Bæjarins besta - 07.06.1990, Blaðsíða 13

BÆJARINS BESTA
13
Eitt stærsta halið sem þeir fengu á gamla Bessanum. Líklega um 50 tonn.
um allir ætlað það. fcjartan
bróðir minn hætti. Reyndar
fór hann aftur í smá tíma en
gafst upp. HaiVi gat ekki
verið á sjó.- Þórður gamli
hætti og eins Jóhann Alex-
andersson. Ég ætlaðí að
hætta líka en örlögin réðu
því að ég fór síðan aftur á
sjóinn í maí sama ár. Þá fór
ég á Kofrann sem vélstjóri.
Það var óhugnaleg tilfinn-
ing að fara aftur út á sjó. Ég
var alveg með það brennt í
mér og það hefur verið það
alla tíð síðan að stjórnborðs-
halla á skipum hef ég aldrei
getað þolað. Svanurinn fór á
stjórnborðshliðina og ég var
lengi þannig á Kofranum að
ég þoldi ekki þegar skipið
valt í stjór. Tilfinningin er
svona rík í manni. Mér hefur
reyndar aldrei liðið vel á sjó
eftir þetta slys og það er
furðulegt að ég skuli hafa
verið svona lengi á sjó.
Ég er síðan á Kofranum
allt þar til gamli Bessinn
kom til landsins, þá fer ég
yfir á hann og er á honum í
16 ár eða þangað til að hon-
um var skipt út fyrir nýja
Bessann. Þá ákvað ég að
hætta. Og líkar miklu betur í
landi en úti á sjó. Ég sé mik-
ið eftir þeim árum sem ég er
búinn að eyða úti á sjó. Ég
hef aldrei verið úti á sjó
vegna þess að ég hafi haft
gaman af því. Eg hef gert
það vegna teknanna.
Síðan festist maður í
þessu. Kerfið bauð sjómönn-
um ekki upp á það að hætta.
Sjómenn voru fangar í sínum
skipsrúmum. Það var erfitt
að fara í land og láta tekjurn-
ar allavega minnka um 50%
og þurfa borga alla skattana
eftir á. í dag er þetta orðið
miklu frjálsara. Menn eiga
miklu auðveldara með að
skipta um starf.
Lúxus að
vera í landi
En var ekki erfitt að koma
í land?
Nei, alls ekki. Það reikn-
uðu allir með því að ég færi á
sjóinn strax aftur en ég hef
ekki gert það og ég hef ekki
fundið fyrir þeirri löngun.
Það er lúxus að vera í landi.
í dag starfa ég sem vélstjóri
hjá Frosta. Ég mæti í vinn-
una kl. 6 á morgnana og vinn
til kl. 19. Ég missi ekki svefn
þó að það sé bræla og mér er
alveg sama hvað gengur á í
veðrinu. Það er miklu meiri
regla á manni.
Togaravinnan er sáldrep-
andi og ég hef aldrei getað
skilið þá menn sem eru á
frystitogurunum. Félagslífið
um borð í skipunum er alveg
búið. Menn eru hættir að
spila og tala saman. I dag
glápa menn bara á vídeó
þannig að það er ekki mikið
að sjá eftir.
Fárviðri
í Norðursjó
Komnir heilir í höfn. Þessi mynd var tekin af skipbrotsmönnunum sex af Svani ÍS skömmu eftir
að varðskipið Þór kom með þá til ísafjarðar. Frá vinstri, Örnólfur Grétar Hálfdánarsson, skip-
stjóri, Brynjólfur Bjarnasson, stýrimaður, Þórður Sigurðsson, matsveinn, Jón Ragnarsson,
vélstjóri, Jóhann Alexandersson, 2. vélstjóri og Kjartan Ragnarsson, háseti.
Ljósm. Morgunblaðið, Leó Jóhannsson.
AUGLÝSING
UM BREYTINGU Á AFGREIÐSLUTÍMA
FRÁ 1. JÚNÍ 1990
VERÐUR BANKINN OPINN
MÁNUDAGA TIL FÖSTUDAGA
FRÁ KL. 91s TIL 16°°
SÍÐDEGISAFGREIÐSLA
Á FIMMTUDÖGUM
FELLUR NIÐUR.
ISLANDSBANKI
ÍSAFIRÐI
Komst þú einhvern tímann
í hann krappann eftir slysið á
Svaninum?
Ekki get ég sagt það.
Reyndar lentum við í mjög
slæmu veðri í Norðursjónum
á Bessanum. Við fengum á
okkur brotsjó. Þetta veður
skall á eins og hendi væri
veifað og tafði okkur um
heila tólf tíma. Þetta var í
sama veðrinu og einn Foss-
inn fórst. Við vorum á leið-
inni til Þýskalands í siglingu
eftir að hafa kjaftfyllt skipið
í Reynisdýpinu. Ég man að
ég sat í sex tíma aftur í vél
eftir að veðrið skall á. Alltaf
leið mér best niður J vélar-
rúmi þegar vont var veður.
Þetta var versta veðrið sem
ég lenti í, á Bessanum. Þetta
var eins og í suðupotti. Á
þessum slóðum er einn
stærsti skipakirkjugarður í
heimi.
Ég get alveg viðurkennt
það að ég var svolítið smeyk-
ur þó svo að það hafi ekki
háð mér beint.
Með þessum orðum látum
við loki þessu spjalli við
þennan hægláta, rauðhærða
vélstjóra sem sagt hefur skil-
ið við sjómennskuna eftir 30
ár. Mann sem hefur reynt
það sem allir sjómenn vonast
eftir að þurfa aldrei að
reyna. Mann sem er farinn
að snúa sér að áhugamálum
sínum af fullum krafti og á
mikið eftir miðað við lífs-
kraftinn í honum. Hann er
búinn að skila sínu hlutverki
á sjónum og reynir í dag að
gera allt sem í hans valdi
stendur til að beina syni sín-
um frá því að fara á sjóinn.
Hann er búinn að missa
marga vini sína í hafið. Hann
hefur verið heppinn sjálfur
og vill því sínum aðeins það
besta. Við þökkum Jóni fyrir
spjallið.
Þakkir
Hjartans þakkirfœri ég börnum,
tengdabörnum, barnabörnum, systkinum,
frœndfólki og vinum sem glöddu mig
á 75 ára afmœli mínu
þann 24. maí síðastliðinn.
Guð blessi ykkur öll.
BjörgA. Jónsdóttir
Hlíðarenda