Morgunblaðið - 07.01.2021, Side 47

MINNINGAR 47
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. JANÚAR 2021
✝ GuðbjörgSvava
Eysteinsdóttir
fæddist á Bræðra-
brekku í Bitrufirði
3. febrúar 1924.
Hún lést á Hrafn-
istu í Hafnarfirði
22. desember 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Guðrún
Magðalena Skúla-
dóttir, f. 14. desem-
ber 1989, d. 6. júlí 1978, og Ey-
steinn Eymundsson, f. 10. ágúst
1889, d. 30. janúar 1982.
Svava var næstelst fjögurra
systkina, hin eru: Torfi, f. 22.
júlí 1920, d. 11. júlí 1954, Ólafur
Skúli, f. 30. ágúst 1928, og
Kristjana Lilja, f. 14. nóvember
1933, d. 1. janúar 2019.
Hinn 29. júní 1946 gekk
Svava að eiga Halldór Jónsson
frá Broddadalsá í Kollafirði, f.
10. júní 1913, d. 25. ágúst 2001.
brekku til níu ára aldurs, en
flutti þá með fjölskyldu sinni að
Gilsfjarðarbrekku í Gilsfirði.
Hún var í Húsmæðraskólan-
um á Staðarfelli 1943-1944.
Hún flutti að Broddadalsá 1945
er hún hóf búskap með Halldóri
og bjuggu þau þar þangað til
hann lést. Hún hafði meðal ann-
ars áhuga á heilsufari og ætt-
fræði og hannyrðum ýmiskon-
ar.
Eftir andlát Halldórs flutti
Svava að Hjallabraut 33 í Hafn-
arfirði. Hún dvaldi á Brodda-
dalsá í mörg sumur, eða þangað
til aldur og heilsa tóku völdin.
Árið 2013 flutti hún á Hrafnistu
í Hafnarfirði.
Útför Svövu fer fram frá
Hólmavíkurkirkju í dag, 7. jan-
úar 2021, klukkan 14. Einungis
nánustu ættingjar verða við-
staddir útförina.
Streymt verður frá útförinni
í facebookhópnum Útför Guð-
bjargar Svövu Eysteinsdóttur.
Slóðin er:
https://www.facebook.com/
groups/3768958526481442
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast:
https://www.mbl.is/andlat
Foreldrar hans
voru Jón Brynjólfs-
son, f. 25. júní
1875, d. 11. júlí
1940, og Guðbjörg
Jónsdóttir, f. 11.
júlí 1873, d. 10.
desember 1952.
Þau bjuggu á
Broddadalsá.
Börn Svövu og
Halldórs eru: 1)
Gunnhildur, f. 7.
mars 1946, eiginmaður Sig-
urkarl Ásmundsson. 2) Ásdís, f.
24. apríl 1947, eiginmaður
Pálmi Ásmundsson, látinn. 3)
Guðrún, f. 31. maí 1949, eig-
inmaður Már Sveinbjörnsson. 4)
Torfi, f. 29. maí 1954, eiginkona
Unnur Þorgrímsdóttir. 5) Jón, f.
11. apríl 1961.
Barnabörnin eru 18, lang-
ömmubörnin 25 og langalang-
ömmubörnin níu.
Svava ólst upp á Bræðra-
Við lát góðs vinar sækja
minningarnar á hugann og ég
rifja upp okkar góðu kynni, frá
því við hittumst fyrst árið 1970.
Ég fór norður á Broddadalsá
um páska með kærustunni
minni til að hitta tengdaforeldr-
ana í fyrsta sinn. Veðrið var
snarvitlaust þegar kom út
Hrútafjörðinn og ekki sást út
fyrir vegkantinn alla Bitruna og
yfir Ennisháls. Neðst við Enn-
ishálsinn norðanverðan yfirgáf-
um við rútuna og gengum heim
um 200 metra og sáum varla
handa skil. Þó rákumst við á
hesthúsið og þá vissi Gunna
hvar við vorum stödd. Fiðring-
urinn í maganum var fljótur að
hverfa þegar inn var komið, ég
boðinn velkominn til þeirra
Svövu og Halldórs og mér varð
strax ljóst að hér hitti ég fyrir
öðlingsfólk. Það er langt síðan
ég hætti að vera gestur á
Broddadalsá.
Gestrisin voru þau alla tíð
Svava og Halldór og þegar gest
bar að garði var honum boðið
inn í kaffi og spjall.
Ég minnist Svövu sérstak-
lega fyrir rósemina og jafnaðar-
geðið. Það var sama hvað gekk
á, alltaf var hún róleg og yf-
irveguð. Það vakti strax at-
hygli mína að hún hafði blóma-
potta í gluggakistum, þar sem
hún sáði ýmsum fræjum, svo
sem fyrir tómötum, paprikum
og öðrum fræjum sem féllu til.
Hún var natin við skrúðgarð-
inn sinn, sunnan undir eldhús-
veggnum, þótt plönturnar ættu
stundum erfitt uppdráttar
vegna kulda og trekks.
Ættfræðin var eitt af hennar
aðaláhugamálum og var með
ólíkindum hvað hún gat rakið
ættir í allar áttir og langt aft-
ur. Það gat stundum verið erf-
itt að fylgja henni eftir, þegar
hún byrjaði, sérstaklega þegar
hún tók hliðarspor frá ætt-
leggnum sem hún var að rekja
og tengdi enn fleira fólk saman.
Hún sagði frá því að hún
hefði verið afar áhugasöm fyrir
hestum og útreiðum og hefði
stundað þær á yngri árum.
Þegar Halldór féll frá árið
2001 keypti Svava sér íbúð á
Hjallabraut 33 í Hafnarfirði,
aðeins steinsnar frá okkur
Gunnu. Við höfðum áhyggjur af
því að hún yrði einmana, þekkj-
andi fáa. En annað kom á dag-
inn. Hún var fljót að eignast
vini og var afar vinsæl og hjálp-
leg í hópnum.
Hún ferðaðist talsvert eftir
að hún kom suður. Meðal ann-
ars fór hún til Danmerkur,
Skotlands, ökuferð um sunnan-
verða Evrópu og til Flórída í
Bandaríkjunum.
Eftir að hún missti hægri
fótinn vegna krabbameins dró
úr ferðalögum og hægðist veru-
lega um. Hún flutti inn á
Hrafnistu um páska árið 2013
og bjó þar til æviloka. Hún
hafði, meðal annars, fyrir sið að
fara út fyrir anddyri Hrafnistu
til að gá til veðurs og fá sér
frískt loft. Hún kom annað
slagið til okkar í mat og kaffi
enda aðeins um 500 metrar á
milli okkar. Í góðu veðri líkaði
henni best ef ég ók henni í
hjólastólnum á milli húsanna,
þá fékk hún bæði frískt loft og
gat virt fyrir sér byggðina og
gróðurinn á leiðinni.
Svava hefði orðið 97 ára 3.
febrúar næstkomandi þannig að
hún átti langa og farsæla ævi.
Hún lést þriðjudaginn 22. des-
ember sl. og fékk friðsælt and-
lát en það var einmitt nákvæm-
lega eins og hún vildi hafa það.
Ég kveð Svövu tengdamóður
mína með mikilli virðingu og
hlýhug og veit að nú hefur hún
fundið Halldór sinn í Sumar-
landinu eilífa.
Már Sveinbjörnsson.
Ég var svo heppin að fá að
kynnast öllum mínum öfum og
ömmum vel, en engum jafn vel
og henni ömmu Svövu. Það er
svo furðulegt að kveðja ein-
hvern sem maður hefur þekkt
svona vel og lengi. Allir sem
þekktu ömmu vita hversu ein-
stök manneskja hún var. Þol-
inmóðari, glaðlyndari og ein-
lægari manneskju er erfitt að
finna. Þegar ég rifja upp allar
góðu minningarnar þá finnst
mér eins og ég hafi fengið að
eiga tvær ömmur, fyrst ömmu í
sveitinni og svo ömmu í Hafn-
arfirðinum.
Amma bakaði bestu kökur
sem ég hef smakkað og virtist
aldrei hafa neitt fyrir því.
Hafravínarbrauðin og heima-
gerðu flatkökurnar myndu gera
alla bakara landsins afbrýði-
sama. Hún var með eindæmum
góð við dýrin, laumaði án efa
hundinum oftar inn en afi vissi
og hafði einstakt lag á hæn-
unum. Mér er það svo minn-
isstætt þegar ég fór með ung-
lingssveitadrengnum
(nýkominn með byssuleyfi) nið-
ur í fjöru að æfa sig. Stolt kom-
um við til ömmu og sögðumst
hafa skotið skarf. Sú gamla
sagði ekki orð heldur fór í fjör-
una, sótti skarfinn, sauð hann
og lét okkur borða hann. Skila-
boðin voru skýr: maður étur
það sem maður drepur.
Náttúran var ömmu alltaf
mikilvæg og hún var alveg full-
viss um að enginn kvilli væri
það slæmur að ekki mætti laga
hann með fjallagrösum og hvít-
lauk.
Eftir að afi dó og amma flutti
að mestu suður þá varð ég svo
heppin að hún flutti í Hafn-
arfjörðinn og því urðu heim-
sóknirnar miklu fleiri. Amma
sýndi á sér alveg nýja hlið. Hún
elskaði falleg föt og leyfði sér
að kaupa rauða stólinn sem
hana hafði svo lengi langað í.
Hún sökkti sér í handvinnu og
skipti þá engu hvort um var að
ræða prjóna, mála myndir eða
búa til skartgripi, allt sem hún
gerði var svo fallegt. Hún eign-
aðist svo margar vinkonur og
mátti aldrei aumt sjá, alltaf var
hún mætt hvort sem var til að
aðstoða eða bara fá sér smá
púrtvín og hlusta.
Þegar hún greindist með
krabbameinið og ljóst var að
hún yrði bundin við hjólastól
vissi maður að mikið var af
henni tekið, en aldrei lét hún
eitt neikvætt orð falla. Hún
fann alltaf ljósu punktana í öllu
og sagði aldrei neitt í geð-
vonsku. Í staðinn fyrir að
ganga um bæinn eins og hún
var vön þá fékk hún sér raf-
skutlu og fór örugglega hraðar
um en margir jafnaldrar henn-
ar.
Það var ein mesta lukka í
mínu lífi að fá Svövu fyrir
ömmu, hún var svo hlý og mjúk
og gaf manni alltaf langbesta
faðmlag sem hægt var að óska
sér. Hún heilsaði manni alltaf
og kvaddi með svo einlægum
kveðjum og alltaf fékk maður
tvo kossa, því einn var ekki
nóg.
Það er í algerri eigingirni að
ég syrgi andlát ömmu sem náði
nærri 97 ára aldri, því hún var
svo innilega búin að skila heim-
inum betri en þegar hún kom í
hann og á hvíldina skilið mest
af öllum.
Jóhanna Másdóttir.
Guðbjörg Svava
Eysteinsdóttir
✝ IngigerðurBenedikts-
dóttir fæddist á
Brúará í
Kaldrananes-
hreppi á Ströndum
6. október 1927.
Hún lést á hjúkr-
unar- og dval-
arheimilinu Brák-
arhlíð í
Borgarnesi 24.
desember 2020.
Hún var dóttir hjónanna Bene-
dikts Sigurðssonar, f. 1899, d.
1965, og Guðríðar Áskels-
dóttur, f. 1899, d. 1935, og átti
átta alsystkin og 13 hálf-
systkin. Seinni kona Benedikts
var Hjálmfríður Lilja Jóhanns-
dóttir, f. 1913, d. 2000.
Eiginmaður Ingigerðar var
Guðmundur Sigurðsson frá
Kolsstöðum í Hvítársíðu, f.
14.12. 1931, d. 1982, sonur
hjónanna Sigurðar Guðmunds-
sonar, f. 1888, d. 1982, og
Kristínar J. Amalíu Þorkels-
dóttur, f. 1894, d. 1981.
Synir Ingigerðar og Guð-
mundar eru: 1) Sigurður, f.
30.1. 1952, kona hans Margrét
Gyða Jóhannsdóttir, f. 1961.
Börn þeirra eru Guðmundur
Hjalti, f. 1984,
maki Sylvía Björg
Kristinsdóttir, f.
1990, og Lára
Dröfn, f. 1998,
maki Njáll Laug-
dal Árnason, f.
1997. 2) Jakob, f.
7.3. 1965, kona
hans Dóra S.
Gísladóttir, f.
1966. Börn þeirra
eru Linda Björk, f.
1990, Viktor Ingi, f. 1992,
maki Auður Þórðardóttir, f.
1991, barn þeirra Auðunn Jak-
ob, f. 2020. Lilja Hrönn, f.
1995, maki Declan Redmond, f.
1994.
Ingigerður og Guðmundur
bjuggu á Kolsstöðum í Hvít-
ársíðu í Borgarfirði frá 1952
og þar til Ingigerður brá búi
rúmu ári eftir andlát Guð-
mundar og fluttist í Borgar-
nes. Þar bjó hún allt til enda.
Hún vann ýmis störf á lífs-
leiðinni. Starfsferil sinn endaði
hún á Dvalarheimili aldraðra í
Borgarnesi, síðar kallað Brák-
arhlíð, og var að lokum heimili
hennar.
Útför Ingigerðar fór fram
frá Borgarneskirkju 6.1. 2021.
Elsku mamma. Þú ert vænt-
anlega hvíldinni fegin. Það átti
ekki við þig að vera upp á aðra
komin, þú varst vön því að vera
eitthvað að gera og hjálpa öðrum.
Samningurinn sem við gerðum
stóð held ég alveg þannig að á
hvorugt hallaði.
Og það var okkur báðum mik-
ilvægt að hann stæði. Þú varst
alltaf tilbúin til að aðstoða mig og
mína fjölskyldu og leiðbeindir
okkur og sérstaklega krökkunum
á þinn hljóðláta hátt. En það óð
enginn yfir þig og það gat alveg
hvesst svolítið. En þá var það
venjulega þegar einhver gerði
eitthvað á hlut fólksins þíns.
Minningarnar eru margar og
dagarnir í sveitinni eru ofarlega í
huga. Þar unnum við mikið sam-
an og sérstaklega þegar við vor-
um bara tvö eftir. Tilfinningar
barstu ekki á torg og það var ekki
fyrr en mörgum árum síðar sem
ég komst að því hvernig þér leið.
Lífið var ekki alltaf auðvelt, en þú
tókst á við það á þinn hátt. Við
fjölskyldan í Garðavíkinni eigum
þér mikið að þakka og söknum
þín mikið.
Þú skilar svo kveðju þarna yf-
ir.
Jakob (Kobbi).
Ingigerður
Benediktsdóttir Ástkær faðir okkar, bróðir, tengdafaðirog mágur,
EINAR HALLSSON
hestabóndi,
Hólum í Flóa,
lést af slysförum fimmtudaginn
3. desember. Útför hans fer fram frá Stokkseyrarkirkju
laugardaginn 9. janúar klukkan 13. Í ljósi aðstæðna er athöfnin
aðeins fyrir nánustu aðstandendur, streymt verður frá athöfninni
á vefslóðinni https://promynd.is/einarh?
Blóm og kransar eru afþakkaðir. Þeim sem vilja minnast Einars
er bent á Alzheimersamtökin.
Sophia Oddný
Sigurður Elmar, Elín Hulda og börn
Guðmundur, Hrefna Sigríður og börn
Elsku hjartans móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
GUÐRÚN ANSNES,
Núra,
lést miðvikudaginn 23. desember á heimili
sínu. Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu. Kærar þakkir færum við starfsfólki Heru
fyrir auðsýnda alúð og hlýju.
Esther J. Steinsson Jóhann Einarsson
Sólveig Steinsson Gísli Sigurgeirsson
Halla Steinsson
Valdís Harrysdóttir S.T. Czarnecki
Inger S. Steinsson Eiríkur K. Gunnarsson
Anna Rut Steinsson
Þorvaldur A. Steinsson Sara Halldórsdóttir
ömmu- og langömmubörnin
Elsku amma Día.
Það er erfitt að lýsa
því í stuttri grein
hversu mikið þú átt
í mér og hversu mikið ég mun
sakna þín.
Þú varst ekki þessi „týpíska“
amma sem bakar allar helgar og
prjónar þess á milli.
Þú varst amman sem sótti
mig alltaf í skólann þegar ég
fékk mígreni. Þú varst amman
sem spilaði undir á píanó þegar
ég æfði mig á básúnuna. Þú
varst amman sem skutlaði mér á
fjöldann allan af íþróttamótum
og keppnum. Þú varst amman
sem hafði tilbúinn hádegismat
fyrir mig á hverjum degi þegar
ég var í MH. Þú varst amman
sem las yfir allar ritgerðir hjá
mér og leiðréttir af þinni al-
kunnu snilld. Þú varst amman
sem var alltaf til staðar. Und-
antekningarlaust.
Það þarf ekki að vera slæmt
að minningarnar um þig séu ekki
Þórdís
Þorvaldsdóttir
✝ Þórdís Þor-valdsdóttir
fæddist 1. janúar
1928. Hún lést 13.
desember 2020.
Útför Þórdísar
fór fram 30. desem-
ber 2020.
kleinulykt og lopa-
peysur. Minning-
arnar sem ég á um
þig eru svo miklu
stærri og meiri.
Það sem þú hefur
kennt mér er að
dugnaður er nauð-
synlegur. Nýtni er
af hinu góða. Allir
eru jafnir og að
hjálpsemi eigi alltaf
að vera í fyrirrúmi.
Svínabeinin á föstudögum,
innkaupin á laugardögum,
sunnudagsbíltúrarnir með þér
og afa Jóni – endurtekið hverja
einustu helgi í mörg ár. Sam-
verustundir sem ég vona að ég
muni sjálfur eiga með mínum
barnabörnum í framtíðinni.
Elsku amma Día. Ég verð þér
ævinlega þakklátur fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir mig. Hvernig
þú tókst Katrínu minni opnum
örmum og að strákarnir okkar
hafi fengið nokkur ár með þér.
Ég mun alltaf halda minningu
þinni á lofti og ég mun gera mitt
besta til að halda í þau gildi sem
þú lifðir eftir. Ég mun alltaf
elska þig út af lífinu.
Takk fyrir allt. Þú ert best.
Knús til þín, elsku amma Día.
Lárus Jón, Katrín og
strákarnir.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og við-
eigandi liður, „Senda inn minning-
argrein,“ valinn úr felligluggan-
um. Einnig er hægt að slá inn
slóðina www.mbl.is/sendagrein.
Minningargreinar