Morgunblaðið - 22.10.2020, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. OKTÓBER 2020
✝ Hjördís Dürrfæddist í
Reykjavík 22. jan-
úar 1934. Hún lést
8. október 2020 á
Hjúkrunarheim-
ilinu Mörk. For-
eldrar hennar voru
Heinrich Dürr,
verkfræðingur í
Þýskalandi, f. 1910,
d. 1969, og Sigrún
Eiríksdóttir, hús-
móðir og verslunarkona, f. 1911,
d. 1990. Systur Hjördísar eru
Erla, f. 1935, d. 2018, Hildegard
María, f. 1938, d. 2012, og Anna
Sigríður Pálsdóttir (sam-
mæðra), f. 1947.
Hinn 8. febrúar 1958 giftist
Hjördís eftirlifandi manni sín-
um, Ólafi Friðriki Bjarnasyni
Bjarni Ólafsson rekstarfræð-
ingur, f. 1970.
Hjördís ólst upp á Suðurgötu
og Víðimel. Hún lauk stúdents-
prófi frá MR 1954 og nam þýsku
og heimspeki við HÍ. Hjördís og
Ólafur bjuggu í 5 ár í Bandaríkj-
unum á námsárum Ólafs og eftir
heimkomuna fluttu þau í Foss-
voginn þar sem þau bjuggu í
hartnær 50 ár. Hjördís helgaði
sig að mestu fjölskyldu og heim-
ilisstörfum.
Útför Hjördísar fer fram frá
Bústaðakirkju 22. október 2020
klukkan 13. Vegna fjöldatak-
markana biðjum við þá sem sjá
sér fært að vera viðstaddir at-
höfnina að hafa fyrst samband
við Guðrúnu.
Athöfninni verður streymt,
sjá uppl. hjá Bústaðakirkju.
https://kirkja.is/bustadakirkja
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á:
https://www.mbl.is/andlat
lækni, f. 1933. Börn
þeirra eru: 1) Hin-
rik Gústaf Ólafs-
son, fiskeldisfræð-
ingur, f. 1963, maki
Marianne B. Olafs-
son sjúkraþjálfari,
f. 1962. Börn þeirra
eru: a)Kristina, f.
1987, b) Marie
Dögg, f. 1989,
hennar börn eru
Vincent Nói, f.
2014, og Saga Victoria, f. 2016,
c) Alexander, f. 1994, d) Benja-
mín Þór, f. 1999. 2) Guðrún
Ólafsdóttir hjúkrunarfræð-
ingur, f. 1967, hennar maki er
Jón Steingrímsson læknir, f.
1960. Börn þeirra eru Hjördís, f.
1993, Steingrímur Karl, f. 1997,
Ólafur Steinn, f. 2003. 3) Gunnar
Tengdamóðir mín átti óhefð-
bundinn bakgrunn, móðurfjöl-
skyldu sem var kunn fyrir fram-
takssemi og áræði, sannkallað
athafnafólk, og þýskan föður sem
fluttist til Íslands á millistríðsár-
unum. Hún aðeins 6 ára gömul
þegar Bretar hernámu Ísland og
faðir hennar tekinn höndum á
heimili fjölskyldunnar, að fjöl-
skyldunni viðstaddri. Hafði sú lífs-
reynsla djúpstæð áhrif á hana og
átti án efa ríkan þátt í þróun per-
sónugerðar hennar sem var nokk-
uð mótsagnakennd því þrátt fyrir
sterka kímnigáfu, eðlislægt glað-
lyndi, ákveðni og röggsemi var
hún um leið varfærin, hæglát og
hlédræg.
Hjördís var ákaflega stolt af
sínu fólki og uppruna, lagði rækt
við arfleifð sína, þótt ekki sé erfitt
að gera sér í hugarlund hve erfitt
hlutskipti það hefur verið fyrir
barn, ungling og unga konu að
vera beinn afkomandi Þjóðverja á
þessum tíma.
Hjördís útskrifaðist stúdent frá
MR 1954, þá orðin heitbundin
Ólafi tengdaföður mínum. Ólafur
lagði stund á nám í læknisfræði en
Hjördís vann úti þar til þau lögðu
leið sína til BNA til frekara náms
með sitt fyrsta barn. Árin í Clevel-
and voru ekki auðveld, fjármunir
af skornum skammti og miklar
fórnir færðar, margra ára fjarvera
frá öðrum ástvinum reynir auðvit-
að verulega á. Starf og nám var
svo krefjandi að tengdafaðir minn
orðaði það svo að hann hefði ekki
skilið hvað hugtakið vinna þýddi
fyrr en á þessum árum. Hjördís
bar þar af leiðandi hitann og þung-
ann af heimilishaldinu en árin úti
voru einnig full af ánægju og æv-
intýrum og uppspretta margra
sagna.
Metnaður Hjördísar beindist
fyrst og fremst að uppbyggingu
og velfarnaði fjölskyldunnar, hún
lagði áherslu á stöðugleika, vel bú-
ið heimili, menntun og ögun í lífi
og starfi. Áhugi hennar á matar-
gerð birtist gjarnan í nýjum
áherslum á eigin heimili auk þess
sem hún aflaði sér menntunar á
sviði næringarfræði tengt heil-
brigðisþjónustu. Hjördís og Ólaf-
ur lifðu ríku félagslífi, sumarhúsið
á strönd Stokkseyrar var vel nýtt,
þau hjón áttu það til að taka vel
æfð dansspor í stofunni heima án
sérstaks tilefnis og voru ávallt til
staðar þegar ung hjón með lítil
börn þurftu athygli, góð ráð og lið-
veislu í amstri hversdagsins.
Tilvonandi tengdasyni var vel
tekið frá upphafi vega þótt ekki
væri ég nytsami handverksmað-
urinn sem hún taldi sig helst þurfa
sér til halds og trausts, þóttu
tengdamóður minni ekki líkur á að
hún hefði mikla þörf fyrir aðstoð
svæfingalæknis enda svaf hún
jafnan með mestu ágætum.
Það var alltaf tilhlökkunarefni
að eiga í vændum gildishlaðnar
samverustundir á heimili tengda-
foreldra minna, nánast allar fjöl-
skyldusamkomur voru haldnar í
húsi þeirra, jólahald, áramótagleði
og ótaldar grillveislur að hætti
hússins með brynningu og sam-
talsstundum í sólstofunni. Metn-
aður Hjördísar og Ólafs í heim-
ilishaldi og fjölskyldulífi var
kjarninn í þessari ómetanlegu
samveru okkar, vil ég þakka
tengdamóður minni og tengdaföð-
ur fyrir að búa svo vel að sínu fólki
og allan þann styrk sem þau hafa
veitt okkur á gangi lífsins.
Jón Steingrímsson.
Enn kemur skarð í vinahópinn
sem brautskráðist frá MR árið
1954.
Sú saga er sögð, að til Íslands
kom erlendur stjórnarerindreki,
nokkuð svo óreyndur og ókunnug-
ur landi, þjóð og tungu. Hann leit-
aði ráða hjá sendifulltrúa sem var
búinn að vera hér lengur og sagði:
Ég skil ekkert í þessari þjóð. Fólk
er með einhver tengsl og traust
sem gengur þvert á þetta venju-
lega, stjórnmálaskoðanir, hags-
munahópa og ég veit ekki hvað.
- Hefurðu prófað að gá hverjir
voru saman í skóla? spurði sá sem
lengur hafði verið hér.
En þannig er það. Í sandkass-
anum, hverfinu, barnaskólanum,
íþróttaliðinu, barnaskóla, að ekki
sé minnst á menntaskóla, mynd-
ast tengsl sem sjaldan rofna.
Framan af kannski svolítið í hóp-
um eða klíkum eftir áhugasviði, en
er líður á ævina einn væntum-
þykjuhópur. Okkar árgangur bar
gæfu til að þykja gaman að koma
saman, þar gilti og gildir enn að
maður er manns gaman.
Fyrir frændsemi sakir þekkt-
umst við Hjördís löngu áður en
skólinn fór að láta til sín taka. Fað-
ir minn og afi Heddíar, eins og
hún var löngum kölluð, voru
systkinabörn, og Rannveig, amma
hennar, hélt mér undir skírn.
Þessi afi Heddíar var semsé at-
hafnamaðurinn Eiríkur Ormsson
og meðal starfsmanna hans fyrir
stríð var þýskur verkfræðingur.
Þessi tengsl við Þýskaland voru
reyndar gömul og mátti rekja til
þriðja áratugarins og námsára Ei-
ríks.
En verkfræðingurinn gekk að
eiga elstu dóttur Eiríks, Sigrúnu,
sem brugðið var um glæsileik. Og
nú gerðist örlagasaga, því að þeg-
ar Bretar hernámu Ísland leituðu
þeir eðlilega uppi alla Þjóðverja
hér.
Getur nærri að þeirri stund hafi
verið erfitt að gleyma, þegar fað-
irinn var tekinn höndum við morg-
unverðarborðið og eiginkonan sat
eftir með þrjár kornungar dætur.
Hjördís var þeirra elst og mundi
lengst.
Leiðir foreldra hennar skildi nú
og Hjördís ólst upp í öruggum
faðmi Sigrúnar og Páls Ísólfsson-
ar, síðari manns hennar. Sjálf
eignaðist hún svo sitt eigið heimili
með þeim öndvegismanni Ólafi
Bjarnasyni lækni og fullt af góð-
um afkomendum. En mér verður
oft hugsað til þess, þegar fólk nú á
dögum er að amast við því að
blanda blóði, hversu þessi þýsk-
íslenski uppruni Heddíar gerði
hana sérstæða.
Hún sá hlutina oft allt öðrum
augum en við hin í klíkunni með
okkar vana-augum, og það sem
meira var: hún var einhver al-
fyndnasta manneskja sem við höf-
um kynnst.
Hún var vitaskuld bráðvel gefin
og hin þýska ætt hennar, Dürr, er
vel metin í Þýskalandi og alþjóð-
legu samstarfi að mér skilst. En
hér heima settum við upp stúd-
entshúfuna saman, ferðuðumst og
sungum; þau Óli voru einna fyrst í
hópnum að setja saman bú og því
varð heimili þeirra í kjallaranum
hjá afa á Laufásvegi eins konar
miðstöð, þegar haldið var „út á líf-
ið“ eins og það hét þá. Síðan voru
það íslenskir búningar og kjamm-
ar og slátur og annað góðgæti sem
við gátum fundið upp á til að gleðj-
ast, orðin ráðsettari.
Síðustu árin á hjúkrunarheim-
ilinu voru vitaskuld ekki eins og
menn sjá fyrir sér. Þá kom til hin
sérstæða gáfa Hjördísar: Hún
kvað þetta alveg einstakt lúxus-
hótel sem hún hefði keypt sér og
undi glöð við.
Ólafi Bjarnasyni og öllu því
góða fólki fylgja hlýjar samúðar-
kveðjur frá okkur Þóru.
Sveinn Einarsson.
Það var fyrir hart nær sextíu
árum að leiðir okkar Hjördísar
lágu fyrst saman, en það var í
gamla Útvegsbankanum við
Lækjartorg. Þar unnum við í
víxladeild ásamt öðru góðu fólki.
Ekki man ég hvað varð til þess að
við tvær vorum oft sendar upp á
bankaloft með heilu bunkana af
viðskiptavíxlum, en þar vorum við
út af fyrir okkur og reiknuðum
vexti og kostnað og röbbuðum um
alla heima og geima.
Hjördís var góður vinnufélagi
og á þessum tíma myndaðist vin-
átta sem aldrei bar skugga á. Hún,
átta árum eldri, var mér átján ára
unglingsstelpunni góð fyrirmynd,
ég mat hana mikils og tók tillit til
hennar álits á mönnum og málefn-
um. Hjördís var einstaklega
skemmtileg og ekki gleymist
hennar frábæra frásagnargáfa.
Hjördís hafði oft vit fyrir mér
og var það vel, hún fann meira að
segja handa mér eiginmann! Já,
hún kynnti mig fyrir skólabróður
sínum og Óla mannsins hennar,
sem varð til þess að við áttum báð-
ar sinn hvorn Ólann, hún Bjarna-
son og ég Gunnlaugsson.
Að háskólanámi þeirra nafna
loknu lágu leiðir okkar aftur sam-
an í Minneapolis í Bandaríkjunum
þar sem þeir störfuðu báðir við
sama spítalann, en lengst af í nám-
inu ytra var æði langt á milli vina.
Þegar komið var aftur til Ís-
lands urðu samskiptin tíð og átt-
um við margar glaðar stundir.
Síðustu árin glímdi hún vin-
kona mín við hinn erfiða sjúkdóm
gleymskunnar, en hún var ætíð
glöð heim að sækja og afar ánægð
með atlætið á heimilinu, sem var
til fyrirmyndar.
Ég minnist vinkonu minnar
með þakklæti og sendi Óla og fjöl-
skyldunni innilegar samúðar-
kveðjur.
Sigríður Ásgeirsdóttir.
Hjördís Dürr
✝ GuðmundurKarl Karlsson
fæddist í Bald-
urshaga í Flatey á
Skjálfanda 6. nóv-
ember 1941. Hann
lést á heimili sínu 5.
október 2020.
Foreldrar hans
voru Karl Pálsson,
f. 20. október 1908,
d. 25. júlí 1987, og
María Helga Guð-
mundsdóttir, f. 2. september
1914, d. 22. febrúar 2011.
Guðmundur Karl átti sjö
systkini, þá Sverri og Baldur
sem eru látnir og eftirlifandi
eru Pálmi, Ragnar, Anna, Er-
lingur og Arnþrúður.
Guðmundur eignaðist fimm
börn. Með Huldu Sveinbjörns-
dóttur, f. 22. september 1943,
eignaðist hann þrjár dætur, þær
eru: 1) Helga, f. 7. maí 1964, gift
Bjarna Ólafi Sigursveinssyni, f.
9. október 1961. Synir þeirra
eru Arnar og Guðmundur Karl.
2) Laufey, f. 4. desember 1966,
gift Birni Árnasyni, f. 28. febr-
úar 1966. Synir þeirra eru Elm-
ar, Gunnar Páll og Eyþór. 3)
Svala, f. 22. september 1972, gift
Steini Guðna Einarssyni, f. 17.
maí 1970. Synir þeirra eru Atli
Freyr og Daníel Þór.
Með Margréti Sigríði Árna-
dóttur, f. 9. janúar
1950, d. 29. júní
2012, eignaðist
hann: 4) Hönnu
Björgu, f. 23. októ-
ber 1977, gift Krist-
jáni Þór Ásmunds-
syni, f. 7. júní 1973.
Dóttir þeirra er
Margrét Fanney
Storm.
Með Eddu Björg-
mundsdóttur, f. 22.
september 1941, eignaðist hann:
5) Guðbjart, f. 16. janúar 1980,
giftur Sigurbjörgu Júlíusdóttur,
f. 1. júní 1979. Dóttir þeirra er
Þorbjörg Þula.
Guðmundur var sjómaður af
lífi og sál. Hann hóf sína sjó-
mennsku einungis átta ára gam-
all með föður sínum, þar sem
siglt var frá Flatey, oft við erf-
iðar aðstæður. Hann var 11 ára
þegar faðir hans gerði hann svo
að formanni yfir bát sem hann
bar þá alla ábyrgð á. Guð-
mundur átti góða skólagöngu.
Lauk gagnfræðaprófi frá Laug-
um 1959. Útskrifaðist frá Stýri-
mannaskólanum 1963 og stund-
aði nám við Fiskvinnsluskólann
á árunum 1986-1987. Eftir
skólagöngu var hann ýmist
stýrimaður eða skipstjóri á ýms-
um skipum auk þess að eiga
nokkur fley sjálfur.
Kem ég nú að kistu þinni,
elsku pabbi minn,
mér í huga innst er inni
ástarþökk til þín.
Allt frá fyrstu æskustundum
átti ég skjól með þér.
Í þínu húsi þar við undum,
það var okkar fasta sker.
Kem ég nú að kveðja pabba,
klökkvi í huga býr.
Hjartans þökk fyrir lífið okkar,
minning lifir skýr.
Vertu sæll í huldum heimi,
horfnir vinir fagna hljótt.
Laus við þrautir, Guð þig geymi,
elsku pabbi, sofðu rótt.
Ást og söknuður að eilífu.
Helga, Laufey, Svala,
Hanna Björg og
Guðbjartur.
Guðmundur
Karl Karlsson
Elskulegur bróðir okkar,
BALDUR SÍMON KETILSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Víðihlíð í Grindavík
27. september. Útförin hefur farið fram.
Aðstandendur vilja þakka starfsfólki
Víðihlíðar einstaka umönnun og hlýju.
Fyrir hönd aðstandenda,
Viktoría Ketilsdóttir
Hildur Ketilsdóttir
✝ Ægir Ingvars-son bifvéla-
virkjameistari og
vélstjóri. Fæddist í
Reykjavík 25. apríl
1945. Foreldrar
hans voru Kristín
Kristinsdóttir,
saumakona og hús-
móðir, og Ingvar
Þorkell Magnússon
vélstjóri.
Systkini hans
eru: Örn, fæddur 16. okt 1946,
Björk, fædd 12. nóv. 1949 og Sig-
urbjörg fædd 4. okt. 1952.
Eftirlifandi eiginkona Ægis
er Ásta Dóra Valgeirsdóttir
fædd 6. okt. 1949. Ægir og Ásta
Dóra giftu sig 8. júlí 1967. Börn
Ægis og Ástu Dóru eru: 1) Ingv-
ar Valgeir, fæddur 22. okt. 1967,
kvæntur Áslaugu Olgu Heið-
arsdóttur 2) Trausti, fæddur 18.
okt. 1969, kvæntur Lilju Ólaf-
ardóttur. Börn þeirra eru:
Lovísa Lin, Matthildur Inga og
Kristján Mar. 3) Valgerður
Margret, f. 18. júl 1972, í sambúð
með Hafrúnu Elvan
Vigfúsdóttur. Son-
ur Valgerðar er
Einar Ingi, börn
Hafrúnar eru Alex-
andra Elvan og
Tristan Vigfús Elv-
an.
Ægir ólst upp í
Bústaðarhverfinu,
fór ungu að stunda
sjómennsku. 1969
fór hann að læra
bifvélavirkjun og bætti síðar við
sig vélstjóraprófi. Settist á
skólabekk 2002 – 2003 og tók 2.
stig í vélstjórn. Árið 1982 fluttu
þau Ægir og Ásta að Lóranstöð-
inni Gufuskálum og síðan á Hell-
issand þar sem Ægir opnaði bif-
reiðaverkstæði ásamt syni sínum
Ingvari. Síðan fluttu þau bif-
reiðaverkstæðið að Hafnargötu
12 á Rifi þar sem Ingvar rekur
það enn, bjuggu þau hjónin þar á
efri hæðinni.
Ægir lést á Dvalar-og hjúkr-
unarheimilinu Jaðri í Ólafsvík
þann 13.okt. 2020.
Eitt af því sem við Ægir bróðir
áttum sameiginlegt var að eign-
ast maka snemma á lífsleiðinni.
Ég var á undan að eignast afkom-
anda, því að við Hildur eignuð-
umst hana Kristínu okkar 1966
en þau Ásta Dóra áttu Ingvar
Valgeir 1967. Margs er að minn-
ast frá árunum þeirra Ægis og
Ástu í Hafnarfirði. Um leið og
strákarnir þeirra urðu talandi
kom í ljós að þeir þekktu allar
bílategundir við fyrsta augnakast
– fæddust þeir með þennan hæfi-
leika? Gott var að eiga Ægi að,
t.d. þegar bjarga þurfti hand-
bremsunum á Vauxhallnum mín-
um fyrir árlega skoðun.
Ægir kynntist fyrst Snæfells-
nesinu þegar hann vann við lór-
anstöðina á Gufuskálum. Eftir
þau kynni fluttist fjölskyldan
fyrst til Hellissands og síðan á
Rif. Þar byggði hann upp verk-
stæði sitt og rak við góðan orðs-
tír. Fjölskyldan öll, þau tvö og
börnin þrjú, undi hag sínum vel á
nesinu og synirnir búa báðir þar
og starfa. Hér áður fyrr heim-
sóttum við þau oft og þau kynntu
okkur fyrir fegurð og sögu svæð-
isins.
Í byrjun mars ætluðum við
Hildur að fara til Spánar að heim-
sækja Ægir og Ástu. Covid-ið
kom í veg fyrir það og þau komu
heim á síðustu stundu með sömu
vél og við höfðum upphaflega ætl-
að að koma með heim. Þá fann
Ægir fyrir veikindunum sem
höfðu þennan dapurlega endi að-
eins 7 mánuðum síðar. En hann
átti gott líf og skilur eftir sig gott
og sterkt fólk.
Örn Ingvarsson.
Kær mágur minn og vinur
okkar hjóna er látinn eftir erfið
veikindi. Margs er að minnast frá
samverustundum okkar vestur á
Rifi þar sem þau bjuggu hann og
systir mín. Við heimsóttum þau
einnig til Spánar þar sem þau
áttu hús. Þau gistu oft hjá okkur
þegar þau voru í bæjarferð. Ægir
lærði bifvélavirkjun á bílaverk-
stæði hjá eiginmanni mínum og
byrjaði vinátta þeirra þar. Þau
fluttu úr bænum vestur á Snæ-
fellsnes, fyrst á Hellissand og síð-
ar á Rif þar sem þeirra heimili er.
Fyrir rúmum fimm árum keyptu
þau hús á Spáni. Þar leið honum
best og vildi helst vera. Þau fóru
út í byrjun febrúar 2020 og ætl-
uðu að koma í lok maí en Co-
vid-19 breytti þeim áætlunum og
komu þau til Íslands 20. mars
2020 en þá var hann orðinn veik-
ur af krabbameininu sem dró
hann til dauða. Ásta Dóra systir
mín stóð sig eins og hetja á þess-
um erfiða tíma sem hún gekk í
gegnum með honum. Hún er svo
lánsöm að eiga gott bakland fyrir
vestan, tvo syni, tengdadætur og
barnabörn og einnig góða vini,
aðeins dóttir hennar, dóttursonur
og tengdadóttir eru á höfuðborg-
arsvæðinu. Það er alltaf erfitt að
sætta sig við að tíminn sé búinn í
þessari jarðvist en mér finnst
gott að trúa að Sumarlandið taki
við.
Hér við skiljumst
og hittast munum
á feginsdegi fira;
drottinn minn
gefi dauðum ró,
hinum líkn, er lifa.
(Úr Sólarljóðum)
Elsku Ásta Dóra, Ingvar Val-
geir, Trausti, Valgerður Mar-
grét, tengdabörn og barnabörn.
Guð gefi ykkur styrk til að halda
lífinu áfram, minning um góðan
mann lifir. Þín systir og mágur,
Elísabet og Sigfús Þór.
Ægir Ingvarsson
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Minningargreinar