Víðförli - 15.12.1990, Page 4

Rætt viö Þorgeröi Ingólfsdóttur kórstjóra
Það er ekki hægt aö syngja án þess aö vera
sáttur við sjálfan sig og sáttur við þá sem
maður syngur með. Hvað á betur við á
jólunum?
Að syngja um jólin
„Kannski hefur tónlistin verið
sterkasti þátturinn í jólahaldi okkar
fyrir utan sjálfan boðskap jólanna.
Tónlistariðknun hefur mótað bæði
jólaundirbúninginn og jólahaldið
sjálft og verið samofin því.“
Þorgerður Ingólfsdóttir kórstjóri
svarar spurningum Kirkjuritsins um
þátt tónlistar í jólahaldi og hversu
tónlist og söngur geti aukið á gleði
og fögnuð jólahátíðarinnar á is-
lenskum heimilum. Fyrsta spurning-
in fjallar um tónlist í jólaundirbún-
ingnum, sem fyrir flestum beinist að
gjafakaupum, bakstri, kortaskrift-
um og hreingerningum.
Aðventan er mikill uppáhaldstími
á okkar heimili, sem hefur alltaf
varðveitt þetta stóra — að hlakka til.
Aðventan einkennist af tilhlökkun
og undirbúningi undir mikla gleði og
þá hefur músik verið höfð mikið um
hönd. Þegar við systurnar vorum
hörn og unglingar leituðum við allt-
af að nýjum jólalögum og tónverk-
um tengdum jólunum til að spila.
Við æfðum þau á aðventunni til að
flytja á jólunum með fjölskyldunni.
Þetta var jafn þýðingarmikið og að
baka og gera hreint eða sauma ný
föt. Við drógum fram gömlu bæk-
urnar með jólamúsikinni, sem eru
meðal mestu kjörgripanna á heimil-
inu, og eru enn í notkun. Þegar við
fundum nýtt lag eða riýgerða texta
varð mikil hrifning.
Við sungum líka nýtt lag á hverj-
um sunnudegi aðventunnar, þegar
nýtt ljós var tendrað á aðventukrans-
inum. Hversu margar sem við erum
heima hverju sinni, er alltaf sungið
og spilað við þessa yndislegu athöfn
— að kveikja á nýju aðventukerti.
Síðustu dagana fyrir jól, þegar öil
tilveran var Iituð af undirbúningn-
4
um, pakka inn gjöfum, og baka, þá
var eilíflega verið að hlusta á jóla-
tónlist á plötum, sem eru nú reyndar
sumar spilaðar í gegn. Og svo var
sungið við þessi verk og þeim yngri í
fjölskyldunni voru kennd ný vers og
ný kynslóð, börn systra minna, hafa
bæst við. Og svo syngjum við við dyr
vina og ættingja síðla aðfangadags.
Barnakór undir stjórn Þorgerðar Ing-
ólfsdóttur söng við guðsþjónustu á jó/a-
nótt árin 1967-1973, en þá lést dr. Robert
A. Ottoson sem slýrði söng guðfræði-
nenta við athöfnina, og miðnæturmess-
urnar lögðust þá af. Altarisþjónustu
önnuðust þeir Sigurbjörn biskup og sr.
Óskar J. Þor/áksson dómprófastur og
sjásl þeir hér við allarið ásamt hluta
barnakórsins.
Að syngja inn jólin
— Það er óneitanlega óvenjulegt.
Hvernig ber það að?
Það er stærsta jólagjöfin, sem við
gefum vinum okkar, að fara og
syngja inn jólin. Það höfum við gert
síðan við vorum börn, fyrst jafnvel
fótgangandi til vina og ættingja í
næsta nágrenni.
— Hvaða söngva syngið þið?
Já þetta er nú jólagjöfin til þeirra
sem okkur þykir vænst um, og við
veljum tónlistina með vandvirkni.
Guðríður og Róbert A. Ottóson,
þeir elskulegu vinir, fengu t.d. oft
upphafsstefið úr Þorlákstíðum: Há-
tíð ber að höndum bjarta, hverfur
undan myrkrið svarta. Við syngjum
marga fjárhirðasöngva sem eiga
kannski best við. Þeir boða einmitt
þetta efni að jólin eru í nánd.
— Hafið þið haldið þessutn sið
þótt þið systur séuð giftar og með
eigið heimili.
Já, það hefur aðeins eitt ár fallið
úr, þegar við vorum allar erlendis.
En nú eru að bætast nýir liðsmenn í
hópinn, ný kynslóð systrabarna
minna. Þessi jólasöngvaferð er svo
skemmtileg. Við hlökkum miklu
meira til hennar og tónlistarhaldsins
heima á jólum en til jólakrásanna og
jólagjafanna. Það snýst svo mikil
hugsun um að þetta sé vel undirbúið
þegar að því kemur.
Jólasiðir
— Og svo koma jólin.
Jólahald okkar hefur ákaflega
fast hefðbundið form, og hefur verið
svo siðan ég man eftir mér. Nýju
börnin alast upp við það og þegar
systir mín bjó í Svíþjóð sagði hún:
„Okkur langar svo að koma heim,
því að börnin okkar eiga að alast upp
íslensk börn. Eitt af því sem gerir
þau íslensk og gerir þau að okkar
fjölskyldu, er hvernig við höldum
jól“.