Bæjarins besta - 21.12.2000, Blaðsíða 28

sem honum hafði fyrir við-
talið fundist við hæfi að
Kristur varpaði út úr
musterinu?
Gamla bjallan, Fólksvagn-
inn, þessi gæðabíll, hafði
dugað til að komast allt sem
þurfti á sinni tíð, einfaldur,
öruggur en með lélegri mið-
stöð og útvarpslaus. Þögnin
var svo dásamleg. Hann sá
fyrir sér einfaldan lífsstíl
þeirra á frumbýlingsárunum.
Brosið breiddist um andlit
hans og hugurinn var al-
gerlega á valdi gamalla
minninga. Jólahaldið hafði
ekki kostað mikið hvorki í
fé né fyrirhöfn. Boðskapur
jólanna var mikilvægur og
er það enn. Sumt breytist
ekki. Húsgögn, ferðalög til
útlanda, bílar eða hús högg-
uðu ekki þeirri staðreynd.
Grásteini var ljóst að enginn
lifði að eilífu í þessum
heimi, nema vegna verka
sinna og áhrifa í bezta falli.
Þess vegna héldu menn jól.
Boðskapur Krists er kær-
leikans. „Hyggið að liljum
vallarins, hversu þær vaxa.
Hvorki vinna þær né
spinna.“ Hafði ekki Kristur
sagt mönnum að líta til
fugla himins og minnt þá á:
„Og hver yðar getur með
áhyggjum aukið einni spönn
við aldur sinn?“
„Hvað fínnst þér að við
eigum að gera? Þú hlýtur að
hafa hugsað málið, hvernig
getum við leyst úr vandræð-
um okkar?“
Hann hrökk upp af
vangaveltum sínum, hafði
ekki verið að hlusta. Það var
bankað. Guðrún stóð í dyr-
unum með kaffi handa Grá-
steini og kók fyrir Maríu og
Mikael. „Augnablik“, sagði
hann og leit á einkaritarann,
sem var áhyggjufull á svip-
inn. „Guðrún við þurfum
meiri tíma, hringdu í Þorfinn
bankastjóra og segðu honum
að ég verði upptekinn.
Bjóddu honum tíma klukkan
hálf fjögur. Þótt í dag sé
föstudagur er honum sama.
Hann er hvort eð er alltaf
með hugann við vinnuna.
Auk þess eru talsverðar lík-
ur á því að þá geti ég fært
honum einhver tíðindi.
Hann kann að hafa mestan
hag af því að bíða.“ „Já ég
geri það.“ „Og Guðrún
færðu okkur samlokur og
eitthvað að drekka með
þeim." Svo leit hann snöggt
á ungu hjónin. „Viljið þið
kannski frekar pítsu?“ Áður
en þau náðu að svara, las
hann svarið úr augnaráði
þeirra. „Nei annars hafðu
það frekar pítsu og pantaðu
fyrir þig líka. Eigum við
ekki að hafa það nautakjöt
og sveppi, ætli veiti af, við
eigum tveggja tíma vinnu
fyrir höndum."
Enginn sagði orð. „Hafðu
það svona og komdu með
matinn strax og hann er
tilbúinn.“
Auðvitað var það rakinn
dónaskapur að hafa ekki
hlustað áðan, en aðalatriðið
var þótt hann hefði ekki
heyrt orðaskipti þeirra var
eitt alveg á hreinu. Fram-
koma Maríu og Mikaels í
garð hvors annars hafði tek-
ið stakkaskiptum. Andrúms-
loftið var mun afslappaðra.
Nú sátu þau bæði og horfðu
út um gluggann með nýtt
blik í auga.
„Hvað mér finnst skiptir
sennilega engu. Hins vegar
skiptir öllu hvað ykkur
finnst, hvað þið viljið gera.
Ein leið er sú að líta á liðna
tíð, sem skemmtun er ekki
verður endurtekin í bráð.
Bara vaxtagreiðslurnar ykk-
ar síðan þið genguð í hjú-
skap duga fyrir góðum bíl
eða ríflegri útborgun í íbúð,
sem þið getið hæglega greitt
af laununum ykkar án þess
að finna fyrir því. Guðrún
stóð enn ráðvillt rétt innan
við dyrnar. „Við fáum ekkert
að borða meðan þú stendur
þama“, sagði Grásteinn
brosandi, „drífðu í því að
panta matinn. Heyrðu ann-
ars, varstu búin að setja upp
áætlunina, sem ég bað þig
um í morgun? Færðu okkur
hana og svo matinn.“ Einka-
ritarinn vaknaði eins og af
dvala, snerist á hæli, kom
með skjölin og lokaði síðan
á eftir sér.
Grásteinn rétti þeim sitt
hvort skjalabindið, leit yfir
gleraugun, sneri sér að
glugganum eitt augnablik og
hugsaði um Jesú Krist.
Kyrrðin, fegurðin, sléttur
sæspegillinn með fögru end-
urvarpi ljósanna heillaði
lögfræðinginn. Hvað skyldi
Kristur hafa gert til þess að
leysa vanda þessara ungu
hjóna. Honum fannst bæði
sérstakt og heillandi að velta
fyrir sér þessum fleti á mál-
inu. En um leið var það
bæði óviðeigandi og senni-
lega ekki dæmigert fyrir
trúaðan mann. En hver var
trúaður? Skipti máli yfirleitt
hvort lögfræðingar höfðu trú
eða ekki. Hvað hafði ekki
Kristur sagt? „Vei yður líka,
þér lögvitringar! Þér leggið
á menn lítt bærar byrðar, og
sjálfir snertið þér ekki byrð-
arnar einum fingri.“
Sýnin sem við blasti hafði
undarleg áhrif á Grástein.
Hann hafði svo sem oft velt
fyrir sér einu og öðru tengdu
ævistarfi sínu. Hvað sem
öðru leið þreifst samfélagið
ekki án hans líkra. Næg var
spurnin eftir þjónustu lög-
manna. Boðskapur allra
trúarbragða minnti oft meira
á lagasetningu en trúarlega
vakningu. Þú skalt, já þú
skalt. Af hverju sagði hann
ekki við þessu ungu hjón,
þið skuluð takast á við
vandamál ykkar, leysa fjár-
málin, misklíðina og þið
skuluð ekki skilja. En það
hvorki gat hann né mátti.
Sennilega myndi þetta kosta
einn fundinn enn. Þau höfðu
bæði verið jafn ákveðin í
því, Mikael og María á síð-
asta fundi, að skilja fyrir jól.
Þá höfðu þau reyndar trúað
því, að þau gætu hvort um
sig varið jólunum í útlönd-
um. Til þess var ekki einn
einasti eyrir.
„Grásteinn! hvað eigum
við að gera?“ Hann hrökk
við, hafði ekki verið að
hlusta og sennilega misst af
einhverju. tapað þræðinum,
sneri sér hæglega við og
virti fyrir sér andlit þessa
unga fólks. Yfir þeim hvíldi
sami friðurinn og kyrrðin og
á andliti sjávarins fyrir utan.
„Mér finnst að þið eigið að
skoða þessa lausn, sem hér
kemur fram.“ Svo varð hann
vandræðalegur og þagði,
beið eftir viðbrögðum, en
heyra mátti saumnál detta.
Hvernig í ósköpunum gat
nokkur maður búist við því
að þau yfirleitt sættu sig við
algeran ósigur, að sætta sig
við að eiga ekkert og byrja á
sama punkti og fyrir fimm
árum? Þau biðu enn þegj-
andi. Þá missti hann út sér
það sem hann hugsaði:
„Knýið á og fyrir yður mun
upp lokið verða.“
Þögn.
„Hvað sagðirðu?“ Það var
María sem talaði. Liðin var
drjúg stund. Bezt væri að að
koma sér beint að efninu.
Kannski væri Grásteini bezt
og sæmast að hlusta á það
sem þau töluðu. Hugur hans
var að fást við þann óyfir-
stíganlega hjalla, að fá þau
til að skilja um hvað tillögur
hans snerust.
„Við ætlum“ byrjuðu þau
samróma, en svo varð stutt
hlé, „að hætta við að skilja.“
Nú varð lögmanninum
brugðið. „Hvað?“ sagði
hann fremur snöggt. „Grein-
argerðin þín er mjög skýr“
sagði María. „Já við áttum
okkur á því sem skiptir
máli.“ Nú hafði Mikael
orðið. „Við verðum augljós-
lega að selja húsið og nýja
bílinn og draga saman utan-
landsferðirnar." „Var þetta
ekki orðið gott? Þetta var
hætt að vera skemmtilegt"
sagði María og hélt áfram.
„Vextirnir af lífsstílnum
slaga hátt í árslaun annars
okkar. Þú setur þetta allt
mjög skilmerkilega fram.
Viltu selja fyrir okkur
húsið? Við getum byrjað
upp á nýtt.“ Öll skilningar-
vit Grásteins voru þanin til
hins ítrasta. Af hverju hafði
hann misst? Sennilega því
að hlusta ekki nægilega vel.
Kannski var betra að gefa
fólki næði til að hugsa og
tala ekki of mikið. „Já“
hljómaði svarið.
Það var bankað létt á
dyrnar. „Maturinn, pítsan er
komin!“ Guðrún stóð í dyr-
unum. „Fáum okkur að
borða og tölum um útfærsl-
una á eftir.“ „Við getum að
vísu ekki borgað þér fyrir
vinnuna strax.“ „Skiptir
engu.“ Yfir spegluðum jóla-
Ijósum bæjarins sveimuðu
nokkrir sjávarfuglar. „Lítið
til fugla himinsins, sem
hvorki sá né uppskera né
safna í hlöður. Hverjum degi
nægir sín þjáning.“
„Ertu trúaður?“ spurði
erkiengillinn Mikael. „Nei
og þó fer það eftir því
hvernig á trúmál er litið.
Gjörið svo vel, verði ykkur
að góðu.“ Meðan þau neyttu
skyndibitans, að mestu þegj-
andi, tók hann eftir því að
eitthvert samband var milli
ungu hjónanna, sem ekki
hafði verið tinnanlegt þegar
þau komu. Italska fátækra
flatbrauðið bragðaðist
óvenju vel að þessu sinni.
Jólasteik Dísar yrði betri
og ánægjan ómæld af því að
eiga jól með henni og börn-
unum. Hann fann til hlýju í
garð ungu hjónanna, sem
borðuðu þegjandi eins og
hann og leit á Guðrúnu.
„Hringdu í Þorfinn banka-
stjóra og segðu honum að
fundurinn sé óþarfur, málið
sé leyst. Við ræðum saman
milli jóla og nýs árs. Skilaðu
kveðju til hans frá mér með
óskum um gleðileg jól.“
Sjávarflöturinn var farinn
að gárast. Fram undan yrði
tveggja tíma vinna, sem yrði
auðveld vegna þess að
markmið þeirra þriggja var
sameiginlegt. Grásteinn var
hættur að fyrirverða sig fyrir
að hafa ekki hlustað á hvert
orð sem sagt hafði verið.
Niðurstaðan var framar
björtustu vonum. Ungu fólki
eru allir vegir færir hugsaði
hann. Skyldi Kristur alltaf
hafa hlustað?
Skyldi Kristur hafa
hlustað nú?
smáar
Gott tœkifaeri fyrir frajn-
sýna. Falleg 100m2 íbúð á
eyTinni ásamt 60m2 kjall-
ara sem nýta má á ýmsa
vegu (fulllofthæð, gluggar
og sérinngangur) sem
stækkun á eigin ibúð, auka
íbúð eða fyrir léttan at-
vinnurekstur. Stór sérlóð
og góður geymsluskúr. Það
kostar ekkert að skoða.
Upplýsingar í símum 456
4422 eða 892 8578.
Amar G. Hinriksson hdl.
Silfurtorgi 1 • ísafirði • Sími: 456 4144 • Fax: 456 4243
F asteigna viðskipti
Sendi viðskiptavinum mínum <§em og
Vestfirðingum öllum, bestu óskir um
gleðileg jól og farsæld á komandi ári.
Dakka viðskiptin á árinu sem er að líða.
Allar nánari upplýsingar
eru veittar á skrífstofu

Jólahátíðín og kærleikurinn
Netspurningin
Jól eru hátíð kristinna til þess að minnast fæðingar Jesú Krists, sem talin er
hafa orðið um það bil 2 til 7 árum fyrir núverandi tímatal vestrænna ríkja, en
það er reyndar miðað við Krists burð!
Kristin trú byggir á boðskap Krists. Hún er svo dæmi sé tekið frábrugðin
Gyðingatrú, sem þó mun reyndar hafa sama guð og kristnir. f Múhameðstrú cr
Kristur einn spámannanna eins og Abraham, Móse og Múhameð en hefur
ekki guðlega náttúru eins og í kristindómi, þar sem hann er þríeinn með Guði
og heilögum anda.
Þessi orð eru sett hér á blað til þess að minna á þá staðreynd
að trúarbrögð eru í eðli sínu tvíþætt, þau þjóna ríkri trúarþörf
en eru í senn félagslegt aðhaldskerft. Hversu sterkur seinni
þátturinn telst á íslandi er erfitt að meta. Sá fyrri hefur þó
nokkru hlutverki að gegna sé tekið mið af skoðanakönnunum. Samkvæmt
opinberum tölum í árslok 1999 eru langflestir íslendingar kristnir, rúm 96%,
þar af eru tæp 89% í þjóðkirkjunni.
Ætla má að jól á íslandi einkennist af friði og kærleika í anda Krists. Þess
á milli er ekki svo. Ofbeldi í ýmiss konar mynd færist í vöxt. Kærur vegna
manndrápa hafa verið óvenju margar að undanförnu. Líkamsárásir sýnast fara
vaxandi og svo mætti áfram telja. Allt of margir telja nærtækustu leiðina til
þess að greiða úr sínum málum þá, að grípa til ofbeldis, líkamsmeiðinga eða
andlegs ofbeldis, eineltis eða annars. Sú leið á ekkert skylt við kærleika, hvað
ðtakkur skrifar
þá mannasiði, en því miður tala staðreyndir sínu máli.
En það ofbeldið sem skelfilegast virðist er hið ótrúlega miskunnarleysi sem
allt of margir ökumenn sýna af sér í umferðinni. Ekið er eins og menn séu einir
á vegunum og saklausir vegfarendur eiga sér enga vörn. Engir vegir, einbreiðar
brýr eða bílar eiga sök á umferðarslysum. Mannleg hugsun eða öllu heldur
hugsunarleysi eiga sökina. Kristilegur kærleikur er nauðsynlegur við stýrið
eins og reyndar í öllum mannlegum samskiptum. Þjóðkirkj-unni hefur ekki
tekist að sýna landsmönnum, að innan henn-ar ríki ávallt sá kristilegi kærleikur,
sem sumir almennir þjóðkirkjumenn telja æskilegan og
sjálfsagðan. En um jól munu allir kristnir menn sameinast,
______________ að minnsta kosti á Islandi, urn að kær-leikur og friður ríki
meðal allra íslendinga. Þess má að lokum geta, að mistök
urðu í síðustu viku. Þar sem í beinni tilvitnun stóð varðandi óhagræði af flutn-
ingi innanlandsflugs til „Reykjavíkur“ átti að standa „Keflavíkur“. Lesandi
hafði samband fyrir nokkru og benti á að Kenneth Kaunda hefði verið forseti
Zambíu en ekki í Kenya. Skylt er að hafa það sem sannara reynist. Þakkað er
fyrir ábendingar og öllum lesendum óskað gleðilegra jóla, kærleiks og friðar
með ástvinum sínum um hátíðarnar. Viðskipti með veraldleg gæði setja mik-
inn svip á jólin. Þess vegna er okkur öllum nausðyn friðar og boðskapar kær-
leika. Þess vegna höldum við jól.
Spurt var:
Hversu mikið
fé notar þú í
jólagjafir?
Alls svöruðu 392.
Meira en 100 þús.
sögðu 46 eða 11,73%
50-100 þúsund sögðu
74 eða 18,88%
20-50 þúsund sögðu
171 eða 43,68%
Minna en 20 þúsund
sögðu 96 eða 24,49%
Ekkert sögðu 5 eða 1,28%
Netspurningin er birt viku-
lega á bb.is og þar geta
lesendur látið skoðun sína
i Ijós. Aðeins er tekið við
einu svari frá hverri tölvu.
Niðurstööurnar eru síðan
birtar hér.
Stakkur hefur ritað vikulega pistla íBœjarins besta í mörg ár. Skoðanir hans á mönnum og málefnum hafa oft verið umdeildar og vakið umrœður. Þœr þurfa alls
ekki að fara saman við skoðanir útgefenda blaðsins. Þrátt fyrir það bera ábyrgðarmenn blaðsins ábyrgð á skrifum Stakks á meðan hann notar dulnefni sitt.
28 FIMMTUDAGUR 21. DESEMBER 2000