Hinsegin dagar í Reykjavík - ágú. 2005, Blaðsíða 31

Jóka tók stúlkuna engum vettl-
ingatökum, fljálfun n‡ja mark-
var›arins var svo hör› a› anna›
eins haf›i varla sést í Hafnarfir›i.
Margt eftir ólært
Í byrjun keppnistímabilsins kom
fla› í hlut Haukastelpnanna a› leika
gegn Val, gamla li›inu fleirra Helenu, Hröbbu
og Jóku, í fyrstu umfer› bikarkeppninnar í
knattspyrnu kvenna. Allar vissu a› ró›urinn
yr›i flungur, a› spila gegn toppli›i fyrstu deild-
ar kvenna. Gömlu „Valsararnir“ í Haukum
dau›kvi›u fyrir. Eins og margir „ómerkilegir“
kvennaleikir á fleim árum var hann leikinn á
malarvelli. Hrabba var mi›framvör›ur Hauka í
leiknum en allar tilraunir til a› sækja fram
gegn Valsstúlkunum voru til einskis. Flestar af
li›skonum Hauka voru óreyndar og Valur reynd-
ist fleim ofvi›a. Í sí›ari hálfleik planta›i
Hrabba sjálfri sér í marki› og fór a› sögn
vinkvennanna „hamförum í markinu, hélt flví
næstum hreinu“. En allt kom fyrir ekki.
Haukastelpurnar fóru gjörsigra›ar af velli í
leikslok, flær áttu flrátt fyrir allt margt eftir
ólært.
Eftir flví sem Sandra hresstist var hún sett
inn á vinstri bakk og sí›an frammi á vinstri
kanti, Hrabba í mi›ju en Jóka var á hægri
kanti. Í fyrsta leik Söndru frammi á velli eftir
slysi› flaut Jóka upp völlinn á sjöttu mínútu og
gaf langan bolta yfir til vinstri framvar›ar.
Búmm! Fyrsta mark Söndru eftir læknis-
úrskur›inn um vori›. fiannig rö›u›ust sóknar-
færin upp í leiknum, Haukastelpurnar
sigru›u og köstu›u sér fagnandi í eina
hrúgu á vellinum á me›an mótherjurnar
horf›u á súrar á svip. Í flessum dúr var
markaregn Haukastelpnanna í 2. deild
Íslandsmeistarakeppninnar fletta
sumar.
Hrakspár kve›nar í kútinn
„fia› var enginn vandræ›agangur
á li›inu flegar vi› flurftum a› fá
útrás fyrir gle›ina í hópnum,“
segir Hrabba, „og fla› var eitt-
hva› n‡tt fyrir okkur sem vorum
lesbíur. Haukastelpurnar sem
fyrir voru, allar gagnkyn-
hneig›ar, tóku okkur frábær-
lega vel, kannski skynju›u
flær strax a› í sameiningu
gætum vi› ná› samstill-
ingunni sem flarf til a› sigra.
fiær sög›u aldrei ljótt or›
um kynhneig› okkar og
flarna var enginn aula-
gangur vi› a› fara saman
í sturtu. „ég er ekki flar
me› a› segja a›
kynhneig› lesbíska
hópsins væri rædd í
li›inu. Hún var bara
ekki máli›, og kannski var fla› fless vegna sem
okkur gekk svona vel. Au›vita› var ‡mislegt
slú›ra› í Hafnarfir›i, ég vann flar sjálf flessi
sumur og vissi a› fla› var altala› í bænum a›
kvennali› Hauka í fótboltanum væri „stútfullt
af lesbíum“. En heteróstelpurnar í hópnum
s‡ndu okkur aldrei tortryggni e›a hómófóbíu,
fletta voru bara gó›ar stelpur og fínar
félagsverur. Vi› vorum saman komnar til a› fá
útrás í boltanum og bæta li›i›.“
úrslitaleikinn í 2. deild
1985 léku flær
á malar-
velli gegn
kvennali›i
Víkings sem
ur›u hlut-
skarpastar í
sínum ri›li.
Hann enda›i
me› jafntefli
svo útkljá var›
keppnina í víta-
spyrnueinvígi. „Af
öllu erfi›u er víta-
spyrnukeppni fla› versta og enga okkar
langa›i til a› flurfa a› taka hana,“ segir
Sandra. „En vi› höf›um betur og Íslandsmeist-
aratitillinn var í höfn. fiær Jóka og Hrabba
höf›u kve›i› allar hrakspár í kútinn.“
Vinkonurnar völdu sí›an Söndru Efnilegasta
leikmann sumarsins og Helgu Sigvalda Besta
félagann. „Af öllu flessu er minnisstæ›ast
hva› vi› vorum stoltar saman. Fúkyr›i and-
stæ›inganna, stöku mei›sli og tilfinningaátök
í li›inu, fla› var eins og ekkert af flessu skipti
lengur máli.“
Helvítis lessan flín!
En flær hljóta a› hafa or›i› fyrir höggum.
„Jú, ég man allar glósurnar og athuga-
semdirnar sem vi› fengum frá andstæ›ingum
og áhorfendum,“ segir Sandra. „En samt –
öskur eins og „helvítis lessan flín!“ flr‡stu
okkur bara fléttar saman og ég held a› vi›
höfum aldrei kalla› til baka. A› sigra var okkar
besta svar.“ Hrabba bætir vi›: „Au›vita› var
fletta stundum sárt, vi› voru bara óhar›na›ar
stelpur sem vildu vera stórar. Eftir á a› hyggja
er ljóst a› hvorugur a›ilinn höndla›i flessar
a›stæ›ur, vi› lesbíurnar vorum jafn rá›villtar
og hinar stelpurnar og málin voru aldrei rætt.
Sigurári› okkar me› Haukum lenti ég í einu
sinni í tækling um
boltann vi› stelpu
úr Fram og flegar
ég ná›i honum
orga›i hún á eftir
mér: „Helvítis
lessan flín!” fia›
svei› hræ›ilega
undan flessu,
en ma›ur bældi
fla› og lét
eins og fla› væri ekkert mál a› vera lesbía á
Íslandi. En fla› var í rauninni miki› mál.“
A›komustelpurnar unnu sér vir›ingu og vin-
sældir í Haukum. Eftir minni háttar flóf fengu
flær n‡ja búninga og upphitunargalla og tókst
a› fá a› spila á grasvelli sem flótti muna›ur
fyrir konur í fótbolta
í flá daga.
„Og allt fletta án fless
a› selja svo miki› sem eina rúllu af
skeinipappír,“ segir Sandra. „Stelpur í
íflróttafél-ögum voru endalaust a› fljóna undir
strákana og eru fla› kannski enn. Alltaf a›
vinna sér flegnrétt me› flví a› selja rækjur og
klósettpappír.“ Og Hrabba bætir vi›: „A›bún-
a›ur okkar stelpnanna kosta›i stö›uga baráttu
á flessum árum, me›al annars a› flurfa ekki a›
spila á malarvöllum. fietta var fló eitt af flví
sem gjörbreyttist flegar ég fór úr Val og til
Hafnarfjar›ar. Forysta Hauka vildi allt fyrir
okkur stelpurnar gera.“
Pakki án lei›beininga
En hvernig var lífi› utan vallar? „Vi› vorum
miki› á Kaffi Gesti, í ó›ali og Safarí vi›
Skúlagötu. fia› var talsvert djamma›, öll
vorum vi› a› reyna a› lifa af fletta fljó›félag,
og í djamminu er freistandi a› deyfa til-
finningarnar,“ segir Hrabba. „Svo venjulegar
sem vi› vorum flá vorum vi› vi›rini í augum
heimsins. Best lei› mér í félagsmi›stö›
Samtakanna ´78 á Skólavör›ustíg 12,
fla› var eini sta›urinn flar sem ég
fann skjól og vott af sjálfs-
vir›ingu. fiar kynntist ég fólki sem
vildi vingast, fólk sem ma›ur hef›i
annars ekki kynnst. Og fla› var
ekkert a› fjasa um ástarhneig›ina
heldur tala›i vi› mann um allt anna›.
fia› s‡nir best hva› sta›urinn átti
mikil ítök í mér a› ennflá man ég
31