Bæjarins besta - 21.12.1989, Blaðsíða 15

BÆJARINS BESTA
15
alveg að nota peninga. Hins-
vegar held ég að framtíðin
muni bera í skauti sér skjala-
laus viðskipti, bæði með
tékkum og kreditkortum.
Tékkarnir munu smámsam-
an detta út og tékkakort
munu koma í staðinn. Og í
verslunum og fyrirtækjum
verða litlar tölvur sem lesa af
kortunum upphæðina sem
tekið er út fyrir. Þetta er að
gerast í dag úti í heimi. Kort-
in eru notuð í auknum mæli.
Þau eru ódýrari en seðlar.
Og þar eru bæði debit- og
kreditkort í gangi. Af debit-
kortum fer upphæðin beint
út af reikningi en kerditkort-
in veita manni einhverja
krít. Kreditkortamiðarnir
detta út og viðskiptin verða
meira og minna sjálfvirk og
þannig fljótvirkari. Pappírs-
flóðið minnkar.
Annars er erfitt að spá í
framtíðina í þessum viðskipt-
um hér á landi. Nú eru bank-
arnir að sameinast þannig að
framtíðin er frekar ótrygg.
Ég er ekki viss um hvort það
gerist en ég held að í náinni
framtíð muni bankarnir
bjóða viðskiptavinum sínum
upp á fleiri en eitt kredit-
kort. Þannig að bæði
Eurocard og Visa standi til
boða í sama bankanum. Við
höfum til þessa aðeins haft
um 20 af hundraði af banka-
kerfinu á bak við okkur en
Visa hefur haft um 80%.
Þrátt fyrir þetta höfum við
um 40.000 korthafa í við-
skiptum við okkur en það er
um 30 af hundraði af mark-
aðinum.“
Nú hafið þið verið í aug-
iýsingaherferð á móti Visa
og lentuð í málaferlum?
,,Já við lentum í málaferl-
um og ein auglýsing frá okk-
ur var bönnuð,“ segir Gunn-
ar og verður dálítið klókur á
svip. „En allar hinar voru í
lagi. Auglýsingaslagorðið
sem við notuðum „Láttu
ekki vísa þér á dyr“ var talið
réttlætanlegt og var ekki
bannað. Við notuðum það
en ætlum ekki að endurtaka
notkun þess í framtíðinni.
Við erum búnir að ná því
takmarki sem við ætluðum
okkur.“
Gerir upp
gömul hús
í frístundum
Hefur þú hugsað þér að
vera áfram í þessarri stöbu?
Er ekki allt of lítið að gerafyr-
ir þig núna þegar þetta rúllar
svona áfram í rólegheitunum?
t :n.?
„Nei, það er það góða við
þetta starf að maður hefur
alltaf nóg að gera. Það er
alltaf eitthvað að gerast. Ég
er meira í stjórnun hérna og
það eru alltaf einhver mál
sem koma upp. Ég er ekki
orðinn verkefnalaus þótt ég
hafi sagt þér að það sé farið
að róast aðeins í kringum
mig. En ef ég verð verkefna-
laus þá fer ég að hugsa mér
til hreyfings, því það er það
versta sem ég get hugsað
mér.“
Gunnar segir að vinnan sé
aðaláhugamál sitt. Hann
segir að sumir vinir sínir seg-
ir að hann sé það sem kallast
á ensku „workaholic". „Þú
þarft þá ekki að spyrja frek-
ar um áhugamálin“ segir
hann og hlær. „Annars fer
ég í veggjabolta tvisvar í
viku og hef mjög gaman að
því. Og síðan hef ég verið að
dunda mér við það að gera
upp gamalt hús. Það eru eins
konar álög á mér að vera
alltaf að gera upp gömul
hús.“
Nú, af hverju segirþúþað?
„Vegna þess að ég hef
gert það áður. Þetta er
þriðja húsið sem ég er að
gera upp. En ég hef gaman
að þessu og það tekur meg-
inpartinn af frístundunum.
Ef maður hefur einhvern
tíma aflögu þá er þetta
skemmtilegt. Én svo þegar
maður líka stundum latur og
lofar sjálfum sér að þegar
maður kemur heim eftir erf-
iðan dag í vinnunni. Það er
sjálfsagt ellin sem er að fær-
ast yfir mann.“
Allt er
fertugum fært
„Hann er fljótur að líða
tíminn,“ segi ég heimspeki-
lega.
„Já, alveg svakalega fljót-
ur. Og maður sér það ekki
nema á börnunum. Mér
finnst ég ekkert hafa elst en
svo þegar ungarnir fara að
skríða úr hreiðrinu þá finnst
manni maður vera orðinn
gamall.“
Nú, er það byrjað hjá þér?
„Já, það er byrjað,“ segir
hann brosandi.
Hvað áttu mörg börn?
„Ég á þrjú. Eina stelpu,
Elínu, sem er að verða tví-
tug, Gunnar en hann er
átján ára og Kolbrúnu en
hún er fjórtán ára.“
Pú getur þáfarið að lifa líf-
inu upp á nýtt?
„Ja, það er nú það. Mað-
ur er steinhissa á þessu. Ég
hangi kannski einn heima
hjá konunni á kvöldin vegna
þess að það er svo mikið að
gera hjá þessu unga fólki. En
þetta er víst gangur lífsins,
maður,“ segir hann og það
gætir eftirsjár í röddinni.
„En allt er fertugum
fært,“ segi ég hughreystandi.
„Já, einhvers staðar
stendur það víst,“ segir hann
og svo hlæjum við báðir.
Svo ákveð ég að pumpa
hann dálítið meira um fortíð-
ina.
Pú varst heilmikill töffari
hérna í gamla daga?
„Nei, nei,“ segir hann og
er fljótur að afneita því.
„Ég hef heyrt það!“
„Hvar hefur þú heyrt
það?“ spyr hann og ég vík
mér liðlega undan að svara
spurningunni með því að
koma með staðhæfingu.
Pú keyrðir um á stórum bíl
„Málningarvinnan hjá Sæmundssonum átti betur við mig en
allavega!
„Ja, við bræðurnir áttum
bíl saman. Það var Ford
Mercury, árgerð 1955. Það
voru aðeins til tveir slíkir bíl-
ar á landinu. En það var dýr
útgerð maður. Við keyptum
hann af pabba en hann eyddi
miklu og var dýr í viðhaldi
þannig að hann endaði í
einni uppfyllingunni á ísa-
firði og Orkubúið stendur
sennilega ofan á honum
núna. Við vorum að rúnta á
þessum dreka okkar en
lengra náði nú töffaraskap-
urinn ekki.“
Trommari í
hljómsveitinni
„Noisemakers“
Pú varst eiithvað í tónlist?
„Það er nú ekki hægt að
segja það. Mig hefur nú samt
oft langað til þess og kannski
verður tónlistin eitthvað sem
ég fer að dunda við í framtíð-
inni. Hver veit! En ég hef til
þessa ekki komið mikið ná-
lægt tónlist. Ég var að vísu
trommari einu sinni í skóla-
hljómsveitinnii. Svo þegar
dóttir mín fór að læra á fiðlu
þá sat ég yfir henni þegar
hún var að æfa sig þannig að
ég hugsa að ég geti spilað lag
á það hljóðfæri ef ég ætti það
til. Ég byrjaði reyndar í tón-
listarskólanum hjá Ragnari
H. en entist ekki til að klára
það. Maður var latur við
þetta.“
Hvað hét hljómsveitin?
„Hún hét „Noisemakers"
og starfaði bara einn vetur. í
henni voru Hemmi Níelsar,
Halli Ingólfs og Grettir Eng-
ilberts svo og ég á tromm-
ur.“
sjómennskan" segir Gunnar.
Pú hefur þótt efnilegur
trommari eða hvað?
„Nei, það var ég nú ekki
enda var ég bara einn vetur í
hljómsveit.“
Voru ekki Uppsalir upp á
sitt besta þegar þu varst ungur
maður á ísafirði?
„Jú. Menn fóru á Uppsali
til Petter og sfðan voru
bekkjarböllin í Alþýðuhús-
inu, stórmerkilegar sam-
komur sem ég sakna hrein-
lega í dag. Þetta voru
heljarinnar skröll. Bekkjun-
um var raðað meðfram
veggjunum uppi og síðan var
dansað þar en drukkið
niðri.“
Pú hefur líka snemma far-
ið að hafa áhuga á stóra,
gráa steinhúsinu við Austur-
veg eins og fleiri ungir menn
á Isafirði?
„Já, það heyrði til. Það
var alveg viss passi að maður
SS H-PRENT
BÆJARINS BESTA
Senda viðskiptavinum sínum, lesendum
og Vestfirðingum öllum bestu óskir um
gleðileg jól ogfarsœld á nýju ári
með þökkfyrir það liðna.