Morgunblaðið - 09.05.2020, Síða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. MAÍ 2020
✝ Sigríður VigdísBöðvarsdóttir,
íþróttakennari og
forstöðumaður
Sundlaugar Húsa-
víkur, fæddist í
Brennu í Lundar-
reykjadal 22. mars
1928 og lést 30.
apríl 2020 á Skóg-
arbrekku, Húsavík.
Foreldrar henn-
ar voru Ásthildur
Björg Vigfúsdóttir, f. 13. apríl
1896, d. 10. ágúst 1939 og Böðv-
ar Jónsson, f. 17. desember
1892, d. 16. mars 1962.
Systkin Sigríðar voru Bjarni
Haukur, f. 11. mars 1932, kenn-
ari, d. 3. júní 1986 og Jón, f. 6.
september 1936, bóndi, d. 22.
júlí 2017.
Sigríður Vigdís giftist Bjarna
Sigurjónssyni, f. 19. október
1928, d. 22. september 2018, 25.
4) Valgerður Bjarnadóttir, f.
26. janúar 1961, grunnskóla-
kennari, maki Kjartan Ólason, f.
26. ágúst 1961. Börn þeirra eru
Melkorka, f. 1989, Elín Svava, f.
1995, börn Kjartans frá fyrri
sambúð eru Haraldur Óli, f.
1981, Hjalti Þór, f. 1983, d. 2009.
Langömmubörnin eru 12.
Sigríður Vigdís ólst upp í for-
eldrahúsum í Lundarreykjadal.
Hún lauk prófi frá Kvennaskól-
anum í Reykjavík 1948 og
Íþróttakennaraskóla Íslands
1949. Stundakennari í handa-
vinnu og íþróttum við Barna- og
gagnfræðaskóla Húsavíkur
1951-1957. Vann við Sundlaug
Húsavíkur frá 1961 sem for-
stöðumaður og síðar gæslumað-
ur þar til hún lét af störfum sjö-
tug. Var virk í ýmsum
félagasamtökum.
Útför Sigríðar Vigdísar verð-
ur gerð frá Húsavíkurkirkju
laugardaginn 9. maí kl. 14. Í
ljósi aðstæðna í þjóðfélaginu
verður útförinni streymt á Fa-
cebook-síðu Húsavíkurkirkju.
Stytt slóð: https://n9.cl/ca6kc.
Slóðina má einnig nálgast á
www.mbl.is/andlat.
desember 1952.
Börn þeirra eru:
1) Þórhallur Sig-
urjón, f. 17. sept-
ember 1950, tækni-
fræðingur, maki
Edda Jóhanns-
dóttir, f. 17. febr-
úar 1948. Börn
þeirra eru Hjördís,
f. 1974, Sigríður, f.
1976, Jóhann, f.
1979.
2) Ásthildur Bjarnadóttir, f.
29. ágúst 1953, leikskólakenn-
ari, maki Ásmundur Sverrir
Pálsson, f. 24. desember 1950.
Börn þeirra eru Vigdís Þyri, f.
1973, Bryndís Vala, f. 1978.
3) Böðvar Bjarnason, f. 17.
mars 1965, tæknifræðingur,
maki Íris Víglundsdóttir, f. 24.
apríl 1958. Börn þeirra eru
Bjarni, f. 1979, Haukur, f. 1986,
d. 2003, Símon, f. 1992.
Sigríður var komin af sterkum
stofnum í Lundarreykjadal enda
kom það sér vel að henni var
ekki fisjað saman. Hún missti
móður sína barn að aldri og varð
ekki hjá því komist að hún fyndi
til ábyrgðar á yngri bræðrum
sínum og heimilishaldi á æsku-
heimilinu í Brennu. Fólkið, sem
að henni stóð í dalnum, lagði
mikla rækt við handmennt ým-
iskonar og fór orð af vönduðum
vinnubrögðum þess. Hjá því fór
saman góð verkkunnátta og það
hugarfar að ekkert verk væri
svo lítilmótlegt að því bæri ekki
fyllsta vandvirkni. Þannig var
Sigga tygjuð að heiman.
Á unglingsárum hleypti Sigga
heimdraganum í skóla eins og
margar konur í frændgarði
hennar, fór suður til Reykjavík-
ur til að ljúka gagnfræðaskóla.
Að loknu landsprófi stóð hugur
hennar til menntaskólanáms og
enn frekara náms en lítil efni
komu í veg fyrir þær fyrirætl-
anir. Íþróttaskólinn á Laugar-
vatni bauð hins vegar upp á að-
stæður sem stúlka í hennar
sporum gat nýtt sér. Sigga var
öflug námsmanneskja og hafði
einbeitingu sem ekkert fékk
truflað. Hún var mikill lestrar-
hestur, las bækur af öllu tagi og
hafði taugar til borgfirskra
skálda, ekki síst kvennanna úr
því fallega héraði. Sá sem þetta
skrifar fylgdist oft með því af að-
dáun hvað hún las hratt, hverri
bókinni af annarri var lokið á
undraskömmum tíma.
Að íþróttaskólanum loknum
fékkst hún við sk. umferðar-
kennslu um landið og á þeirri
leið kynnist hún Bjarna Sigur-
jónssyni á Húsavík og gengu þau
í hjónaband. Eftir stunda-
kennslu í sundi og handmennt
um tíma tók hún að sér að veita
nýrri sundlaug á Húsavík for-
stöðu og með því slóst hún í hóp
fyrstu kvenna þar í bæ til að tak-
ast á hendur ábyrgðarstarf af
því tagi. Til að valda hlutverkinu
betur stundaði hún nám í stærð-
fræði, bókhaldi, tungumálum
o.fl. í Bréfaskóla SÍS og var það
ærin viðbót við fulla vinnu utan
heimilis og húsmóðurstörf sem
hún kastaði ekki höndunum til.
Þannig var tengdamóðir mín:
henni óx ekkert í augum, hún
var æðrulaus, órög og sjálfstæð
– og mögnuð kona. Það er varla
hægt að koma tölu á alla þá sem
hún kenndi sundtökin á Húsavík
og víðar.
Sigga setti sér og öðrum
strangan ramma hvort heldur
sem móðir eða kennari, hún var
prinsippföst án undanbragða
þannig að á stundum þótti nóg
um. Þetta var ein hliðin. Önnur
hlið var sú sem leyfði ærsl og
uppátæki og var þá ósárt um að
röð og regla á heimilinu færi úr
skorðum um stund, tók enda
þátt í öllu saman. Á ferðalögum
innanlands sem utan var hún í
essinu sínu og sjálfstæði hennar
mest á ókunnum slóðum.
Hún var atkvæðamikil
íþróttakona á sínum yngri árum,
var alla tíð hraust og vel á sig
komin og kunna menn engar
sögur af því að henni hafi nokk-
urn tíma orðið misdægurt.
Menntunar sinnar vegna bar
hún meira skynbragð en gekk og
gerðist á heilsusamlegt líferni og
var ólöt að halda því að sínu
fólki.
Ég naut mikillar ræktarsemi
þeirra hjóna í nær fimm áratugi
og kveð nú tengdamóður mína
með virðingu og þökk.
Ásm. Sverrir Pálsson.
Ég var heimagangur hjá
Siggu og Bjarna í Snælandi frá
því fyrst ég man, frændsystkin
mín, Þórhall, Ásthildi, Böðvar og
Valgerði var nær að kalla systk-
in þá og Snæland mitt annað
heimili.
Diddi og ég, jafnaldrar og
óaðskiljanlegir, áttum ófáar
stundirnar þar heima við leiki í
Vesturherberginu eða dútl við
skíðin okkar í gamla eldhúsinu;
ígildi verkstæðis, að ekki sé
minnst á ævintýraheim kjallar-
ans stóra. Þar leyndust krókar
og kimar sniðnir til leikja með
sjálfsmíðuð vopn og bíla eða
reiðhjólaviðgerðir.
Bæði unnu þau hjónin úti,
Sigga sundkennari, svo sund-
laugarstjóri, laugin oftast opin
langt fram á kvöld og Bjarni,
lengst af hjá Rafveitu Húsavík-
ur. Börnin fjögur gengu því ein
um heimilið er skóla lauk og ól-
ust upp við að ganga í störfin og
sýna heimili sínu virðingu.
Jafnaðargeði Siggu var við-
brugðið en skap hafði hún. Aldr-
ei heyrðust skammaryrði og
varla hastað á okkur frændur.
Vel mátti skynja eðlislægan aga
og reglufestu sem hún bjó yfir
ásamt ríkulegri réttlætiskennd
og sanngirni og vænti hins sama
af öðrum. Eiginleikar þessir
nutu sín í kennslunni svo jafnvel
ærslafyllstu drengir, mitt í útrás
orku sinnar, mátu og virtu ag-
ann.
Tryggð Siggu og Bjarna hélst
alla tíð síðan þótt ég hleypti
heimdraganum ungur og kæmi
þangað sjaldnar eftir það, stund-
um með kærustu, síðan eigin-
konu, son og stjúpbörn. Öll
fengu þau sömu alúð og ég frá
því þau stigu þangað fyrst inn
fæti.
Viðmót Siggu, hvenær sem ég
birtist, eins og hún hefði einmitt
átt von á mér, kaffi sett yfir og
spurt hvaða ferðalag væri á mér
núna. Frændi kom í hægðum
sínum þegjandi, milt brosið ljóm-
aði, tók undir kjálkabörðin og
smellti kossi á kinn, fagnandi.
Maður var einhvern veginn
alltaf kominn „heim“ í Snælandi.
Oftast var húsið ólæst er
mann bar að garði en væru þau
hjón úti tók kötturinn mjálmandi
á móti, vafði sér um fætur
manns og bauð mann velkominn.
Við fjölskyldan nutum þess
líka ósjaldan að bjóðast „vist“ á
Litla Hrauni – sumarparadís
þeirra í Aðaldalshrauni.
Ekki yfirgaf reglufestan
Siggu við að komst á eftirlaun
eftir fjóra áratugi í sundlauginni.
Hún hélt sínu striki, mætti í
sundið sitt hvern morgun fram á
hinstu stund.
Heilbrigt líf, hreyfing og regla
á hlutum áttu án vafa stóran þátt
í heilsuhreysti hennar alla tíð.
Sjónvarpsgerðarmenn sem
unnu að þáttum um sundkennslu
á Íslandi fréttu af sundkennara á
Húsavík, á tíræðisaldri, sem enn
stundaði sund daglega, hvernig
sem viðraði. Auðsótt mál var að
fá viðtal við Siggu og að fylgja
henni í daglegri göngu sinni úr
Snælandi, út í sundlaug. Morg-
unninn sem tökur skyldu fara
fram var dimmur og kominn ka-
faldsbylur að norðan. Sigga
spurði hvort ekki væri rétt að
bíða af sér veðrið. Svarið var á
aðra lund: Nú væri einmitt óska-
veðrið fyrir þessa senu.
Ekki verður framar stokkið
upp tröppurnar á Snælandi í
nokkrum skrefum, eins og fyrr-
um, útihurðinni hrundið upp og
kallað inn: „Einhver heima!?“
Þess verður saknað.
Við Katla og Palli og stjúp-
börn mín sendum öllum afkom-
endum Siggu og Bjarna í Snæ-
landi innilegustu
samúðarkveðjur.
Sigurjón Pálsson.
Nemendur í heimavistarskól-
um koma inn í einstakt fé-
lagslegt umhverfi sem er ólíkt í
öðrum skólum og nálgast miklu
frekar að vera heimili en vinnu-
staður. Þessar heimilisaðstæður
leiða til náinna félags- og vin-
áttutengsla. Við skólasystkinin á
Íþróttakennaraskóla Íslands á
Laugarvatni 1948-1949 náðum
að tileinka okkur íþróttafræðin
og heilsusamlegt líferni en ekki
síst að þróa þá lífshamingju sem
þetta skólaheimili veitti okkur. Á
fyrstu starfsárunum voru tíð
bréfaskipti okkar á milli. Þar var
greint frá kennslunni og upphafi
hjúskapar og áhugaverðum
verkefnum sem okkur hlotnuð-
ust í starfinu. Á fyrsta kennslu-
ári Sigríðar mun forsjónin hafa
vísað borgfirska kvenkostinum
norður yfir heiðar. Hún var í
„umferðarkennslu“ í nokkrum
skólum fyrsta árið en á Húsavík
var fleira að finna en góðan
kennslustað. Þar hitti hún
Bjarna sinn og upphaf lífsham-
ingjunnar.
Sigríður var dugleg í öllum
íþróttum. Sérstaklega var sundið
henni vinsælt. Hún var skrið-
drjúg þegar hún skellti sér í
sundið. Sundkennslan mun hafa
verið eftirlætisverkefni hennar.
Þar kom í ljós ábyrgðartilfinning
hennar gagnvart nemendum.
Það er ekki öllum ljóst að á með-
an nemandinn er niðri í lauginni
getur augnabliks vangá eða
gleymska kennarans varðað líf
nemandans.
Árum saman nutum við þess
að hittast og njóta minninga frá
skóladvölinni og fá fréttir af
starfinu og fjölskyldum okkar.
Sigríður lét sig ekki muna um að
skreppa suður og koma á þessar
samverustundir, sem fjölgaði er
árin liðu. Eftirminnilega hópferð
fórum við skólasystkinin til
þeirra hjóna norður og nutum
mikillar gestrisni og ánægju hjá
þeim á Húsavík.
Það fækkar smátt og smátt í
hópnum okkar en minningin lifir.
Alúðarviðmót Sigríðar er mjög
eftirminnilegt, bæði hlýtt og
elskulegt. Þessar minningar
geymum við í huga okkar. Við
færum venslafólki hennar inni-
legar samúðarkveðjur. Blessuð
sé minning góðrar skólasystur.
Hjörtur Þórarinsson.
Sigríður Vigdís
Böðvarsdóttir
Okkur setti
hljóð þegar við
heyrðum af andláti
Öddu nú fyrr í
mánuðinum.
Adda hafði starfað með okkur
í nærri tvo áratugi, fyrst hjá
okkur á Aðalendurskoðun sf. og
síðan Íslenskum endurskoðend-
um Bíldshöfða slf. eftir samein-
ingu við aðra skrifstofu.
Hún hætti störfum hjá okkur
seint á síðasta ári.
Við erum þakklát fyrir sam-
fylgdina þessi ár; þakklát fyrir
störf hennar og félagsskap alla
tíð.
Við viljum kveðja Öddu með
nokkrum erindum úr ljóði Dav-
íðs Stefánssonar,
Nú sefur jörðin:
Arnheiður
Ragnarsdóttir
✝ ArnheiðurRagnarsdóttir
fæddist 4. sept-
ember 1960. Hún
lést 6. apríl 2020.
Útför Arnheiðar
hefur farið fram í
kyrrþey.
Nú sefur jörðin
sumargræn.
Nú sér hún rætast
hverja bæn
og dregur andann djúpt
og rótt
um draumabláa júl-
ínótt.
Á túni sefur bóndabær,
og bjarma á þil og
glugga slær.
Við móðurbrjóstin
börnin fá
þá bestu gjöf, sem lífið á.
Nú sofa menn og saklaus dýr.
Nú sofa dagsins ævintýr.
Nú ríkir þögn við ysta ós,
svo ekkert vekur Þyrnirós.
Nú dreymir allt um dýrð og frið
við dagsins þögla sálarhlið,
og allt er kyrrt um fjöll og fjörð
og friður drottins yfir jörð.
Við vottum fjölskyldu Öddu
innilega samúð.
F.h. samstarfsfólks Íslenskra
endurskoðenda Bíldshöfða slf.,
Björn Ó. Björgvinsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
AUÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Melhaga 7, Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund mánu-
daginn 4. maí.
Vegna samkomutakmarkana verður útförin ekki auglýst.
Blóm og kransar afþakkað en þeim sem vildu minnast Auðar
er bent á líknarfélög.
Sigríður Jóhannsdóttir
Ólafur Jóhannsson Þóra Harðardóttir
Haraldur Jóhannsson Margrét Jóhannesdóttir
Guðmundur Jóhannsson Anna Magnúsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ÁLFHILDUR HJÖRDÍS JÓNSDÓTTIR
Suðurvör 8, Grindavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
sunnudaginn 3. maí. Útförin fer fram frá
Grindavíkurkirkju miðvikudaginn 13. maí klukkan 13.
Í ljósi aðstæðna verða einungis nánustu aðstandendur
viðstaddir athöfnina.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag
Íslands.
Þorlákur Guðmundsson
Helena Hólm Stefán Stefánsson
Björgvin Þór Hólm Isabel Lilja Pétursdóttir
Einar Hólm
Linda Dögg Hólm Eggert Már Stefánsson
Margrét Erla Þorláksdóttir Jóhannes Davíð Hreinsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HERDÍS GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR
v.d. LINDEN,
lést á dvalarheimilinu Hlíð 29. apríl.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 15. maí með fjölskyldu og nánustu ættingjum.
Sérstakar þakkir fær starfsfólkið á deildinni Reynihlíð fyrir hlýja
og góða umönnun.
Ómar Þór Edvardsson Bára Einarsdóttir
Arnar Chr. Edvardsson María Rán Pálsdóttir
Jón Örvar Edvardsson Lind Hrafnsdóttir
Pálmar G. Edvardsson Sólveig Jóna Geirsdóttir
ömmu- og langömmubörn
Okkar elskulega móðir, tengdamóðir,
amma, langamma og langalangamma,
KRISTJANA JÓNSDÓTTIR,
lést á dvalarheimilinu Höfða, Akranesi,
mánudaginn 4. maí. Jarðsungið verður frá
Akraneskirkju fimmtudaginn 14. maí kl. 13.
Vegna sérstakra aðstæðna í þjóðfélaginu og fjöldatakmarkana
verður streymt úr kirkjunni, sjá vefslóð www.akraneskirkja.is.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Höfða fyrir einstaka umönnun,
nærgætni og hlýju.
Jón Sigurðsson Emilía Ólafsdóttir
Þorvaldur Ólafsson
Þóra Sigurðardóttir Guðbjörn Tryggvason
Hlín Sigurðardóttir Guðni R. Tryggvason
og ömmubörnin
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
mágkona, amma og langamma,
SIGURVEIG SIGURJÓNSDÓTTIR,
Veiga,
áður til heimilis á Túngötu 16,
Sandgerði,
lést á Hrafnistu Nesvöllum miðvikudaginn 29. apríl.
Útförin fer fram frá Sandgerðiskirkju fimmtudaginn 14. maí
klukkan 13. Í ljósi aðstæðna mun einungis nánasta fjölskylda
vera viðstödd athöfnina.
Sig. Berta Grétarsdóttir Elías Björn Angantýsson
Gissur Þór Grétarsson Salóme Guðmundsdóttir
Ester Grétarsdóttir Hjörtur Jóhannsson
Sigurbjörn Grétarsson
Jóhann Ingi Grétarsson Margrét Ingiþórsdóttir
Elvar Grétarsson Aðalbjörg Alla Sigurðardóttir
Ragnheiður Sigurðardóttir Sævar Pétursson
ömmubörn og langömmubörn