Bæjarins besta - 13.03.1996, Blaðsíða 4

tJtgefandi:
H-prent hf. Sólgötn 9,
400 ísafjörður
Ð 456 4560 Q456 4564
Ábyrgðarmenn:
Sigurjón J. Sigurðsson
og Halldór Sveinbjörnsson
Ritstjóri:
Sigurjón J. Sigurðsson
Blaðamaður:
Jóhanna Eyfjörð
Bæjarins besta er aðili að samtök-
um bæjar- og héraðsfréttablaða.
Eftirprentun, hJjóðritun, notkun
ljósmynda og annars efnis er
óheimil nema heimilda sé getið.
Netfang: hprent@snerpa.is
Hagsmunamál
að ríkisbankarnir
sameinist
Stöðugildum innan bankakerfisins hefur fcekkað um 600 á
fimm árum. Formanni bankamannasambandsins er Ijóst að
bankamönnum framtíðarinnar fœkkar enn frekar. Hann telur
vœnlegri leið að sameina ríkisbankana, líkt og Björgvin
Vilmundarson, sá er lengst hefur setið á bankastjórastóii í
Landsbankanum, gerði að umtalsefni á ársfundi Lands-
bankans fyrir skemmstu, heldur en einkavœða þá.
Megin inntakið í boðskap bankastjórans með sameiningu
ríkisbankanna er sparnaður allt að einum milljarði króna á ári,
án þess að skerða þjónustu, og möguleikinn á að til verði
banki, sem hafi burði til að veita stórum viðskiptavinum
eðlilega fyrirgreiðslu. Bankastjórinn er hlynntur hluta-
félagsforminu. Hann telur hins vegar að sú breyting ein og sér
skili ekki þeim árangri, sem menn hljóti að stefna að og sé
nauðsynlegur.
Viðskiptaráðherra er á öðru máli. Sameining bankanna er
ekki á dagskrá. Ráðherrann hefur líka sagt að sala bankanna
sé ekki á stefnuskrá ríkisstjórnarinnar. „ Ég hef sagt það að það
að breyta ríkisviðskiptabönkunum yfir í hlutafélög þýði ekki
það sama og að selja eigi eignarhluta ríkisins." En ráðherrann
er ólmur í hf. Og þegar það er fengíð vill hann auka hlutaféð
og fá nýja aðila til samstarf við ríkið um rekstur bankanna,
Fyrsta skrefið að sölu?
Bankastjóri Búnaðarbankans dregur seiminn við hug-
myndum Landsbankastjórans og segir málið flókið. Þetta er
kunn afsökun þegar eitthvað brennurá eigin skinni. Sameiníng
bankanna er vissulega umfangsmikið og flókið mál. Það er
umfangsmikið m.a. vegna hinna mörgu og miklu fasteigna
sem bankarnir þyrftu að iosa sig við og það er flókið m.a,
vegna þess fjölda fólks, sem vinnur hjá bönkunum.
Starfsmannavandinn felst þó áreiðanlega ekki í því, hvað
verður um Gunnurnar og Möggurnar í afgreiðslunum, hann
liggur í allt öðru; Hvað á að gera við alla stjórana og
frœðingana, sem ekkert hefur fœkkað hjá bönkunum þrátt
fyrir mörg hundruð manna samdrátt á launaskrá?
Það er áreiðanlega hœgt að spara mikið í bankakerfinu
og þar með gera það hœfara til að veita þjónustu og
lánastarfsemi á sanngjarnari kjörum en nú eru í boði. Til að
þetta sé unnt þarf að fcekka bönkunum og einfalda
útíbúanetin. Núna eru bankarnir eins og bensínstöðvar, tveir,
þrír með nokkurra skrefa millibili á ólíklegustu stöðum út um
allt land. Það er bara Ijósaskiltið sem greinir þá að. Þetta bruðl
borgum við með vaxtamismuninum. Mál er að linni.
Þetta er pólitískt vandamál vegna þess að þetta teygir sig
inn í raðir stjórnmálaflokkanna. Þar liggur hundurinn grafinn.
Þetta viðurkenna ráðamenn. Ekki með einarðiegu jái, heldur
þögninni.
Nú hefur bankastjóri Landsbankans rofið þögnina. Það var
þarft verk að taka af skarið. Það er löngu tímabœrt að taka
sameiningu ríkisbankanna á dagskrá. Þetta er stórmál, sem
varðar meiri og víðtœkari hagsmuni en margur hyggur í fljótu
bragði.
s.h.
Sýning Hundaræktunarfélags ís/ands
Hann heitir Ýrar-Týrus,
stóri hvíti hundurinn með
svörtu doppurnar sem
stundum sést á ferli í
bænum ásamt eigendum
sínum. Þau Selma Stef-
ánsdóttir og Jón Helgason
fengu sér Týrus, sem er af
tegundinni Dalmatiner,
fyrir um rúmu hálfu ári
síðan og á dögunum vann
hann til fyrstu verðlauna á
sýningu Hundaræktunar-
félags íslands. Dalmatiner
er varðhundakyn, ættað
frá Júgóslavíu og var upp-
haflega notað til að gæta
hestvagna í eigu sígauna,
og hver man ekki eftir
teiknimyndum þar sem
voru doppóttir hundar
með rauðan hjálm, en
slökkvilið hafa notað
hunda af þessari tegund
sér til aðstoðar um langt
skeið. Týrus er átján
mánaða gamall, og á enn
eftir að lengjast og þrekna
nokkuð, að sögn Selmu.
Hann keppti því í ungliða-
flokki á mótinu, vann
meistaranafnbót þar og
komst þar með í opinn
flokk. Týrus fékk einnig
heiðursverðlaun á mótinu
og var kjörinn þriðji besti
rakkinn af Dalmatiner-
tegund, en faðir hans og
bróðir náðu efstu tveimur
sætunum. „Hann var ekki
nógu þroskaður, enda
ekki nema átján mánaða,
en Dalmatinerhundarnir
sigruðu í keppninni um
bestu afkvæmin,” sagði
Seima. Það er heilmikið
fyrirtæki að koma hundi í
keppni um svo langan
veg. „Það þarf að róa
hundinn niður, setja hann
í búr og fljúga með hann
á milli staða. Auðvitað er
þetta mikið álag á hund-
inn, en við ætlum að
halda áfram keppni ef
honum gengur vel.
Reyndar er þetta dýrt,
það kostar flug fyrir okkur
og flutning á honum, auk
þátttökugjalda. Týrus mun
keppa í opnum flokki á
Akureyri í lokjúní, hann er
kominn með eitt meist-
arastig og vonandi bætir
hann við sig á Akureyri,
en hann þarf þrjú meist-
arastig til að fá að keppa í
meistaraflokki,” segir
Selma. Týrus hefur áður
tekið þátt í hundakeppni
og náði þá öðru sæti.
Hann virðist ekki kippa sér
mikið upp við andrúms-
loftið á keppnisstað, sem
kom eigendum hans
dálítið á óvart, en yfir tvo
hundruð hundar voru
samankomnir við síðustu
keppni. Umhirða á Týrusi
tekur drjúgan tíma á
hverjum degi, en feldinn
þarf að bursta daglega og
fylgjast þarf grannt með
mataræði hans. Týrus
þarf mikla hreyfingu, það
dugir ekki minna en
klukkutíma hlaup fyrir
hann á dag, og Selma
segir að það sé mikil
vinna að sinna honum svo
vel sé. „En maður þarf að
leggja þetta á sig ef
maður vill eiga góðan
hund,” segir hún og
strýkurTýrusi, sem vill fá
sitt klapp og engar refjar.
Selma segir hann vera
einstaklega skapgóðan
hund, sem er blíður og
mannelskur. „Þetta eru
barngóðir hundar, þeir eru
á gelgjuskeiði til tveggja
ára aldurs og aðrir hundar
geta virkað ögrandi á þá á
meðan á því stendur, en
þetta eru miklar kelirófur
gagnvart mannfólkinu.
Týrusi er ekki vel við að
stórir karlmenn beygi sig
yfir hann, þá verður hann
hræddur, en börn mega
gera nánast hvað sem er
við hann. Hann er ótta-
legur hvolpur ennþá og
mikill leikur í honum, og
hann reynir gjarnan að
setjast í fangið á okkur,
þó hann sé orðinn svona
stór,” segir Selma, sem
segir að þau hafi ekki
verið að leita sérstaklega
að hundi af þessari
tegund, þegar þau sáu
hann auglýstan. „Við
fórum og skoðuðum
Týrus og féllum fyrir
honum, enda allt öðru vísi
en aðrir hundar. Hann
vekur mikla athygli í
bænum og er hrókur alls
fagnaðar. Það þekkja
hann allir orðið, enda er
ekki sagt „hæ Selma”
lengur heldur ,,hæ, Týrus”
sem betur fer er hann
barngóður, annars væri
þetta strembið,” segir
Selma og hlær.
Selma vill gjarnan sjá
meiri samheldni á meðal
hundaeigenda á ísafirði,
og nefnir sem dæmi að á
höfuðborgarsvæðinu sé
hægt að komast í dag-
legar göngur með öðrum
hundaeigendum. Það
skipti hundana miklu máli
að læra að umgangast
aðra hunda, og eigendur
geti einnig miðlað góðum
ráðum hver til annars.
Selma segir að hunda-
eigendur á ísafirði séu að
kanna möguleika á
hlýðninámskeiði næsta
vor, en til þess að af því
geti orðið þurfa tíu eig-
endur að skrá sig til
þátttöku.
Týrtis frá Isafirði
vann H verfHauna
4
MIÐVIKUDAGUR 13. MARS 1996