Morgunblaðið - 26.02.2021, Side 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. FEBRÚAR 2021
✝ GunnhildurFriðþjófsdóttir
var fædd í Reykja-
vík 30. október 1961.
Hún lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
14. febrúar 2021.
Hún er dóttir
hjónanna Friðþjófs
Péturssonar tösku-
gerðarmanns frá
Akureyri, f. 25. júlí
1909, d. 27. júlí 2000,
og Soffíu Jónsdóttur versl-
unarmanns frá Ásum í A-
Húnavatnssýslu, f. 16. apríl 1916,
d. 22. nóvember 1991.
Maki Gunnhildar var Guð-
mundur R. Sighvatsson, f. 12.
október 1951, d. 19. mars 2018.
Bróðir Gunnhildar sammæðra
er Sigurður Harð-
arson rafeindavirki,
f. 20. júní 1944, maki
Harpa Ágústsdóttir
geislafræðingur, f.
28. júní 1948.
Dóttir Gunnhildar
er Soffía Tinna
Gunnhildardóttir, f.
25. september 1988,
maki Einar Gíslason
húsasmiður, f. 14.
maí 1983. Börn
þeirra eru Garðar, f. 1. apríl 2014,
og Saga Karitas, f. 24. mars 2018.
Fyrir átti Einar dótturina Magn-
eu, f. 10. maí 2003. Faðir Soffíu
Tinnu er Kári Elíasson.
Útför fer fram frá Fossvogs-
kirkju 26. febrúar 2021 klukkan
15.
Elsku besta Gunnhildur er nú
farin í draumalandið þar sem
Gummi, pabbi hennar, öll heims-
ins fallegu blóm, kræsingar, góða
veðrið og heilsan taka á móti
henni opnum örmum, alveg eins
og hún tók alltaf á móti mér þegar
ég var lítil stelpa. Sú tilhugsun er
huggun harmi gegn þar sem eftir
sitja allir þeir sem elskuðu hana,
ekki síst elsku Soffía sem var gim-
steinninn í mömmu sinnar lífi,
tengdasonur og barnabörnin sem
hún elskaði svo heitt.
Þegar ég var 10 ára og byrjaði í
Fossvogsskóla varð ég svo heppin
að eignast Soffíu fyrir vinkonu. Að
vera vinkona Soffíu fylgdu margir
kostir. Sá sem upp úr stendur er
þó augljós, hún átti yndislega
góðu mömmu, hana Gunnhildi. Ég
á óteljandi minningar með Soffíu
og Gunnhildi. Í Huldulandinu
fengum við að leika okkur eins
það væri okkar eigin prinsess-
ukastali, dansa í gluggakistunni,
spila tónlist og borða eins mikið
ristað brauð með smjöri og okkur
lysti. Þar fékk ég að gista nánast
hverja helgi og Gunnhildur leyfði
okkur að leigja spólur og kaupa
sælgæti, gott ef við fengum ekki
ís líka. Þvílíkar gæðastundir og
allt þetta gerðum við meðan
Gunnhildur horfði á með bros á
vör. Gunnhildur leyfði mér líka
alltaf að koma með á Eir að heim-
sækja afa hennar Soffíu. Við
Soffía lékum okkur eins og prins-
essum sæmir, fengum að taka
línuskautana okkar með og þjóta
um ganga hjúkrunarheimilisins,
sippa, lita og perla. Þetta voru
yndislegar ferðir sem oft voru
farnar í strætó og oftast var
stoppað á veitingastað á leiðinni.
Einni slíkri ferð mun ég aldrei
gleyma. Við stoppuðum á
Subway á leiðinni. Ég var nýbyrj-
uð að nota góm vegna tannrétt-
inga en var svo óvön honum að ég
henti honum óvart í ruslið á
Subway í Ártúnsbrekkunni.
Þessi mistök uppgötvaði ég ekki
fyrr en við vorum komnar áleiðis
á Eir og ollu þau mér miklu hug-
arangri, enda voru gómar rán-
dýrir. Gunnhildur tók ekki annað
í mál en að stoppa á veitinga-
staðnum á leiðinni heim og finna
góminn. Nokkrum klukkustund-
um síðar eftir að hún hafði leitað
með mér í öllu ruslinu fannst
hann! Hjá Gunnhildi var ekki til
æsingur eða önugheit vegna
þessarar ferðar, í ruslið í Ártúns-
brekku, hún var bara glöð að við
skyldum hafa fundið góminn.
Þannig var hún alltaf.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
hitt Gunnhildi fyrir nokkrum vik-
um, átt gott spjall við hana og séð
að þrátt fyrir veikindin þá var
gamla góða Gunnhildur ennþá al-
veg eins og hún átti að sér að
vera. Glöð og góð, vel gefin, ráða-
góð og snjöll.
Elsku Gunnhildur, án þín,
þessarar góðu mömmu og ömmu,
verður erfitt að halda áfram fyrir
Soffíu, Einar, Garðar og Sögu.
Við sem eftir erum lofum þér því
að passa þau og halda vel utan
um þau. Eftir lifir minningin um
yndislega mömmu, ömmu og fyr-
ir mig „vinkonu-mömmu“, sem
ég ætla að halda á lofti með því að
muna að vera meira eins og þú
þegar börnin mín koma heim með
vini sína.
Þangað til næst.
Edda Björk Ragnarsdóttir.
Æskuminningar mínar eiga
margar rætur sínar að rekja í
Huldulandið þar sem Gunnhildur
tók okkur vinkonunum alltaf opn-
um örmum. Einstök góðmennska
og fórnfýsi voru eiginleikar sem
auðvelt var að sækjast í sem barn
enda þýddi það oft að þá máttu
hlátrasköllin vera óheflaðri og
skrækirnir hærri. Ef Gunnhildur
var heima þá var nóg fyrir hana
að vera með góða sakamálasögu
og við vinkonurnar máttum haga
okkur að vild.
Gunnhildur var ósérhlífin og
hjálpsöm og fengum við Fannar
að kynnast því á okkar erfiðustu
tímum sem foreldrar. Gunnhild-
ur, sem þá sjálf var að berjast við
krabbamein og afar kvalin, rétti
þá fram einstaka hjálparhönd
sem ég á seint eftir að gleyma og
verðum við henni ævinlega þakk-
lát fyrir.
Gunnhildur hafði að geyma
einstakan persónuleika sem lifir
áfram í afkomendum hennar;
dóttur og barnabörnum. Dóttur
sem Gunnhildur sá ekki sólina
fyrir og fór það ekki fram hjá
neinum sem þekkti fjölskylduna
að hún var einstaklega stolt af
Soffíu sinni sem ég er það heppin
að fá að eiga að sem bestu vin-
konu.
Elsku Soffía mín, Einar og
börn, megi Guð veita ykkur styrk
á erfiðum tímum.
Anna Gréta Oddsdóttir.
Ég vil með örfáum orðum
minnast Gunnhildar.
Við Gunnhildur höfum oft átt
góðar stundir saman frá því ég
kynntist henni.
Hún bjó með Guðmundi Sig-
hvatssyni skólastjóra. Hún varð
fyrir áfalli þegar Guðmundur lést
af hjartaáfalli í mars 2018.
Það gekk henni svo nærri að
hún átti erfiðan tíma lengi á eftir.
Guðmundur var henni ekki að-
eins sambýlismaður heldur var
hann hennar besti vinur.
Í júlí 2018 flutti dóttir hennar
hún Soffía Tinna og hennar mað-
ur til okkar í Fögrubrekku með
börnin og bjuggu hér niðri meðan
þau voru að byggja. Gunnhildur
kom um haustið og bjó hjá okkur
og fjölskyldu Soffíu Tinnu. Þann-
ig gat hún aðstoðað með börnin
og notið samvista við sína. Við
hjálpuðumst að í sorginni því ég
missti son í júlí 2018. Áttum við
því mikið sameiginlegt og studd-
um hvert við annað hér.
Í þeim efnum var Gunnhildur
afar góð. Hún gaf mikið af sér og
þannig tengdumst við nánari
böndum. Ég lærði að í henni bjó
mikil gæska og henni var sér-
staklega umhugað um sína ætt-
ingja, vinkonur og fjölskyldu.
Hún hafði einstakt lag á ömmu-
börnunum og greinilegt að hún
og Garðar voru mjög náin. Gunn-
hildur varð alltaf að vera viss um
að allir fengu pakka á réttum
tíma þegar voru afmæli. Fór og
verslaði fallega eigulega hluti til
að gefa og föt á barnabörnin í þau
skipti sem hún ferðaðist til ann-
arra landa. Samviskusemin náði
alveg til Svíþjóðar en þar býr
aldraður frændi hennar sem hún
sinnti vel alla tíð. Og ekki má
gleyma Gunnari bróðursyni
hennar en þangað fór hún í þrjá
mánuði um haustið 2018 og átti
góðan tíma enda uppalin eins og
systkini. Gunnhildur var mikið á
heimili bróður síns sem ungling-
ur. Við lifðum Covid-tímann sam-
an hér og verð ég að segja að
Gunnhildur pússaði og sótt-
hreinsaði á hverju kvöldi. Það var
sko ekki ónýtt að fá þessa miklu
aðstoð. Hún hætti ekki fyrr en
allt húsið var nánast hreingert.
Ekki nokkur leið að stoppa hana.
Við þrjár, Gunnhildur, Soffía
Tinna og ég, áttum oft gleði
stundir síðdegis þegar börnin
voru komin heim líka.
Ég naut smekkvísi hennar hér
eins þegar hún færði mér fallega
hluti sem ég held mikið upp á.
Þegar bróðir hennar og ég vor-
um að ferðast um landið þessi tvö
sumur sá hún um húsið og þær
mæðgur áttu góðan tíma saman
með börnin í sumrinu.
Jólin voru einstaklega vel
heppnuð þessi tvö ár. Pakkaflóð
og allir prúðbúnir. Barnabörnin
hennar yndisleg og glöð að hafa
ömmu sína hjá sér. Það má segja
að síðustu árin hafi fært okkur
þétt saman og lífið lék við okkur
öll ekki síst vegna þátttöku henn-
ar sem lagði sitt af mörkum. Við
áttum sannarlega góðan tíma.
Oft var skrafað og hlegið saman
margar góðar stundir sem við
áttum á kvöldin þegar allt var
komið í ró enda Gunnhildur glað-
lynd í eðli sínu.
Gunnhildur lifði að komast af
sjúkrahúsinu og á sjúkrahótelið
aftur og gat þess vegna heimsótt
dóttur sína í nýja húsið, það var
dásamlegt og hún var mjög
ánægð ásamt því að koma hingað
þar sem hún kunni svo vel við sig
í Fögrubrekkunni á gömlu slóð-
unum sagði hún. Fljótlega eftir
það veiktist Gunnhildur aftur og
meira sem leiddi til þess að hún
lést 14. febrúar. Dóttir hennar og
tengdasonur voru hjá henni til
hinstu stundar.
Veikindi hennar voru erfið en
nú er hún komin til Guðmundar,
trúi ég.
Ég kveð mágkonu mína og
systur Sigga míns með söknuði.
Hvíl í friði elsku Gunnhildur.
Harpa Ágústsdóttir.
Gunnhildur
Friðþjófsdóttir
✝ Júlíus RúnarHögnason
fæddist 5. janúar
1945 og bjó í Fljóta-
vík. Hann lést á
heimili sínu 13.
febrúar 2021. For-
eldrar hans voru
Högni Sturluson
frá Látrum í Að-
alvík, f. 15. apríl
1919, d. 27. maí
2008, og Júlíana
Guðrún Júlíusdóttir húsmóðir
frá Atlastöðum í Fljótavík, f. 24.
júlí 1921, d. 1. september 1960.
Systkini Júlíusar eru: Ingibjörg,
f. 1941, Jónína Ólöf, f. 1942,
drengur, f. 1948, d. 1948, Sturla
Valdimar, f. 1949, Guðleifur, f.
1951, d. 1972, og Guðrún Elísa, f.
1954. Seinni kona Högna var Jó-
hanna Friðriksdóttir, f. 10. febr-
úar 1914, d. 1. september 2008.
Júlíus kvæntist á Ísafirði þann
5. janúar 1966 eftirlifandi eigin-
konu sinni, Guðmundu Kristínu
Reimarsdóttur, f. 20. ágúst 1944.
Foreldrar hennar voru Reimar
Marteinsson, f. 7. ágúst 1916, d.
15. október 1999, og Jóhanna
Gísladóttir, f. 9. ágúst 1918, d.
16. júní 1972. Börn Júlíusar og
Guðmundu eru: 1) Júlíana Guð-
rún, f. 24. ágúst 1966. Dóttir
og börn þeirra eru Alexandra
Sól og Ísabella Rós.
Júlíus Högnason, eða Júlli
Högna eins og hann var kall-
aður, ólst upp í Hnífsdal. Júlli
var alla tíð vinnusamur. Hann
var ungur að árum þegar hann
hóf að vinna við stokkun og
beitningu með föður sínum í
Hnífsdal. Hann fór einnig á síld
með frænda sínum og sinnti al-
mennri sjómennsku fram á full-
orðinsár. Segja má að sjómanns-
eðlið hafi fylgt honum fram á
síðasta dag. Fyrst eftir að þau
Munda hófu búskap starfaði
hann sem verkamaður hjá
Njarðvíkurhreppi. Samhliða því
stofnaði hann teppahreinsi-
fyrirtæki með bróður sínum.
Júlli starfaði einnig til fjölda ára
hjá Slökkviliði Keflavíkur. Sjó-
mennskan togaði þó alltaf í hann
og færði hann sig yfir í störf því
tengd. Síðan kom að því að hann
elti Mundu til Pósts og síma og
var þar í 12 ár. Á þeim tíma
sinnti hann talstöðvaráhuga sín-
um af fullum krafti. Hann var
formaður FR til fjölda ára og
rak einnig fjarskiptaverslunina
Talco í Njarðvík. Enn kallaði
sjómennskan og hóf hann störf
hjá Keflavíkurhöfn þar sem
hann þjónustaði bátana. Júlli
lauk svo starfsferli sínum sem
eigandi og forstjóri Atlastaða-
fisks.
Útför Júlíusar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 26. febr-
úar 2021, og hefst athöfnin
klukkan 11.
hennar er Hulda
María Einarsdóttir.
Unnusti Huldu
Maríu er Einar Már
Atlason. Börn
þeirra eru Thelma
Lind og Bergur
Snær. Maki Júlíönu
er Árni Jens Ein-
arsson. Börn þeirra
eru: a) Jóhann Auð-
unn, b) Guðmundur
Kristinn, unnusta
Íris Ósk Bjarnadóttir, c) Árni
Rúnar. 2) Jóhann Reimar, f. 23.
nóvember 1967. Maki Jóhanns
er María Jóhannesdóttir. Börn
þeirra eru: a) Aron Freyr, b)
Sunneva, unnusti Gunnar Egill
Benonýsson, c) Agata, unnusti
Jón Helgi Jónsson. 3) Guðmunda
Regína, f. 5 ágúst 1969. Maki
Regínu er Alexander Eugene
Buchanan. Börn þeirra eru: a)
Kristína Marie Barnes, maki
Brandon Barnes. Börn þeirra
eru Thorin og Freyja. b) Róbert
Eugene. Fyrir átti Alexander
börnin a) Bethany, börn hennar:
Charlotte, Roman, Francesca og
Gracie, b) Zachary, maki Alisha.
Börn þeirra eru SaRay, Damen,
Maya og Zachary. 4) Högni Þor-
steinn, f. 25. september 1970.
Maki Högna er Amy Greenberg
Elsku afi Júlli.
Það er svo óraunverulegt að
hugsa til þess að þú sért ekki
hérna lengur.
Að í fjölskylduboðum munir þú
ekki spyrja ítarlega út í allt sem
við erum að gera. Að þú munir
ekki lengur krefjast þess að við
fáum okkur minnst einn skammt
í viðbót af hverju sem var í boði
og segja öllum frá afrekum okkar
á Facebook og gera okkur smá
vandræðaleg með því.
Það var allt þetta og svo miklu,
miklu meira sem pirraði mann
kannski smá stundum en maður
mun sakna svo mikið.
Það var hægt að vita að þú
varst alltaf stoltur af okkur, það
stoltur að þú vildir eiga til myndir
af okkur sama hvernig við litum
út þann daginn.
Við munum sakna þess að
heyra ekki hvernig alls staðar
leynast frændur okkar og sjá
myndir af fjarskyldum ættingj-
um og bátum á Facebook.
Heyra af nýjasta bílnum eða
öðru áhugamáli sem var efst á
baugi hjá þér í það skiptið.
Mest af öllu munum við þó
sakna þín.
Takk fyrir allar stundirnar,
minningarnar, matarboðin og allt
þar á milli. Takk fyrir að vera afi
okkar.
Barnabörnin þín,
Aron, Sunneva og Agata.
Í dag kveð ég ástkæran afa
minn í hinsta sinn. Júlli afi var
svo miklu meira en afi minn.
Hann var mín fyrsta og helsta
föðurímynd. Hann tók mig strax í
fangið og hélt mér þétt fram á
síðasta dag.
Það má sko ekki rjómahúða
hann afa minn. Hann var litríkur
og engum líkur. En hann var
ávallt með hjartað á réttum stað.
Afi var mikill grínisti og hafði
reglulega gaman af sprelli. Hann
var líka með sterkar skoðanir og
lét þær óspart í ljós. Hann var
þrjóskur og óþolinmóður með
eindæmum og hafði sjaldan tíma
til að bíða. Afi var líka baráttujaxl
sem barðist í verkalýðshreyfing-
unni og víðar. Hann kom alltaf til
dyranna eins og hann var klædd-
ur og var aldrei að sykurhúða eða
tala undir rós. Hann var einlægur
og sannur í alla staði enda tóku
flestir honum eins og hann var.
Núna saknar maður þessara sér-
kenna. Ég sakna símtalanna þar
sem hann bað um aðstoðina og
varð að fá hana strax. Ég sakna
sérviskunnar sem við áttum oft
sameiginlega. En mest af öllu
sakna ég afa míns sem sýndi mér
svo vel hvað hann elskaði mig og
var stoltur af mér. Ég mun alltaf
vera stolt af afa mínum og þakk-
lát fyrir að hafa fengið að alast
upp hjá honum og ömmu.
Minningarnar eru margar og
spanna ólík tímabil. Sem lítil
stelpa man ég vel eftir bryggj-
urúntunum með afa og körlunum.
Hann tók mig oft með í alls konar
bras. Ég fór líka oft með ömmu
og afa í heimsóknir út á land og á
margar skemmtilegar minningar
þaðan. Svo voru það allar veisl-
urnar, fjölskyldupartíin, við-
skiptabrasið og hversdagslífið. Á
unglingsárunum man ég eftir fyr-
irmyndinni og stoðinni sem hann
var. Hann lagði mér línurnar
þegar ég hóf mitt fyrsta starf.
Hann leiddi mig inn í fullorðins-
árin og kenndi mér þau gildi sem
skipta mig máli í dag. Eftir að ég
eignaðist börn man ég mest eftir
honum sem yndislegum langafa
fyrir börnin mín. Hann og amma
tóku virkan þátt í okkar lífi og
fylgdust vel með öllu. Þau voru
dugleg að mæta á viðburði, skutl-
ast með börnin í tómstundir,
bjóða í mat og allt hitt. Síðustu
minningarnar mínar einkennast
af virðingu og þakklæti. Afi var
orðinn lúinn og veikur en hann
stóð beinn fram á síðasta dag.
Hann var duglegur að finna verk-
efni fyrir okkur fjölskylduna og
bjóða okkur í mat að launum.
Þannig bjó hann til skemmtilega
samveru og hélt uppi reglulegum
samskiptum sem er svo dýrmætt
núna. Á tímum Covid hafa að-
stæður verið erfiðar. Á tímabili
var sárt að komast ekki alltaf til
ömmu og afa. Þá hittumst við
daglega á netinu eftir blaða-
mannafundinn á RÚV og fórum
yfir stöðuna.
Elsku amma mín, missir þinn
er mikill. Þú varst stoð hans og
stytta í lífinu. Eins og afi sagði oft
„ég er nú ekkert án hennar
ömmu þinnar“. Þú hefur staðið
sterk á þessum erfiðu tímum og
þú veist að við fjölskyldan verð-
um hjá þér þegar þú þarft á að
halda.
Nú komið er að leiðarlokum og
leiðir okkar skilur hér. Hvíldu í
friði elsku afi minn og hafðu það
gott á nýjum slóðum. Þú munt
pottþétt halda stóra veislu með
fólkinu þínu þar.
Þín afastelpa
Hulda María Einarsdóttir.
Ástvinir þínir
eiga sér í brjósti
hljóminn sem kveikti þín hjartans
tryggð.
Brúður þín leiðir
börnin í anda
með þér um helga heimabyggð.
Vertu sæll, vinur.
Vertu margblessaður.
Hljóður er dalur því haust er nú.
Þér verður eigi
þakkað með orðum.
En bak við fjöllin brosir þú.
(Guðmundur Guðbrandsson)
Afi minn.
Nú hefur það því miður gerst
að vond frétt til manns berst.
Kær vinur er horfinn okkur frá
Því lífsklukkan hans hætti að slá.
Rita vil ég niður hvað hann var mér kær
afi minn góði sem guð nú fær.
Hann gerði svo mikið, hann gerði svo
margt
og því miður get ég ekki nefnt það allt.
Að tala við hann var svo gaman
á þeim stundum sem við eyddum
saman.
Hann var svo góður, hann var svo klár
æ, hvað þessi söknuður er sár.
En eitt er þó víst
og það á við mig ekki síst
að ég sakna hans svo mikið,
ég sakna hans svo sárt
hann var mér góður afi, það er klárt.
En alltaf í huga mínum verður hann
afi minn góði sem ég ann.
Í himnaríki fer hann nú
þar verður hann glaður, það er mín trú.
Því þar getur hann vakið yfir okkur
dag og nótt
svo við getum sofið vært og rótt.
Hann mun ávallt okkur vernda.
Vináttu og hlýju mun hann okkur
senda.
Elsku afi, guð mun þig geyma
yfir okkur muntu sveima
En eitt vil ég þó að vitir nú
minn allra besti afi, það varst þú.
(Katrín Ruth Þorgeirsdóttir)
Elsku Júlli afi. Við munum
aldrei gleyma minningunum sem
við áttum saman. Við munum
sakna þín mjög mikið og allra
kvöldanna sem við eyddum sam-
an. Hvíldu í friði, elsku besti afi.
Þín langafabörn,
Thelma Lind Einarsdóttir
og Bergur Snær Einarsson.
Látinn er í Reykjanesbæ
frændi minn Júlíus Högnason,
fæddur í Fljótavík í Sléttuhreppi.
Júlíus starfaði meðal annars sem
sjómaður á Páli Pálssyni frá
Hnífsdal. Sem barn minnst ég
þess í eitt skiptið þegar Júlíus
kom í heimsókn til okkar á Ei-
ríksgötuna í Reykjavík, og Páll
Pálsson lá við Ægisgarð, hvað
hann stökk fimlega um borð í
skipið, að hér væri mikið efni í
góðan frjálsíþróttamann, fallegt
stökk.
Þegar vantaði góðgæti úr haf-
inu var gott að eiga góðan að. Ég
minnist fiskbollanna sem voru
þær bestu, hvar sem var leitað.
Júlíus og Munda launuðu alltaf
vel væri þeim rétt smá hjálpar-
hönd.
Hvíl í friði kæri frændi.
Sævar Geirsson.
Júlíus Rúnar
Högnason