Morgunblaðið - 22.12.2020, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. DESEMBER 2020
Elsku Ásta mín,
það er komið að
kveðjustund.
Þú komst inn í líf mitt sem
barnapía stelpnanna minna Eddu
og Ebbu, þú á þrettánda ári og
þær á því þriðja. Þú varst svo
sannarlega himnasending, gekkst
í öll verk óumbeðin og stelpurnar
elskuðu þig á augabragði. Já, ég
datt í lukkupottinn þegar þú
komst til mín, bláókunnug send
með rútu vestur í Dali. Yngri
börnin mín nutu þess líka að hafa
þig sem barnapíu, þó minna en
þær eldri – ég er svo óendanlega
þakklát fyrir þig. Strax varðstu
ein af fjölskyldunni og allt til loka.
Margar voru stundirnar okkar
saman, mislangar og góðar svona
eins og lífið er. Þú varst með stórt
og fallegt hjarta, ávallt að gera
allt fyrir alla eins mikið og þú
gast. Meira jólabarn var erfitt að
finna, þú elskaðir að gefa jólagjaf-
ir. Þú varst mér sem dóttir, vin-
kona og trúnaðarvinur og alltaf
vorum við tilbúnar að hjálpa hvor
annarri eins og við gátum. En all-
ir hafa einhvern djöful að draga
og það hafðir þú elsku Ásta mín,
ég gæti skrifað svo margt um
okkar samband. Þú varst enda-
laust stolt af börnunum þínum,
honum Gulla og Kristjönu, og
þegar ömmutitillinn kom varstu
að springa úr stolti.
Ég sendi börnum Ástu, barna-
barni, foreldrum og systkinum
mínar innilegurstu samúðar-
kveðjur.
Ég elska þig.
Þín
Dagný.
Þegar við sitjum hér saman
fjölskylda Ástu Mörtu í Hvera-
gerði og minnumst hennar er
glaðværð það fyrsta sem kemur
upp í hugann en ekki síður hlýja
og kærleikur í garð þeirra sem
henni þótti vænt um. Hún hvatti
alla sem á þurftu að halda til dáða
og hafði frábæran húmor, ekki
síst gagnvart sjálfri sér. Ásta
elskaði dýr og útiveru. Hún fór
gjarnan í smölun og réttir á
haustin meðan hún gat og hlakk-
aði alltaf til þess sama hversu
lengi smölunin átti að standa yfir,
hvernig sem viðraði og hversu sár
hún varð á sitjandanum. Senni-
lega hefði hún orðið frábær
bóndakona. Þó er ein minning
sem stendur upp úr, þ.e. þegar
við heimsóttum hana í Krísuvík í
tengslum við afmælið hennar ný-
verið. Hún tók á móti okkur mjög
kát og stolt yfir því hversu vel
henni hefði gengið í baráttu sinni.
Hún sýndi okkur staðinn, her-
bergið sitt og allt húsið. Svo fór
Ásta Marta
Róbertsdóttir
✝ Ásta Marta Ró-bertsdóttir
fæddist 26. sept-
ember 1973. Hún
lést 27. nóvember
2020.
Útför Ástu var
gerð 15. desember
2020.
hún með okkur inn í
stóra skemmu sem
var full af hænsnum
og gæsum sem
hlupu auðvitað um
allt með miklu
fjaðrafoki þegar við
komum inn. Ásta
bar ábyrgð á þess-
um dýrum og hafði
umsjón og eftirlit
með eggjum til út-
ungunar og var sú
fyrsta sem fékk það verkefni til
að ganga. Hún var afskaplega
stolt yfir ungunum sínum og
hugsaði vel um þá og hin dýrin
enda sagðist hún verja löngum
stundum meðal þeirra því þar liði
henni vel. Sagði að dýrin dæmdu
sig ekki.
Ég (Helena) er afar þakklát
fyrir hversu vel hún tók mér frá
upphafi okkar kynna þá 16 ára
gömul. Hún kallaði mig mömmu
eiginlega frá fyrstu tíð. Aldrei
Helenu, Helenu mömmu, stjúpu
eða stjúpmömmu. Bara mömmu.
Takk fyrir það elsku Ásta. Hún
flutti um þetta leyti með okkur til
Kanada og meiningin var að hún
dveldi þar í nokkurn tíma. Sú
varð ekki raunin þar sem í ljós
kom að hún var orðin ófrísk af
elsku Gulla og það virtist eðlilegt
að fæða barnið á Íslandi. En hún
kom til okkar með hann í heim-
sókn yfir jól til Bandaríkjanna
þegar hann var þriggja ára gam-
all. Yndislegri heimsókn er varla
hægt að hugsa sér.
Við fjölskyldan viljum minnast
Ástu á öllum yndislegu stundun-
um sem við áttum saman. En auð-
vitað komu tímar þegar sam-
skiptin urðu stirð. En þá var það
ekki Ásta heldur sjúkdómurinn
sem fór á kreik. Minningar um
mörg ljúf jól bæði hér í Hvera-
gerði og með stórfjölskyldunni í
Hafnarfirði munu ylja okkur um
ókomin ár. Við þau tækifæri gisti
Ásta gjarnan hjá okkur og Krist-
jana Marta dóttir hennar einnig.
Hún dvaldi líka oft hjá okkur um
lengri og skemmri tíma m.a. þeg-
ar hún kom heim frá Bretlandi.
Systkini hennar sakna glaðværr-
ar, hlýrrar og elskulegrar systur
sem vildi öllum vel. Pabbi hennar
átti langar samræður við hana til
að hvetja hana til dáða hvað eftir
annað. Hann á eftir að sakna
þeirra stunda. Þessar góðu minn-
ingar munum við halda í heiðri
ásamt mörgum öðrum um elsku
Ástu.
Elsku Gulli og Kristjana
Marta. Þið eigið erfiða tíma fram
undan. Vonandi getið þið sótt
styrk til hvort annars.
Megi elsku Ásta okkar hvíla í
friði.
Heyrðu ó Guð bænir mínar
Horfðu með velvild á þrautir mínar
Hlustaðu og framkvæmdu
Dragðu það eigi
Því ég ber nafn þitt.
(Bæn Joshua)
Pabbi, Helena mamma,
Ómar Örn, Lydia Grace
og Christopher Steven.
✝ Hjördís Guð-björg Stef-
ánsdóttir fæddist á
Hóli á Stöðvarfirði
2. nóvember 1928.
Hún lést 5. desem-
ber 2020. For-
reldrar hennar
voru Nanna Sig-
urbjörg Guð-
mundsdóttir hús-
móðir og Stefán
Andreas Guð-
mundur Carlsson kaupmaður.
Systkini Hjördísar voru Guð-
mundur Karl, f. 28. júlí 1919, d.
21. október 1996; Arthúr Þór,
f. 20. júní 1922 d. 17. apríl
2014; Carl Pétur, f. 19. júlí
1924, d. 22. júní 2003; óskírðar
tvíburastúlkur, f. og d. 11. jan-
úar 1930; Berta Sigríður, f. 13.
nóvember 1931, d. 13. nóv-
ember 1998; Stefán Níels, f. 20.
júní 1935, d. 13. janúar 2018.
Frá barnæsku var Hjördís
alltaf kölluð Hadda, af fjöl-
skyldu og nánum vinum.
Rafns er Jóhanna Bald-
ursdóttir. 3) Nanna Stefanía, f.
1956, eiginmaður hennar er
Baldur Björgvinsson og börn
þeirra eru: Svanur, f. 1976, eig-
inkona hans er Ása Fanney Ás-
dísardóttir, þeirra börn eru
Ísól Eir, Nathan Ari, Nanna
Katrín og Heimir Steinn. b)
Heiður f. 1979, eiginmaður
hennar er Hafsteinn Snæland,
börn þeirra eru: Hilmir Þór,
Stefán, Tinna Dís og Dagur. c)
Tinna, f. 1981, eiginmaður
hennar er Bjarni Fritzson,
þeirra börn eru: Baldur Fritz,
Bjartur Fritz og Blædís Fritz.
d) Blædís Kara, f. 1992, sam-
býlismaður Þorsteinn Við-
arsson og þeirra sonur er Við-
ar Kári. 4) Hafdís, f. 1965,
eiginmaður hennar var Sig-
urður Vilhjálmsson, þau skildu.
Dætur þeirra: Saga, f. 1987,
sambýlismaður Stefán Guðjón
Loftsson, þeirra dætur Thelma
Rakel og Freyja Karen. Katla
f. 1991, sambýlismaður James
Robert Taylor.
Útför hennar fer fram frá
Háteigskirkju í dag, 22. desem-
ber 2020, klukkan 13.
Í ljósi aðstæðna verður út-
förin aðeins fyrir nánustu fjöl-
skyldu.
Hadda giftist 2.
október 1948 Svani
Sigurðssyni út-
gerðarmanni og
skipstjóra frá Ósi í
Breiðdal. Hann
lést 11. september
1975. Börn þeirra
eru: 1) Stefán, f.
1948, d. 1950. 2)
Rafn Svan, f. 1951,
eiginkona hans var
Aðalheiður Hauks-
dóttir. Þau skildu. Börn þeirra
eru: a) Ragnheiður, f. 1970,
maki Gauti Árnason. Þeirra
börn: Rafn Svan, sambýliskona
Róslín Alma Valdimarsdóttir
og þeirra sonur er Högni Svan,
Ísar Svan, sambýliskona Adisa
Mesetovic, Kári Svan og Að-
alheiður Sól. b) Hjördís Svan, f.
1976, hennar börn: Sólon Svan,
sambýliskona hans er Rúna
Oddsdóttir, Emma Sóldís Svan,
Mathilda Sóldís Svan og Mia
Sóldís Svan. c) Stefán Svan, f.
1979. Núverandi sambýliskona
Elsku amma mín, nú þegar
komið er að kveðjustundinni leit-
ar hugurinn til baka í minninga-
bankann. Ég á margar góðar
minningar sem tengjast þér og
fyrir það er ég þakklát. Fyrst í
Hellubæ og á Breiðdalsvík þar
sem ég fékk að brasa hitt og þetta
og man ég eftir því að sitja í eld-
húsinu ásamt því að leika mér að
dúkkum í skemmtilegum gler-
skáp. Ég man eftir jarðarberjun-
um í garðinum og ég minnist hvíta
Citroen-bílsins þíns. Ég man eftir
ferðum með þér til langömmu á
Hóli og þótti mér það mikið sport
að fá að fara með þér. Seinna þeg-
ar þú varst flutt til Reykjavíkur
kom ég alltaf annað slagið í heim-
sókn og dvaldi hjá þér í nokkra
daga í senn. Þú kenndir mér að
taka strætó niður á Hlemm og þar
sem þú vannst rétt hjá kom ég til
þín og spásseraði svo um Lauga-
veginn eins og heimskona að mér
fannst. Þú keyptir handa mér
fyrstu pizzuna og nenntir alltaf
með mér í Vesturbæjarlaugina.
Ég mátti alltaf máta alla skóna
þína og elskaði að labba um í
Fornhaganum í hælaskóm af þér.
Mér þótti svarti síminn þinn rosa
flottur og ég þreyttist ekki á að
hlusta á kaffibrúsakarlana og
jólaplötuna með Svanhildi. Þegar
þú fluttir í Blindraheimilið kom
ég oft í heimsókn og var þá komin
með fyrsta barnabarnið þitt.
Hann minnist þess hversu
skemmtilegt dót var í skúffu í eld-
húsinu sem gaman var að skoða
og handfjatla. Svo liðu árin og þú
fluttir á Eir þar sem þú dvaldir
þín síðustu ár. Þangað heimsótti
ég þig ásamt fjölskyldunni. Ég er
þakklát fyrir að fá að heimsækja
þig ekki löngu fyrir andlát þitt og
þá kysstir þú mig á kinnina og ég
vissi að þetta yrði okkar seinasta
knús og kveðjustund. Já þetta eru
góðar minningar sem breiða bros
yfir andlitið og færa hlýju í hjart-
að.
Heilsunni hrakaði ört síðustu
misseri og þú varst tilbúin í ferða-
lagið inn í Sumarlandið þar sem
ég þykist vita að beðið hafi verið
eftir þér. Ég veit að nú hefur þú
fengið sjónina þína sem þú misstir
allt of fljótt og háði þér mikið.
Elsku amma, það er skrýtið til
þess að hugsa að þú sért farin því
þú hefur alltaf verið til. En minn-
ingarnar lifa áfram í huga og
hjarta og þakklætið fyrir að þitt
líf fléttaðist mínu.
Tíminn flýgur áfram og hann
teymir mig á eftir sér
og ekki fæ ég miklu ráðið um það
hvert hann fer.
En ég vona bara að hann hugsi
svolítið hlýlega til mín
og leiði mig á endanum aftur til þín.
(Megas)
Við í Bjarmalandi sendum fjöl-
skyldunni allri hugheilar samúð-
arkveðjur.
Þín
Ragnheiður.
Hjördís Guðbjörg
Stefánsdóttir
Elsku hjartans
hliðstæða sálin mín,
pabbi minn.
Þú ert og verður
alltaf sá sem leiddir mig og sá sem
ég leiddi. Í blíðu og stríðu gerðir
þú mig að þeirri sterku persónu
sem ég er í dag. Þú gerðir mér
líka grein fyrir að í vanmættinum
fylgir styrkur. Tárin þin, sölt eins
og salt jarðar eru ómissandi. Ef
saltið dofnar, hvað þá?
Ég hef ekki hugmynd um
hvernig ég á að fara að án þín.
Hermann Marinó
Sigurðsson
✝ Hermann Mar-inó Sigurðsson
fæddist 31. mars
1933. Hann lést 14.
desember 2020.
Hann var jarð-
sunginn 19. desem-
ber 2020.
Veganestið sem
þú gafst mér er full-
komið, einfalt og
ekta. Einhvern veg-
inn svona sagðir þú
við mig. Vertu trú,
trygg og gerðu allt
sem Jesús hafði að
leiðarljósi. Gefðu
heldur aldrei eftir
eftir í nafni réttlæt-
isins. Sama hvað.
Þér er ég óendan-
lega þakklát fyrir baráttuna, já
baráttuna. Þú gafst aldrei eftir,
hvort sem það var fyrir mig, mína
og alla þína. Eins og hann Siggi
frændi sagði sem ber svo innilega
vott um traustið sem við bárum til
þín, „Ég beið eftir að það kviknaði
ljós í skúrnum, þá gat ég farið til
Hadda frænda.“ (-Siggi frændi).
Stína systir þín var ein af þeim
sem þú kallaðir á fyrir stuttu. Þið
voruð Fróðhreppingarnir sem
fluttuð með ömmu og afa til Ólafs-
víkur í Framtíðina okkar allra,
Framtíðarbarnanna. Mér finnst
ég verða að koma því á framfæri
elsku blómið mitt að þegar ég full-
orðin spurði hana ömmu í Fram-
tíð þessarar spurningar: „Amma
af hverju gerðuð þið ekki neitt
þegar þið vissuð að pabbi var
lagður í einelti, pissað í vasana
hans, honum haldið yfir Gilinu og
Stína horfði á?“ Amma svaraði
um hæl: „Ef við hefðum gert eitt-
hvað hefði afi þinn misst vinn-
una.“
Elsku pabbi minn hafði orð,
mörg orð, í langan tíma. „Maggý,
ég kom til Ólafsvíkur 7 ára og var
lagður í einelti. Áttatíu árum síð-
ar er ég enn lagður í einelti, á ekki
einu sinni lóðina mína, það á að
skera hana niður við húsvegginn
sagði bæjarstjórinn.“
Elsku besti pabbi minn. Ég
lofa þér því að ég mun halda
áfram að standa vörð um lóðina
þína. Þú fluttir aldrei af henni og
ég tek við keflinu.
Enginn gengur vísum að og
hana nú!
Þegar þú sefur segja draumar þínir frá
því sem enginn heyra má.
Þegar þú sefur ríkir vetrarnóttin blá
kólnar ást sem enginn á.
En þú veist að ef þú vakir
þá villist draumur þinn
veglaus verður ástin enn um sinn
þá bornar eru upp sakir
sem herða huga þinn
og lífið slær þig saklausa á kinn
þegar þú sefur grætur sálin tínda þrá
sem veslast upp og líður burt
þegar þú sefur segja draumar þínir frá
því sem enginn heyra má
En þú veist að ef þú vakir
þá villist draumur þinn
veglaus verður ástin enn um sinn
þá bornar eru upp sakir
sem herða huga þinn
og lífið slær þig saklausan á kinn.
(Bjartmar Guðlaugsson)
Maggý Hrönn
Hermannsdóttir.
Kæra elsku
amma. Þín verður
sárt saknað, mig
langar að skrifa nokkur hlýleg
og vel valin minningarorð um
þig.
Ein besta minningin um okk-
ur er frá grunnskólaárum mín-
um. Ég kom rosalega oft heim til
þín eftir skóla, stundum einn en
stundum kom vinur með mér, þú
tókst alltaf á móti í góðu skapi
og með húmorinn í lagi. Ég man
að þú gafst mér og vinum mínum
Ingibjörg Jóhanna
Jónasdóttir
✝ Ingibjörg Jó-hanna Jón-
asdóttir fæddist 13.
febrúar 1929. Hún
lést 13. desember
2020.
Ingibjörg var
jarðsungin 21. des-
ember 2020.
alltaf ristað brauð
og kókómjólk, svo
gátum við spilað ól-
sen-ólsen í marga
klukkutíma og
spjallað á meðan
um daginn og veg-
inn.
Ég á líka aðra
rosalega góða minn-
ingu frá því við fór-
um á ættarmót hjá
afa heitnum í
Vatnsdalnum. Sváfum þar í
flottu húsi með fallegu útsýni yf-
ir dalinn og eyddum heilli helgi
þar með allri fjölskyldunni.
Nú á seinni árum var alltaf
rosalega gaman að koma í heim-
sókn til þín og setjast niður og
spjalla, kom það meira segja fyr-
ir að maður gleymdi tímanum
hjá þér því alltaf gat maður
spjallað við þig um allt saman og
alltaf var stutt í húmorinn hjá
þér og hægt að hlæja saman að
mörgu.
Ég vona að þú sért nú orðin
sameinuð honum afa blessuðum
og henni Buggu heitinni og von-
andi eruð þið núna spilandi ól-
sen-ólsen hlæjandi og spjallandi
eins og við tvö gerðum saman
fyrir mörgum árum.
Hér á bæ verður farið með
bæn til þín um jólin og hugsað til
þín elsku amma mín.
Kær kveðja frá hjartanu,
Jóhann Ingi Guðmundsson.
Margar minningar koma upp í
hugann þegar ég hugsa til
ömmu. Öll ferðalögin með ömmu
og afa um landið á Lödunni hans
afa, allar pönnukökurnar og svo
margt annað.
Ég ólst svolítið upp má segja
hjá afa og ömmu. Ég man eftir
því sem barn að þá söng amma
alltaf fyrir mig barnabænina „Ó
Jesú bróðir besti“ fyrir háttinn.
Á sunnudögum í hádeginu fór
ég oft með ömmu og afa í mat á
heilsuhælinu í Hveragerði, ég
man hvað mér fannst alltaf eft-
irréttirnir góðir.
Þegar ég var í skólanum fór
ég oft í hádeginu til ömmu og
afa. Amma var þá alltaf tilbúin
með ristað brauð og kakó fyrir
mig.
Svo líða árin. Amma og afi
flytja úr Heiðmörkinni í Bjark-
arheiði.
Ég fór stundum til ömmu í há-
deginu í vinnunni til borða.
Við amma töluðum þá saman
um daginn og veginn og pólitík
o.fl., amma gat haft sterkar
skoðanir á hlutunum og alltaf
gaman að tala við hana.
En tíminn líður og nú er
amma horfin á braut og eftir
sitja góðar minningar.
Það má segja að það sé sann-
leikskorn í textanum hans Bjart-
mars „Þannig týnist tíminn“,
sem Lay Low og Raggi Bjarna
sungu.
Takk fyrir allt elsku amma
mín; allar góðu minningarnar,
pönnukökurnar, ferðalögin og
allt.
Þórður Guðmundsson
(Doddi).
Ástkær sambýlismaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
FRIÐRIK HAFSTEINN GUÐJÓNSSON,
framkvæmdastjóri
hjá Jens Árnasyni ehf.,
Miðleiti 7,
lést á hjúkrunarheimili Hrafnistu, Sléttuvegi, sunnudaginn 20.
desember. Útför auglýst síðar.
Guðbjörg Sigríður Kristjónsdóttir
Sjöfn Friðriksdóttir Snorri Sigurðsson
Guðríður Óskarsdóttir
Sigrún Snorradóttir
Hafdís Björk Jensdóttir Ívar Freyr Hafsteinsson
og barnabarnabörn