Morgunblaðið - 05.02.2021, Blaðsíða 21

sársaukinn rétt áður en einhver
syngur uppáhaldslagið okkar.
Söknuðurinn þegar einhver sér
bók sem við mæltum með, hlut-
irnir sem við sköpuðum. Við er-
um orðin sem við notuðum, regl-
urnar sem við kenndum og
andlitin sem við skiljum eftir. Við
erum allir heimskulegu, litlu,
merkilegu hlutirnir sem aðrir
muna eftir.
Afi minn er látinn. Ég man eft-
ir brauðinu sem hann gaf kind-
unum, ég man eftir veiðibjöllunni
sem ég vissi aldrei hvað var, ég
man eftir löngum sumardögum,
endalausum faðmi og stöðugum
hrekkjum. Og ég man eftir app-
elsínum.
Kristján Már Gunnarsson.
„Elsku Ármann afi, Það er
ótrúlega sárt og óraunverulegt
að nú hafir þú kvatt þennan
heim, en sem betur fer eigum við
frábærar minningar til að gleðj-
ast yfir. Ég man eftir því hvað þú
hafðir gaman af kindum en þrátt
fyrir takmarkaðan áhuga hjá
mér, fannst mér alltaf jafn gam-
an að fara með þér inn í Graf-
ardal og hjálpa þér að smala. Ég
minnist þess einnig þegar þú og
Veiga amma bjugguð á Steins-
stöðum og voruð enn með fjárbú-
skap þar og baggavélin var enn í
fullri notkun, það var yfirleitt
einn af hápunktum sumarsins að
taka þátt í heyskap, þó fór reynd-
ar mestur tími hjá mér í byggja
hús úr heyböggum, svokallað
baggahús. Það er alveg óhætt að
segja að við nafnarnir brölluðum
ýmislegt saman, þar má nefna að
horfa saman á Trölla í sjónvarp-
inu, leggja kapal í tölvunni og
borða appelsínur saman.
Í seinni tíð eftir að ég stofnaði
fjölskyldu var mjög gaman að
koma og hitta þig. Ég minnist
þess einna helst þegar við tveir
fórum saman á rúntinn á Akra-
nesi í dágóða stund og þú sagðir
mér hvaða sveitabæir og hús
stóðu í bænum í fyrri tíð og skipti
engu máli hvar í bænum við vor-
um, alltaf vissir þú hvað stóð þar
áður fyrr. Eina skilyrðið sem þú
settir var að við færum á Subaro-
bílnum þínum þar sem Subaro
var eini almennilegi bíllinn að
þínu mati.
Eftir að þú fluttir inn á hjúkr-
unarheimilið Höfða kom ég oft
með fjölskylduna mína til að hitta
þig, mér fannst alveg yndislegt
hvað þú varst alltaf þakklátur
fyrir það. Ég er mjög þakklátur
fyrir allan þann tíma sem við átt-
um saman og að börnin mín og
unnusta mín hafi fengið að kynn-
ast þér. Hvíldu í friði, elsku afi.
Ármann Steinar Gunnarsson.
Ég lærði það ungur á Akra-
nesi að það þætti sérstakur
gæðastimpill að vera kenndur við
Steinsstaði. Ármann Gunnars-
son, sem nú hefur kvatt eftir
gifturíka ævi, var sjaldnast kall-
aður annað en Ármann á Steins-
stöðum. Foreldrar hans reistu
þar nýbýli og gerðu garðinn
frægan með sínum öfluga og
stóra barnahópi. Ármann hélt
merkinu á lofti með Veigu sinni
og börnum. Alla sína starfsævi
vann Ármann hjá fyrirtæki Har-
aldar Böðvarssonar. Þar lágu
leiðir okkar saman í áratugi.
Ármann var vandaður og góð-
ur maður í öllum skilningi þeirra
orða. Tryggur var hann og trúr
enda naut hann bæði virðingar
og vinsælda samstarfsmanna
sinna. Hann var maður sem lét
ekki mikið fyrir sér fara, en það
munaði svo sannarlega um hann,
bæði í leik og í starfi. Hann var
launfyndinn og gat lyft hvers-
dagsleikanum upp með úthugs-
uðum og hnyttnum innskotum
sem hittu í mark. Það kom sér-
stakt blik í augun rétt áður en
hann lét flakka því það var stutt í
prakkarann sem hann fór þó
ávallt vel með.
Það þurfti ekki stórhátíð til að
hann styngi upp á að nú væri rétt
að taka lagið. Þó að sá sem þess-
ar línur ritar teljist ekki lagviss,
þá naut ég gleðinnar og samtaka-
máttarins sem fylgdi í kjölfarið.
Kraftur söngsins er magnaður
komi hann frá hreinu hjarta. Mér
er það ógleymanlegt í 70 ára af-
mæli Ármanns þegar systkini
hans sungu saman raddað; það
var falleg sjón og unun á að
hlýða.
Þótt ævistarf Ármanns hefði
verið á vélaverkstæði HB, lengst
af sem yfirmaður, þá var bóndinn
í honum sterkur. Hann naut sín á
Steinsstöðum við ýmiss konar
bústörf, var mikill ræktunarmað-
ur og dýravinur. Þegar voraði
átti sauðburðurinn hug hans all-
an og karlarnir á vélaverkstæð-
inu fylgdust spenntir með. Hann
uppskar eins og hann sáði og að
hausti fengum við fjölskyldan oft
að njóta uppskerunnar.
Á kveðjustund er mér þakk-
læti efst í huga. Það er ómetan-
legt að kynnast manni eins og
Ármanni, manni sem kunni að
njóta lífsins á fallegan og hóg-
væran hátt. Síðustu árin voru
honum og hans nánustu þung, en
hann átti góða að og var Sólveig
hetjan hans. Nú hefur hann feng-
ið hvíld og ég trúi því að hann
hafi sofnað inn í birtu og yl.
Minning um góðan dreng mun
lifa. Megi blessun vera með öll-
um þeim sem hann unni.
Haraldur Sturlaugsson.
Hann Ármann Gunnarsson
frændi okkar er látinn. Þar er
genginn góður maður sem við
systkinin vorum svo heppin að
eiga að á okkar uppvaxtarárum.
Alltaf var góður samgangur á
milli okkar í Klapparholti og fjöl-
skyldunnar á Steinsstöðum.
Margs er að minnast og kemur
fyrst upp í hugann að alltaf var
maður velkominm að þvælast
með Ármanni hvert sem hann
var að fara, alltaf var já svarið.
Það skipti ekki máli hvort það
var verið að fara upp í holt að
marka eða upp í sveit að hitta
mann og annan. Alltaf var nóg
pláss á morgnana fyrir okkur
þegar við fengum far í skólann í
Moskvits- eða rússajeppa. Þó að
stundum hafi þeir verið erfiðir í
gang á morgnana. Oft sagði hann
„passið ykkur á hurðinni, hún er
kviklæst“ en það var bara til að
fullkomna öryggið fyrir okkur
svo við lægjum ekki á hurðinni.
Ármann var þeim hæfileika
gæddur að hann gat gert við allt
og alltaf var verið að dytta að og
lagfæra bæði húsakost og tæki.
Sauðfjárbúskapur var honum
mjög hjartfólginn og hugsaði
hann vel um bústofninn, passaði
upp á að allt fóður og aðbúnaður
málleysingja væri sem best. Og
sannast það sem sagt er að allt
sem hugað er að og gefin athygli
vex og dafnar.
Ármann varð oft sposkur á
haustin þegar hann bar saman
vigtarseðla við bræður sína og
hafði gaman af. Vigtarseðlarnir
fengu stundum að vera í veskinu
fram að næsta fengitíma.
Allir sem kynntust Ármanni
fundu fljót að hann var sann-
gjarn, auðmjúkur og þægilegur í
samskiptum, hafði gaman af
mönnum og málefnum. Aldrei
kom maður að tómum kofunum
hjá Ármanni þar sem hann var
bæði víðlesinn og fróður á mörg-
um sviðum. Við systkinin minn-
umst Ármanns með hlýju og eig-
um eftir að sakna hans.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Sólveig, Gunnar, Kristín og
Bjarni, við sendum ykkur og fjöl-
skyldum ykkar samúðarkveðjur
og biðjum góðan Guð að styrkja
ykkur á þessum tímum.
Kveðja frá Klapparholtssystk-
inum,
Guðráður Gunnar
Sigurðsson.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. FEBRÚAR 2021
✝ Páll Stefánssonfæddist í
Miðhúsum í Vatns-
fjarðarsveit, N-Ís.
28. apríl 1932. Hann
lést á Landspít-
alanum 22. janúar
2021.
Foreldrar hans
voru hjónin Stefán
Pálsson, f. 7.2. 1890,
d. 31.10. 1967, og
Jónfríður Elíasdótt-
ir, f. 8.10. 1893, d. 20.12. 1975.
Systkini Páls voru: Árni, f.
25.12. 1921, d. 24.1. 2016; Arndís,
f. 30.1. 1923, d. 11.5. 1997; og
Kristín, f. 17.4. 1929, d. 14.10.
2004.
Páll kvæntist hinn 24.12. 1955
Kristínu Eyvindsdóttur, f. 18.1.
1923, d. 14.8. 2014. Hún var dóttir
hjónanna Eyvindar Eiríkssonar,
f. 14.11. 1884, d. 5.11. 1948, og
Katrínar Bjarnadóttur, f. 14.10.
1882, d. 14.7. 1970, frá Útey í
Laugardal.
Börn Páls og Kristínar eru: 1)
Stefán, f. 24.1. 1956, maki Sigrún
dóttur, eiga þau soninn Styrmi
Laufdal. 4) Páll Svavar, f. 16.3.
1968, maki Birna Huld Helga-
dóttir, f. 25.5. 1971. Dætur þeirra
eru: a) Jóhanna Lilja. b) Eygló
Ósk.
Páll ólst fyrstu árin upp á Mið-
húsum í Vatnsfirði og flutti svo til
Hnífsdals 1945. Rúmlega tvítugur
flutti hann til Reykjavíkur og
nam bifvélavirkjun hjá Agli Vil-
hjálmssyni. Varð hann síðar einn
af eigendum bifvélaverkstæðisins
Spindils og rak það í mörg ár.
Páll og Kristín höfðu mjög
gaman af því að ferðast um land-
ið og þekktu mjög vel til allra
staðhátta. Seinni árin ferðuðust
þau mikið erlendis og nutu þess
að vera á sólríkum stöðum. Höfðu
þau hjónin mikið dálæti á bók-
menntum. Síðustu árin dvaldi
Páll á Boðaþingi.
Jarðsett verður frá Linda-
kirkju 5. febrúar klukkan 11.
Í ljósi aðstæðna verða aðeins
aðstandendur og nánustu vinir
viðstaddir athöfnina en henni
verður streymt á slóðinni:
https://www.lindakirkja.is/utfarir
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Lilja Jónsdóttir, f.
13.3. 1968. Börn
þeirra eru a) Páll
Ingi, hann á tvo
syni, Magnús Inga
og Rósant Má. b)
Svanfríður Sunna,
maki Axel Rafn
Benediktsson. c)
Gunnþór, maki Guð-
rún Sóley Vals-
dóttir, þau eiga
Amöndu Sigrúnu. 2)
Katrín, f. 23.12. 1958, maki Ás-
geir Árnason, f. 28.4. 1958. Börn
þeirra eru: a) Kristín, á hún eina
dóttur, Söru Björk. b) Árni, maki
Anna Margrét Ólafsdóttir, eiga
þau þrjú börn, Davíð Ágúst, Katr-
ínu Láru og Iðunni Margréti. c)
Unnur Lára, maki Rut Herner
Konráðsdóttir, eiga þær tvo syni,
Kristin Herner og Hákon Herner.
3) Jónína f, 8.1. 1961, maki Guð-
jón Kolbeinsson, f. 15.2. 1957.
Börn þeirra eru: a) Kristín Ósk, í
sambúð með Gabríel Erni Er-
lingssyni. b) Kolbeinn Ingi, í sam-
búð með Söru Laufdal Arnars-
Það var fátt sem Páll tengdafaðir
minn ekki vissi. Þó að hann hafi ver-
ið einn fámæltasti maður sem ég
hef hitt stóð aldrei á svari hjá hon-
um. Það nægði að sýna honum
mynd af fjalli eða dal og þá fékk
maður allar staðreyndir sem til
voru um staðinn.
Páll var rólyndismaður, vinnu-
þjarkur og fróður. Hann var ljúfur
og hafði góða nærveru. Hann hafði
yndi af að ferðast um landið með
Stínu sinni og seinni árin bættust
við utanlandsferðir. Kanarí var
fastur liður einu sinni á ári og svo
var farið til Tenerife eða Ítalíu um
haustið. Á sumrin var ferðast um
landið þvert og endilangt, fyrst í
tjaldi og svo í tjaldvagni. Og þá var
ekkert verið að gista á fjölmennum
ferðamannastöðum heldur var
frekar valið að tjalda í rólegum
eyðidal þar sem náttúran umvafði
þau í allri sinni dýrð.
Hvort sem ferðast var innan-
lands eða á erlendri grund var saga
staðanna grandskoðuð og allir
áhugaverðir staðir heimsóttir. Því-
líkur fróðleikur sem safnaðist þar
hjá þeim hjónum. Páll hafði mikinn
áhuga á ættfræði og lásu þau Stína
ættfræðibækur sér til skemmtunar
og fróðleiks og spáðu mikið í tengsl
og tengingar. Þau stóðu alltaf fyrir
þorrablóti þar sem kátt var á hjalla
og frægt er það innan ættarinnar er
Páll fór með Afríku-Kobba (Hjá
blámönnum eftir Davíð Stefánsson
frá Fagraskógi) utanbókar, öll 12
erindin.
Páll var bifvélavirki og átti og
rak verkstæðið Spindil í mörg ár og
þegar þeir félagar seldu fasteignina
og hættu með verkstæðið breyttist
heimilislífið mikið hjá þeim Stínu,
enda var Páll hörkuduglegur og
vinnusamur. Árið 2012 breyttist allt
þegar Páll varð fyrir því óláni að
detta og þurfti að leggjast inn á
spítala. Þá kom í ljós að elsku Stína
var farin að missa ansi mikið minnið
og gat ekki búið ein. Hafði þetta
ástand farið versnandi í nokkur ár
en aldrei var kvartað eða kveinað
eða látið hafa fyrir sér og tókst
þeim að halda þessu leyndu. Fór
það að endingu svo að Stína fékk
pláss á Sunnuhlíð. Því miður hafði
líkaminn ekki við álaginu og sagði
stopp. Hugurinn alltaf klár en svo
árið 2014 fékk Stína hvíldina og eft-
ir var Páll einn og flutti á Boðaþing.
Síðustu árin liðu við hlustun á
hljóðbókum, helst sögur að vestan
og íþróttaáhorf í sjónvarpinu. Páll
hafði mest gaman af fótboltanum
og svo voru frjálsar íþróttir í uppá-
haldi. Hins vegar þótti honum ekk-
ert gaman að körfubolta eða golfi
en það eru einmitt þær íþróttir sem
stundaðar eru af börnum hans og
barnabörnum.
Við trúum því að Páll sé hvíldinni
feginn, hann er sameinaður elsk-
unni sinni henni Stínu og í hug okk-
ar og hjarta eigum við góðar minn-
ingar um góðan mann.
Birna Huld Helgadóttir.
Páll Stefánsson
✝ Jóhannes Eð-valdsson fædd-
ist í Vestmanna-
eyjum 3. september
1950. Hann lést á
sjúkrahúsi í Glas-
gow 24. janúar
2021. Hann var son-
ur Eðvalds Hinriks-
sonar Mikson
sjúkraþjálfara, f. 12.
júlí 1911, d. 27. des-
ember 1993, og Sig-
ríðar Bjarnadóttur sjúkranudd-
ara, f. 6. janúar 1921, d. 25. júní
1990. Búbbi var næstelstur fjög-
urra systkina. Elstur var Bjarni
Þ. Jónsson vaktmaður (sam-
mæðra), f. 8. nóv. 1941, d. 28. júlí
2016, kvæntur Öldu Sigurðar-
dóttur, hann átti einn son, Stefán
Pétur.
Atli Eðvaldsson íþróttakenn-
ari/þjálfari, f. 3. mars 1957, d. 2.
september 2019. Hann átti fjögur
börn, Egil, Sif, Söru og Emil.
Anna Eðvaldsdóttir ljósmóðir/
hjfr., f. 15. desember 1958. Gift
Gísla Á. Guðmundssyni og eiga
þau fjóra syni, Eðvald Inga,
Cape Town í Suður-Afríku þar
sem hann var í sex mánuði. Eftir
það kom hann heim aftur og lék
með Val í tvö ár og var fyrirliði
Valsmanna um skeið. Hann var
valinn í íslenska landsliðið í
knattspyrnu þar sem hann spil-
aði 34 A-landsleiki fyrir Íslands
hönd og var einnig fyrirliði
landsliðsins. Búbbi fór svo til
danska liðsins Holbæk og þaðan í
Glasgow Celtic þar sem hann lék
frá árinu 1975 til 1980. Þaðan
flyst hann til Tulsa í Oklahoma
þar sem hann spilaði um árabil. Á
leiðinni aftur til Skotlands kom
hann við í Hannover í Þýskalandi
og síðast í Motherwell í Skotlandi
áður en atvinnumannsferlinum
lauk 1984. Þau hjónin ráku hótel
í Inverness í Norður-Skotlandi
frá 1985. Eftir að hann fékk
heilablóðfall 42 ára gamall gat
hann ekki stundað vinnu. Hann
helgaði sig þá föðurhlutverkinu.
Útför Jóhannesar verður gerð
frá Craigton Crematorium í
Glasgow 5. febrúar 2021 og hefst
hún kl. 12.30. Streymt verður frá
athöfninni:
https://www.wesleymedia.co.uk/
webcast-view
Order ID: 72708
lykilorð: jzjtehap
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Fannar, Garðar og
Pálmar.
Jóhannes (Búbbi)
var kvæntur Cat-
herine Bradley Ed-
valdsson, f. 30. júní
1963. Börn þeirra
eru Ellen Sigríður,
f. 22. janúar 1993,
Anna Elisabeth, f.
12. september 2001,
og Andrew Atli, f. 8.
ágúst 2004. Frá
fyrra hjónabandi átti Búbbi Joey
(Johannes), f. 13. apríl 1979.
Hann er í sambúð með Paula Di-
ver.
Jóhannes lauk námi frá
Íþróttakennaraskólanum á Laug-
arvatni 1969. Hann kenndi
íþróttir í Stykkishólmi 1969-
1970, þaðan fór hann að kenna
við Öldutúnsskóla í Hafnarfirði.
Á þeim tíma lék hann með körfu-
knattleiksliði Hauka. Hann var
kjörinn körfuknattleiksmaður
Hafnarfjarðar það ár. Árið 1975
var hann kosinn Íþróttamaður
ársins á Íslandi. Fyrsta atvinnu-
mannatilboðið fékk hann frá
Ég vil minnast góðs drengs og
skemmtilegs félaga, Jóhannesar
Eðvaldssonar. Ég hitti Búbba
eins og hann var alltaf kallaður í
fyrsta sinn á þjóðhátíð í Eyjum
1972. Þar hitti ég þá félaga
Búbba og Þóri Jóns úr FH, síðar
í Val, ásamt öðrum Völsurum.
Áttum við skemmtilegar stundir
saman. Þórir og Búbbi spiluðu
saman í einhvern tíma með Val
og landsliðinu.
Í Sandgerði voru menn stór-
tækir og metnaðarfullir í fótbolt-
anum. Sigurður Jóhannsson, for-
maður knattspyrnufélags Reynis,
réð Leif Helgason þjálfara og
Búbba sem framkvæmdastjóra til
að styrkja liðið. Þegar leið á sum-
arið fannst mönnum þurfa að
styrkja liðið aðeins betur. Í sam-
ráði við Leif fékk Búbbi til lands-
ins tvo skoska leikmenn og við það
fór liðið upp um deild. Ég fékk
þann heiður að aðstoða Búbba í
ýmsum málum, t.d. að tryggja
skosku leikmönnunum fæði og
húsnæði og auglýsingar og styrkt-
araðila á völlinn.
Ég átti mjög góðar stundir með
góðu fólki og Búbbi alltaf hress-
astur allra.
Hvíl í friði félagi.
Ég votta fjölskyldu og aðstand-
endum innilega samúð.
Grétar Mar Jónsson.
Það er skammt stórra högga á
milli. Mér finnst ég svo vera nýbú-
inn að kveðja Atla minn, þegar sú
fregn berst að Búbbi bróðir minn
hafi líka tapað sinni baráttu. Bræð-
ur mínir, sem í minningu minni
unnu sigra í flestum keppnum sem
þeir tóku þátt í, töpuðu sinni bar-
áttu allt of ungir. Ég vil meina að
þeir hefðu hvorugur þurft að fara
svona ungur, ef þeir hefðu spilað
öðruvísi síðustu lífskeppni sína
Ég var bara 9 ára þegar Búbbi
fór að heiman. Hann fór í lýðhá-
skóla í Noregi og síðan í Íþrótta-
kennaraskólann á Laugarvatni og
fljótlega í atvinnumennskuna eftir
það.
Ég man hversu stolt ég var af
þessum stóra bróður mínum, sem
spilaði fótbolta í útlöndum. Ég man
einnig eftir því þegar mamma og
pabbi sátu miður sín í stofunni
heima Því Búbbi hafði víst ekki
verið með stimpilinn í vegabréfinu
sínu þegar hann fór til Suður-Afr-
íku, þar sem hann hafði gert samn-
ing um að spila fótbolta. Hann ætl-
aði bara að klappa
landamæravörðunum á öxlina og fá
þá til að hleypa sér inn í landið, en
nei, þannig var ekki unnið í Suður-
Afríku. Hann sat í einangrun í sól-
arhring, þar til honum var bjargað
um vegabréfsáritun og inn í landið
fór hann. Mamma sagði mér alltaf,
að í Suður-Afríku hafi sólin verið
svo sterk að hún hafi brennt hvirf-
ilinn á honum og þess vegna hafi
hann fengið skalla. Það er nefni-
lega í ættinni að búa til góðar sögur
af því, sem mögulega er ekki alveg
að falla rétt inn í ættartréð. Ég
man þegar ég fór til Glasgow til að
heimsækja hann þegar ég var tán-
ingur. Það var ekkert smá gaman
að heimsækja stórstjörnuna sem
allir fótboltaunnendur þekktu.
Hann dekraði mig og kom færandi
hendi með útlensk tískuföt, til að
gleðja uppáhaldssysturina þegar
hann kom til að spila landsleiki. Ég
man þegar hann skoraði stórkost-
legasta mark fyrr og síðar með
hjólhestaspyrnunni. Ég sat uppi í
stúku sem stoltasta systirin. Ég
man þegar hann var kosinn
íþróttamaður ársins. Sannarlega
verðugur þess heiðurs.
Búbbi var hrókur alls fagnaðar á
gleðistundum. Svo vinsæll í leik og
í starfi. Hann spilaði á gítar og
söng, Bítlasöngvar voru hans
uppáhald.
Hann var aðeins 42 ára þegar
hann fékk heilablóðfall. Mikið var
rætt um það hvernig stæði á því, að
svona ungur maður fengi heilablóð-
fall. Getgátur eru um að knatt-
spyrnumenn sem voru „skalla-
menn“ þar sem heil æfing var
þannig, að teknar voru spyrnur til
að æfa skalla í teig með níðþung-
um, oft blautum, leðurboltum,
fengju frekar skaða á æðar í heila,
sem gætu sprungið. Eftir þessa
raun fannst mér Búbbi breytast.
Hann hlustaði minna á það sem
aðrir höfðu að segja, en talaði
kannski því meira. Hann hægði á
sér, mátti ekki keyra bíl og átti á
hættu að fá flog ef hann fór ekki vel
með sig. Hann kom reglulega til Ís-
lands og tvisvar kom hann með
fjölskylduna sína. Hann gisti alltaf
hjá okkur Gísla í þeim ferðum.
Síðast gisti hann í Gauksásnum
vikuna áður en Atli bróðir okkar
dó. Það var erfiður tími og mikil
sorg sem hann átti mjög erfitt með
að tala um. Hann, sem alltaf hafði
verið svo opinn, lokaði á raunveru-
leikann og hélt í vonina fram á síð-
ustu stundu.
Síðustu samskipti okkar Búbba
voru á Skype, tveimur dögum fyrir
andlátið.
Ég kveð bróður minn með sorg í
hjarta.
Sorgin er mikil hjá Cathy eig-
inkonu hans og börnunum, þeim
Joey, Ellen Sigríði, Önnu Elísa-
beth og Andrew Atla.
Blessuð sé minning bróður
míns.
Þín systir,
Anna Eðvaldsdóttir.
Meira á www.mbl.is/andlat
Jóhannes
Eðvaldsson