Börn og menning - 01.10.2002, Qupperneq 31

úr smiðju höfundar
29
gera miðaldra húsmæður í úthverfum ekki
svo nú voru góð ráð dýr. En mín ráðagóða
vinkona var ekki af baki dottin og kom mér
hið snarasta í samband við sérlega gall-
steinasérfræðinga á Landspítalanum við
Hringbraut. Þar var skilningsríkur læknir sem
bauð okkur stöllum að vera viðstaddar gall-
steinaaðgerð. Snemma á mánudagsmorgni
nú á haustdögum mættum við svo í bún-
ingsklefa skurðdeildarfólks. Við fórum í
fagurgræna búninga, drifhvíta sokka og
klossa. Því næst settum við upp hárnet og
grímur og skunduðum í fylgd sérfræðings
inn á skurðstofu þar sem gallsteinaaðgerð
var um það bil að hefjast.
Það var ævintýraleg lífsreynsla að sjá þessa
snillinga framkvæma smásjáraðgerð og fylgj-
ast með þeim á sjónvarpsskjám á skurðstof-
unni. Við spurðum agndofa um allt sem fyrir
augu bar. Ætlið þið að taka alla gallblöðr-
una? Til hvers notar maður gallblöðru? Er
hún kannski til einskis? Ætti maður að láta
taka sína bara til að losna við hana? Geymir
fólk gallsteinana sína? Hafið þið mætt ein-
hverjum sem hefur þá um hálsinn eða sem
eyrnalokka? Þegar við höfðum spurt i þaula
áttuðum við okkur skyndilega á því að ein-
hverju af því hæfa fólki sem kom að aðgerð-
inni hafði líklega ekki verið tjáð að við vær-
um vesælir rithöfundar í rannsóknarleið-
angri. Yfirlæknirinn flýtti sér að útskýra
hvaðan við kæmum. Þeir sem héldu að við
værum læknanemar voru eflaust farnir að
örvænta um kennsluhætti hjá læknadeild
Háskóla íslands.
Eftir gallsteinaaðgerðína vorum við reynsl-
unni ríkari. Ég gat betur sett mig í spor afa
Gissa og ekki spillti fyrir að ég fékk heim
með mér dýrindis gallsteina sem ég geymi í
sultukrukku fyrirframan tölvuna mína. Dótt-
ir mfn hefur ekki trú á þeim lengur sem óska-
steinum og því virka þeir ekki sem slíkir. Gall-
steinana mun ég þó hafa í farangrinum á að-
ventunní þegar ég hendist um bæinn og les
upp úr bókinni Gallsteinar afa Glssa.
Með bestu kveðju,
Kristín Helga Gunnarsdóttir