Bæjarins besta - 21.12.1989, Blaðsíða 18

BÆJARINS BESTA
því klukkan sex um morgun-
inn til klukkan fimm á dag-
inn. Þetta var erfið vinna en
hún vandist eins og allt ann-
að.
Þegar ég giftist að verða
tuttugu ára þá flutti ég til
Flateyrar með manninum
mínum, Ólafi Jakobssyni.
Þar var hann skósmiður í sex
ár. Svo fluttum við aftur til
ísafjarðar og bjuggum oft
ósköp þröngt. Við áttum níu
börn, einn son og átta dætur.
Við misstum fyrstu og sjö-
undu stúlkuna. Svo áttum
við fósturdóttur sem er
barnabarn okkar. Nú eru af-
komendurnir okkar eru nú
sjötíu og átta talsins.
Þykir vænst um
Alþýðuflokkinn
Ég vann í vaskinu og hér
og þar. Fyrstu árin okkar hér
var óskaplega kreppa og
maðurinn minn hafði ekki
efni á því að setja upp verk-
stæði. Við vildum ekki fá
hjálp frá bænum og gátum
baslað einhvern veginn
áfram.
Svo lagaðist þetta. Bless-
aðir stjórnmálamennirnir
gerðu sitt besta. Mér þykir
nú vænt um alla flokka en ég
á Torfnesi. Eftir að maður-
inn minn dó árið 1963 fór ég
að vinna í íshúsfélaginu.
Vann þar í tólf ár þar til ég
var 75 ára.
Smíðaði
jólatréð sjálfur
Þú spurðir um jólahaldið í
gamla daga. Ég get sagt þér
að það var nú ósköp fátæk-
legt. Ég man eftir því að þeg-
ar ég bjó á Þórustöðum þá
smíðaði faðir minn jólatréð
sjálfur og við skreyttum það
með kertum. Jóíagjafirnar
voru kerti og vasaklútur eða
lítil spil. Maður var ánægður
með það. Þau hjónin voru
söngelskar manneskjur og á
hverju kvöldi á jólaföstunni
þá létu þau okkur syngja
sálma áður en við fórum að
sofa. Við fórum í kirkju í
Holti.
Þegar ég var farin að búa
þá reyndi maður að útvega
börnunum ný föt fyrir jólin.
Stundum gat ég keypt kjóla
á stelpurnar, stundum saum-
aði ég þá sjálf.
Já, ég er búin að lifa lengi
og sjá margt. Ég er búin að
lifa tvær stórstyrjaldir og
vona að ég lifi ekki þá
þriðju. Það hefur svo margt
Mér var komið fyrir í
Vatnadal. Þar var ég til tæp-
lega fjögurra ára aldurs en
þá fór ég til föður míns og
stjúpu en þá bjuggu þau í
Stóra-Hjarðardal í Onundar-
firði. Ári seinna fluttu þau
að Þórustöðum og þegar ég
var níu ára fluttu þau til Flat-
eyrar.
Faðir minn og stjúpa voru
barnmörg og fátæk og hús-
næðið var lítið þannig að
þegar ég var 11 ára fór ég í
vist hjá kaupmannshjónum á
Flateyri. Þar hjálpaði ég
vinnukonunni og gekk í
skóla í tvo vetur. Þá skrifaði
móðir mín mér. Þá bjó hún
og vann í danskri fiskfa-
brikku á ísafirði. Hún hafði
heyrt að ég væri látin vinna
svo mikið og fengi lítið að
læra en það var nú ekki rétt.
Hún bað mig að heimsækja
sig um vorið og ég fékk leyfi
til þess og peninga fyrir far-
gjaldinu. Én ég þurfti að
,,Ég þóttist nú góð ef ég gat klárað tíu skippund í fiskvaskinu frá því kiukkan sex að morgni til klukkan fimm.“
Svo komu hjónin í ágúst til
að sækja mig og sögðust hafa
leyfi frá föður mínum til að
hafa mig. Móðir mín hélt
hún hefði nú móðurréttinn
og sótti sýslumanninn. Því
lauk með því að ég var áfram
á ísafirði og gekk í skóla í
tvo vetur hér. Eftir fermingu
fór ég í ársvist til kaup-
mannshjóna hér.
nema að ég gæti unnið það
mikið í fiskvaskinu að það
færi fram yfir daglaunin. Ég
var látin vinna bæði húsverk-
in og síðan í vaskinu á plan-
inu þar sem O.N. Olsen er
núna. Launin voru 1 króna
og 25 aurar fyrir skippundið
og í einu skippundi eru 320
pund. Ég þóttist nú góð ef ég
gat klárað tíu skippund frá
hef alltaf fylgt Alþýðu-
flokknum og geri það til
enda lífs míns. Þeir reyna
allir að bæta hlutina, þessir
karlar, en fólk skilur ekki að
það eru svo ólíkar hugsjón-
irnar. Enginn gerir svo öll-
um líki, ekki einu sinni Guð í
himnaríki.
Nú, ég vann lengi hjá
Böðvari í rækjustöðinni hér
gerst í þessum heimi og
margt breyst. Það er svo
skrítið margt í þessu mann-
lífi og sumt er manni ekki
leyft að skilja. Mér hefur
stundum fundist að þetta líf
hafi allt liðið hjá eins og ljúf-
ur draumur. Ég hef alltaf
mætt góðu fólki og það
skiptir mestu. Allir fá sitt að
reyna og það er misjafnt
í vist hjá
kaupmannshjónum
BB er orðim fastur gestur á Hlíf á jólaföstunni og í þetta sinn ætlum við að spjalla við
Önnu Bjarnadóttur. Anna er fædd á Norðureyri við Súgandafjörð árið 1899 og er því
orðin níræð. Hún er vel ern og brást vel við bón BB þegar við báðum hana að segja okkur frá
uppvaxtarárum sínum og því hvernig hún minnist jólahaldsins hér áður fyrr.
1 króna og
25 aurar fyrir
skippundið
í vistinni fékk ég lítil laun
„Ég er búin að lifa nítíu
jólanætur“ segir Anna. „Ég
er fædd á Norðureyri við
Súgandafjörð 9. júlí árið
1899. Foreldrar mínir
bjuggu hér á ísafirði en þeg-
ar móðir mín var ófrísk af
mér þá slitu þau samvistum
og hún fór til bróður síns á
Norðureyri með eldri bróður
minn sem þá var tæplega
eins árs og þar fæddist ég.
Það var mikil fátækt og erf-
iðleikar í þá daga. Enginn
getur skilið það nema að
hafa upplifað það.
Móðir mín var vinnukona
hjá bróður sínum og gat ekki
haft nema eitt barn hjá sér
þannig að hún varð að láta
mig frá sér þegar ég var
hálfsmánaðar gömul. Eg var
því ung þegarég hóf gönguna
út í h'fið.
bæta við mig vinnu. Þau
ráku líka gistihús og þar
hjálpaði ég til. Ég fór til
móður minnar en hún vildi
ekki að ég færi til baka og
réð mig hjá systur sinni til að
passa krakka.
BB-viðtalið:
„Þetta hefur allt liðið
eins og Ijúfur draumur
Anna F. Bjarnadóttir í viðtali við BB