Morgunblaðið - 24.08.2020, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 24. ÁGÚST 2020
✝ Sigrún RagnaSkúladóttir
fæddist 4. sept-
ember 1965 í
Reykjavík. Hún
andaðist á heimili
sínu 10. ágúst 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Skúli Heið-
ar Óskarsson bíl-
stjóri, f. 16.5. 1946,
d. 14.10. 2018 og
Ólöf Birna Ólafs-
dóttir verslunarmaður, f. 9.10.
1949, d. 14.11. 2004. Sigrún var
elst systkina sinna, þeirra Ragn-
hildar Skúladóttur, f. 29.6. 1967,
Önnu Maríu Skúladóttur, f. 18.3.
1973, Óskars Dans Skúlasonar,
f. 24.5. 1980 og Ólafs G. Skúla-
sonar, f. 24.5. 1980.
Topphár sem var til húsa í
Hlíðasmára. Ásamt því að starfa
sem hárgreiðslumeistari leitaði
hún erlendis til að sérhæfa sig í
áföstum hárkollum og hlaut í
framhaldinu umboð frá Banda-
ríkjunum og Evrópu.
Sigrún giftist Jónasi Þór
Kristinssyni, f. 10.1. 1964, þann
5. október 1991. Börn Sigrúnar
eru:
1) Birna Dís Birgisdóttir, f.
21.11. 1986. Sambýlismaður
hennar er Andri Janusson, f.
27.6. 1986. Synir þeirra eru Al-
exander Jan Andrason, f. 21.5.
2011, og Brynjar Daði Andra-
son, f. 9.7. 2015.
2) Kristinn Viktor Jónasson,
f. 12.3. 1991. Sambýliskona hans
er Fanney Rós Magnúsdóttir, f.
22.12. 1989. Dóttir þeirra er
Erla Dís Jakobsdóttir, f. 17.4.
2013.
3) Heiðar Snær Jónasson, f.
2.7. 1993.
Útför Sigrúnar fer fram í
dag, 24. ágúst 2020.
Sigrún ólst upp í
Breiðholti og gekk
í Breiðholtsskóla.
Síðar hélt hún
áfram námi sínu við
Iðnskólann, þaðan
sem hún útskrif-
aðist árið 1982 með
meistararéttindi í
háriðn. Lengst af
bjó Sigrún á Álfta-
nesi þar sem börn
hennar ólust upp að
mestu.
Sigrún starfaði alla sína ævi
við háriðn en starfaði auk þess
við sölustörf. Fyrst um sinn var
hún meðeigandi hárgreiðslu-
stofunnar Klipphúsið á Bílds-
höfða en hóf árið 2000 sinn eigin
rekstur undir nafninu Hárkó-
Elsku fallega mamma,
Tvær vikur eru síðan þú
kvaddir okkur og trúi ég varla að
ég slái inn þessa bókstafi, trúi
varla að þú sért farin, trúi varla
að ég fái aldrei að liggja við hlið
þér í rúminu hvar við lásum og
ræddum öll heimsins mál. Ekki
hef ég einungis misst fallegustu
og ástkærustu móður sem sögur
fara af og engin orð fá lýst heldur
hef ég misst minn allra besta vin.
Þú varst og verður ávallt mín
stoð og stytta, minn trúnaðarvin-
ur, minn mesti ráðgjafi. Þú veitt-
ir mér dýrmætustu ráðin og
kenndir mér hvað er ást, hvað er
vinátta, hvað er þakklæti.
Sú stund líður ekki sem mér er
ekki hugsað til þín, elsku
mamma. Eftir hvert þungbæra
skrefið leitar hugur minn til þín
og mest af öllu langar mig að
hringja eitt okkar daglegu
þriggja símtala. Ef annað okkar
átti stund aflögu var hringt.
Sama hvað á bjátaði, hvort sem
það var mikilvægt eða ekki, þá
svaraðir þú. Fallega rödd þín
veitti mér þá og þegar griðastað,
fyllti mig ró og öll heimsins
vandamál fuðruðu upp og risu
aftur sem lausnir.
Oft fékkst þú að heyra hve fal-
leg mér þótti ást ykkar pabba;
þvílíka ást yrði sérhver maður
heppinn að finna á lífsleið sinni,
þó ekki nema í sekúndubrot. Í
stað allra þeirra stunda sem við
öll verðum af vegna skyndilegs
brotthvarfs þíns, þá minnumst
við með þakklæti og hlýhug allra
þeirra yndislegra stunda er við
áttum með þér; allra þeirra tón-
leika er þú hélst fyrir okkur; allra
þeirra stórhátíða er þú náðir að
framkalla fyrir hina minnstu við-
burði. Þú varst hrókur alls fagn-
aðar í huga okkar og hjörtum,
okkar mesta klappstýra, okkar
dyggasti aðdáandi, okkar fremsti
stuðningsmaður.
Þinn helsti kostur var ein-
lægnin þín. Þú vildir allt fyrir alla
gera og hafðir þarfir, langanir og
tilfinningar annarra ávallt í fyrir-
rúmi. Margir tóku því sem gefnu
og þú áttir svo sannarlega miklu
betra skilið. Þú áttir skilið að fá
rósir á hverjum degi, knús á
hverri mínútu og þakklæti fyrir
tilveru þína á hverri sekúndu. Þú
vissir þegar í stað hvort maður
væri hamingjusamasti maður
heims, þá samgladdist þú svo
innilega að maður varð enn ham-
ingjusamari, eða kominn í fjötra
vanlíðanar, þá varst þú haldreip-
ið sem dróst mann á land ham-
ingjunnar á ný.
Þú kenndir mér svo margt í líf-
inu, þú kenndir mér að lifa. Þú
kenndir mér að njóta hverrar
stundar, að vera þakklátur fyrir
það sem maður hefur. Þú kennd-
ir mér að fyrirgefa, að gefast
ekki upp. Þú kenndir mér að
njóta bókmennta, tónlistar og
samræðna. Þegar á móti blés
stóðst þú mér við hlið. Þú gekkst
með mér í gegnum dimma dali og
sálarstríð. Með einni klippingu,
með einni máltíð, tókst þér að
veita styrka hönd og getu til að
standa beinn í baki og takast á
við lífsins raunir.
Nú kveð ég þig í allra hinsta
sinn, elsku mamma mín. Verk-
færi og vitneskju gættir þú að
gefa okkur fyrir hið daglega líf.
Nærveru þinnar og ástar verður
saknað meira en orð, mynd eða
hugsun fá lýst. Þú verður mitt
skærasta ljós á dimmum vetrar-
kvöldum, mín skærasta stjarna í
almyrkri heimsins, mitt leiðar-
ljós svo lengi sem ég dreg and-
ann.
Mun þá fölur máni
af meðaumkvun bregða
blæju sinni, svo bjarta
eg brosa þig sjái.
Farðu þá, mín fagra!
Fljótlega mér að bólstri
og hendi hvítri og mjúkri
mig hóglega snertu.
Svo þegar bregð eg blundi
og breiði faðm þér móti,
snjóköldum barmi snúðu
snarlega mér að hjarta.
Fast kreistu brjóst mér að brjósti
og bíddu unz máttu lausan
fá mig úr líkams fjötrum,
svo fylgja þér megi eg
Glöð skulum bæði við brott síðan
halda
brennandi í faðmlögum loftvegu kalda
í gullreiðum norðljósa þjóta um þá.
Væn svo þá smáblys í vindheimum
glansa um vetrarbraut skulum í
tunglsljósi dansa
og snjókýjabólstrunum blunda svo á.
(Bjarni Thorarensen)
Þinn sonur að eilífu,
Heiðar.
Elsku mamma mín.
Þessa dagana er lífið óréttlátt
og skrítið en þrátt fyrir það hef
ég fyrir svo mikið að þakka,
margs er að minnast og margs er
að sakna.
Barnæskunnar minnist ég
með mikilli hlýju, þú varst okkar
verndarvængur, stuðningur, allt-
af með opna arma, vildir spjalla
um hvað sem er og lagðir mikið
upp úr samverustundum fjöl-
skyldunnar. Í minningunni vor-
um við allar helgar í ferðalögum,
hvort sem það voru sumarbú-
staðaferðir eða tjaldútilegur, þar
sem við grilluðum, sungum og
nutum lífsins.
Ég á margar góðar minningar
frá hárgreiðslustofunum þínum, í
barnæsku fékk ég alltaf að fara
með þér í vinnuna á föstudögum
eftir hádegi, sópaði hárin eftir
alla viðskiptavini, fékk að af-
greiða á kassanum og hlaupa út í
sjoppu að kaupa kók og prins og
fékk að sjálfsögðu laun fyrir
vinnuna.
Þú hefur alltaf verið minn
helsti aðdáandi, hvattir mig
áfram og studdir mig í öllu sem
ég tók mér fyrir hendur. Þegar
ég útskrifaðist varst þú stolt,
þegar ég eignaðist börnin mín
varst þú stolt og af öllum hinum
litlu hlutunum. Þú hafðir einlæg-
an áhuga á öllu því sem ég var að
gera og stóðst við bakið á mér í
öllum mínum lífsins verkefnum.
Það var alveg sama hvað við fjöl-
skyldan vorum að bralla, þér
fannst allt svo merkilegt og
dásamlegt og vildir fá myndir úr
öllum okkar ævintýraferðum
sem þú komst ekki með í.
Ömmuhlutverkinu sinntir þú
svo vel, þú elskaðir ömmustrák-
ana þína mikið, varst stolt af
þeim og vildir allt fyrir þá gera.
Þú prjónaðir á þá heimferðasett-
in af spítalanum, peysur og
sokka. Þú keyrðir á milli búða til
að finna rétta ísinn fyrir þá í
eftirrétt, komst með fullan poka
af klinki í allar heimsóknir á
tímabilinu sem þeir voru alltaf að
safna í baukinn sem gladdi litlu
ömmustrákana mikið. Við eigum
eftir að sakna þess að koma til
ömmu í klippingu, strákarnir
elskuðu að koma til þín í vinnuna
og fóru alltaf á 2-3 vikna fresti til
ömmu í smá snyrtingu, jafnvel þó
að lubbinn væri lítill og fengu að
sjálfsögðu verðlaun í hvert skipti.
Þú varst alltaf að segja þeim
hvað þú elskaðir þá mikið og fal-
lega brosinu þínu, sem lýsti allt
upp í hvert sinn sem þú hittir þá,
mun ég aldrei gleyma. Strák-
arnir elska þig og sakna þín,
elsku mamma.
Takk fyrir að kynna mig fyrir
yndislegu eyjunni þinni Tenerife.
Framtíðarferðalög okkar til eyj-
unnar munu alltaf minna mig á
þig, elsku mamma.
Þú elskaðir tónlist og Andri
minn hlær oft að því þegar ég
raula með öllum lögum og kann
textann en það er þér að þakka.
Það eru svo mörg lög sem minna
mig á þig og veit ég að það mun
gefa mér hlýju í hjartað í hvert
sinn sem ég kveiki á útvarpinu.
Þú varst alltaf svo jákvæð og
glöð, sparaðir ekki fallegu orðin
til okkar fjölskyldunnar. Takk
fyrir allar yndislegu minningarn-
ar sem við eigum saman, ég er
þakklát fyrir þær þó að ég myndi
gera allt til þess að þær yrðu
fleiri. Takk fyrir allt, elsku
mamma mín, ég elska þig enda-
laust og vildi óska þess að við
hefðum fengið að kveðjast. Ég
hlakka til að hitta þig aftur í
sumarlandinu.
Birna Dís Birgisdóttir.
Það er óraunverulegt að sitja
hér og setja niður þessi orð á
blað. Að þú mamma mín sért bú-
in að yfirgefa þessa jörð. Þegar
það lá illa á mér þá hringdi sím-
inn og það varst þú sem varst á
hinni línunni, án þess að vita
hvernig þú vissir það. Þakklæti
mitt fyrir að hafa haft þig sem
móðir er óendanlegt. Þú kenndir
mér að elska náungann og þykja
vænt um það sem ég hafði og hef.
Allar mínar minningar af þér
mun ég geyma og hafa alltaf ná-
lægt mér og það á öllum stund-
um. Ég mun spila tónlistina mína
hátt, lifa lífinu og njóta alveg eins
og þú gerðir. Mun alltaf elska
þig.
Þinn sonur,
Kristinn Viktor Jónasson.
Þeir deyja ungir sem guðirnir
elska er máltæki sem vel á við í
dag. Sigrún systir okkar er látin
einungis 54 ára að aldri. Þann 10.
ágúst fengum við þær fréttir að
Sigrún hefði orðið bráðkvödd þá
um morguninn. Sigrún var okkur
systkinunum afar kær og var elst
í okkar hópi. Það er stórt skarð
sem nú hefur verið höggvið í
systkinahópinn, skarð sem ekki
verður fyllt.
Söknuðurinn er mikill og
hugsanir um hve lífið getur verið
ósanngjarnt læðast að okkur.
Það er þó gott á tímum sem þess-
um að eiga allar þær góðu minn-
ingar sem ylja okkur um hjarta-
rætur. Sigrún var alltaf boðin og
búin að aðstoða aðra og var alltaf
fyrst til að hringja og bjóða fram
hjálp. Við minnumst þess flest að
þegar við héldum veislur, s.s.
fermingar, var Sigrún alltaf búin
að finna út hversu mikið af veit-
ingum þurfti fyrir gestina, hvað
væri best að hafa og gjarnan búin
að finna út hvar hagstæðast væri
að kaupa veitingarnar. Maður
kom ekki að tómum kofunum hjá
Sigrúnu systur.
Sigrún var með eindæmum
léttlynd og alltaf stutt í grínið.
Við munum sakna innilega hlát-
ursins sem gerði það að verkum
að allir voru farnir að hlæja með
henni. Við gleymum því seint
þegar hún og Jónas leigðu sé elli-
mannavespu á Tenerife. Sigrún
sendi okkur systkinunum upplif-
unina inn á Snapchat-hóp okkar
þar sem hún hló sig máttlausa
enda upplifði hún sig sem heldri
borgara á þessum eðalvagni. Við
hin hlógum með henni, meira
vegna innilegs hláturs Sigrúnar
en að upplifuninni sjálfri.
Það er erfitt fyrir okkur að
koma orðum að því sem við
myndum vilja segja á svo óraun-
verulegum og erfiðum tímum.
Við erum eiginlega orðlaus.
Hannes Hafstein orðaði líðan
okkar vel í kvæði sínu Systurlát:
Svo segir bros þitt, besta systir mín.
Nú beinist aftur kveðja mín til þín,
og brennheitt höfuð hneigi ég í tárum,
mín hjartans vina frá svo mörgum
árum.
Um regni grátnar grundir sig grúfir
nóttin hljóð,
með grárri skímu bráðum fer að
morgna.
Mér finnst ég vera að syngja mitt
seinasta ljóð
og sálar minnar lindir vera að þorna.
Ég veit, þú hefðir sagt mér að herða
huga minn.
Ég hugga mig sem best til að gera vilja
þinn.
Ég geymi hvert þitt bros í minning
minni.
Ég man og skal ei gleyma samvist
þinni.
Ég vildi ég gæti fléttað þér fagran
minniskrans.
En fyrir augun skyggja heitu tárin.
Svo vertu sæl, mín systir! Í faðmi
fannklædds lands.
Þú frið nú átt. Við minninguna og
sárin.
(Hannes Hafstein)
Við trúum því að mamma og
pabbi hafi tekið vel á móti dóttur
sinni í sumarlandinu. Við vottum
Jónasi, Birnu, Kristni og Heiðari
og fjölskyldum okkar innilegustu
samúðar.
Hvíl í friði elsku systir,
Ragnhildur,
Anna María, Óskar
og Ólafur (Óli).
Elsku yndislega og góða Sig-
rún mín. Það er ótrúlega óraun-
verulegt að þú sért farin, mér
finnst enn þá eins og þú sért bara
í næsta húsi við mig en svo átta
ég mig á að því að svo er ekki. Þið
Jónas voruð svo mikið með
mömmu þegar ég var lítil, við
ferðuðumst saman, héldum mat-
arboð og svo sástu líka alltaf um
að láta okkur líta vel út og gerðir
bara það sem ég bað um hvort
sem það var að setja rauðar
strípur, klippa topp eða krulla.
En það var ekki bara það sem þú
gerðir heldur léstu manni alltaf
líða svo vel þegar maður kom til
þín. Það skipti ekki máli hvaða
dagur það var, þú varst alltaf
tilbúin til þess að hlusta á mig um
hvað sem er. Þú varst brosmild
og hlátrinum þínum verður aldr-
ei hægt að gleyma. Þú elskaðir að
segja brandara og varst líka góð í
því, fékkst alla til að hlæja í
kringum þig. Strákarnir mínir
elskuðu að koma til þín og undir
lokin var Darri farinn að panta
sér tíma sjálfur og vildi hvergi
annað fara en til þín. Það var
honum mikið áfall að heyra að þú
hefðir kvatt þennan heim. Það
var alltaf hægt að leita til þín og
Jónasar, þið voruð hjón sem
maður leit upp til og hugsaði með
sér að maður væri heppinn ef
maður fengi að eyða lífinu sínu
með besta vini sínum eins og þið
tvö. Hugur minn er hjá Jónasi og
börnum þínum, Heiðari, Kidda
og Birnu Dís og barnabörnunum
ykkar tveimur.
Þín frænka
Ragna.
Elsku besta Sigrún mín, ég
trúi bara ekki að ég sitji hér að
skrifa minningargrein til þín. það
er þyngra en tárum taki. Þú
fæddist þegar ég var 5 ára gömul
þannig að við vorum eins og syst-
ur og það héldu margir að við
værum það. Það koma ótalmarg-
ar minningar upp í huga mér á
þessari stundu, allar ferðirnar
sem við fórum í, ég, þú og Jónas.
Boston, Glasgow og ekki má
gleyma sumarbústaðarferðunum
sem voru ótalmargar, aumingja
Jónas einn með okkur tvær
„bibburnar“ eins og hann orðaði
það svo oft. Þú varst alltaf glöð
og létt í lund. Þú hringdir svo oft
í mig til þess að segja mér brand-
ara sem þú hafðir heyrt enn svo
hlóstu svo mikið að þú gast ekki
sagt hann og varðst að hringja
aftur í mig og klára brandarann.
Elsku Sigrún mín, ég veit að það
hefur verið tekið vel á móti þér í
sumarlandinu. Mamma, pabbi,
mamma þín og pabbi, Sæa systir
og Guðrún María mín. Hvíl í friði
elskan mín, þú munt alltaf vera í
hjarta mínu. Elsku Jónas og fjöl-
skylda, megi góður Guð vera með
ykkur.
Björg frænka.
Elsku Sigrún okkar er dáin.
Þessa frétt var erfitt að fá. Hún
var hress er við hittum hana síð-
ast og á leið í sumarhúsið með
Jónasi. Hlutirnir breytast hratt.
Mér finnst svo stutt síðan hún
Sigrún mín var aðalpössunarpían
mín, að passa frændsystkini sín
Óla og Kollu þegar ég var að
vinna. Þegar árin liðu fór hún að
vinna í Arnarhóli/Óperukjallar-
anum þar sem hún hitti Jónas
sinn. Snemma fór hún að lita og
klippa og ekki þurfti ég að segja
mikið þegar ég settist í stólinn
hjá henni kannski „bara tjást-
legt“ takk, hún vissi alltaf hvað
passaði. Þessari yndislegu, fal-
legu, rólegu, glaðlegu og skap-
góðu stúlku var dásamlegt að
kynnast og vera samferða allt líf-
ið, þvílík forréttindi. Hún talaði
alltaf svo fallega um alla, sérstak-
lega börnin sín og barnabörn, þá
ljómaði hún, einnig er hún talaði
um Jónas, þau voru í sérflokki,
þau áttu svo fallega ást saman.
Við mæðgur komum til með að
sakna hennar endalaust.
Við sendum Jónasi og fjöl-
skyldu innilegustu samúðar-
kveðjur á þessum erfiða tíma.
Kolbrún Guðbjörnsdóttir
og Elísabet Kolbeinsdóttir.
Sigrún Ragna
Skúladóttir
Hún Heiða vin-
kona okkar kvaddi á
dögunum eftir
stutta og snarpa
baráttu við krabbamein og við
söknum hennar.
Við vorum samstarfskonur í
Tækniskóla Íslands á Höfða-
bakkanum, sem seinna varð
Tækniháskóli Íslands. Heiða var
skrifstofustjóri skólans og við,
þessi átta kvenna hópur, hittumst
á kaffistofu skrifstofunnar einu
sinni á dag að jafnaði og tókum
stöðuna á öllu því sem okkur þótti
ástæða til að hafa skoðanir á.
Stundum var hellt upp á engi-
ferte á köldum vetrarmorgnum
en á öðrum tímum, sem í minn-
ingunni eru að vorlagi, voru dýr-
indistrakteringar á borðum kaffi-
Arnheiður
Árnadóttir
✝ Arnheiður(Heiða) Árna-
dóttir fæddist 23.
ágúst 1937. Hún
lést 14. júlí 2020.
Útförin fór fram
frá Árbæjarkirkju
22. júlí 2020.
stofunnar og jafnvel
hvítvínslögg með.
Það eru forrétt-
indi að hafa fengið
að tilheyra innsta
hring Heiðu.
Það var svo fyrir
um 20 árum að hóp-
urinn ákvað að hitt-
ast líka utan vinnu
og Títí-urnar urðu
til. Þar má með
sanni segja að Heiða
hafi verið aðaldriffjöðurin og ófá
skiptin sem hún átti frumkvæði
að því að hóa okkur saman.
Margar eru minningarnar um
Heiðu sem ylja okkur en óhætt er
að segja að jólasamveran í Glæsi-
bænum standi upp úr.
Þá logaði eldur í arni, Heiða
búin að hita jólaglögg og skreyta
hátt og lágt og tók á móti okkur
opnum örmum. Heiða var síung,
kröftug og lífsglöð. Það var líf og
yndi Heiðu að hitta fólk og gleðj-
ast með öðrum.
Hún kunni svo sannarlega að
njóta líðandi stundar og við erum
lánsamar að hafa fengið að njóta
samvista við hana. Þetta voru
yndislegar stundir sem við eigum
eftir að sakna nú þegar okkar
kæra vinkona hefur kvatt. En við
Tí-tíur ætlum að halda merkjum
Heiðu á lofti og tapa ekki tengsl-
unum sem hún átti svo ríkan þátt
í.
En mikið verður það undarlegt
að hana skuli vanta í hópinn.
Hún verður þó án nokkurs vafa
með okkur í anda og við skálum
fyrir elsku Heiðu okkar. Hjart-
ans þakkir fyrir einstaka vináttu.
Við sjáum, að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóstið þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson)
Við sendum Tedda og allri fjöl-
skyldu þeirra Heiðu, okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Ása, Björg, Björk,
Elsa, Harpa, Svandís og
Þóra Kristín.