hörkutól og
ákafur í sjósókn og óhætt er að
segja að menn sóttust eftir
Oddur K.
Sæmundsson
✝ Oddur K. Sæ-mundsson
fæddist 12. maí
1950. Hann lést 25.
apríl 2020.
Útför Odds fór
fram í kyrrþey.
plássi hjá honum.
Oddur kynntist
Jónínu ungur og
stofnuðu þau heim-
ili í Keflavík, þau
voru dugleg og
samhent í uppeldi
barna sinna, þeirra
Helgu Jóhönnu,
Guðmundar og Sæ-
mundar. Þó viðvera
Odds á heimilinu
hafi oft verið stopul
þá var hann mikill fjölskyldu-
maður og velferð hennar skipti
hann öllu máli.
Fjölskyldur okkar systkina
ólust upp við það að vera í mikl-
um samskiptum og börnin okkar
dvöldu oft á heimilum hvert
annars.
Góð tengsl okkar skiluðu sér
til barnanna okkar og mynd-
uðust sterk vináttubönd milli
þeirra. Við minnumst með gleði
margra ferðalaga erlendis bæði
með og án barna.
Sigga man vel fyrstu utan-
landsferð Odds og Hilmars þeg-
ar þeir fóru með henni og Dóra
til Kaupmannahafnar og Lond-
on kornungir og reynslulausir.
Eftir lát föður okkar eign-
uðumst við systkinin sumarbú-
stað sem hann hafði byggt í
Borgarfirði, þar höfum við fjöl-
skyldurnar átt góðar stundir
saman og framkvæmdagleði
Odds naut sín þar.
Eitt árið buðu Oddur og Jón-
ína okkur systrum og mökum á
skemmtibátinn Ugga sem stað-
settur var á Majorca. Oddur
hafði áhyggjur af sjóveiki okkar
systra sem reyndist algjör
óþarfi og áttum við yndislega
viku siglandi saman um Mið-
jarðarhafið með öllum lysti-
semdum.
Við þökkum Oddi fyrir sam-
fylgdina og biðjum Guð að
blessa fjölskyldu hans.
Jóna og Sigurveig (Sigga).
Kvaddur er í dag öðlingurinn
Oddur Sæmundsson. Vinur og
tengdafaðir dóttir okkar.
Ótal gleðistundirnar áttum
við með þeim hjónum Odd og
Jónínu. Efst í huga er sigling á
Ugga frá Mallorca til Menorka,
með fyrsta barnabarnið hana
Huldu Sóllilju, þá 3ja mánaða.
Það var ógleymanleg ævintýra-
ferð. Okkur þótti vænt um að fá
að vera öll saman á jólum og
áramótum með barnabörnunum,
auk fjölmargra samverustunda,
bæði hér heima og erlendis.
Ekki skemmdi afi Oddur það á
gamlárskvöldum með myndar-
legum sólum, blysum og rak-
ettum sem skotið var upp í kas-
savís. Óli afi vandi reglulega
komur sínar í Heiðarhornið svo
þeir gætu horft saman á enska
boltann. Voru þeir í takt að
hrópa á réttum stöðum og engin
ágreiningur um að besta liðið
væri Liverpool.
Við minnumst Odds með
þakklæti og söknuð í huga, og
sendum Jónínu, börnum, barna-
börnum og öðrum aðstandend-
um, okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Hulda og Ólafur
(Óli) á Stað.
Fallinn er frá allt of snemma
vinur minn Oddur Sæmundsson
skipstjóri. Oddur hefur barist
við illvígan sjúkdóm undan far-
inn ár, sem að lokum hafði bet-
ur.
Kynni okkar Odds hófust á
unglingsárum, þegar Stapaböll-
in stóðu sem hæst, og rúnturinn
upp og niður Hafnargötuna var
algengur. Oddur átti alltaf flotta
bíla og það var gaman á rúnt-
inum með honum. Það er varla
hægt að minnast á Odd nema að
hafa Hilmar Magnússon í hinu
orðinu; þeir ólust upp í sömu
götunni og störfuðu saman alla
tíð, en þeir stofnuðu útgerð
saman sem þeir ráku til margra
ára.
En Oddur og Hilli komu oft á
rúntinn í Sandgerði, þar voru
glæsilegar stúlkur og góðir
drengir sem gaman var að hitta.
Oddur á Fordinum og Hilli á
Volvoinum, engir smá kakkar,
við hinir áttum ekki séns í þessi
bílamál.
En Oddur fór að fara óeðli-
lega oft í Borgarfjörðinn í sum-
arbústað fjölskyldunnar sem nú
heitir Sæmundarkot, að okkur
fannst. Maður uppsker eins og
maður sáir segir einhvers stað-
ar, en þar fann hann ástina sína
hana Jónínu. Svo við Hilli fórum
oft með okkar dömur, Jórunni
og Þórunni, í heimsókn í Sæ-
mundarkot og áttum við alltaf
góðar stundir á þeim bæ.
Þarna kynntumst við fyrst
grillmatnum, en einn af vinum
okkar hann Danni var snillingur
í þeirri grein. Grilluðu kjúkling-
arnir og holusteiktu lambalærin,
þetta er allt ógleymanlegt.
Oddur var alltaf hrókur alls
fagnaðar og alltaf gaman að
heimsækja þau hjón þangað og
einnig á heimili þeirra á Heið-
arhornið í Keflavík.
Oddur var aflakló á sjónum
sem skipstjóri og var það fengur
að fá skipspláss hjá þeim á bát
þeirra Stafnesinu. Ég var eitt
haustið ráðinn sem kokkur á
Stafnesið. Það var mikil reynsla
sem ég fékk þar, enda ákvað ég
að helga mig því að vera kokkur
í landi, eftir þá reynslu, enda
alltaf sjóveikur. Lokamáltíðin
mín um borð á Stafnesinu þetta
haustið var einmitt einn af
uppáhaldsréttum hans, lamba-
kótelettur í raspi.
Eftir standa góðar minningar
um góðan dreng, megi hann í
friði fara.
Við hjónin sendum Jónínu,
Helgu, Guðmundi, Sæmundi og
fjölskyldum þeirra innilegustu
samúðarkveðjur. Guð blessi
minningu hans.
Axel og Þórunn.
Góður vinur og fyrrverandi
samstarfsmaður er fallinn frá
mörgum árum of snemma; við
erum að tala um skipstjórann
Odd Sæmundsson.
Samstarf okkar hófst árið
1992 þegar Teddi hringdi í þá
félaga Hilmar og Odd og bað þá
að geyma fyrir okkur aflaheim-
ildir yfir kvótaáramótin það ár.
Með þeim gjörningi hófst
samstarf sem stóð í 10-11 ár,
eða allt þar til þeir Hilmar og
Oddur seldu Stafnesið.
Oddur var fengsæll skipstjóri,
ósérhlífinn og duglegur og sótti
sjóinn stíft.
Það var engin lognmolla í
kringum hann, það vita þeir sem
til þekkja, ef fiskur var í sjónum
þá fiskaði Oddur.
Þetta samstarf gekk mjög vel
þrátt fyrir skapstóra menn í for-
svari, allt handsalað með handa-
bandi og aldrei bar þar skugga
á og allir sáttir.
Við minnumst þessa tímabils
ávallt með gleði því það var svo
gaman þó mikið væri að gera.
En þegar Oddur hætti til sjós
kom annað tímabil; tímabil vin-
áttu og samveru með þeim hjón-
um Jónínu og Oddi og það var
sko „fallegt í Færeyjum“.
Við ferðuðumst saman til
Majorca þar sem við sigldum
með þeim, til Tenerife og svo
auðvitað til Kanarí. Þau buðu
okkur í sumarbústaðinn, Sæ-
mundarkot, sem er þeirra sælu-
reitur í Borgarfirði og þar var
sko dásamlegt að vera með
þeim.
Tvær ferðir standa þó upp úr,
það var á haustdögum 2018 þeg-
ar við fórum til berja í Fjörður
og Flateyjardal. Við gistum á
Grenivík á gististað sem var al-
veg niður við fjöruborð og þegar
við vorum búin að vera annan
daginn í Fjörðum og hinn í Flat-
eyjardal var nú gott að koma í
náttstað, fara í heita pottinn,
horfa út á fjörðinn í blíðskap-
arveðri og sjá sólina setjast í
sæinn og dreypa á bauk.
Þarna var okkar maður far-
inn að finna verulega fyrir
verkjum í öxl, sem seinna kom í
ljós að var krabbamein.
Hin ferðin var þegar þau hjón
mættu óvænt til Kanarí í nóv-
ember sl. þar sem við Teddi
vorum að fagna 70 ára afmæli
og 50 ára brúðkaupi, mætt til að
fagna þessum áfanga með okk-
ur, svo sæt bæði.
Þarna átti Oddur oft erfitt
vegna kvala, oft þreklaus en
alltaf hress og stutt í húmorinn,
hann var betri í dag en í gær og
þetta var allt að koma og hann
ætlaði sko sannarlega að vinna
vágest þann er á hann herjaði,
annað var ekki í myndinni.
Ekki má gleyma að minnast á
minigolfið, í það var farið á
hverjum degi og suma daga
tvisvar, þar kom keppnisskapið
vel í ljós og yfirleitt vann hann
okkur enda var hann í leiðinni
að kenna okkur tæknina.
Það verður öðruvísi sumarið
framundan bæði vegna Covid en
aðallega vegna þess að það er
enginn Oddur sem hringir og
skipuleggur einhverja ferð.
Við munum sakna hans sárt
en um leið þökkum við fyrir
dásamleg kynni og allar góðu
samverustundirnar sem við átt-
um saman.
Að lokum biðjum við almætt-
ið að vaka yfir Jónínu, börnum
þeirra, tengdabörnum og barna-
börnum í framtíðinni.
Minning þín er ljós í lífi okk-
ar.
Kær kveðja, þínir vinir,
Jóna Halla Hallsdóttir
og Theodór Guðbergsson
(Teddi).
Til þín
Ég þakka Guði löngu liðinn dag
sem lét mig eignast þig að ævivin.
Og öll þau blóm sem uxu á þinni leið
með ilm og fegurð hresstu og glöddu
mig.
Og birtan sem þú breiddir yfir allt
sló bjarma á lífið allt í kringum þig.
Svo líða dagar, ár og ævitíð
og ýmsum blikum slær á loftin blá.
Í sorg og gleði alltaf varstu eins
og enginn skuggi féll á þína brá.
Svo brast á élið, langt og kólgukalt
og krafan mikla um allt sem gjalda
má.
Og fljótið niðar enn sem áður fyrr
og ennþá flúðin strýkur næman
streng.
Við blæþýtt ljóð, um blóm og sum-
aryl
og bjarta kyrrð – í minningu um þig.
(Oddný Kristjánsdóttir)
Kæri vinur, þegar að leiðar-
lokum er komið er margs að
minnast og margt að þakka. Allt
það sem við höfum brallað sam-
an um ævina er ekki hægt að
telja upp í stuttri minningar-
grein. Þú varst ávallt hrókur
alls fagnaðar og aldrei nein
lognmolla í kringum þig. Við
eigum góðar minningar frá ferð-
um okkar bæði innanlands og
víðs vegar um heiminn og alltaf
var gaman að vera í kringum
ykkur Jónínu.
Þú varst hörkuduglegur skip-
stjóri og afreksmaður á sjónum,
sóttir stíft og gerðir miklar
kröfur til áhafnar þinnar en
mestu kröfurnar gerðir þú til
sjálfs þín og uppskarst ríkulega.
Um leið og við vottum fjöl-
skyldunni okkar dýpstu samúð
þökkum við fyrir vináttu og
samstarf í marga áratugi sem
aldrei bar skugga á.
Jórunn og Hilmar.
Jááá sæll! hrökk gjarnan upp
úr Oddi þegar mikið lá við og
það var oft. Oddur var brimskafl
í athöfnum og hugsun, stór í
sniðum, fylginn sér og ákafur. Á
fundum Knattspyrnudeildar
Keflavíkur tók hann menn
snarpt á í spjallinu og þeir sátu
þögulir á eftir meðan hann tróð
tóbaki í nefið. Mesta fjörið var
þegar hann var farinn að hlæja
svo mikið að síðustu setning-
arnar köfnuðu í hlátrinum. Þá
var hann búinn að gjörsigra fé-
lagana og tóbakstaumarnir láku
úr nefinu og bréfsnifsi komin á
loft til bjargar.
Oddur var Keflvíkingur og
Liverpoolmaður fyrir allan pen-
inginn, sigurreifur og ætlaði að
drekka 20 ára gamalt Liver-
poolrauðvínið á sigurstundu í
vor. Við gömlu félagarnir mun-
um halda upp á þá stund af
virðingu við fallinn félaga. Síð-
ustu samverustundir okkar voru
á léttari nótunum, svo við kæm-
umst báðir í gegnum þær. Hann
sat uppi og ég spurði hvort það
hjálpaði að vera í Liverpool-
sokkum. Svarið verður ekki haft
eftir, en hann snýtti sér hressi-
lega og bætti við: „Manchest-
ermaður skilur þetta ekki, Liv-
erpoolsokkarnir gera
gæfumuninn.“ Oddur var enn
sjóðheitur og trúr á okkar síð-
asta fundi. Hann var nagli. Já
algjör nagli í gegnum veikindin
eins og lífið þar sem hann sótti
stíft og fiskaði vel. Skipstjóri
sem skilaði öllu sínu í land þótt
oft væri róið á tæpasta vað. Þeir
fiska sem róa og það var ekkert
gefið eftir og ræst þegar aðrir
lágu í höfn og lagt í ’ann, vestur
fyrir opinn Kamar. Þar sem út-
hafsöldurnar risu hæst og ekk-
ert grín að eiga fyrstu bauju.
Þeir fengu góða lexíu út í lífið
peyjarnir sem voru með honum
á sjó og gleyma því aldrei. Að
vera með 45 tonn af óslægðum
vertíðarfiski að meðaltali í róðri
á vetrarvertíð gera ekki nema
yfirburðamenn og skipstjóri
sem þekkir miðin og þorskinn
eins og lófann á sér. Oddur var
vandvirkur og skannaði bleyð-
urnar áður en hann lagði netin
fyrir þorskinn. Álagið var oft
mikið á bát og menn, teinar
voru undir slitum og það var
sjaldan tími að fá sér smók á
milli bauja. Svo bannaði hann að
reykja í borðsalnum fyrstur í
öllum flotanum og fylgdi því eft-
ir eins og enginn væri morgun-
dagurinn. Staðfastur og sókn-
djarfur skipstjóri á Stafnesi KE
130 og skipsrúmið var eftirsótt.
Oddur var glæsilegur maður
á velli, glaðlegur og bjartur sýn-
um sem skapaði sér eftirsóttan
orðstír meðal þeirra sem sigldu
með honum í lífsins sjó. Við
Sigga kynntumst Oddi og Jón-
ínu fyrir 17 árum þegar við
fluttum á Suðurnes og það var
okkar lán. Hjálpsemin og greiði
lífsins gerði okkur kleift að
hefja nýtt líf á nýju heimili.
Oddur og fjölskylda stóðu í
stafni og veittu okkur skjól og
styrk sem gerði okkur gæfu-
muninn í lífinu. Það verður aldr-
ei fullþakkað. Oddur var ankerið
í fjölskyldunni sem var brim-
vörn hans þegar síðustu brotsjó-
irnir gengu yfir og ekkert varð
við ráðið. Hann var stoltur af
þeim og uppruna sínum.
Góður drengur hefur barið
nesti sitt fyrir aldur fram og
siglir nú til frekari sóknar á nýj-
um miðum. Við hjónin eigum
minningar um góðan vin sem
aldrei mun ganga einn. Vottum
Jónínu, börnum þeirra og fjöl-
skyldu samúð.
Ásmundur Friðriksson og
Sigríður Magnúsdóttir.
Kveðja frá Knattspyrnu-
deild Keflavíkur
Keflavík hefur átt því láni að
fagna að eiga fjölda máttar-
stólpa sem hafa lagt sitt af
mörkum fyrir félagið og komið
knattspyrnunni í Keflavík á
þann stall sem hún er nú á.
Einn af þeim, Oddur Sæmunds-
son, er nú fallinn frá aðeins 69
ára að aldri. Oddur var sannur
Keflvíkingur í orðsins fyllstu
merkingu. Hann mætti á alla
leiki Keflavíkur og studdi liðið
sitt bæði í orði og á borði. Odd-
ur var sæmdur bæði brons- og
silfurmerki Keflavíkur íþrótta-
og ungmennafélags fyrir störf
sín í stjórn knattspyrnudeildar
Keflavíkur þar sem hann sat í
um áratug. Auk þess hlaut Odd-
ur starfsmerki UMFÍ árið 2016.
Knattspyrnudeild Keflavíkur
kveður fallinn félaga og þakkar
af alúð fyrir vel unnin störf í
þágu knattspyrnunnar.
Við sendum innilegar samúð-
arkveðjur til fjölskyldu og ást-
vina.
Sigurður Garðarsson,
formaður knattspyrnu-
deildar Keflavíkur.
Lát akker falla! Ég er í höfn.
Ég er með frelsara mínum.
Far vel þú æðandi dimma dröfn!
Vor Drottinn bregst eigi sínum.
Á meðan akker í æginn falla.
Ég alla vinina heyri kalla,
sem fyrri urðu hingað heim.
(Þýð. Vald. V. Snævarr)
Í dag er kvaddur vinur góður,
það er alltaf söknuður að kveðja
vin, eftir samferð í gegnum lífið
í áratugi, á landi og sjó, þar sem
vinátta og tryggð var alltaf höfð
í hávegum. Vinur sem var trúr
sínu starfi og með óbylandi trú
á því sem hann tók sér fyrir
hendur, eins og róa til fiskjar
með þorskanet allt árið og skila
ótrúlegum árangri sem fáir
trúðu á, síðan ráðist þið í það
æskufelagarnir að láta byggja
fyrir ykkur skip fullkomið og
glæsilegt á sínum tíma ,og síðan
útbúa skip til túnfiskveiða.
Til þess þurfti mann eins og
þig sem stóðst keykur við það
sem þú ætlaðir með þínu fólki
og þínum gjörfuleika. Það var
ekki bara sjómennskan sem
dreif þig áfram, áhugi á íþrótt-
um og óbilandi trú á þínu liði
svo sem eins og Keflavík og Liv-
erpool, þar vorum við þó alltaf
sammála.
Það var þétt og góð kveðjan
er við hittumst síðast, „við hitt-
umst kannski fljótlega aftur“
sagði hann, þá langt leiddur af
þeim sjúkdóm er hrjáði hann.
En mér fannst í þessum orðum
að hann vissi hvert stefndi.
Hann var þó keykur og hress,
beinn í baki og glæsileikinn
skein af honum sem ungur væri.
Það verða örugglega fagnað-
arfundir og gleði mikil þegar þú
kemur á fund brottkallaðra vina
Árna Vikars, Sigurðar Steinar
og Buggu hans Óla Björns.
Að lokum vil ég þakka þér
það trúnaðartraust sem milli
okkar ríkti alla tíð.
Fjölskyldu Odds Sæmunds-
sonar vottum við Edda okkar
dýpstu samúð,
Runólfur Guðmundsson.
Oddur tengdapabbi minn og
vinur var einstakur maður í alla
staði. Alveg frá því að ég hitti
hann og Jónínu fyrst fannst mér
ég alltaf velkomin í Heiðar-
hornsfjölskylduna góðu. Fyrir
það er ég endalaust þakklát.
Oddur var mikill fjölskyldumað-
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Sálm. 86.5
biblian.is
Þú, Drottinn,
ert góður og fús
til að fyrirgefa,
gæskuríkur öllum
sem ákalla þig.