Morgunblaðið - 28.10.2020, Blaðsíða 6

hverfinu. Fyrir tilviljun enduðum við á fundi
hjá KPMG endurskoðunarfyrirtækinu í
Borgartúni 27. Þeir sögðust eiga handa okkur
hálfa þriðju hæðina í húsinu, um 400 fermetra
pláss. Það var auðvitað allt of stórt fyrir okkur
á þessum tíma, enda vorum við bara fimm sem
störfuðum hjá Reon. Daginn eftir fékk ég þá
flugu í höfuðið að við myndum einfaldlega
stofna okkar eigið frumkvöðlasetur í samstarfi
við KPMG, til að geta haldið áfram að starfa í
sprotaumhverfi.“
Frumkvöðlasetrið, sem gengur í dag undir
nafninu Musterið, er nú 915 fermetrar og nær
yfir alla þriðju hæðina í Borgartúni 27. „Þarna
leigja 20 flott fyrirtæki aðstöðu, fyrirtæki eins
og Lava Cheese, Sportabler, Mussila, Smitten,
Authentez og Taktikal. Þetta hefur gengið
vel.“
Elvar segir að Reon sjálft sé flutt upp á
fjórðu hæð í sama húsi. „Við stækkuðum og
þurftum meira pláss. Musterisfyrirtæki eru á
þremur hæðum í húsinu. Reon og tengd félög
eru þar af að með tæpar tvær hæðir.“
Draumurinn um vöruþróun lifir
Eins og kom fram í byrjun greinarinnar hef-
ur Reon ekki verið mikið fyrir að vekja á sér
athygli. Þeir vinna að sögn Elvars frekar á bak
við tjöldin, og láta verkin tala. Viðskiptavin-
irnir eru meðal annars Krónan, N1, Arion
banki, Elko, Samgöngustofa, Vörður, Greiðslu-
miðlun, Nespresso og Reykjavíkurborg.
En þó svo að hugbúnaðarstarfið gangi vel,
og standi undir nær öllum tekjunum, þá lifir
draumurinn um að verða „vörufyrirtæki“ enn
góðu lífi. „Við höfum gert allskonar tilraunir í
þeim efnum og kannski ekki haft erindi sem
erfiði ennþá.“
Elvar rifjar upp dæmi af fyrstu vörunni sem
félagið kláraði. Það verkefni endaði í dómsal.
„Þetta var hugbúnaðarkerfi sem við kölluðum
Launaskil. Við lögðum gríðarlega vinnu í þetta
kerfi, en svo einni viku eftir að við opnuðum
það fengum við umslag inn um bréfalúguna
með kröfu um lögbann. Þarna var á ferðinni
fyrrverandi viðskiptavinur sem taldi sig eiga
hugmyndina. Við fórum með málið fyrir dóm
og unnum það á öllum stigum, en málið gerði
okkur næstum því gjaldþrota. Allt sem við
höfðum upp úr krafsinu voru 500 þúsund
króna bætur,“ segir Elvar sem segist í dag
geta brosað að öllu saman.
„En þetta var alveg hræðilegt mál, og í raun
er furðulegt að við höfum ekki farið á hausinn.
Við unnum nær launalaust í meira en heilt ár.
Það tók okkur tvö til þrjú ár að jafna okkur
eftir þennan málarekstur.“
Elvar segir að þegar litið sé til baka viti
hann ekki almennilega af hverju hann ákvað að
taka slaginn, en líklega sé þrjósku um að
kenna. Málið hafði líka þær afleiðingar að var-
an sjálf dó drottni sínum. „Meðan málarekst-
urinn stóð yfir máttum við ekki uppfæra bún-
aðinn né selja, og hann varð smátt og smátt
Eftir að blaðamaður ViðskiptaMoggans hafði
heilsað Elvari Erni Þormar, framkvæmda-
stjóra og stofnanda Reon, og beðið um samtal,
spurði Elvar á móti hvort blaðamaður hefði
þekkt til Reon áður en hann tók upp símann
og hringdi. Undirritaður varð að viðurkenna að
hann hafði fátt vitað um félagið. „Við höfum
ekki markaðssett okkur mikið. Okkar þjónusta
hefur spurst út. Jafnvel þó þú hafir nær aldrei
heyrt um okkur þá erum við orðin eitt stærsta
sjálfstæða hugbúnaðarhúsið á Íslandi, fyrir ut-
an risana Advania og Origo,“ segir Elvar.
Sagan á bak við Reon, sem fagnar tíu ára af-
mæli á næsta ári, er forvitnileg. „Við stofn-
uðum Reon í febrúar árið 2011. Þetta var
furðuleg byrjun, svona þegar maður lítur til
baka,“ segir Elvar. „Hugmyndin var að fá
einkaleyfi fyrir nýstárlegum búnaði á fartölv-
ur. Við fengum til þess 500 þúsund króna
styrk, sem auðvitað dugði ekki neitt, en við
höfðum mikla trú á hugmyndinni. Við vildum
fara alla leið og leituðum leiða til að fjármagna
verkefnið. Að lokum fórum við að forrita önnur
verkefni til að afla fjár fyrir einkaleyfinu. Síðar
kom í ljós að það er meira en að segja það að
sækja um einkaleyfi fyrir vélbúnaði.“
Hugmyndin sem Reon hafði fengið snerist
um að gera fólki kleift að vera með tvo eða
fleiri virka skjái á fartölvum og í snjalltækjum
á hverjum tíma.
Kostar 10-15 milljónir
Spurður um hve mikið fé hefði nægt til að
leggja inn einkaleyfaumsókn, segir Elvar að til
dæmis sé Reon í dag með tvö einkaleyfi sem
fyrirtækið sé nýlega búið að tryggja sér. „Bara
lögfræðikostnaðurinn er 5-6 milljónir króna.
Svo þarf að borga sérstök gjöld fyrir hvert ein-
asta land sem þú sækir um einkaleyfi í. Þetta
gæti hlaupið á samtals 10-15 milljónum króna
fyrir hvert einkaleyfi. Ofan á það kemur allur
kostnaðurinn við þróun vörunnar.“
Að gera nýja fartölvu er djörf hugmynd,
enda eru margir risar á alþjóðlegum tölvu-
markaði. „Við vorum stórhuga. Við vildum
stofna verksmiðju til þess arna. Við reyndum
að vinna þessu brautargengi og töluðum við
fjölda aðila, en allt kom fyrir ekki. Svona eftir
á að hyggja var það auðvitað borin von að
stofna fartölvuverksmiðju á Íslandi.“
Elvar segir að ef Reon hefði haft nægt út-
hald hefði það getað uppskorið ríkulega. Lykil-
atriði í því hefði verið að ná að viðhalda einka-
leyfinu og selja það. Reon hafi verið á undan
sínum tíma með hugmyndina. Síðar hafi sam-
bærileg hugmynd orðið að veruleika hjá öðrum
tölvuframleiðanda. „Við höfðum ekki efni á að
halda þessu áfram.“
Fyrstu árin var Reon með skrifstofu hjá Ný-
sköpunarmiðstöð Íslands, í gamla Íslands-
bankahúsinu í Lækjargötu, sem nú er búið að
rífa. „Þegar Nýsköpunarmiðstöð fór úr húsinu
í lok árs 2014 þurftum við að flytja. Við vorum
samt ekki alveg tilbúin að fara úr sprotaum-
úreltur. Það grátlega við þetta er að við vorum
komnir með 5-600 notendur strax í fyrstu vik-
unni eftir að við settum kerfið af stað.“
Blaðamaður hefur áhuga á að vita ögn meira
um forsögu málsins. Elvar segir að Reon hafi
þarna verið að vinna fyrir aðila sem samdi við
þá árið 2014 um að gera stórt launakerfi, sem
átti að taka við peningum og gera skilagreinar
til lífeyrissjóða. Fyrirtækið hafi ráðið inn tvo
forritara og lagt mikla vinnu í búnaðinn, en sá
sem fékk Reon til verksins hafi aldrei greitt
krónu af því sem um var samið. „Þarna vorum
við búnir að byggja upp mikla þekkingu á öllu
er snýr að skatta- og lífeyriskerfinu. Þegar sá
sem fékk okkur til að vinna verkið greiðir ekki,
segjum við upp samningum og nýtum þekk-
ingu okkar til að gera okkar eigin vöru sem þó
var ekki skyld þeirri sem við vorum ráðin til
að gera.
Úr þessu varð skilakerfi fyrir einyrkja, sjálf-
stætt starfandi blaðamenn, íþróttamenn, forrit-
ara o.s.frv. En eftir málareksturinn vorum við
búnir með alla peningana okkar og þurftum
einfaldlega að fara að vinna að öðru til að
bjarga okkur frá gjaldþroti.“
Blaðamaður biður Elvar að nefna fleiri vörur
sem fyrirtækið hefur unnið að. Elvar nefnir
Búnaðarbankann sem dæmi. „Búnaðarbankinn
er eins og nafnið ber með sér kerfi til að halda
utan um allan búnaðinn sem þú átt. Þar er átt
við alls konar lausamuni eins og stóla, borð,
tölvur, ljós eða annað. Kerfið heldur utan um
þetta fyrir þig. Hvar þetta er geymt og í hvaða
ástandi þetta er. Að auki getur maður tryggt
búnaðinn í gegnum kerfið.“
Elvar segir að Búnaðarbankinn sé kominn
út í tilraunaútgáfu, og verið sé að prófa virkn-
ina.
Vantar 400 milljónir í lækningatæki
Hér á undan hefur verið fjallað um þróun
Reon á eigin hugbúnaði og þjónustu við ýmis
stórfyrirtæki. En félagið hefur meira á sinni
könnu.
„Við eigum fyrirtæki í Hollandi sem þróar
lækningatæki, Tulipa Medical. Þetta eru klip-
tangir fyrir speglunarskurðaðgerðir. Skorið er
fimm millimetra gat á líkamann og inn um það
fer töngin og klípur. Það sem gerir hana frá-
brugðna hefðbundinni klípitöng er að hún er
búin til úr einu málmstykki. Á henni eru því
engin liðamót auk þess sem í henni er krafta-
jafnari sem gerir lækninum kleift að finna bet-
ur fyrir því sem hann er að klípa í. Þetta er
mikilvægt því stór ástæða fyrir auknum legu-
tíma sjúklinga á sjúkrahúsum er innvortis
áverkar sem læknar valda. Með því að minnka
líkur á slíkum áverkum styttist legutími. Við
það sparast heilmiklir peningar, aðgerðin verð-
ur öruggari og sjúklingurinn heilbrigðari.“
Elvar segir að ef vel gangi sé þarna um
milljarða hugmynd að ræða. „Læknatækja-
markaðurinn er að mörgu leyti óhefðbundinn
og tímafrekur. Þar ráða 3-4 aðilar lögum og
lofum, og að fá svona tæki samþykkt og skráð
er langur ferill. Það er búið að setja um 200
Svo mörg
spennandi
tækifæri
Þóroddur Bjarnason
tobj@mbl.is
Þó að hugbúnaðarfyrirtækið Reon fái nær allar tekjur sínar fyrir þróun og
viðhald hugbúnaðar, og vinni fyrir mörg af stærstu fyrirtækjum landsins,
hefur það mörg önnur járn í eldinum. Hugmyndin á bak við félagið er
óvenjuleg og framtíðin gæti orðið verulega spennandi.
”
Við ætlum að setja 200
milljónir af okkar eigin pen-
ingum í verkefnið á næstu
18-24 mánuðum, og á móti
kemur stærri fjárfestir með
um einn milljarð króna.
6 MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 28. OKTÓBER 2020VIÐTAL