Morgunblaðið - 24.08.2020, Side 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 24. ÁGÚST 2020
✝ Rúnar MatthíasMölk fæddist í
Reykjavík 6. mars
1957. Hann lést á
heimili sínu í Þýska-
landi 10. ágúst
2020.
Foreldrar hans
voru Guðmunda
Matthíasdóttir, f.
27.7. 1934, d. 18.6.
2012 og Úlfar Jens-
son, f. 14.5. 1936, d.
5.5. 2009.
Systkini Rúnars eru Örn Úlfar
Úlfarsson, f. 13.10. 1963 og Sig-
rún Fríða Úlfarsdóttir, f. 16.7.
1966.
Rúnar kvæntist árið 1986 eft-
irlifandi konu sinni, Margréti
Garðars Mölk, f. 11.9. 1958.
Þeirra börn eru Daníel Garð-
hjá Kristjáni Ó. Skagfjörð.
Árið 1986 flutti Rúnar ásamt
fjölskyldu sinni til Þýskalands og
hóf hann störf hjá Digital Equip-
ment. Síðar starfaði hann í 20 ár
sem yfirmaður við tölvudeild
Þýska verðbréfamarkaðarins.
Síðustu starfsárin starfaði hann
hjá Hewlett Packard.
Rúnar og Margrét héldu mjög
góðum tengslum við ættingja og
vini á Íslandi og heimsóttu landið
reglulega.
Fjölskylda Rúnars var honum
kær og ræktaði hann samskipti
með miklum kærleika.
Seinustu ár stundaði hann
ásamt Margréti golf af mikilli
ástríðu.
Útför Rúnars fer fram í dag,
24. ágúst 2020, í Kettwig, Essen í
Þýskalandi.
ars Mölk verkfræð-
ingur, f. 23.8. 1984,
kvæntur Isabell
Mölk, Úlfar Örn
Mölk hagfræðingur,
f. 11.5. 1985, kvænt-
ur Alexa Mölk, Mo-
nika Guðrún Mölk
verkfræðingur, f.
22.12. 1987.
Frá fyrra hjóna-
bandi Rúnars: Matt-
hías Rúnarsson, f.
22.4. 1981. Barnabörn Rúnars og
Margrétar eru 6.
Rúnar ólst upp í Reykjavík.
Hann lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum við Tjörn 1977.
Hann stundaði nám í tölv-
unarfræði við Háskóla Íslands.
Eftir nám starfaði hann hjá Fisk-
veiðisjóði Íslands og í tölvudeild
Það var fyrir ári að Magga og
Rúnar voru með okkur á Íslandi
eins og oft áður. Við ætluðum að
hittast nokkru síðar í Florida.
Ekkert varð úr því og síðan varð
heimsfaraldur kórónuveirunnar
sem breytti öllum ferðalögum.
Það var mikill harmur þegar
Rúnar varð bráðkvaddur á heimili
sínu í Þýskalandi 10. ágúst síðast-
liðinn.
Rúnar fæddist og ólst upp á Ís-
landi. Hann kvæntist Margréti
Garðars 1986. Þau eignuðust þrjú
börn en áður átti Rúnar son. Faðir
Rúnars var ættaður frá Þýska-
landi en móðir hans var íslensk.
Rúnar og Magga fluttust til
Þýskalands 1986 og hafa þau búið
þar síðan.
Rúnar starfaði í tölvugeiranum
í Þýskalandi, fyrst hjá Digital
Equipment en síðan yfirmaður
hjá Þýska verðbréfamarkaðnum í
tuttugu ár. Síðustu ár starfaði
hann hjá Hewlett Packard.
Það er erfitt að fjalla um Rúnar
án þess að Magga sé ekki með því
að þau voru samrýnd í því sem þau
tóku sér fyrir hendur. Börn og
barnabörn áttu hug þeirra og
samgangur var mikill enda öll bú-
sett í Þýskalandi í allnokkurri
nánd.
Það var alla tíð gestkvæmt hjá
þeim hjónum og tóku þau alltaf vel
á móti öllum. Alltaf tilbúin að að-
stoða við hvað sem var.
Þau ferðuðust mikið og reglu-
lega til Íslands og oft öll fjölskyld-
an.
Undanfarin ár hrifust þau af
golfi. Við ætluðum einmitt að hitta
þau endurtekið á þessu og síðasta
ári með þann leik í huga. Fyrir
tveimur vikum stóð jafnvel til að
heimsækja þau og m.a. spila golf
en nú förum við þangað með annað
í huga.
Við þökkum Rúnari fyrir allar
samverustundirnar sem við höfum
átt. Hans verður sárt saknað.
Við sendum Margréti, Daníel,
Úlfari og Moniku og allri fjölskyld-
unni samúðarkveðjur.
Við kveðjum Rúnar, yndislegan
mág og svila með ljóði eftir
tengdaföður Rúnars, Garðar Sig-
urðsson.
Ég reikaði um veröld þína, Drottinn.
Loksins fann ég hjá þér minn næturstað.
Guðrún og
Guðmundur Vikar.
Kæri Rúnar, æskuvinur minn,
hefur nú kvatt þennan heim allt of
fljótt. Andlát hans bar að með
skjótum hætti, sem mér fannst
erfitt að meðtaka, enda var Rúnar
á besta aldri, rétt rúmlega sextug-
ur.
Ég er sannfærður um að hann
sé nú kominn á annað og æðra til-
verustig með foreldrum sínum,
þar sem góðmennska hans og
hæfileikar fá notið sín.
Við tíðindin hrönnuðust upp
minningarnar, enda höfðum við
brallað margt saman allt frá þeim
tíma sem við kynnumst, ég að
verða 7 ára og Rúnar tæpum
tveimur árum yngri, og þar til
Rúnar fluttist til Þýskalands árið
1986.
Af nógu er að taka og ekki
möguleiki að gera þeim skil í þess-
um fátæklegu minningarorðum.
Við kynnumst á Kirkjuteignum
þar sem við báðir bjuggum, ég á
númer 13, og þú á númer 17. Það
var mín lukka að eignast þar dýr-
mætan vin, og vináttu sem varði í
næstum 60 ár. Þrátt fyrir að ég
hafi verið eldri, þá varst þú alla tíð
töluvert stærri en ég, og fengum
við oft viðurnefnið „litli og stóri“.
Fyrstu minningarnar sem ekki
gleymast eru sundferðirnar í
gömlu sundlaugarnar í Laugardal,
en við fórum þangað oft einir, þú
flugsyndur strax 5 ára, en ég þurfti
kút 7 ára. Eitt sumarið sannfærð-
um við foreldra okkar um að senda
okkur báða í sveit á sama sveitabæ-
inn í Skagafirði eitt sumar, en það
var venjan í þá daga að senda börn-
in í sveitina, og því þótti okkur vin-
unum ekkert eðlilegra en að eyða
sumrinu þar saman.
Öll menntaskólaárin, þá áttum
við það sameiginlegt að smakka
ekki áfengi. Rúnar hafði ríka rétt-
lætiskennd og opinn fyrir öllum
sjónarmiðum og rökræðum. Á
þessum tíma, þá tókst okkur báð-
um að fá vinnu hjá sama atvinnu-
rekanda í Vestmannaeyjum eftir
gosið, og síðan ári seinna endur-
tókum við leikinn og fundum
vinnu í Neskaupstað. Þetta var
eftirminnilegur tími, þar sem lítið
var um frí og oft unnið fram á
kvöld. Þarna kom í ljós bæði dugn-
aður og samviskusemi, sem hefur
einkennt Rúnar alla tíð síðan.
Eftir framhaldsskóla aflaði
Rúnar sér menntunar í hugbún-
aðargerð erlendis, en þá komu í
ljós hæfileikar hans í forritun og
kerfisfræði.
Hann hóf starfsferilinn ungur
hjá Fiskveiðasjóði sem kerfis-
stjóri og fluttist síðar yfir til Krist-
jáns Ó. Skagfjörðs, þar sem hann
vann sem kerfisstjóri á DEC-tölv-
ur allt þar til hann fluttist með
eiginkonu sinni og ungum syni til
Þýskalands. Það var ekki erfitt
fyrir snilling eins og Rúnar að fá
vinnu í Þýskalandi, fyrst hjá DEC
og síðar m.a. hjá Deutsche Börse
Systems, en uppsetning og stjórn-
un netkerfa var hans aðalsérgrein
alla tíð eftir að hann flutti utan.
Rúnar var alltaf jákvæður og
hlýr í viðmóti, mikill ljúflingur,
enda með stórt hjarta, bæði í
þeirri merkingu sem við öll þekkj-
um, en því miður einnig í líffræði-
legri merkingu, enda var það sjúk-
dómsgreining sem hann fékk eftir
miðjan aldur sem var honum erfitt
veganesti. Hann hafði einhvern
tíma á orði þegar við hittumst fyr-
ir um 10 árum, að heilbrigðiskerf-
ið í Þýskalandi væri svo gott, og
það hefði í raun gert líf hans bæri-
legra að vera búsettur í Þýska-
landi en ekki á Íslandi.
Eftir að Rúnar flutti utan urðu
samverustundirnar færri, en við
vorum í góðu og reglulegu sam-
bandi og nokkrum sinnum heim-
sótti ég þau hjónin, en 50 ára af-
mælið er auðvitað minnisstæðast
þar sem Rúnar og Margrét buðu
til veglegrar veislu.
Ég minnist Rúnars með mikl-
um hlýhug og með þakklæti fyrir
vinskapinn gegnum öll árin. Elsku
Margrét og börn og barnabörn.
Hjartans samúðarkveðjur til
ykkar allra. Missirinn er mikill, en
minningarnar um Rúnar Mölk
halda áfram að lifa. Blessuð sé
minning hans.
Vilhjálmur Guðmundsson.
Rúnar Matthías Mölk
Jóhanna ættmóð-
ir í Höfðatúni hefur
kvatt okkur, komin
á 103. aldursár.
Það er æði margt sem fer í
gegnum hugann eftir langa sam-
veru með hjartkærri ömmu.
Við afkomendur hennar eig-
um safn af minningum um hana
og stundir með henni og auðvit-
að Snorra á meðan hann lifði.
Það var alltaf spennandi og
skemmtilegt að fá ömmu og
Snorra í heimsókn í sveitina þeg-
ar við vorum börn, systkinin, og
líka var gaman að fara í heim-
sóknir til þeirra á Skagaströnd.
Amma dekraði við okkur með
gómsætu bakkelsi og Snorri gaf
okkur sælgæti til að hafa með
heim. Umræðurnar voru hressi-
legar og áhugaverðar, amma
hafði sínar skoðanir og hlustaði
ekki á neitt bull. Hún þurfti allt-
af að vinna fyrir öllu sínu og fór
vel með allt sem hún átti, hvort
sem það voru hlutirnir hennar
eða dýrin hennar eða bara sjálf-
ur tíminn hennar.
Jóhanna
Jónasdóttir
✝ Jóhanna Jón-asdóttir fædd-
ist 15. október
1917. Hún lést 7.
ágúst 2020.
Jóhanna var
jarðsungin 21.
ágúst 2020.
Þau voru harð-
duglegt fólk. Amma
vann í fiski meira
og minna alla æv-
ina, eða eins og hún
sagði sjálf, þar til
frystihúsið lokaði,
annars væri hún
þar líklega enn.
Snorri vann við
beitningu og sótti
sjóinn, svo áttu þau
kindur í fjárhúsi of-
an við Skagaströnd. Alls staðar
þar sem amma bjó kom hún upp
fallegum blómagarði, enda voru
blómin og fegurð þeirra og nátt-
úrunnar hennar líf og yndi.
Átján ára gömul dvaldi ég
sumarlangt á Skagaströnd og
vann í frystihúsinu. Töluvert
marga morgna gengum við
amma saman til vinnu og þótt
það væru 50 ár á milli okkar í
aldri höfðum við næg umræðu-
efni og mér þótti alltaf svo fróð-
legt að heyra hana segja frá.
Henni þótti ekki langt að ganga
til vinnu sinnar í frystihúsinu á
Skagaströnd miðað við þegar
hún bjó fyrir sunnan í Leirunni
og gekk út í Garð til vinnu í fisk-
inum þar. Þetta sumar sagði hún
mér að hana hefði alltaf langað
svo mikið til að eiga bíl og til
þess að geta keyrt bíl og haft
þetta mikla frelsi sem því fylgir.
Hún elskaði að ferðast og vera
úti í náttúrunni og var sennilega
sporléttari en við flest sem erum
hálfri öld yngri en hún.
Dálitlu seinna, eða þegar ég
var um þrítugt og amma þá kom-
in að áttræðu, dvaldi hún hjá
mér í nokkra daga að sumri og
við eyddum þeim dögum í að
hlúa að hverju einasta tré sem
fannst á landareigninni og bera
áburð að þeim. Þetta var sann-
arlega yndislegur tími og ég
hefði viljað hafa hana allt sum-
arið. En amma þurfti auðvitað að
komast heim til sín aftur þegar
búið var að sinna öllum trjánum
og gróðrinum. Hún undi sér við
sjóinn sinn og ströndina og ég
við dalinn minn.
Ég er svo innilega þakklát
fyrir hana ömmu og allar þær
minningar sem ég og fólkið mitt
eigum með henni. Ég held að
það sé ómögulegt að setja sig í
hennar spor, manneskju sem
hefur lifað alla þessa umbreyt-
ingatíma í íslensku samfélagi, al-
veg frá æskuslóðunum á Fjalli á
Skaga og inn á 21.öldina. Mér
hefur alltaf fundist hún vera
hetja og stórkostleg fyrirmynd
og ég er hrædd um að við kom-
umst ekki mörg með tærnar þar
sem hún hafði hælana.
Takk elsku amma fyrir allt
sem þú gafst mér og mínum.
Hvort sem það voru heilræði,
heimsóknir, skemmtilegar um-
ræður, sögur eða hlýir sokkar og
vettlingar á litla og stóra.
Guð blessi þig og þitt ferða-
lag.
Jóhanna Helga
Halldórsdóttir.
Jæja, þar kom að því. Mig hefur
lengi langað til að minnast for-
eldra minna í orðum og núna
treysti ég mér loksins til þess.
Ég þarf ekki að hafa mörg orð
um mömmu mína, hún var yndis-
leg kona sem kenndi mér margt,
hún var góð og ákveðin og kenndi
mér að umbera alla. Ég á vini í dag
sem hefðu aldrei haft áhrif á líf
mitt nema fyrir það sem hún
kenndi mér.
Pabbi var aðeins flóknari.
Páskana 2018 æxlaðist svo að við
pabbi fórum í ferð til Hollands til
að afhenda bíl sem ég hafði selt á
Facebook. Þrátt fyrir mjög dökka
veðurspá var lagt af stað og gekk
vel framan af. Í Öræfasveitinni
gat brugðið til beggja vona, 43
metrar í hviðum þvert á veginn.
Einhverra hluta vegna var ég beð-
inn að aka þennan hluta leiðarinn-
ar. Það kom ekkert annað til
greina; þetta var keyrt á fullri
gjöf. Pabbi hafði alltaf kennt mér
Jóninna Margrét
Pétursdóttir
og Reynir Mar
Guðmundsson
✝ Hjónin JóninnaMargrét Péturs-
dóttir og Reynir Mar
Guðmundsson létust á
Landspítalanum í Foss-
vogi hinn 23. mars og
2. apríl 2020.
Jóninna fæddist 4.
júní 1948 í Hafnarfirði.
Reynir fæddist 20. jan-
úar 1945 og var frá
Geirshlíð í Flókadal.
Útför þeirra fór
fram hinn 15. apríl 2020. að þetta væri bara stríð á milli
tveggja afla; annars vegar vinds-
ins og svo hraðans á bílnum og í
þetta skiptið sigraði hraðinn á
bílnum. Þegar lengra dró á ferðina
var orðið nokkuð ljóst að Fjarðar-
heiðin myndi reynast farartálmi
og var ég þá aftur beðinn að aka.
Mér varð nokkuð ljóst eftir þessa
ferð að pabbi treysti mér fullkom-
lega til að keyra þegar aðstæður
voru erfiðar og það er nokkuð sem
mér þykir vænt um. Þegar við
feðgar komum heim eftir þessa
ferð gerðist nokkuð sem aldrei
hafði gerst áður; við feðgar tókum
hvor utan um annan og þökkuðum
fyrir okkur.
Kvöldið 23. mars 2020 gerðist
nokkuð annað sem við höfðum
hvorugir upplifað; pabbi hringdi í
mig og tilkynnti mér með grátstaf-
inn í kverkunum að mamma væri
dáin. Ég hafði bara eitt svar handa
honum: Pabbi, ég elska þig. Þetta
var eitt af síðustu skiptunum sem
ég talaði við pabba.
Þröstur Reynisson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
GUÐMUNDUR RÚNAR ÓSKARSSON,
löggiltur endurskoðandi,
varð bráðkvaddur þriðjudaginn 11. ágúst.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju miðviku-
daginn 26. ágúst klukkan 11. Í ljósi aðstæðna munu einungis
nánustu aðstandendur vera viðstaddir útförina, en athöfninni
verður streymt á
https://livestream.com/luxor/gudmunduroskarsson
Ragnheiður H. Sigurðardóttir
Kristján Guðmundsson Sigrún Hallgrímsdóttir
Sigurður Guðmundsson Margrét María Grétarsdóttir
Guðrún Inga Guðmundsd.
og barnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, sonur, bróðir og afi,
MAGNÚS RAGNAR BJARNARSSON,
Lyngmóum 5,
Garðabæ,
lést á Landspítalanum 7. ágúst.
Útförin fer fram frá Garðakirkju 27. ágúst
klukkan 13.
Vegna aðstæðna í þjóðfélaginu verða
fjöldatakmarkanir í kirkjunni.
Kristín Júlía Pétursdóttir
Bjarnar Hrafnkell Magnúss. Sara Daðadóttir
Margrét Rún Magnúsdóttir Markó Puskás
Arngunnur Ýr Magnúsdóttir
Þyri Magnúsdóttir Bjarnar Kristjánsson
Berglind Bjarnarsdóttir og afastrákarnir
Elskuleg eiginkona mín, móðir, dóttir og
systir,
REYNHEIÐUR ÞÓRA
GUÐMUNDSDÓTTIR,
Sólarsölum 7, Kópavogi,
andaðist í faðmi fjölskyldunnar á heimili
sínu 22. ágúst.
Útför hennar verður auglýst síðar.
Svanur Örn Þrastarson
Hafrós Lilja Svansdóttir
Hrafn Elís Svansson
Sigurbjörg Gunnarsdóttir, Arnar Jakob Guðmundsson og
fjölskyldur
Elskulegur bróðir okkar,
SVANUR ELÍ ELÍASSON,
lést á heimili sínu þann 7. ágúst síðastliðinn.
Útför hefur farið fram í kyrrþey.
Viðar Elíasson
Hilmar Elíasson
Selma Björk Elíasdóttir
Halldór Guðbjartur Elíasson