Morgunblaðið - 24.11.2020, Page 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. NÓVEMBER 2020
Raðauglýsingar
Tilboð/útboð
Laxveiðiá til leigu

Kálfá í Skeiða- og Gnúpverjahreppi er til
leigu, til næstu 3ja ára.
Tvær stangir leyfðar, aðeins er veitt á flugu.
Gott veiðihús fylgir.
Nánari upplýsingar eru veittar í síma 898
9107.

Tilboðum skal skila fyrir 4. desember 2020
til formanns Veiðifélags Kálfár;

c/o Kristinn Marvinsson,
Kjarrmóa 13, 800 Selfoss.
Netfang: efnalaug@efnalaug.is

Áskilinn er réttur til að taka eða hafna
hvaða tilboði sem er.
Félagsstarf eldri borgara
Grafarvogskirkja Þriðjudaginn 24. nóvember munum við hittast á
Facebooksíðu Eldri borgara starfs Grafarvogskirkju kl. 13. Til að taka
þátt í samverustundinni; ýtið á takkann sem heitir ,,Samveran okkar".
Verum með og sjáumst sem flest!
Seltjarnarnes Vegna lokana sundstaða er engin vatnsleikfimi. Ef
veður leyfir verður púttað á vellinum við Skólabraut kl. 10.30. Kaffi-
krókurinn er eingöngu fyrir íbúa Skólabrautar. Önnur dagskrá er ekki í
boði í dag vegna sóttvarnarráðstafana. Munum grímuskylduna og
aðrar sóttvarnir .
atvinna@mbl.is
Pantaðu pláss fyrir þína atvinnuauglýsingu á
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
 Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
 Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
 Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
 Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
 Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Byggingavörur
Harðviður til húsabygginga
Sjá nánar á www.vidur.is
Vatnsklæðning, panill, pallaefni,
parket, útihurðir o.fl. Gæði á góðu
verði. Eurotec A4 harðviðarskrúfur.
Penofin harðviðarolía.
Indus ehf., Óseyrarbraut 2, Hf.
Upplýsingar hjá Magnúsi í símum
660 0230 og 561 1122.
Ýmislegt
Bílar
Nýr Svartur Mitsubishi Outlander
á Black Friday tilboði !
Vetrardekk og mottu sett fylgir.
5 ára ábyrgð. Flottasta typa.
Verðtilboð kr. 5.690.000,-

www.sparibill.is
Hátúni 6 A – sími 577 3344.
Opið kl. 12–18 virka daga.
✝ Steinunn Ingi-gerður Stef-
ánsdóttir fæddist á
Akureyri 11. ágúst
1945. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Mörk 12. nóv-
ember 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Stefán Sig-
urður Stefánsson
járnsmiður, f. 24.
mars 1915, d. 27.
desember 1951, og Jónína Ingi-
björg Guðmundsdóttir hús-
móðir, f. 26. ágúst 1914, d. 12.
september 1972.
Steinunn ólst upp í sannköll-
uðu fjölskylduhúsi við mikið og
gott atlæti með móður sinni, föð-
urömmu og -afa og föðursystur.
Að lokinni hefðbundinni
grunnskólagöngu fór Steinunn í
málum. Hún starfaði sem kenn-
ari við Hagaskóla frá árinu 1967
og tók síðar við uppbyggingu
bókasafns skólans. Hún lauk
námi frá Háskóla Íslands 1978
með BA í bókasafns- og bók-
menntafræðum. Árið 1980 fór
hún í starfsleyfi frá Hagaskóla
og lagði land undir fót ásamt
syni sínum til Kanada þar sem
hún lauk mastersnámi (MLS) í
bókasafnsfræðum. Árið 1985
skipti hún um starfsstað og
færði sig yfir í Verzlunarskóla
Íslands þar sem hún byggði upp
bókasafn skólans. Þar lauk hún
sinni starfsævi árið 2013. Stein-
unn bjó síðastliðin rúm fjögur ár
á Hjúkrunarheimilinu Mörk.
Útför Steinunnar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 24. nóv-
ember 2020, klukkan 15. Í ljósi
aðstæðna eru einungis boðs-
gestir viðstaddir.
Athöfninni verður streymt á
slóðinni:
https://www.sonik.is/steinunn/.
Virkan hlekk á streymið má
einnig nálgast á: https://
www.mbl.is/andlat/.
Menntaskólann á
Akureyri og út-
skrifast úr mála-
deild 1965. Á náms-
árum sínum í MA
kynnist hún eig-
inmanni sínum og
barnsföður, Valtý
Sigurðssyni, f. 2.
mars 1945, þau
skildu. Þeirra son-
ur er Sigurður hag-
fræðingur, f. 15.
ágúst 1967, giftur Berglindi
Skúladóttur Sigurz, f. 6. október
1970, og eiga þau tvö börn,
Bryndísi Köru, f. 8. júlí 1999, og
Stefán Inga, f. 27. janúar 2001.
Seinni eiginmaður Steinunnar
var Einar Magnússon, f. 1950,
þau skildu.
Steinunn vann ýmis störf en
lengst af var það tengt skóla-
Ég kynntist tengdamóður
minni átta árum áður en ég
kynntist einkasyni hennar, skrýt-
ið svona eftir á. En Steinunn var
yfir bókasafninu í Verzló og það
var minn menntaskóli. Hún var
afar ákveðin kona og gat verið
mjög hvöss, en ef þú varst inn-
undir þá var lífið gott og svo var
með minn bekk sem fékk heima-
stofu beint á móti safninu. Fyrir
suma í bekknum geymdi hún
íþróttasíður Moggans og aðrir
fengu brjóstsykur, því Steinunn
lagði sig fram við að gera allt fyrir
þá sem henni líkaði við og smá
extra.
Lífið fór ekki alltaf mjúkum
höndum um Steinunni. Hún
missti föður sinn sex ára gömul og
móður sína þegar hún var 27 ára.
Einnig missti hún föðurömmu og
–afa með einungis tveggja og
hálfs mánaðar millibili þegar hún
var 19 ára gömul, en hjá þeim
hafði hún alist upp ásamt móður
sinni og Sillu föðursystur sem ég
var svo lánsöm að ná að kynnast.
Þegar maður veit þetta skilur
maður að frændi í 5. eða 6. ættlið
telst náfrændi samkvæmt hennar
skilgreiningu!
Þegar fjölskyldan er eins lítil
og í hennar tilviki hættir fólki líka
til að drekkja öllum í ást og um-
hyggju og þótt það hafi stundum
verið erfitt verandi eina tengda-
dóttirin þá þakka ég það. Í hennar
huga vorum við fjögur fullkomin.
Oft var lofsöngurinn svo mikill að
ég hafði áhyggjur af að fólk væri
búið að fá rúmlega nóg af okkur
áður en það kynntist okkur.
Við Steinunn vorum ekki alltaf
sammála, enda tvær mjög
ákveðnar konur hér á ferð, en það
breytti því ekki að við áttum náið
og gott samband. Síðustu 15 ár
eða svo hvarf hún smátt og smátt
inn í heim alzheimersjúkdómsins.
Í byrjun tóku ekki margir eftir
breytingunum, enda fyrirmynd-
arleikari hér á ferð, en smám
saman hvarf hún inn í þennan
sorglega heim sem varð til þess að
hún eyddi síðustu árunum á
hjúkrunarheimilinu Mörk þar
sem ómetanlegt starfsfólk sá um
hennar daglegu þarfir af alúð og
virðingu. Það er með söknuði og
þakklæti sem ég kveð tengda-
mömmu mína og þakka henni síð-
ustu rúm 30 ár.
Þín „uppáhalds“ tengdadóttir,
Berglind.
Kær frænka er fallin frá. Stein-
unn Ingigerður, eða Stenný eins
og við kölluðum hana, og ég vor-
um þremenningar, en langafi og
langamma okkur, Jón Tyrfings-
son og Ingibjörg Bjarnadóttir,
hófu búskap á Skriðu en bjuggu
síðar á Hanhóli í Syðridal. Ætt-
leggur minn er fjölmennur en
hennar öllu minni, eða aðeins einn
í hverjum legg allt þar til barna-
börnin hennar tvö fæddust.
Fyrstu minningar mínar um
Stenný eru frá því að hún fékk að
gista á æskuheimili mínu þegar
hún var í sumarvinnu sem bíl-
freyja hjá Norðurleið. Norðurleið
sá um rútuferðir milli Akureyrar
og Reykjavíkur en þá þótti nauð-
syn að hafa bílfreyju á svo langri
leið. Alltaf var glatt á hjalla þegar
Stenný kom og miklir kærleikar
með henni og mömmu sem vörðu
allt fram í andlát mömmu. Mér er
í huga þakklæti fyrir trygglyndi
frænku minnar og ræktarsemi við
mömmu og mig og mína fjöl-
skyldu alla tíð.
Stenný var fædd og uppalin á
Akureyri. Föður sinn missti hún
sex ára gömul eftir erfið veikindi
hans um þriggja ára skeið. Upp-
eldi hennar hvíldi því á herðum
móður hennar. Stenný var flug-
gáfuð og ákveðin og sagan segir
að á tímabili er hún vann í gesta-
móttöku Hótels KEA hafi hún
þekkt öll bíl- og símanúmer á Ak-
ureyri og getað tengt þau við eig-
endur sína. Hún gekk í MA og
lærði síðan bókasafnsfræði og
lauk starfsævi sinni sem slík,
fyrst í Hagaskóla og síðan í Versl-
unarskólanum en í allmörg ár
starfaði hún sem flugfreyja.
Á unglingsárum mínum, eftir
fall á landsprófi, ákvað Stenný að
við svo búið mætti ekki standa og
gerðist „menntamentor“ minn.
Hún setti mig í Hagaskóla svo
hún gæti fylgst með mér. Þegar
kom að prófunum um vorið tók
hún mig inn á heimili þeirra Val-
týs til að koma frænda litla á fæt-
ur á morgnana til að læra og
hlýddi mér síðan yfir á kvöldin,
svo ég kæmist í gegnum prófin.
Það hafðist. Þetta endurtók hún
svo þegar ég hafði baslast í
menntaskóla í tæp fimm ár og
kom mér í gegnum stúdentspróf.
Alltaf stóð hún með frænda sínum
og hvatti áfram til góðra verka og
gilti þá einu hvort um var að ræða
námið, einkalífið eða baráttuna
við Bakkus.
Þegar ég síðar lauk tækni-
fræðinámi í Danmörku varð ég að
hringja í „menntamálaráðherr-
ann“ minn og segja henni tíðindin
en tókst ekki betur til en svo að
hún hélt að ég væri hættur námi
og heyrðust nokkur andköf áður
en ég náði að leiðrétta misskiln-
inginn og mikið varð frænka glöð
að frændi væri kominn með há-
skólagráðu.
Þannig getur ein manneskja
sem er til staðar á réttum tíma og
með rétt hugarfar komið einum
dreng til manns, takk, elsku
Stenný.
Alla tíð hefur verið kært á milli
okkar Stenný og gott samband en
erfitt var að fylgjast með hvernig
alzheimerssjúkdómurinn tók yfir
líf hennar en þá átti hún Sigga
sinn og Berglindi að og naut góðs
atlætis síðustu árin á hjúkrunar-
heimilinu Mörk.
Elsku Siggi, Berglind, Bryndís
Kara og Stefán Ingi, megi allar
góðar vættir vera með ykkur á
þessum erfiðu tímum.
Jón Ingi.
Stenný vinkona mín, frænka
mannsins míns og mikill heimilis-
vinur var glæsileg og stórbrotin
akureyrsk kona með bolvísku
ívafi. Hún var mikið tryggðatröll
og reyndist þeim sem hún unni
sérstaklega vel. Alltaf kom hún að
athuga með mig og dóttur mína
þegar við vorum meira og minna
einar heima dögum og vikum
saman vegna veikinda hennar. Þá
sveif hún inn á Nesbalann með
blöð, bækur, sælgæti og Einar
manninn sinn. Þá var sest við eld-
húsborðið, farið með ljóðmæli,
sagðir brandarar og alvörumál
rædd. Ég minnist þessara stunda
með gleði.
Stenný var bókasafnsfræðing-
ur að mennt. Hún byggði upp
glæsilegt bókasafn í Verzlunar-
skólanum og stýrði því þar til
heilsan gaf sig. Sem bókavörður
var hún óþreytandi í að færa
keppnisliðum Verzlunarskólans í
spurningakeppni framhaldsskól-
anna margvíslegt efni. Verslingar
fóru því með gott veganesti í
keppnina eins og dæmin sanna.
Stenný var skemmtileg og
skoðana- og rökföst. Nærvera
hennar fór ekki framhjá neinum.
Hún hafði stórt hjarta sem kunni
að fyrirgefa. Þótt það færi ekki
hátt var hún afar trúuð og var
sannfærð um endurfundi við ást-
vini sína í sumarlandinu að lífi
loknu.
Í gegnum Stenný kynntist ég
mörgu góðu og skemmtilegu
fólki, meðal annarra samstarfs-
fólki hennar í Hagaskóla og í
Verzlunarskólanum ásamt henn-
ar góðu tengdadóttur sem hugs-
aði svo vel um hana fram í andlát-
ið. Vegna Stennýjar rétti þetta
fólk mér iðulega hjálparhönd þeg-
ar á þurfti að halda í vinnu minni í
þágu mænuskaðans. Fyrir það
verð ég ávallt þakklát henni og
fólkinu.
Í dag drúpum við fjölskyldan á
Nesbalanum höfði í virðingar-
skyni við góðan vin og velunnara
sem við kveðjum nú í hinsta sinn
og óskum henni góðrar ferðar til
sumarlandsins.
Samúðarkveðjur til aðstand-
enda.
Auður Guðjonsdóttir.
Á veggnum í stofunni hangir
lítill krans sem Steinunn færði
okkur hjónum eitt sinn. Þetta er
krans sem er settur saman úr
könglum og blómum. Þegar ég lít
á hann minnist ég vinkonu minnar
og sakna samverustunda okkar.
Tíminn er víst afstæður.
Hvernig sem því er nú farið finnst
mér eins og áratugirnir sem við
Steinunn áttum saman hafi flogið
hjá.
Steina var tveimur árum eldri
en ég. Þegar við vorum í mennta-
skóla fyrir norðan fannst mér hún
vera glæsileg drottning sem ég
myndi aldrei þora að yrða á. Hún
var hávaxin, bein í baki og bar sig
vel.
Leiðir okkar áttu eftir að liggja
saman síðar. Við Steinunn geng-
um í sömu skólana á Akureyri,
vorum samtarfskonur nánast alla
okkar starfsævi í skólum í
Reykjavík og bjuggum þar að
auki aldrei langt hvor frá annarri.
Þetta tengdi okkur og við höfðum
því alltaf um margt að spjalla.
Steina var skemmtileg. Hún
kunni skil á ótrúlega mörgu og
kímnigáfa hennar var einstök.
Hún átti alltaf síðasta orðið. Þeg-
ar hún birtist á kaffistofunni í
skólanum var þess aldrei langt að
bíða að allir væru farnir að skelli-
hlæja og gera að gamni sínu.
Steina var metnaðarfull og
vandvirk í námi og starfi. Skóla-
bókasöfn voru sérgrein hennar.
Hún skipulagði bókasöfnin bæði í
Hagaskóla og Verzlunarskólan-
um og var fyrsti stjórnandi
þeirra. Hún var lagin og um-
hyggjusöm sem verkstjóri.
Starfsfólkið á söfnunum mat hana
mikils. Hún naut sín þegar hún
tók á móti nemendum á safnið og
var óþreytandi að kenna þeim að
afla heimilda og aðstoða þá við rit-
gerðasmíð. Bókasafnið varð
griðastaður bæði fyrir kennara og
nemendur, þökk sé henni. Þangað
var gott að koma, hlýtt og fallegt
umhverfi og konfekt í skál.
Þegar Steina starfaði á bóka-
safninu í Hagaskóla sinnti hún
einnig kennslu og hafði gjarnan
umsjón með yngstu nemendun-
um. Hún vann þetta starf af alúð
sem henni var einni lagið og ég
veit líka að í umsjónarbekkjum
hennar var oft hlegið.
Steina var stolt og mátti aldrei
vamm sitt vita. Þótt hún ætti
trúnað margra var hún mjög dul
og flíkaði ekki tilfinningum sín-
um. En við sem þekktum hana
vissum samt hve dýrmæt fjöl-
skyldan var henni og hversu mjög
hún bar hag fólksins síns fyrir
brjósti.
Alvarlegt minnistap fór að láta
á sér bera fyrir um það bil tíu ár-
um. Það var erfitt að fylgjast með
því hvernig þessi stolta, flotta
kona hvarf inn í heim gleymsk-
unnar.
Hún missti samt sem áður
aldrei fas drottningarinnar. Þeg-
ar við heimsóttum hana þá hún
tók hún ávallt á móti okkur með
brosi. En í okkar huga var erfitt
að sætta sig við að hún fékk ekki
að njóta samveru með fjölskyld-
unni sinni lengur en raunin varð.
Við Stefán kveðjum Steinunni
með söknuði og þakklæti fyrir
áralanga vináttu.
Sigurði, Berglind og öðrum
ástvinum vottum við innilega
samúð.
Blessuð sé minning Steinunnar
Stefánsdóttur.
Svava Þorsteinsdóttir.
Lífsförunautur minn var hún í
þrjá áratugi og ævivinur.
Ég votta ástvinum hennar inni-
lega samúð og kveð Steinunni
mína elskulegu með ljóðinu
Kvöldkyrrð eftir Núma Þor-
bergsson (lag við ljóðið finnst á
streymisveitum).
Þín minning lifir
í mínu hjarta,
þú mesta yndi
mér hefur veitt.
Við áttum framtíð
svo fagra og bjarta
en flestu örlögin
geta breytt.
Og þegar kvöldið er
svo kyrrt og hljótt
ég kveðju sendi þér
þig dreymi rótt.
Þín minning lifir
í mínu hjarta,
ég mun því bjóða
þér góða nótt.
Hún hvíli í friði.
Einar Magnússon.
Steinunn Ingigerð-
ur Stefánsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Steinunni Ingigerði Stef-
ánsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.