Bæjarins besta - 24.02.1999, Blaðsíða 10

Fagurt á fjöllum. Örn Ingólfsson og Agnið uppi á Kubbanum. Hér er sú litla gula með snjóþrúgur áfótunum í stað hjóla. Skutulsfjarðareyri blasir við,
Djúpið og Snœfjallaströndin í baksýn.
minnir mig, og starfsmenn-
irnir að meðaltali 26. Annars
er markaðurinn í þessari grein
mjög sveiflukenndur, rétteins
og fiskveiðarnar sem hann
byggist á. Við verðum líka
sífellt að vera á vaktinni og
fylgjast með því hvað vantar
á markaðinn. Við byggjum
mest á skipavogunum, flokk-
urum og samvalsvélum, og
svo er nýjasta vélin til að
pakka uppsjávarfiski. Við
einbeitum okkur þar fyrst að
makrílmarkaðnum í Noregi.
Makríllinn er mjög dýr. Hon-
um hefur verið pakkað með
mikilli yfirvigt og miklum
sveiflum í yfirvigtinni og þar
eru miklir fjármunir í spilinu
fyrir viðskiptavini okkar.“
Framkvæmdastjúrinn er
helst í tæknilegu hlutunum
- Þú ert framkvæmdastjóri
Póls. Ertu þá mest í pappírs-
vinnu eða ertu eitthvað í hönn-
un og smíðum?
„Þetta er mjög blandað. Við
reynum að skipta þessu niður.
Fjármálalegur framkvæmda-
stjóri er Inga Osk og hún sér
algerlega um fjármálin. Ég
þarf lítið að koma nálægt
þeim. Sölumálin eru í hönd-
um Ellerts Guðjónssonar
markaðsstjóra. I svona smá-
fyrirtæki þarf maður að vísu
að vera í mörgu, en ég er meira
í tæknilegu málunum."
Póls má heita fjölskyldu-
fyrirtæki. Hörður Ingólfsson
er stjórnarformaður og stærsti
eigandinn, en hann hætti hjá
fyrirtækinu á síðasta ári og er
að fara í framhaldsnám. Næst-
stærstu eigendurnir eru þeir
Örn og Ingólfur faðir þeirra
bræðra með álíka stóra hluta.
Hálfdán Ingólfsson er líka
hluthafi.
- Hver ykkar var helsti
uppfinningamaðurinn í upp-
hafi? Var það faðir ykkar?
„Hann byrjaði á spennu-
stillunum í Pólnum sem ég
nefndi áðan og smíðaði þá,
og þar með kom hugarfarið í
fyrirtækið og hlutirnir fóru að
nuddast áfram.“
Uppfinningamaður raf-
eindatækja er tréskipa-
smíðameistari að mennt
- Er hann rafeindavirki?
„Nei, hann er tréskipa-
smíðameistari. Svo tók hann
amerískan bréfaskóla í út-
varpsvirkjun og lærði hérna
heima í gegnum hann og tók
svo meistarapróf heima í þeirri
grei n. Það eru pappírarnir sem
hann hefur.“
- Sjálfsnámið og upplagið
og reynslan skipta ekki minna
máli...
Sumarfrí skúlafúlks á
íslandi sérstnk furréttindi
„Það er alls staðar svo. Ég
man að þegar ég var búinn að
faragegnum mitt nám í tækni-
fræði var ég eiginlega dálítið
spældur og vonsvikinn - var
þetta al 11 og sumt? Ég var fyrst
írafvirkjun en fór svo íTækni-
skólann. Maður fer eiginlega
ekki að læra fyrr en maður fer
að vinna. Líka lærir maður
mikið á milli. Hér á Islandi
njóta menn sérstakra forrétt-
inda að hafa svona langt sum-
arfrí úr skóla og geta farið út í
atvinnulífið á sumrin.“
Þegar við Örn Ingólfsson
spjöllum saman er hann ný-
kominn heim frá Noregi. „Við
vorum að kynna þar nýju vél
sem pakkar uppsjávarfiski
með miklu meiri nákvæmni
en áður hefur verið hægt. Við
vorum að kanna stöðuna fyrir
sumarvertíðina hjá þeim á
makrílnum og sfldinni.“
Drekaflug á Lanzarote
Örn og Hálfdán bróðir hans
hafa farið í ýmsar ævintýra-
ferðir innanlands og utan. Að
minnsta kosti þætti mörgum
öðrum það ævintýri að fara í
slíkar ferðir. „Já, við Halli
fórum í desember fyrir rúmu
ári í flugdrekaferð með félög-
um okkar ti I Lanzarote á Kan-
aríeyjum og vorum þar í fjór-
tán daga. Ég var þá að fljúga
flugdreka í fyrsta sinn í ellefu
ár. Það hefur orðið talsverð
breyting á flugdrekunum á
þessum tíma og það var mjög
skemmtilegt og lærdómsríkt
að byrja aftur á þessu eftir
allan þennan tíma. Við vorum
fjórir. Auk okkar Halla fór
kunningi okkar sem starfar hjá
Flugmálastjórn og svo slóst
einn í förina með okkur í
Englandi. Við fengum drek-
ana í Englandi og tókum þá
með okkur þaðan.“
- Eru góðar aðstæður á
Lanzarote til að iðka þessa
íþrótt?
„Já, þær eru gríðarlega
góðar. Þetta er lítil eldfjalla-
eyja og fjöllin mjög aflíðandi
eins og títt er um öskueldfjöll.
Þau fáu tré sem þar fmnast
eru pálmatré og þvælast ekk-
ert fyrir. Vindarnir eru mjög
góðir og aðstæðurnar allar
hinar bestu. Maður hreinlega
verður að komast þangað aft-
ur!“
Mútorhjúlaferð
um Skandinavíu
Síðan fóru þeir félagarnir
og æskuvinirnir Bragi Bald-
ursson í Gautaborg í Svíþjóð í
mótorhjólaferð í fyrra. „Það
var helvíti gaman. Við fórum
að heimsækja hann Halla
Kalla í Lillehammer, son hans
KallaAspelund, og hann slóst
í för með okkur. Við Bragi
fórum frá Gautaborg og um
Noreg og til Lillehammer og
svo fórum við þrír stuttan rúnt
þaðan. Við höfðum bara með
okkur svefnpoka og tjald en
vorum alltaf á mótelum.“
- Attu mótorhjól?
„Nei, ég er bara með próf.
Það er erfitt að vera með
mótorhjól hérna á ísafírði."
Hefur ekki lengur
tíma til að spila
Örn segist vera al veg hættur
að spila á hljóðfæri. „Ég hef
engan tíma til þess.“ Hann
spilaði í nokkrum hljómsveit-
um á fyrri árum, aðallega á
bassa en einn vetur spilaði
hann á gítar. Hann byrjaði í
skólahljómsveitum í gamla
daga og var svo í hljómsveit
sem hét Sexmenn. „Þá var
Guðmundur Marinósson um-
boðsmaður hjá okkur og arr-
anseraði okkur um allt land.
Það var gaman. S vo var hljóm-
sveitin Öx með Arna Búbba,
Asgeiri Erling og fleirum.
Síðan komu fleiri hljómsveitir
en síðast var ég með Asgeiri
Sigurðssyni. En núna er eng-
inn tími til að sinna þessu.
Það er hrein skömm að því!“
Örn kveðst hafa verið meiri
Bítlamaður en Stones-maður
og virðist því frekar á mýkri
nótunum hvað tónlistarsmekk
varðar. Einnig nefnir hann
hljómsveitina Cream og Eric
Clapton, sem hann hefur
mætur á.
Eins og áður er vikið að er
Örn Ingólfsson skíðamaðuraf
lífí og sál. Og það er eins og
mann grunar, að hann er meira
fyrir brun en göngu, meira
fyrir hraðann og spennuna,
enda þótt hann segi að gangan
sé vissulega mjög góð fyrir
skrokkinn og skemmtileg í
góðu veðri.
Bandaríkjamennirnir
ng Kirkjubúlshlíðin
En snúum okkur aftur að
Kirkjubólshlíðinni, þar sem
Hálfdán Ingólfsson renndi sér
niður snarbratt sjö hundruð
metra hátt fjallið. „Það komu
hér á sínum tíma tveir Banda-
ríkjamenn frá blaðinu Skiing
gagngert til Islands til að skíða
niður fjöll þar sem enginn
hafði farið niður áður. Annar
var skíðamaður en hinn ljós-
myndari. Ég fór með þá á litlu
gulu (Agninu) upp á ýmis
fjöll, svo sem upp á Þverfjall
og Kubbann og síðan upp á
fjallið beint fyrir ofan flug-
völlinn þar sem Halli fór nið-
ur. Bandaríski skíðamaðurinn
fór fram á brúnina, horfði
niður og sagði: Nei, hérna fer
ég sko ekki niður. Nonni
Tedda var með okkur og hann
lét sig hafa það og lét vaða.
En þegar greinin kom í blað-
inu þóttist sá bandaríski hafa
farið þar niður.“
Litla gula
Agnið hefur mjög góða
hægflugseiginleika. „Hún fer
að vísu mjög hægt yfir, en
hún lendir líka mjög hægt og
notar mjög stutta braut. Hún
er kraftmikil miðað við þyngd
og ber meira en þyngd sína
og hentug í svona ferðir. Hún
á að verða komin aftur í lag í
sumar“, segir Örn Ingólfsson.
Það er ekki laust við að mann
langi með og finna hvernig
þessi litla gula tyllir sér á tinda
og toppa og í fjörur eða raunar
hvar sem er eins og þegar fugl
tyllir sér á stein.
10 MIÐVIKUDAGUR 24. FEBRÚAR 1999