Leiftur - 24.02.1934, Blaðsíða 13

L E I F T U R
11
peirra, voldug elliheimili, barnaheimili,
mæðraheimili og æskulýðsheimili. Víriar-
borg var risin úr rústum. Hönd verka-
mannsins hafði lyft henni, skapað hana
nýja. Hallir aðalsins voru herteknar af
framtíð borgarinnar, börnum og unglingum,
og í sumarbústöðum og skemmtihúsum hins
horfna keisarahyskis voru heimilin fyrir
verkamannakonurnar, stríðsörkumlamenn og
ellihruma.
1 Vín ríkti pá menntað samfélag, hug-
sjónaríkt og göfugt.
Þá kvað borgin við af söng og gleði,
blysförum, »Freundschaft«-hrópum. Tá hvarf
hver einstakur í glæsilegan eldmóð allra
Vínarbúa og 52 púsunda erlendra æsku.
manna fyrir bræðralagshugsjón jafnaðar-
stefnunnar og sameiningu ailra pjóða að
samstarfi að endursköpun nýs heims, par
sem engin liarðstjórn átti að vera til, ekk-
ert sverð smíðað og engar byssur gerðar.
Ég gisti á einni af peim stöðvum, sem
herteknar voru uin daginn. Tar voru peir
sömu mennirnir, sem létu lífið í bardögun-
um. Og ég man svo vel, er einn peirra
sagði við rnig:
»Teir hata okkur, af pví að peir skilja
okkur ekki. Teir eru aö búa sig til stríðs
gegn okkur — og peir koina, peir koma
til að leggja pað í rústir, sem við höfum
byggt upp. Við viljum ekki ráðast á, pv
að pað er svo ægilegt, að purfa að bera
vopn á menn, en við verðum að verja
okkur — og ef pú lifir, pá skaltu vera
viss urn pað, að er ráðist verður á okkur^
munum við verja okkur. Tað verður ein-
hver blóðugasti kaílinn í frelsisbaráttu
undirstéttanna«.
Og peir komu. Teir komu til að svifta
fólkið rétti sínum. Jafnaðarinenn höfðu 68
bæjarfulltrúa í Vínarborg af 100, peir höfðu
2 af hverjum premur kjósendum í borg-
inni. Tá vantaði að eins 1 atkvæði til að
hafa jafnmarga fulltrúa á sambandspingi
hinna 9 ríkja í Austurríki og allir hinir
flokkarnir til samans.
Með járni og blóði voru verkamennirnir
sviftir réttindum, með vélbyssum og eitur-
gasi voru börn og konur drepin í verka-
mannabústöðum. Með sprengjum voru peir
sprengdir í loft upp og jafnaðir við jörðu.
Jafnaðarmenn börðust eins og glæsilegar
hetjur. Teir vissu pað fyrir 8 mánuðum, að
pessi barátta var vonlaus.
Austurrísku jafnaðarmennir eru glæsileg-
ustu hetjur, sem saga sósíalismans getur
um, og blóð peirra markar ný tímamót í
sögu verkalýðsbaráttunnar. Tað vissu
peir. Teir vissu, að peir urðu að berjast
og láta lífið til pess að bjarga stéttarbræðr-
um og vinum í öðrum löndum.
Tað er tíðindalaust frá Vínarborg, en
tugpúsundir manna, barna og unglinga,
æða um göturnar og kringum heimili sín,
vopnlaus, vitfirrt af örvæntingu, sem er
mögnuð af hatri, sem svívirðilegt og gír-
ugt, trúað og blint hervald hefir skapað.
— Vopnlaus meirihluti í Austurríki hatar
vopnaðan minnihluta blóðugu hatri, og
petta hatur skapar nýjar hetjur — nýjar
hetjur, með öðruin hugsunarhætti en
hinar föllnu hetjur höfðu, með blóðugum
hugsunarhætti, hræðilegum hugsunarhætti.
Baráttan er hafin á ný. 50% af austur-
rískum jafnaðarmönnum eru menntaðir
f o r i n g j a r .
Vilhjálmur S. Vilhjálmsson.
F. U. J. í Hafnarfirái
hélt aðalfund sinn 28. jan. s. 1. 1 stjórn
félagsins voru kosnir: Formaður Jón Magn-
ússon verzlunarmaður, varaformaður Vigfús
Sigurðsson, ritari Stefán Júlíusson, gjald-
keri Marteinn Marteinsson verzlunarmaður,
fjármálaritari Hannes Sigurjónsson.