Heimilispósturinn - 15.12.1950, Qupperneq 26

RALPH STRAUS:
Herbergi á fjórðu hœð.
JOHN CHESTER hefði aldrei átt
að skipta sér af stjórnmálum.
Það er skoðun mín, að hann hefði
heldur átt að skrifa skáldsögur og
verða frægur rithöfundur, byggja sér
marmarahöll og gifta sig. 1 stað þess
var hann kosinn á þing 'fyrir tuttugu
og fimm árum eins og allir vita og
hefur setið á þingi síðan, ávallt hand-
genginn ríkisstjórninni, þótt hann
hafi aldrei tekið sæti í henni.
Ef til vill hafa forsætisráðherrarn-
ir litið svo á, að Chester væri svo
önnum kafinn við að segja sögur í
miðdegisverðarboðum að hann hefði
ekki tíma til að sinna öðru, en ég er
þó nærri þvi viss um, að hann hefur
sjálfur hafnað ráðherrastöðu. Hann
er einmitt þannig maður — hann hef-
ur svo mikinn áhuga á öðrum að hann
gleymir að hugsa um sjálfan sig.
Hann er hermannlegur ásýndum.
Hvíta ýfirvaraskeggið minnir á yfir-
hershöfðingja og föt hans eru eins
og hermannaföt í sniðinu. Mér finnst
hann ekki hafa breyzt neitt í tuttugu
ár. Hann þekkir alla og fer um allt.
Enginn maður í Norðurálfu er eins
vinmargur og hann. Og hann er einn
af þeim mönnum, sem fólk trúir fyr-
ir ýmsu, og það er sennilega ástæðan
til þess, að hann kann slík fim af
sögum.
Ég borðaði með honum fyrir einni
eða tveim vikum í þinghúsinu.
Heimsfrægur maður, fyrrverandi ráð-
herra, sat einn við næsta borð.
Chester hafði verið óvenju þögull, og
ég var að velta því fyrir mér, hvað
amaði að honum. En þegar hinn frægi
stjórnmálamaður stóð upp og íór„
hló Chester sínum sérkennilega hlátri,
sem ávallt boðaði, að hann ætlaði að
fara að segja sögu.
„Merkilegasti maður Englands,“
sagði hanri og leit á borðið, sem nú
var autt.
„Svo hef ég heyrt.“
„Hann er eini maðurinn, sem gat
ráðið Farringhamgátuna. Réði hana
strax. Stórmerkilegur maður. Já. Og
þó . . .“
Hann þagnaði og leit á mig eins
og ég hefði andmælt honum.
„Stundum," hélt hann áfram og
sneri upp á yfirskeggið, „er ég að
velta því fyrir mér, hvort hann hafi
vitað meira um málið en hann lét
uppi. Hann gœti hafa heyrt um það
vegna stöðu sinnar.“
„Vegna þess að hann var forsætis-
ráðherra ?“
„Alveg rétt.“
„Þú gerir mig forvitinn,“ sagði ég.
John Chester tæmdi glas sitt.
'„Hefur þú þá aldrei heyrt um Farr-
ingham málið? Jæja, það er varla
von. Það er svo margt af þessu tagi,
sem verður að þagga niður. Og svo
eru líka liðin þrjátíu ár síðan atburð-
urinn skeði.
Ég kveikti mér i vindli og bjóst
til að hlýða á frásögn Chesters.
*
„Já,“ sagði hann, „frú Farringham
var fögur ekkja, sem hafði mikið
yndi af að ferðast til framandi landa.
Hún var rík og ferðaðist heimsálf-
anna á milli eins oft og við skrepp-
um bæjarleið. Hún hafði aldrei þjón-
24
HEIMILISPÓSTURINN
???