Morgunblaðið - 07.09.2020, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 7. SEPTEMBER 2020
✝ Ingibjörg Jó-hanna fæddist
á Dönustöðum í
Laxárdal í Dala-
sýslu 16. febrúar
1936. Hún lést 23.
ágúst 2020 á
hjúkrunarheim-
ilinu Sunnuhlíð.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Skúli Jóhannesson
frá Dönustöðum
og Jóhanna Lilja Kristjáns-
dóttir frá Hellissandi. Systkini
Ingibjargar voru Viktoría,
Daði, Sigríður, Sólrún, Guðrún
Lilja og Iða Brá. Viktoría, Sól-
rún og Iða Brá lifa systur sína.
Ingibjörg giftist eftirlifandi
eiginmanni sínum, Þorsteini
Guðbrandssyni rafvirkja frá
Broddanesi á Ströndum, 17.
nóvember 1961. Foreldrar
Þorsteins voru Guðbrandur
Benediktsson og Ingunn Þor-
steinsdóttir.
Börn Ingibjargar og Þor-
steins eru: 1) Ingunn, f. 1961,
ir þeirra er Ingibjörg Sólrún,
f. 1992, eiginmaður hennar er
Eiríkur Árni Guðmundsson,
dætur þeirra eru Elín Indra og
Ragnhildur Stella. 5) Sólrún, f.
1969, dóttir hennar er Lilja, f.
2016.
Ingibjörg eða Inga eins og
hún var alltaf kölluð ólst upp á
Dönustöðum og átti þar góða
æsku með foreldrum sínum og
systkinum. Inga flutti til
Reykjavíkur um tvítugt, þar
sem hún stundaði nám við
Húsmæðraskóla Reykjavíkur
og vann á Landspítalanum og í
frystihúsinu Ísbirninum. Fyrir
sunnan kynntist Inga eftirlif-
andi eiginmanni sínum Steina.
Þau hófu búskap á Fram-
nesvegi og fluttu árið 1966 í
Kópavog, á Álfhólsveg 21, þar
sem þau bjuggu í 50 ár. Eftir
að börnin fæddust var Inga
heimavinnandi. Þegar börnin
uxu úr grasi fór hún aftur út á
vinnumarkaðinn og vann
lengst í niðursuðuverk-
smiðjunni ORA. Síðustu árin
bjó Inga á hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð í Kópavogi.
Útför Ingibjargar fer fram í
dag, 7. september 2020, klukk-
an 13 frá Digraneskirkju.
Vegna aðstæðna er útförin að-
eins fyrir nánustu fjölskyldu.
maki Eyþór
Björnsson. Börn
þeirra eru: a)
Darri, f. 1985, eig-
inkona hans er
Þórunn Ármanns-
dóttir, dóttir
þeirra er Eldey
Blær. b) Dagný
Yrsa, f. 1988, eig-
inmaður hennar er
Hagalín Ásgrímur
Guðmundsson,
dætur þeirra eru Magnea Lind
og Hekla Björg. c) Ægir, f.
1990, sambýliskona hans er
Guðný Rún Guðnadóttir, börn
þeirra eru Lovísa Jenný og
Mikael Aron. 2) Daði Gils, f.
1963, fyrrverandi maki Bergey
Hafþórsdóttir. Börn þeirra
eru: a) Margrét Indra, f. 1993,
sambýlismaður Bjarki Garð-
arsson. b) Þorsteinn Skúli, f.
1995. 3) Kristín Lilja, f. 1966,
barnsfaðir Gísli Tryggvason,
sonur þeirra er Róbert, f.
1997. 4) Ragnhildur, f. 1967,
barnsfaðir Ágúst Ólason, dótt-
Mamma mín, það var svo auð-
velt að elska þig og dást að þér.
Það er svo margt minnistætt og
gott sem tengist þér. Þú varst
skapgóð kona og afar félagslynd
sem endurspeglaðist í þeim sterku
tengslum við systur þínar og börn
þeirra, fjölskyldu pabba og fjölda
vina sem þú eignaðist í gegnum
árin. Ég hef alla tíð litið upp til þín
hversu flink þú varst í samskipt-
um og kunnir að rækta góðan vin-
skap. Það er nefnilega kúnst. Þú
gast gert gráan hversdagsleikann
spennandi og skemmtilegan í frá-
sögnum þínum. Þú skreyttir þær
eins og þér fannst þurfa þó það
gæti stundum verið örlítið á
kostnað sannleikans. Svo var hlát-
urinn kryddið.
Væntumþykja þín í garð barna
og barnabarna birtist í gegnum
natni þína við okkur, hlýju og
hvatningu í því sem við tókum
okkur fyrir hendur. Þú varst svo
snögg að öllu sem þú tókst þér fyr-
ir hendur og eitt af mörgu sem ég
lærði snemma af þér var vinnu-
semi og samviskusemi. Þó var
stærsta gjöf sem þú gafst mér
þátttaka þín í uppeldi Ingibjargar
Sólrúnar, einkadóttur minnar.
Slík umhyggja er ekki sjálfsögð.
Hún er aftur á móti ómetanleg og
eigum við Ingibjörg ykkur pabba
svo margt að þakka.
Þér leið hvergi betur en á
Dönustöðum þar sem rætur þínar
lágu og oft á tíðum rifjaðir þú upp
góðar stundir úr æsku þinni. Ég á
svo margar minningar með þér á
Dönustöðum í hópi fjölskyldunnar
allt frá því ég var lítil stelpa og síð-
ast þegar við fórum með pabba,
Ingibjörgu og Elínu Indru, barna-
barnabarni þínu. Af öllum þessum
ferðum vestur vorum við aðeins
einu sinni tvær saman í gamla
bænum og áttum eftirminnilegar
stundir. Við elduðum uppáhalds-
matinn okkar á þessum tíma og
drukkum hvítvín og Campari. Við
hlustuðum á tónlist og þá varð
Bubbi Morthens helst fyrir valinu.
Í kvöldgöngu okkar seint þetta
bjarta júníkvöld sagðir þú mér
sögur úr sveitinni um leið og við
gengum þær sagnaslóðir. Sögurn-
ar voru ítarlegar og var afi Skúli í
aðalhlutverki í þeim flestum. Því
miður skráði ég þær ekki niður
þrátt fyrir að þú hafir mælt með
því.
Mamma mín, ég á þér svo mikið
að þakka. Sérstaklega fyrir allar
skemmtilegu stundirnar með þér
og hversu mikið þú hefur mótað
mig í gegnum árin.
Þín dóttir,
Ragnhildur Þorsteinsdóttir.
Sumir apa eftir frægum stjörn-
um og þrá ekkert heitar en líkjast
þeim. Aðrir mæna upp til eldri
systkina og reyna að feta í þeirra
fótspor. Ég átti mér annan draum
og fyrirmynd sem barn. Ég vildi
verða amma, en ekki bara einhver
amma. Ég vildi verða amma Inga.
Djúpur brunnur minninganna
virðist nær botnlaus. Þú varst við-
stödd þegar ég fæddist og við höf-
um haldist í hendur síðan, en hér
skilur leiðir í þessu lífi. Þú skilur
eftir þig tóm í hjarta mínu sem
verður aldrei fyllt.
Álfhólsvegurinn, Skólatröð,
Bubbi.
Lesa saman minningargreinar,
draumaráðningar eða ljóð.
Þú varst kvikk, fljótfær, blíð.
Fyndin, jákvæð, glaðvær. Þú
dekraðir mig með tíma og gafst
mér frelsi til að vera.
Síðustu daga hefur hugurinn
reikað sérstaklega til einnar
stundar er við sátum tvær inni í
stofu á Álfhólsveginum. Þú í þínu
sæti við gluggakistuna þar sem
allir steinarnir þínir lágu í skipu-
lagðri óreiðu. Ég sat í sófanum við
hlið þér og las upphátt fyrir þig
minningargreinar. Við fundum til
saman, yfir missi sem aðrir áttu.
Við lásum ljóðin, flest höfðum við
lesið áður og við áttum báðar okk-
ar uppáhalds. Svo las ég meðfylgj-
andi ljóð. Í miðjum lestri fór rödd
mín örlítið að bresta. Ég leit upp
og sá að augu þín voru orðin vot.
Við kláruðum ljóðið og sátum.
Tárin láku og án orða vissum við
báðar að við áttum núna nýtt sam-
eiginlegt uppáhaldsljóð. Seinna
lásum við það oft, og okkur þótti
það alltaf jafn fallegt.
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
– augun spyrja eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin – amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
– lokar sinni þreyttu brá,
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir – amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
Breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum)
Þú munt breiða ást úr öðrum
heimi yfir minn lífsins veg um
ókomna tíð, það veit ég.
Takk fyrir að kenna mér að já-
kvæðnin og bros er það allra besta
sem einstaklingurinn hefur fram á
að færa.
Þín
Ingibjörg.
„Já auðvitað þetta er hún Ólöf
Björg“. Inga lítur á Ingunni dótt-
ur sína hneyksluð fyrir að segja
sér að þarna sé Björg komin.
Þetta var í síðasta skiptið sem hún
nefndi mig með nafni. Að heyra
þetta gladdi mig ósegjanlega svo
ég grét er út í bíl var komið fyrir
utan Sunnuhlíð. Hún notaði nefni-
lega alltaf bæði nöfnin. Inga móð-
ursystir mín hefur verið stór og
afar mikilvægur hluti af lífi mínu,
mamma mín númer tvö. Koma
Ingu og fjölskyldu vestur hvert
sumar var hápunkturinn, leikið
allan daginn við dætur hennar og
yndislegt að sitja í eldhúsinu hjá
Ingu, appelsínudjús, pylsur, góðu
kleinurnar og annað góðgæti.
Inga var nú aldeilis ekki laus
við mig, menntaskólaárin var ég
heimagangur á heimili hennar og
Steina. Hversu margar máltíðir
og nætur ég gisti, veit ég ekki en
ávallt var mér tekið með hlýju og
brosi af þeim hjónum. Kaniltertan
hennar Ingu var engu lík, uppá-
haldið mitt. Ég sé Ingu fyrir mér
þurrka af blómum af stóískri ró og
umhyggju enda voru þau falleg.
Tónlist Bubba Morthens var í
miklu uppáhaldi hjá henni. Inga
gat verið skemmtilega hreinskilin.
Eitt sinn er við stelpurnar vorum
að hafa okkur til og ég önnum kaf-
in við að mála mig kemur Inga til
mín og segir „veistu Ólöf Björg
þér fer betur að vera ekki of mikið
máluð“. Bæði var það að ég var
ekki mjög flink við þetta og hún
hafði rétt fyrir sér, ég hef farið að
ráðum hennar æ síðan.
Öðru sinni hafði ég frammi full-
yrðingar um að ég ætlaði sko aldr-
ei að gifta mig. Inga leit á mig
kímin og sagði „ maður á nú aldrei
að segja aldrei, góða mín“. Ég
bakkaði með þessi stóru orð og viti
menn ég gifti mig. Margt var
spjallað og mikið hlegið, ekki síst í
eldhúsinu. Inga frænka táraðist
oftar en ekki þegar hún hló. Það
var svo notalegt að sitja á bekknum
undir glugganum og skrafa við
Ingu er hún eldaði eða vaskaði upp
af mikilli natni. Fyrir þetta allt
verð ég ævinlega þakklát.
Inga heimsótti mig að Heiðarbæ
og er mér sérstaklega minnisstæð-
ur dagurinn er hún var í sauðburði,
það var svo gaman að sjá hve hún
naut þess að handleika lömbin. Við
Inga áttum það sameiginlegt að
tala svolítið við okkur sjálfar, hlæja
frekar mikið, já, og vera fremur
grátgjarnar, sem stundum hefur
veist mér erfitt en mun léttbærara
fyrst Inga var eins.
Inga var einstaklega vel gerð
manneskja, hjartahlý, glaðvær og
skapgóð, umburðarlynd og þolin-
móð. Aldrei heyrði ég hana tala illa
um neinn. Ég sé hana fyrir mér
sitjandi makindalega, halla undir
flatt, handlegg yfir brjóstkassa og
hin höndin lögð að andliti og fingur
við munnvik. Hún hafði svo falleg-
an og smitandi hlátur og hún bjó
líka yfir mikilli ró. Það var hrein-
lega svo gott og gaman að vera í
hennar félagsskap. Það var börn-
um mínum dýrmætt að kynnast
Ingu ömmusystur þeirra þar sem
þau muna ekki svo vel eftir móður
minni. Mamma og Inga voru um
margt líkar og sú yngsta, Steinunn
Lilja, sótti í að heimsækja Ingu í
Sunnuhlíð. Það er einfaldlega ekki
hægt að segja neitt nema fallegt
um hana Ingu frænku, ekki amaleg
eftirmæli það.
Ólöf Björg Einarsdóttir.
Kynni okkar Ingu hófust 1968
þegar ég giftist mági hennar Bene-
dikt og flutti í sama hús og þau
Þorsteinn, ung hjón með fjögur
börn og það fimmta á leiðinni.
Við Benedikt bjuggum á neðri
hæðinni en Inga og hennar fjöl-
skylda á efri hæð. Við barnahópinn
bættust svo börnin okkar tvö. Í
húsinu bjuggu einnig tengdafor-
eldrar okkar Ingu. Samgangurinn
var því mikill og samkomulag gott
og bar aldrei skugga á.
Mér féll strax mjög vel við Ingu,
hún var þægileg í umgengni, létt í
skapi og hafði einstaklega smitandi
hlátur.
Ég fann fljótt hvað Laxárdalur-
inn og Dönustaðir þar sem hún var
fædd og uppalin voru henni hug-
stæðir og kærir.
Síðustu árin voru henni erfið en
alltaf var stutt í brosið og hlátur-
inn.
Hún átti góðan eiginmann, börn,
barnabörn og langömmubörn sem
hugsuðu vel um hana.
Síðustu árin dvaldi hún í Sunnu-
hlíð í Kópavogi, þar hafði Þor-
steinn eiginmaður hennar keypt
sér íbúð svo hann gæti verið nær
Ingu sinni.
Að leiðarlokum þökkum við
Benedikt og börnin okkar, Guðrún
Inga og Guðbrandur samfylgdina
og vottum öllum aðstandendum
Ingu samúð.
Hvíl í friði kæra svilkona.
Kristín Sigurðardóttir.
Ingibjörg Jóhanna
Skúladóttir ✝ Ásta GuðrúnEaton (fædd
Þórðardóttir) fædd-
ist í Hafnarfirði 3.
apríl 1920. Hún
lést í Poulsbo,
Washingtonríki í
Bandaríkjunum 18.
ágúst 2020.
Ásta var dóttir
hjónanna Þórðar
Einarssonar og Sól-
veigar Bjarnadótt-
ir. Hún var hin sjö-
unda í röð 10
systkina sem öll
eru látin.
Ásta giftist
Harry Ernest Eat-
on 1945. Börn
þeirra: Christine
Greig, Linda Gill-
espie, látin 2000,
og Ken Eaton.
Útför hefur far-
ið fram.
Þegar Ásta var ung kona bjó
hún átta mánuði á Englandi en
sneri heim til Íslands til að starfa
fyrir breska sendiráðið og í lyfja-
verslun og lagði það grunn að því
að fullkomna enskukunnáttu henn-
ar.
Árið 1942 kynntist hún tilvon-
andi eiginmanni sínum, majór
Harry Ernest Eaton, sem þá var
staðsettur á Íslandi með banda-
ríska hernum og hafði hlutverk for-
ingja yfir loftvarnarskotsveit. Árið
1943 sigldi hún til Bandaríkjanna
til að setjast þar að og þar bjó hún
til loka stríðsins hjá fjölskyldu hans
í Highland Park í Illinois-ríki. Við
lok stríðsins gengu þau í hjóna-
band og hélt hann áfram að starfa
fyrir herinn og bjuggu þau því í
Texas, Michigan, Okinawa, Mary-
land, Istanbul og Illinois þar sem
hann hætti störfum sem fullgildur
ofursti.
Eftir eitt ár á Íslandi fluttust
þau á Thompson-stræti í Annapolis
í Maryland-ríki, þar sem hún bjó
uns hún fluttist til Seattle í Wash-
ington-ríki til að vera hjá dóttur
sinni og tengdasyni og endaði lífs-
göngu sína á hjúkrunarheimili
aldraðra í Poulsbo þar rétt hjá.
Þau Harry bjuggu hamingju-
söm saman uns dauðinn skildi þau
að, að undanskildum stuttum tíma í
Kóreustríðinu á sjötta áratugnum.
Ásta hefur eignast marga vini á
langri lífsleið og muna þeir hana
sem elskulega, umhyggjusama,
fyndna, orkuríka, gestrisna, hæfi-
leikaríka, vinalega og gefandi. Hún
elskaði fólk, fjölskyldu sína, að
sauma, prjóna, mála, stunda garð-
yrkju og ferðast og var sérstaklega
í essinu sínu þegar hún hélt boð
fyrir vini og fjölskyldu. Hún naut
þess að versla og fá sér hvítvíns-
glas yfir góðri máltíð. Hún stóð
sterk og var vinsamleg öðrum,
jafnvel þegar eiginmaður hennar
lést 1982 og dóttir hennar, Linda
Gillespie, árið 2000. Hún var indæl
og auðveld í umgengni allt til enda
og verður hennar minnst með
söknuði. Hún skilur eftir sig dótt-
urina Christine Greig (eiginmaður
henner er Richard Greig), soninn
Ken Eaton (kvæntur Angelu
Shipp), sjö barnabörn og tólf
barnabarnabörn. Aska Ástu verð-
ur grafin í þjóðargrafreit Banda-
ríkjanna í Arlington, í úthverfi
Washington D.C., við hlið eigin-
manns hennar.
Christine Greig, Ken
Eaton og fjölskyldur.
Ásta Guðrún Eaton
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
SIGURÐUR STEFÁNSSON,
Aðalgötu 50, Ólafsfirði,
fyrrverandi bóndi í Hólkoti,
lést á Sjúkrahúsi Siglufjarðar
fimmtudaginn 3. september.
Útförin fer fram frá Ólafsfjarðarkirkju föstudaginn 11.
september, að viðstöddum nánustu ættingjum og vinum.
Fanney Sigurðardóttir
Stella María Sigurðardóttir
Karl Sigtryggur Karlsson Guðbjörg Sveinbjörnsdóttir
Óskar Þór Karlsson Marite Tiruma Karlsone
Álfheiður Björk Karlsdóttir Benedikt Kristjánsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
GUNNÞÓRUNN GUÐNÝ
SIGURÐARDÓTTIR,
Túngötu 18,
Húsavík,
lést 1. september. Útför hennar fer fram frá
Húsavíkurkirkju laugardaginn 12.
september klukkan 14:00. Vegna aðstæðna
í samfélaginu verða eingöngu ættingjar og
vinir viðstaddir.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
Sjúkrahús Húsavíkur.
Eyþór Viðarsson Sigrún Björg Víkingur
Birkir Viðarsson Kristín Elfa Björnsdóttir
Sigríður Viðarsdóttir Sigurður Þór Einarsson
og barnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁSA HÓLMFRÍÐUR
SIGURJÓNSDÓTTIR,
Strandvegi 30, Vestmannaeyjum,
lést á Landspítalanum í Fossvogi 28. ágúst
síðastliðinn. Útför fer fram frá Landakirkju
föstudaginn 11. september klukkan 13:00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á styrktarreikning Kvenfélags
Landakirkju (0582-14-101640, kt. 410791-2349).
Útför verður streymt á vef Landakirkju.
Ester Fríða Ágústsdóttir Guðlaugur Ólafsson
Guðmundur Ágústsson Andrea Inga Sigurðardóttir
Ágúst Grétar Ágústsson Erna Ósk Grímsdóttir
Sæþór Ágústsson Rampai Kasa
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ARNBJÖRG AUÐUR ÖRNÓLFSDÓTTIR,
Adda Örnólfs,
söngkona,
lést hinn 2. september á Landakotsspítala.
Útförin verður auglýst síðar.
Þórhallur Helgason
börn, barnabörn og barnabarnabörn