Bæjarins besta - 07.03.2001, Blaðsíða 7

MIÐVIKUDAGUR 7. MARS 2001 7
Varð amma
þrjátíu og
þriggja ára
og fór upp úr
því að sækja
böllin
Sesselja Þórðardóttir er Ís-
firðingum að góðu kunn. Hún
hefur búið í bænum vel á ann-
an áratug en er ekki langt að
komin því að hún fluttist frá
Súðavík. Hún er ein fárra
kvenna sem hefur meirapróf
og er fyrsti sérleyfishafinn á
Vestfjörðum. Hún hefur rekið
verslunina Krílið síðan 1994
og segir það vinnureglur í fyr-
irtækinu að brosa alltaf móti
öllum viðskiptavinum. Hún
segir unglingana bestu við-
skiptavinina.
„Þegar unglingar eru að
skemmta sér og koma til að
versla í sjoppunni eru þeir
mjög þægilegir í umgengni.
Því miður er oft hægt að segja
annað um fólk á mínum aldri,
sem stundum lætur eins og
kjánar þegar það er í glasi.“
Svaf í stígvélunum
Sesselja er númer átta í röð-
inni af ellefu systkinum. „Ég
er dóttir Salóme Halldórsdótt-
ur og Þórðar Sigurðssonar.
Móðir mín lést fyrir nokkru
en faðir minn er ennþá á lífi
og verður 95 ára gamall í sum-
ar. Hann er venjulega kallaður
Tóti fiskimann og fær sér góð-
an sopa af viskíi á hverjum
degi. Hann þakkar viskí-
drykkjunni langlífið en svo er
hann byrjaður aftur að reykja
vindla. Hvort hann gerir það
til að lengja lífið enn frekar
veit ég ekki.
Ég fæddist á Ísafirði á fyrri
hluta síðustu aldar. Ég var þar
í skóla fyrsta árið mitt en flutti
síðan með foreldrum mínum
til Vatnsfjarðar við Ísafjarðar-
djúp. Prestur í Vatnsfirði var
þá séra Þorsteinn Jóhannes-
son, afi Þorsteins yfirlæknis.
Ég man eftir því þegar hann
gaf mér fyrstu stígvélin mín.
Þau voru rauð á lit og afskap-
lega fögur. Ég var svo hrifin
af stígvélunum að ég svaf í
þeim fyrstu nóttina eftir að ég
eignaðist þau.“
Aldrei of seint
að byrja að læra
„Þegar ég var tíu ára gömul
byrjaði ég í skóla í Reykjanesi.
Ég var reyndar ekki nema
mánuð í skólanum. Ég þótti
það vel læs að ég þurfti ekki
að vera í skólanum lengur.
Mér finnst Reykjanes mjög
fallegur staður. Ég er þess
vegna mjög ánægð með þær
hugmyndir Stebba Dan að
koma á fót heilsuræktarmið-
stöð á Nesinu. Það er mikil-
vægt að mannvirkin þar nýtist
sem best.
Þegar ég var tólf ára gömul,
fluttum við til Súðavíkur og
átti ég eftir að búa þar næstu
þrjátíu árin. Ég kláraði grunn-
skóla og langaði mikið til að
fara í framhaldsnám. Hjúkrun-
arfræði heillaði mig mikið en
það var svo dýrt að fara í skóla
á þessum tíma. Í stað þess að
læra fagið fór ég að vinna á
sjúkrahúsinu á Ísafirði. Maður
veit þó aldrei, það getur vel
verið að ég setjist á skólabekk
á næstunni og læri hjúkrunar-
fræði. Það er aldrei of seint.“
Seint byrja sumir
Sesselja kynntist ung manni
sínum, Magnúsi Þorgilssyni
vörubílstjóra. „Ég byrjaði
mjög ung að búa. Við eigum
núna fjögur yndisleg börn
saman og það elsta fæddist
þegar ég var átján ára gömul.
Ég var svo orðin amma 33 ára
gömul og langamma 53 ára
gömul. Mér finnst ég ekki hafa
neinn þroska í að vera lang-
amma, ég er nú ekki það göm-
ul.
Ég byrjaði fyrst að verða
unglingur þegar ég var orðin
amma. Þá fór ég fyrst fyrir
alvöru að sækja böllin. Ég var
mikið á móti drykkju allt
þangað til ég var orðin amma,
33 ára að aldri. Þá fór ég fyrst
að smakka vín og sækja böll.
Seint byrja sumir.“
Hafið gefur
og hafið tekur
Sesselja hefur komið víða
við og unnið alls kyns vinnu á
sinni ævi. „Þegar börnin okkar
voru að alast upp var ég mest
heimavinnandi. Þá prjónaði
ég mikið og seldi afurðirnar.
Þegar börnin uxu úr grasi
gerðist ég útivinnandi, tók
rútupróf og varð fyrsti kven-
kyns sérleyfishafinn á Vest-
fjörðum. Ég ók áætlunarbíl á
milli Ísafjarðar og Súðavíkur.
Enn þann dag í dag fæ ég
stundum að prófa stóru bílana.
Barnabörnunum finnst mjög
gaman að sjá ömmu keyra
vörubíl og rútu.
Ég og Magnús maðurinn
minn komum líka við í útgerð.
Við gerðum út bát til Djúp-
rækjuveiða og gekk sá rekstur
ágætlega. Mér fannst alveg
yndislegt að fara á sjó, þó ég
sé svolítið sjóhrædd.
Sjórinn hefur gefið mér
mikið, en hann hefur líka tekið
mikið. Árið 1967 fórst Freyjan
frá Súðavík og bróðir minn
með henni. Það varð mér mjög
mikið áfall. Ég tel mig hafa
verið nokkuð unga þegar þetta
gerðist. Tuttugu ára gömul
þurfti ég að hringja í öll syst-
kini mín og láta þau vita.
Það fórust þrír bátar á stutt-
um tíma í Súðavík. Tveimur
árum eftir að bróðir minn lést
fórst Svanurinn, bátur sem
faðir minn var á. Sem betur
fer lifði faðir minn af og lifir
enn.
Þó að erfitt sé að eiga við
sorgina, þá þroskast maður
mikið. Maður lærir að meta
lífið miklu betur. Ég fékk styrk
að handan sem hjálpaði mér
mikið.“
Mikil er speki
gamla fólksins
„Við Magnús fluttum til
Ísafjarðar árið 1987. Við þurft-
um eiginlega að byrja upp á
nýtt, því að á þeim tíma var
svo mikill verðmunur á fast-
eignum í Súðavík og á Ísafirði.
Ég byrjaði fljótlega að
vinna í Pólnum en fór svo upp
á þjónustudeild á Hlíf. Það
voru yndisleg ár. Ég lærði svo
mikið af gamla fólkinu og vil
meina að við þurfum að kunna
að meta það betur. Við verðum
að hlusta á það sem þau segja.
Ég vildi að ég hefði skrifað
niður allt það sem mér var
sagt, því mikil er speki gamla
fólksins.“
Vill koma
Davíð frá völdum
„Fyrir sjö árum keyptum
við Krílið. Við seldum rækju-
bátinn okkar með kvótanum
og notuðum peninginn til að
kaupa Krílið. Mér fannst alveg
fáránlegt að við gætum selt
kvótann. Mér fannst rækjan í
Djúpinu ekkert frekar vera
mín eign en annarra. Ég hef
alla tíð verið mikið á móti
kvótakerfinu og vona að því
verði breytt.
Mér finnst alveg með ólík-
indum að þingmenn okkar
Vestfirðinga geti ekki staðið
saman og fengið þessum ólög-
um breytt. Maður áttar sig
ekki alveg á því hvers vegna
maður er að kjósa þessa menn.
Flokkshollustan er svo mikil,
þessir þingmenn taka öllum
skipunum sem koma frá for-
ystunni í Reykjavík. Þessi
eyðibýlastefna stjórnvalda er
allt að drepa. Þessir menn fá
mig samt aldrei til að fara,
það er alveg á hreinu. Í það
minnsta verð ég sú síðasta til
að slökkva ljósin.
Davíð kóngur virðist öllu
ætla að eyða. Hann virðist
hafa þvílíkt tangarhald á Sjálf-
stæðisflokknum, þar á meðal
þingmönnum okkar Vestfirð-
inga. Mig langar svo að losna
við Davíð frá völdum. Ég væri
til í að fórna sjoppunni minni,
selja hana og verja andvirðinu
til þess að koma Davíð til
Spánar.“
Keypti hús
foreldra sinna
„Rekstur Krílisins hefur
gengið nokkuð vel. Að sjálf-
sögðu gengur hann í bylgjum,
stundum gengur vel og stund-
um illa. Þessi sjö ár sem við
höfum rekið sjoppuna hafa
verið alveg yndisleg.
Núna erum við að reyna að
selja Krílið. Við viljum ekki
standa í þessu lengur vegna
heilsubrests en vonum að ein-
hver annar sjái sér það fært.
Við höfum fengið mikið af
fyrirspurnum, en mér sýnist
að menn þori ekki að gera
neitt. Menn eru svo hræddir
við framtíðina og finnst svo
mikil óvissa hérna.
Mér finnst alveg yndislegt
að vera á Vestfjörðum. Nú hef
ég keypt sumarhús í Súðavík,
hús foreldra minna. Það átti
að rífa húsið en við keyptum
það á 25 þúsund krónur.
Magnús fór inn eftir og gerði
það upp á einni viku. Ég ætla
að vera þar eins mikið og ég
get.“
– spjallað við
Sesselju Þórðardóttur
í Krílinu á Ísafirði
10.PM5 19.4.2017, 09:247