Morgunblaðið - 29.12.2020, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. DESEMBER 2020
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
 Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
 Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
 Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
 Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
 Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Byggingavörur
Harðviður til húsabygginga
Sjá nánar á www.vidur.is
Vatnsklæðning, panill, pallaefni,
parket, útihurðir o.fl. Gæði á góðu
verði. Eurotec A4 harðviðarskrúfur.
Penofin harðviðarolía.
Indus ehf., Óseyrarbraut 2, Hf.
Upplýsingar hjá Magnúsi í símum
660 0230 og 561 1122.
með
morgun-
nu
✝ Valdimar Sig-urður Gunn-
arsson fæddist á
Búðarhóli á Kleifum
í Ólafsfirði 31. júlí
1931. Hann lést á
Hjúkrunarheimilinu
Nesvöllum í Reykja-
nesbæ 19. desember
2020.
Foreldrar hans
voru Gunnar Jó-
hann Baldvinsson, f.
7. október 1896, d. 1976, og Bald-
vina Guðrún Valdimarsdóttir, f.
28. júní 1905, d. 1935. Systkini
Valdimars eru Þorgeir, Björgvin
og Jóhanna auk Sigþórs Ólasonar
uppeldisbróður og lifa þau bróður
sinn.
Hinn 14. apríl 1963 kvæntist
sinni, Sigríði Aðalsteinsdóttur, á
Gunnar tvær dætur, Helgu Sig-
rúnu og Guðnýju. Fyrir átti Sig-
ríður Aðalsteinsdóttir son,
Christian Bjarka. Sigríður Hrönn
Guðmundsdóttir átti fyrir tvö
börn, Guðmund Eggert og Ólöfu
Rut. Svein, f. 27. október 1968,
eiginkona hans er Brynja Eiríks-
dóttir og eiga þau tvo syni, Ívar
Karl og Adam. Rúnar Gísla, f. 13.
febrúar 1972, fyrrverandi kona
hans er Guðrún Huld Kirstins-
dóttir og eiga þau þrjár dætur,
Elísabetu Rut, Rebekku Sif og
Emilíu Rikku. Fyrir átti Guðrún
Huld, Kristinn Héðinsson. Barna-
barnabörnin eru fimm, Emma
Sigríður, Valdís Júlía, Elvar
Bjarki, Gunnar Steinn og Bene-
dikt Bjarki.
Valdimar og Jóhanna bjuggu
alla tíð á Vallargötu 25 í Keflavík
og var hann sjómaður í um 50 ár,
lengst á Svani KE 90
Útför Valdimars fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 29. des-
ember 2020, kl. 13.
Valdimar Jóhönnu
Sæmundsdóttur, f.
23. september 1928,
d. 12. júní 2017. For-
eldrar hennar voru
Sæmundur Guðjón
Sveinsson, f. 29. júlí
1898, d. 1979, og Júl-
íana Jónsdóttir, f.
27. júlí 1899, d. 1931.
Valdimar og Jó-
hanna eignuðust
fjóra drengi. Sæ-
mund Guðjón, f. 7. febrúar 1963,
eiginkona hans er Herdís Ósk-
arsdóttir og eiga þau þrjár dætur,
Jóhönnu, Ásdísi og Margréti
Þóru. Gunnar Baldvin, f. 15.
ágúst 1966, eiginkona hans er
Sigríður Hrönn Guðmundsdóttir.
Með fyrrverandi sambýliskonu
Kær tengdafaðir minn, Valdi-
mar Sigurður Gunnarsson, lést
laugardaginn 19. desember á
Nesvöllum í Reykjanesbæ.
Valdimar fæddist á Búðarhóli í
Kleifum, utan við Ólafsfjörð þann
31. júlí árið 1931. Móðir hans dó
af barnsförum þegar hann var
tveggja ára en faðir hann giftist
síðar henni Boggu. Valdimar fór
ungur á sjó með föður sínum og
seinna í Stýrimannaskólann í
Reykjavík. Hann sótti sjóinn í um
50 ár, en var lengst stýrimaður á
Svaninum KE 90. Síðustu árin
sem hann var á vinnumarkaði
vann hann við ýmis fiskvinnslu-
störf.
Hann kynntist konu sinni, Jó-
hönnu, betur þekktri sem Nönnu.
Hann dáði duglegu og góðu kon-
una sína og að eigin sögn var það
hans gæfa í lífinu að hafa kynnst
henni. Hans fyrstu kynni af henni
voru að hann ætlaði í heimsókn til
vinafólks frá Ólafsfirði, sem bjó á
efri hæðinni á Vallargötunni. Þau
voru ekki heima en stúlkan á
neðri hæðinni, hún Nanna, bauð
honum þess í stað í kaffi. Hann
sagði síðar frá því að þegar hann
settist við eldhúsborðið þá vissi
hann að hann væri kominn heim
því honum leið eitthvað svo vel í
návist hennar. Nanna og Valdi-
mar bjuggu alla tíð á Vallargöt-
unni. Þau eignuðust fjóra syni á
níu árum, Sæmund, Gunnar,
Svein og Rúnar, og má segja að
það hafi verið líf og fjör á heim-
ilinu. Nanna sá um barnauppeld-
ið að mestu leyti þar sem Valdi-
mar var fjarverandi á sjónum.
Ég kynntist Valdimari árið
1987 þegar ég fór að vera með
Sæmundi. Hann kom mér fyrst
fyrir sjónir sem feiminn maður
og frekar óframfærinn en við
frekar kynni komst ég að því að
hann var mjög góður maður,
kærleiksríkur og mátti ekkert
aumt sjá. Það var alltaf stutt í
húmorinn hjá Valdimari og iðu-
lega var mikið hlegið á Vallargöt-
unni yfir súkkulaðikökunni henn-
ar Nönnu.
Hann hafði alla tíð mikinn
áhuga á ættfræði og las mikið af
ljóðum, Íslendingasögum og
sjálfsögðu ævisögum. Honum
þótti ekki mikið varið í bækur
sem voru skrifaðar á tuttugustu
öldinni og hann var ekki alveg á
þeirri skoðun að bækurnar um
Tinna og Kolbein kaptein ásamt
sögunum um Sval og Val væru al-
vörubókmenntir en strákarnir
hans áttu allar þessar bækur.
Þeir reyndu að fá hann til að lesa
þær en hann var nú ekki aldeilis á
því.
Valdimar var stoltur af því að
vera Ólafsfirðingur og reyndi að
fara í heimahagana þegar tími
gafst. Hann var góður maður,
sem dáði duglegu konuna sína
mikið. Það var því mikið áfall fyr-
ir hann þegar hún lést of snemma
í júní 2017.
Blessuð sé minning hans og
hans verður sárt saknað.
Úr Sonatorreki eftir Egil
Skallagrímsson:
25.
Nú er mér torvelt.
Tveggja bága
njörva nift
á nesi stendr.
Skal eg þó glaðr
með góðan vilja
og óhryggr
heljar bíða.
Úr Völuspá (60):
Sér hún upp koma
öðru sinni
jörð úr ægi
iðjagræna.
Falla fossar,
flýgur örn yfir,
sá er á fjalli
fiska veiðir.
Herdís Óskarsdóttir.
Fyrir afa Valdimar með orðum
Jóns Sigurðssonar:
Er völlur grær og vetur flýr
og vermir sólin grund.
Kem ég heim og hitti þig,
verð hjá þér alla stund.
Við byggjum saman bæ í sveit
sem brosir móti sól.
Þar ungu lífi landið mitt
mun ljá og veita skjól.
Sól slær silfri á voga,
sjáið jökulinn loga.
Allt er bjart fyrir okkur tveim,
því ég er kominn heim.
Að ferðalokum finn ég þig
sem mér fagnar höndum tveim.
Ég er kominn heim,
já, ég er kominn heim.
Ásdís og Margrét Þóra
Sæmundsdætur.
Elsku afi okkar er fallinn frá.
Þegar komið er að kveðjustund er
erfitt að koma tilfinningum í orð.
Saman blandast sorg yfir því að
afi sé farinn og þakklæti fyrir
tímann sem við fengum með hon-
um og manninn sem hann hafði að
geyma.
Við systur vörðum miklum
tíma hjá ömmu og afa á Vallar-
götunni. Hvergi var meiri ró og
hlýju að finna en þar. Á heimilinu
ríkti góður andi og lífið gekk sinn
vanagang og flestir dagar voru
eins hjá þeim hjónum.
Afi var ekki maður margra
orða. Við lærðum að vellíðan með
sjálfum sér og öðrum er að finna í
þögninni. Þótt afi segði ekki
margt gat maður samt vel fundið
hversu vænt honum þótti um
fólkið sitt og fjölskylduna. Í hvert
sinn sem hann fékk nýtt afabarn
eða langafabarn í fangið ljómaði
hann. Hann vildi allt fyrir fólkið
sitt gera en helst vildi hann gera
það orðalaust.
Afi bað ekki um mikið en eina
skyldu höfðum við systur þó. Á
vorin skiluðum við inn einkunna-
blöðum ársins til afa. Það var allt-
af gott að fá þau samþykkt með
örlitlu brosi, meira þurfti ekki.
Það fallegasta sem afi sagði
okkur frá var sagan af því hvern-
ig þau amma kynntust. Hann
hafði ætlað að heimsækja fólk
sem bjó í húsi ömmu á Vallargöt-
unni. Fólkið var ekki heima svo
amma bauð honum að setjast í
eldhúsið hjá sér og fá sér kaffi.
Tilfinningin sem afi upplifði á
þessu augnabliki var svo mikil
vellíðan að hann sagði það ekki
geta talist venjulegt. Ætli það
megi ekki lýsa þessum kynnum
sem ást við fyrstu sýn. Við trúum
því að allir sem komu inn í eldhús-
ið hjá þeim þekki þessa tilfinn-
ingu vel.
Afi elskaði ömmu heitt og þeg-
ar hún féll frá slokknaði ljósið í
augum hans. Hann var tilbúinn að
ljúka jarðvist sinni og í hjörtum
okkar erum við vissar um að nú er
hann þar sem hann vildi helst
vera – hjá ömmu.
Ekkert sem lifir og leitar
getur nokkru sinni talist fullorðið.
(Sverrir Norland)
Takk fyrir allt afi,
Helga Sigrún og Guðný.
Í ljósi þess að ég er búsett í
Svíþjóð á Covid-19 tímum hef ég
því miður ekki verið í miklum
samskiptum við afa minn, Valdi-
mar, í nokkur ár. Það var samt
eitthvað ljóðrænt við að hann
fann hvíldina þegar síðasta
barnabarnið var komið öruggt
(þó í sóttkví) á landsteinana. Hvíl
í friði afi.
Minningarnar eru ekki margar
og hafa byrjað að fölna en ég man
þó alltaf þegar ég kom í heimsókn
á Vallargötuna að hann átti sitt
sæti við eldhúsborðið, með kústa-
skápinn í bakið og passaði að ég
fengi mínar kexkökur á endann.
Sama gilti um stólinn hans í stof-
unni en þar áttum við ekki að sitja
og oftar en ekki var bókin sem
hann var að lesa nálægt. Það átt-
um við sameiginlegt, það var oft
bók í seilingarfjarlægð í þessum
heimsóknum.
Hann var mjög vandaður í mál-
fari og þegar ég gerði þau mistök
að nota tökuorðin „sjoppa“,
„okei“, „hæ“ og „bæ“ (Yes afi, ég
kom þeim fyrir hérna líka!!) þá
átti maður í hættu að danglað
væri í mann og hastarlega sagt að
þetta væri sko ekki íslenska.
Fann þetta ljóð sem mér finnst
passa svo vel við hann svo ég enda
á orðum Hallgríms Péturssonar:
Vertu dyggur, trúr og tryggur,
tungu geymdu þína.
Við engan styggur né í orðum hryggur,
athuga ræðu mína.
Lítillátur, ljúfur og kátur,
leik þér ei úr máta.
Varast spjátur, hæðni, hlátur;
heimskir menn sig státa.
Víst ávallt þeim vana halt:
Vinna, lesa iðja,
umfram allt þó ætíð skalt
elska guð og biðja.
Hvíl í friði
Jóhanna Sæmundsdóttir.
Valdimar Sigurður
Gunnarsson
Bjarni Krist-
jánsson fv. bóndi á
Þorláksstöðum,
sveitungi okkar söngfélagi og
vinur, hefur nú horfið í betri
heim. Það var bjart yfir Bjarna
og hann gjarna sposkur á svip
þegar maður hitti hann, hand-
takið traust og hlýtt. Jarðirnar
Eyjar II og Þorláksstaðir
liggja saman þannig að sam-
skiptin voru talsverð í roll-
uragi, hrossarekstri og öðru
sem upp á kom er skepnur fóru
flakk. Einnig áttum við tæki
saman, alltaf voru samskiptin á
jákvæðum nótum og gott að
hitta á Bjarna og hann ekkert
nema hjálpsemin.
Bjarni og Unnur höfðu af
myndarskap og miklum dugn-
aði byggt upp Þorláksstaði,
stórt fjós ásamt hlöðu, nýtt
íbúðarhús og ræktað upp mikil
tún. Oft hefur vinnudagurinn
verið langur og í mörg horn að
líta, ekki síst þar sem þau
komu líka upp myndarlegum
barnahópi sem hafa borið for-
eldrum sínum fagurt vitni í
dugnaði. Einnig var Bjarni
mikill hestamaður og átti falleg
hross sem hann ræktaði sjálfur
og fengum við sveitungar hans
á stundum að leiða undir hesta
hjá honum. Bjarni var því
ávallt vel ríðandi og undi sér
best á hestbaki eða hópi vina
við söng og gleði.
Það hefur án efa stundum
tekið í að byggja upp svo
myndarlegt býli og þurfa að
reiða sig á rándýrt lánsfé frá
íslensku fjármálakerfi og hefur
það án efa oft gengið nærri
Bjarna.
Bjarna þekkti ég best í gegn-
um sameiginlegt áhugamál
okkar sönginn og var hann góð-
ur söngmaður og ávallt létt yfir
okkar manni og hrókur alls
fagnaðar þegar svo bar undir.
Einnig störfuðum við saman í
sóknarnefnd Reynivallakirkju.
Bjarni fékk að bragða á súru
berjum lífsins og bakkus lék
hann hart, en alltaf var sem
birta yfir honum en það var
mikið áfall er hann féll af hest-
baki og lamaðist. Það var erfitt
hlutskipti fyrir náttúrubarn
eins og Bjarna sem undi sér
best á hestbaki í faðmi ís-
lenskra fjalla.
Við fjölskyldan að Eyjum II
sendum fjölskyldu Bjarna okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur
og þökkum gott nábýli, sam-
Bjarni
Kristjánsson
✝ Bjarni Krist-jánsson fæddist
26. júlí 1946. Hann
lést 13. desember
2020.
Útför Bjarna fór
fram 22. desember
2020.
starf og samvinnu
á liðnum árum.
Sérstakar kærleik-
skveðjur senda
faðir minn og Har-
aldur bróðir minn
sem áttu mest
samstarf við
Bjarna.
Ég sannfærður
um að Bjarni er nú
kominn á bak fal-
legum hesti og er á
ferð með góðum söngfélögum á
Laxárbökkum á fallegri sum-
arnótt þar sem fegurðin ríkir
ein.
Ég vil ljúka þessum kveðju-
orðum með þessum ljóðlínum.
Heilög kveðjustund.
Helg er komin stundin, heilög
kveðjustund,
herra og faðir lífsins, kallar á sinn
fund.
Horfinn burt af jörðu, horfinn eigi
mér,
himinn ávallt geymi, gleymum aldrei
þér,
Ljóssins englar áfram, lýsi veginn
þinn,
ljúfi og góði Jesú, tak í faðminn
sinn.
Sárt er lífið án þín, sorg í hjarta
mér,
sumarnóttin bjarta, vaki yfir þér.
Fyrir hönd fjölskyldunnar
Eyjum II, Kjós,
Ólafur M.
Magnússon.
Ég vil minnast
þessarar frábæru
frænku minnar,
hennar Auðar, en minningarnar
eru einungis góðar. Amma og
Auður voru afskaplega nánar og
töluðust við daglega. Ég kynnt-
ist Auði því í gegnum ömmu en í
Auður Magnea
Jónsdóttir
✝ Auður MagneaJónsdóttir
fæddist á Sauð-
árkróki 21. apríl
1921. Hún andaðist
10. desember 2020.
Útför Auðar var
gerð 21. desember
2020.
heimsóknum sínum
hingað suður að fá
sprautur í augun
þegar henni fór að
daprast sjón gisti
Auður hjá ömmu og
afa. Á þessum árum
fór ég heim til
ömmu og afa alla
daga eftir skóla og
fékk ég þá að eyða
dýrmætum tíma
með Auði. Hún
hefði gjarnan mátt koma oftar í
bæinn en það gerði daginn
skemmtilegri fyrir okkur öllsöm-
ul. Hún var alltaf vel tilhöfð og
sannkölluð skvísa. Þær systur
fóru saman í verslunarleiðangra
um bæ allan og bættust þá
gjarnan við nýjar flíkur í hennar
litríka safn. Þær systur voru þó
ekki einungis góðar vinkonur en
þau afi voru hinir mestu mátar.
Við eldhúsborðið í kaffitímanum
sagði hún gjarnan skemmtilegar
sögur og var mikið hlegið. Hún
var algjör sælkeri og fékk sér
ávallt góðan mola eða köku með
kaffinu. Hún á góða setningu
sem hún sagði oft rétt áður en
hún stakk molanum upp í sig:
mínútu í munni en mánuð á
mjöðmum og hló síðan. Við von-
uðumst oft til þess að Auður
gæti eytt meiri tíma hér fyrir
sunnan en þær systur voru frá-
bærar saman. Við erum þakklát
fyrir stundirnar sem við fengum
með þessari yndislegu konu og
eftir standa einungis góðar
minningar.
Agla María.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og klukkan
hvað útförin fer fram. Þar mega
einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og
börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Minningargreinar