Morgunblaðið - 05.06.2020, Síða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. JÚNÍ 2020
hans Gústa, og Gústi farinn.
Sem betur fer blandaði hann
síðustu blönduna þremur dög-
um áður en hann kvaddi, þannig
að nóg var til. Gamla hornið
með minna opinu, litli ferðapel-
inn með 80% Stroh og nákvæm-
lega blandað. Blanda sem færir
manni fullkomna marengstertu
í nefið. Nokkuð sem mér hefur
ekki tekist að blanda ennþá
þrátt fyrir margar tilraunir.
23 ára gamall kom ég í fjöl-
skylduna hjá Gústa þegar við
Ester fórum að vera saman, ég
var óttalegur stráklingur. Mér
fannst svo dásamlegt að mér
var strax tekið fagnandi og varð
partur af fjölskyldunni því ald-
urinn skipti engu. Það var alltaf
gaman að spjalla við Gústa;
fróður, úrræðagóður og það
varð að hugsa allt alla leið, ekki
að ana að neinu.
Í veikindunum hans vildi svo
„vel“ til að ég axlarbrotnaði og
gat því aðstoðað hann og verið
mikið með honum þar sem ég
var óvinnufær. Marga bíltúra
tókum við og spjölluðum mikið,
um lífið, framtíðina og dauðann
þegar við vissum í hvað stefndi.
Með æðruleysi og þökk í hjarta
fyrir gott líf tókst Gústi á við
bardaga, sem við vissum báðir
að væri ósigrandi.
Ég kveð með söknuði í hjarta
góðan vin, Gústa á Kap, tengda-
föður minn.
Guðlaugur Ólafsson.
„Mikið væri nú gaman ef ég
þraukaði aðeins fram á sumar-
ið,“ sagði Gústi nokkrum vikum
áður en hann lést. Honum
fannst sumrin skemmtileg,
sennilega af því að þá var svo
mikið um mannfögnuði. Held
reyndar að honum hafi fundist
allar árstíðir skemmtilegar, því
hann sá til þess að hann hefði
alltaf nóg fyrir stafni. Hvort
sem það voru réttir á Ströndum
á haustin eða Kanaríferðir á
veturna. Vor og sumur fóru svo
í húsbílaferðir hingað og þangað
um landið, ásamt stórum vina-
hópi, þar sem helstu bæjarhá-
tíðir landsins voru heimsóttar.
Alltaf var hann hrókur alls
fagnaðar, miðpunkturinn í
hverju partíi, með gítarinn á
öxlinni.
Hann var sérstaklega skipu-
lagður, nákvæmur og með allt á
hreinu. Ekki bara fyrir sína
hönd, heldur líka allra í kring-
um sig. Þannig að stundum var
nóg af hinu góða. Hann átti það
til að minna aðra á þegar fara
ætti með bílinn í skoðun og
hringdi daglega þangað til búið
var að græja það. Hann sá til
þess að sér og öðrum leiddist
aldrei. Ekki bara vegna þess að
það var gaman að vera í kring-
um hann, heldur líka vegna þess
að honum tókst að breyta ein-
földu 10 mínútna verkefni í hálfs
dags vinnu, fyrir tvo. En það
var nú líka til þess að ekkert
færi úrskeiðis.
Gústi var einstakt ljúfmenni,
lífsglaður, bóngóður, jákvæður
og með mikið jafnaðargeð. Það
var notalegt að vera í návist
hans. Ég á eftir að sakna þess
mikið að geta ekki spjallað við
hann um allt og ekkert yfir kaffi
og kleinu, sjá hann labba í ró-
legheitunum inn í eldhúsið
hummandi „bomm bomm
bomm“, eða hlusta á hann spila
á gítarinn fyrir stelpuna mína.
Ég kveð þig, elsku Gústi, full
af þakklæti með hlýju í hjarta.
Mér finnst ég vera heppin að
hafa fengið að kynnast þér og
vera samferða þér síðustu árin
þín.
Mig langar að enda þessa
kveðju með textabút úr lagi sem
ég hef heyrt þig svo oft spila og
var þessi hluti lagsins ævinlega
spilaður, í það minnsta tvisvar
sinnum of oft.
Sól slær silfri á voga,
sjáðu jökulinn loga.
Allt er bjart fyrir okkur tveim,
því ég er kominn heim.
Að ferðalokum finn ég þig
sem mér fagnar höndum tveim.
Ég er kominn heim,
já, ég er kominn heim.
(Jón Sigurðsson)
Þín vinkona og tengdadóttir,
Erna Ósk.
Þá hefur elsku besti afi minn
kvatt okkur. Ég má teljast
heppin að hafa flutt til elsku
ömmu og afa í Vigtó síðasta
sumar og hef því eytt miklum og
frábærum tíma með þeim síðast-
liðið árið. Heyra hann taka upp
gítarinn nokkrum sinnum í viku
og spila alltaf tvö lög og flauta
með. Það varð að viðhalda sigg-
inu á puttunum til að vera klár
fyrir fjörið á Kanarí! Í covid-
faraldrinum hvatti hann mig til
þess að læra á gítar og kenndi
mér nokkur grip og svo spil-
uðum við saman. Þess vegna
þótti mér tilvalið að setjast á
rúmstokkinn hjá honum á síð-
asta degi hans og spila fyrir
hann nokkur lög. Það er mér
mjög dýrmætt. Ég sagði honum
hvað ég elskaði hann mikið og
hann væri besti afi í heimi og
kyssti hann góða nótt þar sem
hann svaf vært og hraut. Þetta
voru mín síðustu skilaboð til
hans áður en hann fór til himna.
Þessar stundir mun ég geyma
að eilífu ásamt öllum þeim frá-
bæru og skemmtilegu minning-
um sem ég á um hann. Helsti
kosturinn við afa var hvað hann
var ávallt yndislegur og góður
við alla, börn sem fullorðna.
Hann var vinmargur og frábær
vinur vina sinna.
Þegar ég kvaddi hann tveim-
ur dögum fyrir andlátið og sagði
honum að ég elskaði hann og
kyssti hann rankaði elsku afi við
sér í nokkrar sekúndur þar sem
hann sagðist elska mig líka og
þakkaði mér fyrir að hafa klippt
sig nokkrum dögum áður. Eftir
þennan dag náði ég litlu sam-
bandi við hann og er þetta því
mjög dýrmæt stund fyrir mig að
geyma. Ég trúi ekki að þessi
frábæri og góði maður hafi þurft
að lenda undir í baráttunni við
krabbamein, en lífið getur verið
svo ósanngjarnt.
Elsku besti afi minn, þín
verður svo ofsalega sárt saknað,
ég mun alltaf elska þig. Þú varst
minn fyrsti vinur sem barn og
það er hvergi hægt að finna eins
góðan og traustan vin og þig. Ég
mun passa upp á ömmu fyrir þig
elsku engillinn minn. Hvíldu í
friði elskulegur við sjáumst hin-
um megin þegar minn tími kem-
ur. Góða nótt og Guð geymi þig.
Þín
Stella Guðlaugsdóttir.
„Gústi afi er dáinn.“ Það er
svo skrítið að segja þessi orð
upphátt.
„Ég er að fara til ömmu og
afa.“ Nei, afi er dáinn.
Afi var vinmargur maður,
enda með eindæmum skemmti-
legur. Gítarspilin hans voru þau
skemmtilegustu og eru mörg lög
„Gústa afa lög“. Ég hefði verið
til í að sitja eitt partíið hans af
svo ótalmörgum á Kanarí. Hann
var aðalkallinn. Þetta voru
skemmtiferðir hjá þeim ömmu
og á sama tíma hálfgert tón-
leikaferðalag.
Hann afi minn var einstakur
kall og er ég svolítið grobbin
með að hann hafi verið afi minn.
Hann var mikill húmoristi og
hélt í það alveg fram á síðustu
stundu. Hann var einnig mikill
nákvæmnismaður og íhaldssam-
ur. Fyrir nokkrum árum sátum
við saman á Sóleyjargötunni og
hann vantaði símanúmer frænda
míns. Skvísan ég var komin með
gsm-síma og las númerið fyrir
hann. Nei, þessu tæki var sko
ekki treystandi. Hann var með
númerið ritað einhvers staðar í
litlu vasabókina sína. Hann
eyddi dágóðri stund í að fletta
númerinu upp á meðan ég end-
urtók „afi, ég er búin að segja
þér númerið“. Að lokum fann
hann það í bókinni sinni góðu.
Það sem afi elskaði einna
mest voru Strandirnar. Djúpa-
vík átti allan hans hug og áttum
við ógleymanlegar stundir þar
saman á ættarmóti fyrir nokkr-
um árum. Það sem ég minnist
helst þaðan er þegar afi og fleiri
fjölskyldumeðlimir voru að
blúsa. Kallinn var svo flottur og
þessari gleði hjá honum mun ég
aldrei gleyma. Á dánarbeðinum
sagði ég afa að ég mun fara aft-
ur til Djúpavíkur, þau orð mun
ég ekki svíkja.
Ég er svo þakklát fyrir okkar
stundir saman. Ég er svo þakk-
lát fyrir þína góðu nærveru við
börnin mín, langafabörnin þín.
Ég er svo þakklát fyrir góðan
vinskap ykkar Birkis. Ég er svo
þakklát fyrir þig.
Elsku afi minn, Gírúnin þín
kveður þig með trega. Ég mun
gæta ömmu fyrir þig. Hvíldu í
friði, skipstjóri, ég mun sakna
þín meira en orð fá lýst og elska
þig af öllu mínu hjarta.
Ása Guðrún Guðmundsdóttir
Elsku afi Gústi, ég man þegar
þú komst alltaf með kleinuhringi
til okkar á morgnana síðasta
sumar, þú vissir að kleinuhring-
ir væru uppáhaldið mitt. Þú
varst alltaf í góðu skapi og varst
alltaf svo góður við mig.
Ég man þegar ég var lítil, og
við vorum í Djúpavík, þá var
vaknað mjög snemma til að fara
að veiða á bátnum þínum. Það
var líka mjög skemmtilegt og
kósí þegar þú spilaðir á gítarinn
þinn á kvöldin í Djúpavík. Ég
vildi óska þess að ég hefði hitt
þig meira síðustu ár en það var
svolítið erfitt þar sem ég bý í
Noregi.
Ég mun sakna þín ótrúlega
mikið.
Elska þig. Þín
Hafdís Ósk.
Elsku afi minn. Hvernig er
veðrið hjá þér? Ég vona að það
sé bara eins og á Ströndum,
enda alltaf blíða þar.
Ekki bjóst ég við því að missa
þig svona snöggt. Ég sem var
búinn að hlakka til að gera þig
að langafa og fara þónokkrar
ferðir norður á Djúpavík. Ég
var búinn að sjá það fyrir mér
að við tveir mundum sigla út á
bátnum þínum Trausta, krækja í
nokkra þorska og ég ætlaði að
biðja þig um að kenna mér að
flaka, eins og þú einn kunnir
best.
Gústi afi minn. Alltaf hef ég
verið ánægður og stoltur af
nafninu mínu. Ég gæti ekki talið
hversu oft ég hef grobbinn sagt
frá því að ég heiti Ágúst eins og
faðir minn en skírður Ágúst í
höfuðið á þér. Það fannst Dön-
unum merkilegt. Ég get einung-
is vonað að með því að bera
nafnið þitt fái ég brot af góð-
mennsku og auðmýkt þinni.
Sorgin yfir því að minning-
arnar verði ekki fleiri er gífur-
leg og söknuðurinn mikill. Þó er
hamingjan yfir því að hafa haft
þig í lífi mínu og þakklætið fyrir
allt sem þú gafst mér yfirgnæf-
andi. Þannig veit ég líka að þú
hefðir vilja hafa það, gleðiberinn
sem þú ert.
Þegar ég hugsa til þín fyllist
hjartað mitt af ást og hlýju sem
mun fylgja mér alltaf.
Góða ferð, elsku afi minn.
Takk fyrir öll ferðalögin, allan
sönginn, allan hláturinn og allt
sem þú kenndir mér.
Ég elska þig.
Nafni þinn,
Ágúst Einar.
Það var verið að heyja inni í
Kjós og Gústi frændi sá um að
ferja heysáturnar til Djúpuvík-
ur. Í einni ferðinni til baka í
Kjósina fékk ég strákpjakkurinn
að sitja á klárnum með klakk-
inn. Við sungum hástöfum á
leiðinni og ég var alsæll og glað-
ur. Þetta var fyrsta skýra minn-
ingin um Gústa frænda og þær
áttu eftir að verða miklu fleiri.
Árin á Djúpuvík urðu reyndar
ekki mörg, því fjölskyldur okkar
fluttu ekki löngu síðar búferlum
til Hafnarfjarðar. Minningar-
brot skýtur upp kollinum þegar
Gústi kemur með Ásu í heim-
sókn til foreldra sinna og það
var tekin mynd af þeim í garð-
inum á Hringbraut 7. Glæsi-
legra par hafði ég ekki augum
litið.
Þegar Gústi flytur til Vest-
mannaeyja slaknar á samskipt-
unum, en samt er það sveitin
okkar og sameiginlegur áhugi á
tónlist sem bindur okkur saman.
Frábært framtak Gústa var að
blása til ættarmóts á Djúpuvík
og öllum sem það sóttu minn-
isstætt. Þakið ætlaði að rifna af
hótelinu þegar hæstu tónarnir
voru slegnir. Nokkrum árum
síðar fóru fjölskyldurnar í svo-
kallaða málningarferð til Djúpu-
víkur í þeim tilgangi að mála
verksmiðjuna sem feður okkar
tóku þátt í að reisa. Ekki var sú
ferð mikið síðri en ættarmóts-
ferðin. Sveitin okkar var Gústa
ávallt hugleikin og óteljandi eru
ferðir hans í Árneshrepp.
Hann hefur líka innrætt börn-
unum sínum ræktarsemi til
sveitarinnar og hafði Sæþór á
orði á dögunum að það væri
skrýtið að fara til Djúpuvíkur án
föður síns.
Ég og fjölskylda mín kveðjum
Gústa með söknuði. Hann var
ávallt glaðsinna, jákvæður og
vildi öllum vel. Sannkallað sól-
skinsbarn eins og Kamilla systir
mín orðaði svo vel.
Elsku Ása. Við Ella sendum
þér og yndislegu börnunum ykk-
ar og barnabörnum kærleik-
skveðjur.
Guð geymi góðan dreng.
Gunnlaugur Sveinsson.
Elsku Gústi okkar.
Það sem okkur þykir vænt
um ykkur Ásu. Takk fyrir allt.
Allar góðu stundirnar okkar
saman í Vestmannaeyjum og á
Djúpavík. Ég var svo heppin að
þú leist á mig sem fósturdóttur
þína og það þykir mér afar vænt
um. Eins varstu afi barnanna
minna þar sem þau höfðu ekki
pabba minn hjá sér. Þú talaðir
alltaf svo vel um mig og mína.
Heiðar og þú voruð svo nánir og
góðir vinir strax eftir að þú
mættir með kornvín eftir Ís-
stöðvarfund en þá höfðuð þið
aldrei hist. Börnin mín muna þig
leika við sig og gefa góð ráð.
Alltaf vildir þú fylgjast vel með
öllu sem við vorum að gera og
alltaf svo hjálpsamur við okkur
mömmu.
Takk fyrir allt, elsku Gústi
okkar, og við pössum upp á Ásu
þína.
Gréta Hólmfríður Grét-
arsdóttir og fjölskylda.
Það er komið að leiðarlokum
hjá Gústa vini mínum, miklu
fyrr en ég átti von á og á hugann
leita minningabrot sem ljúft er
að rifja upp.
Eyjamenn voru heppnir að fá
Gústa í sitt lið en hann eins og
margir efnilegir ungir menn réð
sig á vertíð til Eyja. Gústi réð
sig um borð í Ófeig III Ve. Þar
var skipstjórinn Grétar Skapta-
son og fékk Gústi leigt herbergi
hjá honum og Bíbí konu hans.
Ása systir Bíbíar bjó í hinum
hluta hússins ásamt foreldrum
þeirra systra. Ekki leið á löngu
þar til Gústi og Ása fóru að vera
saman.
Fystu kynni mín af Gústa og
Ásu voru í gegnum Ingólf Grét-
arsson æskuvin minn og jafn-
aldra og hafa þau góðu kynni
enst nú í yfir 50 ár. Þau hjónin
voru dugleg að bjóða okkur vin-
unum heim í veislumat og voru
alltaf höfðingjar heim að sækja.
Það kom fljótt í ljós hvaða mann
Gústi hafði að geyma. Hann tók
öllum jafn vel, hafði traust og
notalegt viðmót ásamt því að
vera einstaklega hjálpsamur og
aflaði það honum margra vina.
Þegar mér stóð til boða að
taka við vélstjóraplássi á Gjafari
Ve 300 hjá Rafni Kristjánssyni,
þá 19 ára, leitaði ég ráða hjá
Gústa. Þá starfaði hann sem vél-
stjóri í Fiskiðjunni. Hvatti hann
mig til að taka plássinu og
bauðst til að eyða sumarfríinu
sínu um borð í Gjafari VE 300 til
að koma mér inn í starfið.
Ekki má gleyma gosnóttinni.
Þegar ég kem niður á bryggju
voru Gústi og Ása komin að
skipshlið með börnin sín tvö,
Ester og Guðmund, og var Ása
þá langt gengin með Ágúst
Grétar og voru þau fyrst um
borð. Daginn áður var ég búinn
að vera að vinna í vélarrúmi
skipsins og var því skipið ekki
tilbúið til gangsetningar.
Gústi kom mér þá til aðstoðar
og vorum við vinirnir í tæpan
klukkutíma að koma skipinu í
gang. Á þeim tíma fylltist skipið
af flóttafólki og sigldi Gjafar VE
300 með 430 manns frá Vest-
mannaeyjum til Þorlákshafnar
þessa afdrifaríku nótt.
Eitt árið fórum við hjónin
ásamt dætrum okkar á æsku-
stöðvar Gústa á Djúpuvík á
Ströndum.
Þar var Gústi í essinu sínu,
sýndi okkur æskuheimili sitt og
allt það markverðasta. Hann var
þá á húsbílnum Götuskegg
ásamt Sæþóri syni sínum og
grilluðu þeir feðgar handa okkur
silung í fjöruborðinu.
Það var alltaf gaman að koma
í tjaldið hjá Gústa og Ásu á
þjóðhátíð. Söngur, gítarspil og
mikil veisluhöld voru fastir liðir í
tjaldinu þeirra í gegnum árin en
Gústi var mikill gleðimaður og
hreif allan mannskapinn með
sér.
Núna síðasta árið höfum við
verið nágrannar á Strandvegi 30
í Vestmannaeyjum og áttum við
oft notalegt spjall í fallegri íbúð
þeirra hjóna. Þeir missa sem
eiga og við sem áttum vin í
Gústa söknum hans sárt. Við
Ragnheiður sendum hjartanleg-
ar samúðarkveðjur til Ásu og
fjölskyldunnar allrar.
Guðjón R. Rögnvaldsson.
Faðir okkar, afi og langafi,
GUÐMUNDUR W. VILHJÁLMSSON,
lögfræðingur og
fv. deildarstjóri,
lést á Vífilsstöðum 26. maí.
Útförin verður auglýst síðar.
María Kristín Guðmundsdóttir
Guðmundur Thor Guðmundsson
Sara María Grau Anders Grau
Vilhjálmur W. Birgisson
Nína Júlía Machon
Martin Machon
og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN ÞÓR ÞORBERGSSON
frá Hraunbæ,
sem lést laugardaginn 23. maí, verður
jarðsunginn frá Árbæjarkirkju þriðjudaginn
9. júní klukkan 13.
Margrét María Guðmundsdóttir
Guðbjörg R. Pálmadóttir Einar Ó. Karlsson
Guðmundur Jónsson Valgerður Sveinsdóttir
Guðlaug Þ. Jónsdóttir
Ragnhildur H. Jónsdóttir Einar K. Stefánsson
Þorbergur B. Jónsson Guðný L. Egilsdóttir
barnabörn og barnabarnabarn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
ELÍN EBBA SKAPTADÓTTIR
húsmóðir,
Forsölum 1,
lést á Landakotsspítala þriðjudaginn 2. júní.
Útförin fer fram frá Lindakirkju miðvikudaginn 10. júní
klukkan 13.
Jóhannes Víðir Haraldsson
Skapti Jóhannesson Hólmfríður Sigurðardóttir
Haraldur Jóhannesson Soffía Guðrún Gísladóttir
Jökull Trausti, Matthías, Kristófer Víðir, Ásdís Elín,
Jóhanna Kara og Fróði
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
HJÖRDÍS ANNA PÉTURSDÓTTIR
frá Flögu,
Hörgárdal,
lést á heimili sínu í faðmi fjölskyldu 16. maí.
Jarðarför fór fram í kyrrþey á Möðruvöllum 30. maí.
Björn Pálsson
Örn Heimir
Þórður Már
Hulda
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabarn