Morgunblaðið - 05.10.2020, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 5. OKTÓBER 2020
✝ Guðrún HelgaKarlsdóttir
fæddist í Reykjavík
20.11. 1924. Hún
lést á Hjúkr-
unarheimilinu Sól-
vangi 28.9. 2020, 95
ára að aldri. For-
eldrar Guðrúnar
voru hjónin Guðrún
S. Þorsteinsdóttir
húsm., f. 12.9. 1898,
d. 10.7. 1970, og
Karl H. Ó. Þórhallsson bifreiða-
stj., f. 25.2. 1896, d. 11.3. 1974.
Systkini Guðrúnar: Haraldur, f.
27.10. 1922, d. 30.10. 2007, Sig-
ríður, f. 24.11. 1928, d. 8.10.
2001, Þórhalla, f. 28.12. 1926, d.
26.2. 2018, Kristín, f. 8.8. 1932,
d. 6.11. 2017, Ásgeir, f. 2.3.
1934, d. 6.9. 2019, Hjördís, f.
13.6. 1935, d. 10.1. 2009, Fjóla, f.
14.12. 1936, og Þórdís, f. 25.10.
1938.
Guðrún giftist 15.10. 1949,
Kristjáni Jónssyni, f. 20.4. 1925,
d. 16.8. 2014. Foreldrar hans
voru hjónin Sveinbjörg Krist-
jánsd., f. 14.2. 1902, d. 1.2. 1990,
og Jón Andrésson, f. 7.7. 1898,
d. 19.12. 1969. Guðrún og Krist-
ján eignuðust fimm börn. 1) Jón
Karl, f. 23.9. 1948. K. Hafdís
1958: Arnór, f. 28.12. 1982, Sig-
ríður E., f. 23.10. 1984. 4) Reyn-
ir, f. 10.3. 1961. K. Helga K.
Hauksdóttir, f. 29.12. 1961. For.
Guðrún Stefánsdóttir, f. 25.2.
1939, og Haukur S. Jósefsson, f.
6.1. 1937, d. 21.10. 1999. Börn
þeirra: Andri M., f. 11.9. 1985,
Birgir R., f. 11.9. 1985. 5) Þór, f.
22.5. 1965. K. Magný Ó. Arnórs-
dóttir, f. 26.10. 1968. For. Arnór
Pétursson, f. 14.11. 1949, d. 28.6.
2011, og Áslaug Magnúsdóttir, f.
29.12. 1950. Börn þeirra: Björg-
vin V., f. 27.10. 1985, Arnór I., f.
19.4. 1990, Jón Þ., f. 5.7. 1993,
Áslaug Ýr, f. 11.3. 1995.
Guðrún ólst upp í Reykjavík, í
Vitanum á Hverfisgötu og á
Grímsstaðaholtinu. Hún flutti til
Hafnarfjarðar ásamt eig-
inmanni sínum, Kristjáni, árið
1949, og bjó þar æ síðan. Guð-
rún var húsmóðir og vann auk
þess utan heimilis sem matráður
í áratugi, fyrst í Víðistaðaskóla í
Hafnarfirði og síðar í Íslands-
banka, Garðabæ. Hún var virk í
starfi Kvenfélagsins Hrundar í
Hafnarfirði og gekk síðar í
Kvenfélag Fríkirkjunnar í Hafn-
arfirði. Guðrún söng í Samkór
Reykjavíkur á árum áður og
söng með öllum systrum sínum í
sönghópnum Sjö systur á 7. ára-
tugnum.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag,
5. október 2020, kl. 13. Jarðsett
verður í Hafnarfjarð-
arkirkjugarði.
Finnbogadóttir, f.
14.10. 1950. For.
Finnbogi Ein-
arsson, f. 14.7.
1921, d. 3.4. 2001
og Hólmfríður B.
Gestsdóttir, f. 13.7.
1923, d. 18.4. 2019.
Börn þeirra: Finn-
bogi, f. 3.3. 1969,
Lilja, f. 24.12. 1970,
Laufey, f. 17.6.
1990. Ingibjörg, f.
30.7. 1969. 2) Kristján Rúnar, f.
8.5. 1953, d. 18.8. 2006. K. Bára
Þórarinsdóttir, f. 24.6. 1955, d.
11.1. 2016. For. Þórarinn Árna-
son, f. 24.5. 1924, d. 24.1. 2012,
og Guðný Þorvaldsdóttir, f.
24.1. 1929, d. 20.1. 2010. Börn
þeirra: Guðný H., f. 30.1. 1973,
Guðrún S., f. 26.10. 1974, Svein-
björg, f. 25.4. 1981, Kristjana, f.
2.9. 1983. 3) Hrafnhildur, f.
12.11. 1956. M. Stefán Gunn-
arsson, f. 4.7. 1962. For. Gunnar
Larsson, f. 13.10. 1913, d. 29.12.
1978, og Ólöf G. Ólafsdóttir, f.
17.3. 1921, d. 6.11. 2017. Börn
þeirra: Kristján A., f. 18.11.
1987, Ólöf R., f. 21.1. 1992, Silja
D., f. 8.12. 1994. Börn Hrafnhild-
ar frá fyrra sambandi, barns-
faðir Magnús Geirsson, f. 17.1.
Elsku mamma. Að leiðarlok-
um er ég fullur þakklætis fyrir
að hafa eignast slíka móður, sem
veitti mér leiðsögn fyrir það
ferðalag sem lífið er. Móður sem
bjó yfir svo ríkri umhyggju að
passa ávallt upp á að ekkert
skorti í uppvextinum, en um leið
gekk aldrei lengra en góðu hófi
gegndi. Og alltaf gætti hún þess
að við börnin værum sómasam-
leg í alla staði.
Mamma var komin af alþýðu-
fólki og ólst upp í stórri fjöl-
skyldu þar sem nægjusemi réð
ríkjum. Því þekkti hún það lífs-
mynstur að gera mikið úr litlu.
Útsjónarsemin á okkar heimili
var mikil. Hveiti, sykur og önnur
aðföng voru keypt í 50 kg sekkj-
um, slátur var tekið og hrossa-
kjöt saltað í stóra tunnu, eins og
tíðkaðist á íslenskum heimilum.
Hún kunni líka að gera vel við
sig og sína. Má þar nefna sunnu-
dagssteikina sem aldrei vantaði,
heimabakað brauð og bakkelsi
sem aldrei var skortur á, að
ógleymdri heimagerðu kinda-
kæfunni og grænu baununum
sem hún sauð sjálf niður í
ómældu magni og voru alltaf á
boðstólum með mat á Arnar-
hrauninu.
Líf mömmu og pabba ein-
kenndist af samheldni, yfirvegun
og skynsemi og var ekki anað að
neinu. Þau bjuggu fjölskyldunni
gott heimili og áttu sælureit í
sumarbústaðnum í Systralundi.
Þá nutu þau lífsins um árabil í
reglulegum ferðalögum suður í
sólina á Benidorm. Ræktarsemi
mömmu var mikil og þrátt fyrir
marga afkomendur mættu þau
pabbi í öll boð í stórfjölskyldunni
eins og þeim var frekast unnt.
Sem tengdamóðir var hún
Guðrún alltaf til fyrirmyndar,
með reglusemi sinni og mynd-
arskap. Ung að árum var ég
fastur gestur við morgunverðar-
borðið á Arnarhrauninu. Þar var
alltaf vel veitt af mat og kunni ég
óskaplega vel að meta brauðið og
heimagerðu kindakæfuna sem
var hið mesta lostæti. Þá var oft-
ar en ekki líka á borðum brún-
kakan hennar Guðrúnar, en hún
var á þeim árum sú besta kaka
sem ég, unglingurinn, hafði
nokkurn tíma smakkað. Margoft
reyndi ég árangurslaust að fá af
henni uppskrift hjá Guðrúnu, en
uppskriftin var einfaldlega ekki
til því að hún „slumpaði“ henni
alltaf saman. Þegar tvíburarnir
okkar Reynis fæddust og í mörg
horn var að líta hjá nýbakaðri
tvíburamömmu, stóð ekki á því
að Guðrún kom reglulega, einu
sinni í viku og hjálpaði með að
brjóta saman þvott. Þótti mér
óskaplega vænt um þetta og var
mikill stuðningur í því fólginn.
Þau hjónin eyddu gamlárskvöld-
unum með okkur Reyni og
strákunum og alltaf var hress-
andi þegar þau komu í áramóta-
matinn til okkar í Lækjarbergið,
gjarnan færandi hendi með blys
og annað skemmtilegt fyrir
strákana.
Glaðværu hlið Guðrúnar
kynntist ég best þegar við hjónin
bjuggum í Odense í Danmörku.
Þau heiðurshjónin klikkuðu ekki
frekar en fyrri daginn á að heim-
sækja okkur þangað. Mér er sér-
staklega minnisstæð ferð í
skemmtigarð þar sem við Guð-
rún lékum okkur saman á skökk-
um hjólum og hlógum og skríkt-
um hvor að annarri. Hugsa ég að
þar hafi ég komist næst því að
kynnast þeirri glaðværð og fé-
lagslyndi sem einkenndi tengda-
mömmu alla tíð.
Við hjónin minnumst þín með
þakklæti og virðingu, elsku
mamma.
Reynir og Helga.
Nú er amma Guðrún fallin frá
og langar mig að minnast hennar
með nokkrum orðum. Mér er
efst í huga hvað garðurinn á
Arnarhrauni þar sem amma og
afi bjuggu var alltaf flottur. Ég
minnist þess að amma var stund-
um að vinna í garðinum þegar
við komum í heimsókn. Amma
og afi ræktuðu líka blóm í bíl-
skúrnum sem mér fannst alveg
magnað. Fánastöngin skartaði
sínu fegursta fyrir framan húsið
hjá þeim og blómabeðin við
hekkin skörtuðu fallegum app-
elsínugulum lit, alltaf var grasið
nýslegið og útsýnið á Arnar-
hrauninu var stórkostlegt í
minningunni.
Amma bakaði mjög holl brauð
og fann maður oft bökunarilminn
þegar maður var hjá henni. Ég
borðaði þessi brauð með bestu
lyst ásamt heimagerðu kinda-
kæfunni sem hún einnig gerði
sjálf. Ég held samt að þetta hafi
ekkert verið fyrir alla, en þetta
kallast heilsubrauð í dag. Amma
fékk sér alltaf flóaða mjólk og
bað um vatn þegar hún kom í
heimsókn til okkar. Ég hef
stundum verið að velta fyrir mér
nútíma heilsukúrum og tengi það
við hversu hollan mat amma
borðaði, kannski var hún bara 40
árum á undan sinni samtíð.
Amma reykti hvorki né drakk
áfengi, sem var kannski lykillinn
að hennar langlífi ásamt hollu
mataræði. Ég hef stundum verið
að segja fólki frá þessu og finnst
öllum þetta mjög merkilegt.
Amma var mikil smekkmann-
eskja og gaf hún alltaf vandaðar
gjafir. Minnisstæðastar eru gjaf-
irnar sem hún gaf mér eitt sinn
en það var annars vegar íslenski
fáninn sem ég fékk á álfasteini
og hins vegar svarti krumminn.
Mörgum árum seinna sagði ein-
hver við mig að krumminn kost-
aði 50.000 kr. í dag. Ég hélt að
ég hefði hent honum þar sem ég
hafði ekki vit á svona list en fann
hann svo eftir mikla leit.
Amma var mjög passasöm á
peninga. Ég man þegar ég kom í
heimsókn til hennar frá Dan-
mörku þar sem ég bjó, þá pass-
aði hún vel upp á að þeir pen-
ingar sem ég kom með færu ekki
í neina vitleysu. Reyndar held ég
að ég hafi ekki eytt einni einustu
krónu hjá henni. Þegar ég var í
flugstöðinni, þá rétti hún mér
peninga í gegnum litla gatið í
glerinu í fríhöfninni, til að ég
gæti keypt gotterí.
Oft fórum við í sumarbústað-
inn hjá ömmu og afa og áttum
ógleymanlegar stundir. Þar var
mikil trjá-, blóma- og grænmet-
isrækt. Þegar ég var hjá þeim
bjuggum við í hjólhýsinu en afi
var að byggja sumarbústaðinn í
Þrastarskógi. Ég og afi fórum
einn daginn og veiddum risa-
stóra bleikju í Þingvallavatni,
sem var borðuð um kvöldið með
bestu lyst með ömmu.
Ég minnist þess líka að afi og
amma komu alltaf í öll barna-
afmæli hjá börnum mínum, líka
á efri árunum. Það eru alveg frá-
bærar minningar. Ég vildi óska
að ég hefði hitt þau oftar og haft
meiri tíma með þeim en þau
munu alltaf lifa í minningunni.
Finnbogi Karlsson.
Amma Guðrún var í menginu
„amma og afi á Arnarhrauninu“.
Nú er elsku besta amma okkar
búin að kveðja þennan heim og
það er svo sannarlega margs að
minnast og margs að þakka fyr-
ir. Þegar við hugsum um hana þá
sjáum við hana fyrir okkur glað-
lega og ljóshærða á hvítum
klossum. Við heyrum fallegan og
innilegan hlátur hennar, ilmandi
bökunarlyktina úr eldhúsinu og
hlýjuna sem streymdi frá henni.
Hún var ótrúlega flott kona með
allt sitt á hreinu, reglusöm,
hörkudugleg, fjölskyldurækin og
réttsýn. Hún var ekki hrædd við
að tjá skoðanir sínar og gerði
það á fallegan hátt. Hún átti það
til að kenna okkur barnabörn-
unum alls konar mannasiði sem
hafa nýst vel, eins og að sitja fal-
lega við matarborð og að vera
snyrtilegur. Amma og afi fóru
stundum með okkur barnabörnin
upp í sumarbústað til sín, nokkur
í einu og eru það dýrmætar og
góðar minningar. Amma var
mjög músíkölsk og var sungið í
bílnum alla leiðina upp í bústað.
Það er henni að þakka að við
kunnum texta á alls konar ís-
lenskum dægurlögum utanbók-
ar.
Við kveðjum ömmu okkar með
þökk í hjarta. Hún hefur án efa
gert líf okkar allra innihaldsrík-
ara og fallegra. Blessuð sé minn-
ing hennar.
Ps. við biðjum að heilsa afa.
Lilja og Laufey.
Guðrún Helga
Karlsdóttir
Þó að miklar fjar-
lægðir hafi löngum
skilið okkur Siggu
mína að var sambandið á milli
okkar ævinlega sterkt. Við
hringdum hvort í annað alltaf
öðru hvoru og það brást ekki að
það var eins og við hefðum talað
saman í gær þó að stundum hafi
liðið nokkrir mánuðir á milli sím-
tala.
Í seinasta skiptið sem hún
Sigga mín hringdi í mig sagði
hún: „Ég elska þig.“ Mér leið vel
eftir símtalið og hugsaði fallegar
hugsanir til hennar. Um kvöldið
þann sama dag var hringt og ég
fékk fréttirnar: Hún Sigga mín
var dáin. Það er erfitt að lýsa því
hvernig mér leið. Ég varð mátt-
laus og gat ekki staðið á fætur. Á
hverjum degi hugsa ég til hennar
Siggu minnar með söknuði. Við
munum ekki tala saman í síma
Sigríður Jensína
Gunnarsdóttir
✝ Sigríður Jens-ína Gunnars-
dóttir fæddist 27.
nóvember 1966.
Hún lést 3. sept-
ember 2020.
Útförin fór fram
14. september
2020.
aftur. Ég mun ekki
heyra röddina henn-
ar aftur í símtólinu.
Það eru mörg ár
síðan ég hitti hana
Siggu mína fyrst.
Samt er eins og það
hafi gerst í gær.
Hún vakti strax at-
hygli mína í stórum
hópi, ekki síst vegna
þess hversu glað-
vær og kát hún var.
Við urðum fljótt bestu vinir. Svo
breyttist vináttan í djúpan kær-
leik. Ég kallaði hana „perluna
mína“ vegna þess að mér fannst
það lýsa henni best. Henni líkaði
vel við þetta nafn og brosti alltaf
og hló þegar ég kallaði hana perl-
una mína. Kærleikurinn sem er á
milli okkar hefur aldrei rofnað.
Þó að hún Sigga mín sé horfin á
braut er kærleiksbandið á milli
okkar órofið. Dauðinn breytir því
ekki. Ég veit að það er ekkert
sem getur skilið okkur að. Við
munum hittast á ný þar sem ljós-
ið umvefur allt og kærleikur
Guðs ríkir. Þá verður gaman að
lifa með henni Siggu minni í
faðmi ljóssins.
Bjarni Guðmundsson frá
Brekku í Dýrafirði.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru
vinsamlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi lið-
ur, „Senda inn minning-
argrein,“ valinn úr felliglugg-
anum. Einnig er hægt að slá
inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu
ekki lengri en 3.000 slög. Ekki
er unnt að senda lengri grein.
Lengri greinar eru eingöngu
birtar á vefnum. Hægt er að
senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Ekki er unnt að tengja við-
hengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar
koma fram upplýsingar um
hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær
hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram
upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast
er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er
feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minning-
argreinahöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa not-
uð með minningargrein nema
beðið sé um annað. Ef nota á
nýja mynd skal senda hana
með æviágripi í innsendikerf-
inu. Hafi æviágrip þegar verið
sent er ráðlegt að senda mynd-
ina á netfangið minn-
ing@mbl.is og láta umsjón-
armenn minningargreina vita.
Minningargreinar
Kær vinur, Jón
Víglundsson, hefur
kvatt. Við sem lif-
um hann söknum
góðs manns sem
ávallt tók okkur,
gestum að norðan, opnum örm-
um með brosi, þéttu handtaki og
kossi á vanga.
Jón og Denna, konan hans
ljúfa, voru höfðingjar heim að
sækja. Allir boðnir velkomnir og
fagnað sem langþráðum gestum.
Jón var skarpduglegur maður
sem féll ekki verk úr hendi með-
an heilsan entist. Hann kom
miklu í verk um dagana sem
bakarameistari ásamt ýmsum
trúnaðarstörfum sem honum
Jón Víglundsson
✝ Jón Víglunds-son fæddist 30.
júní 1935. Hann lést
31. ágúst 2020.
Útför Jóns fór
fram í kyrrþey.
voru falin. Má þar
nefna Sultu- og
efnagerð bakara og
sportbátaeigendur
sem nutu góðs af
dugnaði hans. Það
var ætíð hægt að
treysta því að Jón
skilaði sínu vel hvar
sem hann kom við
sögu.
Stóra áhugamál-
ið var skákin sem
gaf honum mikla gleði og lífs-
gæði. Eiginkona hans var hans
styrkur og klettur alla tíð og
fjölskyldan öll átti stærstan
hluta hjarta hans. Ef þeim leið
vel var allt gott.
Með þessum fáu orðum kveð
ég með söknuði yndislegan vin
og samferðamann til margra
ára.
Ljóssins englar leiði hann og
hans fjölskyldu.
Svana Jóseps.
Í dag kveðjum
við yndislegan yfir-
mann, samstarfs-
konu og góða vinkonu.
Við kynntumst Guðnýju
Helgu þegar KPMG opnaði
skrifstofu í Vestmannaeyjum ár-
ið 2014.
Guðný var frábær yfirmaður
og samstarfsfélagi og það var
gott að vinna með henni.
Við sáum strax hversu einstök
Guðný var og fljótlega myndað-
ist vinskapur sem er okkur dýr-
mætur.
Guðný var stoltur Vestmanna-
eyingur og voru tengsl hennar
við Eyjar mjög sterk og þar af
leiðandi urðu samverustundirnar
með henni í Eyjum margar og
hver annarri skemmtilegri.
Þegar við lítum yfir síðustu ár
koma upp ótal minningar um
stundir sem við áttum með Guð-
nýju Helgu og ber þá helst að
nefna árshátíðina á Akureyri,
Guðný Helga
Guðmundsdóttir
✝ Guðný HelgaGuðmunds-
dóttir fæddist 22.
nóvember 1968.
Hún lést 5. sept-
ember 2020.
Útför Guðnýjar
Helgu fór fram 17.
september 2020.
sem varð þriggja
daga gleði þar sem
mikið var hlegið, og
allar samverustund-
ir á Þjóðhátíðum
síðustu ára.
Elsku Guðný, við
eigum þér mikið að
þakka og erum
þakklátar fyrir vin-
áttu okkar síðustu
ár.
Elsku Frikki,
synir og fjölskyldur. Okkar inni-
legustu samúðarkveðjur til ykk-
ar og megið þið fá styrk í þessari
miklu sorg.
Góða nótt
Dagurinn kveður, mánans bjarta brá
blikar í skýja sundi.
Lokkar í blænum, leiftur augum frá,
loforð um endurfundi.
Góða nótt, góða nótt,
gamanið líður fljótt,
brosin þín bíða mín,
er birtan úr austri skín.
Dreymi þig sólskin og sumarfrið,
syngjandi fugla og lækjarnið.
Allt er hljótt, allt er hljótt
ástin mín, góða nótt.
(Ási í Bæ)
Jóna og Guðbjörg Erla.