Morgunblaðið - 26.02.2021, Blaðsíða 21

Elsku fallega og hjartahlýja móðir okkar,
tengdamóðir, amma, systir og vinkona,
LÓA EDDA EGGERTSDÓTTIR,
I P Hansensvej 7,
Uldum, Danmörku,
lést á líknardeild Gudena Hospice
að kvöldi 14. febrúar.
Útför fer fram í Fossvogskirkju þriðjudaginn 2. mars klukkan 13.
Fjölskylda, ættingar og vinir eru velkomnir í útför hennar.
Engar fjöldatakmarkanir.
Emelý Kalla Kvaran
Viktoría Jónasdóttir
Ágústa Jónasdóttir
Karl Arnar Ólafsson
bræður, makar og barnabörn
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. FEBRÚAR 2021
✝ Tómas Börkurfæddist á Bark-
arstöðum í Fljóts-
hlíð 26. október
1936. Hann lést 25.
janúar 2021 á
Sjúkrahúsinu í
Skövde, Svíþjóð,
eftir einnar viku
sjúkrahúsvist. For-
eldrar hans voru
hjónin María Sig-
urðardóttir, f. 20.9.
1909, d. 20.4. 1977, og Sigurður
Tómasson, f. 19.12. 1897, d. 20.4.
1977. Systkini Tómasar eru
Daði, Margrét, Inga Sigrún og
Helga.
Tómas kvæntist 10.6. 1961
Eddu Emilsdóttur, f. 13.3. 1940,
d. 12.3. 2018. Foreldrar Eddu
voru Elín Blöndal, f. 13.6. 1895 í
Tungu á Vatnsnesi, d. 10.10.
1969, og Emil Jónsson, f. 10.10.
1906 á Vakursstöðum í Vindhæl-
ishreppi, d. 8.2. 1967. Börn Tóm-
asar og Eddu eru: 1) Sigurður, f.
19.11. 1961. Hann kvæntist Re-
becku Stjärnås, f. 1.7. 1970. Þau
skildu. Börn þeirra: a) Tómas
Börkur, f. 16.7. 1989, sambýlis-
kona Maríe Sörman, f. 8.4. 1995.
b) Margrét Emelie Maja, f. 27.5.
1991. Sambýlismaður Markus
garði í Wisconsin, Bandaríkj-
unum, eins konar námsdvöl. Ár-
ið 1959 réðst hann til starfa við
framkvæmdir á Keflavíkur-
flugvelli og stjórnaði vinnu-
vélum, aðallega jarðýtum. Það
varð hans aðalstarf næstu árin,
bæði þar og hjá fyrirtækjum í
Reykjavík, Jarðýtunni sf. og hjá
Veli. Hann fluttist til Svíþjóðar
með fjölskyldu sína 1970, fyrst
til Norrahammar og síðar fljót-
lega til Tíbró. Settist á skóla-
bekk í Västerhöjdskolan og
lærði bygginga- og vegatækni-
fræði. Starfaði síðan sem tækni-
fræðingur með verkstjórnun.
Vann þar fyrst hjá Schakt AB
Skövde, einu af stóru verktaka-
fyrirtækjunum, sem byggði
stærstan hluta af sænska vega-
kerfinu á þensluárunum frá
1950, þar til að olíukreppan
hægði á öllum verkefnum. Í
Tíbró byggðu þau hjón sér og
fjölskyldu sinni fallegt heimili,
þar sem hann bjó til æviloka. Ár-
ið 1980 réðst hann til Skanska og
starfaði við stórframkvæmdir í
Túnis, Alsír og Líbíu við þjálfun
og verkstjórnun vélaáhafna við
byggingaverkefni, sem voru
rekin af hjálparstofnuninni
SIDA í Svíþjóð. Þegar þessum
verkefnum var lokið kom hann
aftur til Svíþjóðar, stofnaði sitt
eigið fyrirtæki og vann þar það
sem eftir var af starfsferlinum.
Útför hans verður gerð frá
Kyrkefallakirkjunni í Tíbró í
dag, 26. febrúar 2021.
Carlsson, f. 24.4.
1991. Sambýliskona
Sigurðar er Helen
Alexanderson, f.
29.3. 1965. Hennar
synir Christofer
Wiechert, f. 10.7.
1990, og Marcus
Wiechert, f. 8.3.
1992. 2) Elín, f. 15.5.
1963. Hennar börn:
a) Frans Philip
Wall, f. 22.6. 1994.
b) Anna Cecilia Wall, f. 27.5.
1996. Faðir Peter Wall, f. 10.7.
1963. 3) Emil Daði, f. 19.5. 1970.
Sambýliskona Emils er Tina
Carolina Hedegaard, f. 6.10.
1978. Þeirra börn: a) Edda Elli, f.
14.10. 2008. b) Edward Eero, f.
21.10. 2011.
Tómas Börkur ólst upp hjá
foreldrum sínum á Barkar-
stöðum. Var í Heimavist-
arbarnaskólanum á Strönd,
Rangárvöllum. Stundaði nám í
Héraðsskólanum á Skógum
1951-1954. Starfaði svo við eitt
og annað, vann að búi foreldra
sinna, fór á vertíð til Vestmanna-
eyja, var á síldarplani á Rauf-
arhöfn og vann ýmis önnur til-
fallandi störf. Árið 1956 dvaldi
hann við landbúnaðarstörf á bú-
Þú ert farinn á fund feðra
þinna pabbi minn, eða „Kallinn“
eins og ég kallaði þig svona
þegar ég var að nefna þig í
þriðju persónu hjá frændfólki
og vinum. Svona orðaðir þú það
við mig, ef einhver hafði dáið í
gamla daga. Stundum talaðir þú
um fólk, sem lést á spaugilegan
hátt, eins og þegar þú sagðir
mér frá karlinum, sem keypti í
sig tennur í allan kjaftinn fyrir
morð fjár, og dó svo daginn eft-
ir að hann var búinn að fá þær.
Og hafði sennilega ekki tekist
að sýna neinum þær. Þessu gát-
um við hlegið hástöfum að sam-
an. Það tók mjög á þig þegar
foreldrar þínir, afi minn og
amma, keyrðu út af og létust,
en þá sagðir þú ekki mikið. Og
maður gat skilið að það hafði
hróflað við jafnvæginu hjá þér
og það í mörg ár á eftir, að það
gerðist. Þú varst samt ekki óró-
leg sál og fátt sem gat sett þig
út af laginu. Og ekki var hægt
að fipa þig, ef þú varst að vanda
þig. Og ég man eftir að þú
vandaðir þig við allt, sem þú
gerðir. Jafnvel þó að þú værir
sá flinkasti í gerðum þínum, þá
var bannað að grobba sig af því,
eins og þú kallaðir það. Sein-
ustu árin, sem þú varst hérna
megin við eilífðina, kom ég til
ykkar nokkrum sinnum í viku
og daglega eftir að mamma dó.
Og hjálpaði til, ef með þurfti.
Þá spjölluðum við meira saman,
en við höfðum gert öll árin áð-
ur. Frásagnarhæfileika þína til
að fara rétt með og gæða sög-
una lífi hefur þú fengið í erfðir
frá fólkinu þínu á Barkarstöð-
um.
Fyrir stuttu sagðir þú mér
skemmtilega sögu frá því er þú
varst skiptinemi á bóndabæ fyr-
ir utan Cobb í Wisconsin í
Bandaríkjunum. Árið 1956.
Einu sinni eftir vinnu, bauð
bóndinn þér að koma inn og
skoða sjónvarpið með þeim
hjónum. En hann hafði hlustað
á þig vera að æfa þig á gítarinn,
og vissi að þú værir mikill mús-
íkmaður. „Því að í kvöld ætlar
maður að koma fram, sem ég
held að þú hefðir gaman af að
sjá.“ Þann 28. janúar 1956 sast
þú svo með fjölskyldunni í stof-
unni og sást Elvis Presley koma
fram í sjónvarpi í fyrsta skipti.
Hann lék og söng lögin: Shake,
Rattle & Roll og I got a woman.
Þegar þú komst aftur heim til
Íslands gast þú leikið og sungið
Elvis-lög, sem ekki var farið að
spila í útvarpinu á Íslandi. Á
þorraballinu í Fljótshlíð 1957
kenndir þú dömunum í Fljóts-
hlíðinni að dansa rock’n roll, en
þetta hafði enginn í Hlíðinni séð
áður.
Elsku faðir minn, ég vona að
þú sért á fullu að spila á gít-
arinn þinn og dansandi rock’n
roll. Eða spila jazz, sem þú
elskaðir meira, hvar sem þú ert
niðurkominn. Ég mun sakna þín
mikið. Og náttúrulega mömmu
líka, það sem ég á eftir ólifað.
Sigurður Tómasson.
Tómas bróðir minn var fædd-
ur og uppalinn á Barkarstöðum
í Fljótshlíð. Hjá ástríkum for-
eldrum, með góða nágranna, í
fallegu umhverfi. Hann var elst-
ur okkar systkina. Þar var gott
að vera barn á stóru heimili,
þar sem gestakomur voru tíðar,
tónlist, bóklestur og hressileg
umræða var partur af daglegu
lífi. Þar var glatt og kátt, en þó
regla og formfesta. Þar áttu
líka heimili og sinn bústofn Árni
föðurbróðir okkar, Ólafur Berg-
vinsson, sem fór hluta úr vetri
sem netagerðarmaður til Vest-
mannaeyja og var skógarvörður
hluta af sumri í Hnotukoti,
Gróðrarstöðinni í Múlakoti, og
Ólafur Steinsson sem líka fór
hluta úr vetri á vertíð til Vest-
mannaeyja. Allir voru þeir
traustir vinir okkar og félagar
og tóku þátt í uppeldi okkar.
Við urðum fljótt að taka til
hendinni í því sem verið var að
gera. Fengum á tilfinninguna að
við gerðum gagn. Fyrsti trak-
torinn, Farmal A, kom 1946,
sem Tómas keyrði strax þá að
verða 10 ára. Hekla gaus 1947,
þar sem Innhlíðin varð illa úti
af völdum gossins. Þá voru inn-
flutnings- og gjaldeyrishöft en
þeir sem urðu verst úti fengu
leyfi fyrir bíl. Pabbi fékk Wil-
lys-jeppa, sem Tómas keyrði
líka strax. Hann fór iðulega
með mjólkurbrúsana og sótti þá
tómu og póstinn út að Árkvörn
eða Eyvindarmúla, þá yfir
Bleiksá óbrúaða. Hún var brúuð
1955. Bræður mínir pöntuðu sér
frá Ameríku varahlutabækur
fyrir þessi tæki sem auðveldaði
þeim að ná góðum tökum á við-
gerðum. Hann var mikill áhuga-
maður um ljósmyndun. Fékk
fyrstu myndavélina um ferm-
ingu. Hann átti eftir að eiga
þær margar og sætti sig ekki
við nema þær fullkomnustu og
bestu. Tók í gegnum tíðina þús-
undir mynda. Kom góðu skipu-
lagi á hluta þessa safns, en
auðnaðist ekki að klára það.
Hann eignaðist snemma gítar.
Hafði góðan takt og gott tón-
eyra. Notaði hverja stund til
æfinga og varð flinkur gítarleik-
ari. Kunni ógrynni af lögum og
textum. Ekki spilaði hann þó
með hljómsveitum á Íslandi, svo
heitið gæti, en í Svíþjóð spilaði
hann með áhugamannahljóm-
sveitum á veitingastað í mörg
ár og samdi fleiri lög. Eftir að
þau fluttu til Svíþjóðar og komu
til landsins, bjuggu þau hjá
mér. Þegar við fórum til þeirra
nutum við mikillar gestrisni og
góðvildar á þeirra heimili. Í
apríl 2012 varð hann fyrir áfalli,
sem varð til þess að eftir það
var hann bundinn hjólastól. Var
fyrst um sinn aðra hverja viku á
hjúkrunarheimili en hina heima
þar sem Edda hugsaði um hann
af framúrskarandi dugnaði og
umhyggju. Eftir að Edda dó
kom hann alfarið heim og fékk
þá bestu heimahjúkrun, sem ég
hef kynnst. Honum lagðist mik-
ið til. Sálarstyrkur hans og
minni var óbrigðult. Kvartaði
aldrei. Hann var alltaf að
þakka, hve mikið var fyrir hann
gert. Allan þennan tíma var
hann í sjúkraþjálfun af mikilli
elju og dugnaði og treysti því
að þegar honum batnaði gæti
hann farið á bílnum sínum til
Frakklands. Ég kveð bróður
minn með eftirsjá og söknuði.
Bið afkomendum hans og fjöl-
skyldum þeirra Guðs blessunar
og votta þeim mína dýpstu sam-
úð við þessi leiðarlok, í þeirri
trú að nú sé hann laus frá
þrautum.
Margrét
Sigurðardóttir
Nú þegar Tómas bróðir minn
er fallinn frá ætla ég að reyna
að minnast hans með fáeinum
orðum. Ekki mun ég gera mikla
grein fyrir æviatriðum hans en
nefna úr hvaða jarðvegi hann
var sprottinn og hver hann var.
Fullu nafni hét hann Tómas
Börkur og var elstur sjö barna
foreldra sinna, hjónanna á
Barkarstöðum, Maríu Sigurðar-
dóttur og Sigurðar Tómassonar,
sem þar bjuggu. Sigurður var
frá Barkarstöðum, þar sem
höfðu búið faðir hans og afi, en
María var ættuð úr Breiðafirði
og ólst upp á Kársstöðum í
Helgafellssveit. Tvær systur úr
barnahóp þeirra létust í frum-
bernsku en einn bróðir og þrjár
systur lifa bróður sinn.
Tómas var fæddur fyrir stríð.
Þá voru aðstæður í þjóðfélaginu
mjög ólíkar því sem seinna
varð. Hann var orðinn tíu ára
þegar mótorvélar komu til nota
við bústörfin. Hann sýndi strax
mikinn áhuga, fór að vinna með
þær og náði góðum tökum á
þeim. Ellefu ára fór hann allra
sinna ferða á Farmalnum og
greip einnig í Willysjeppann.
Hann var stór eftir aldri og lét
sér fátt fyrir brjósti brenna,
hann iðkaði klettaklifur og
reyndi sig við að vaða Mark-
arfljót. Líka reyndi hann drátt-
arvélina talsvert í alls konar
torfærum. En þótt hann væri
ófyrirleitinn kom það ekki að
sök, honum hlekktist aldrei á.
Hann fór til náms í Skóga-
skóla og undi þar vel. Um það
leyti eignaðist hann gítar og
lagði mikla rækt við hann.
Hann hafði góða söngrödd og
gerðist skemmtikraftur ef tæki-
færi gáfust. Þessi áhugi, að
spila, fylgdi honum alla tíð enda
varð hann fær gítarleikari.
Samt spilaði hann lítt með
hljómsveitum þótt hann hefði
alla burði til þess. Um tvítugt
var hann eitt ár við bústörf og
ferðalög í Bandaríkjunum. Það
var honum mikil upplifun því
þar var öll tækni lengra komin
en á okkar landi. Þar var komið
sjónvarp og Elvis Presley var
einmitt að sigra heiminn um
þær mundir.
Eftir að Tómas hleypti heim-
draganum gerðist hann vinnu-
vélastjóri og stundaði það lengi
síðan, langmest á Caterpillar-
jarðýtum. Eftir að hann flutti til
Svíþjóðar hélt hann því áfram
þar til sýnt þótti að hann þyldi
það ekki lengur. Þá fékk hann
styrk frá samfélaginu til að
mennta sig til annarra starfa.
Lærði hann byggingartækni-
fræði og kom sjálfum sér alveg
á óvart með hve öflugur náms-
maður hann reyndist.
Á efri árum mátti hann þola
mikið heilsuleysi, seinustu árin
bundinn við hjólastól. Samt var
hann alltaf bjartsýnn á að hann
yrði læknaður og aldrei kvart-
aði hann hvernig sem líðanin
var. Það var reyndar ríkt í hans
kynslóð að kvarta ekki en í því
gekk hann flestum lengra. En
nú er stríðinu lokið. Hann hefur
fengið sína hvíld. Ættingjum
óska ég blessunar í bráð og
lengd. Blessuð sé minning Tóm-
asar á Barkarstöðum.
Daði Sigurðsson.
Tómas Börkur
Sigurðsson
Innilegar þakkir til ykkar allra sem sýnduð
okkur samúð og vinsemd við andlát og
útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu, langömmu
og langalangömmu,
JÓNU KRISTÍNAR ÓLAFSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu á Hjúkrunar- og
dvalarheimilinu Höfða fyrir hlýhug og góða umönnun.
Ólafur Rúnar Guðjónsson Hrafnhildur Geirsdóttir
Valur Þór Guðjónsson Hulda Björg Birgisdóttir
Bryndís Ólöf Guðjónsdóttir Júlíus Pétur Ingólfsson
Smári Viðar Guðjónsson Sara Margrét Ólafsdóttir
Garðar Heimir Guðjónsson Kristín Líndal Hallbjörnsdóttir
Hugrún Olga Guðjónsdóttir Gústav Adolf Karlsson
Kristín Mjöll Guðjónsdóttir Baldvin Bjarki Baldvinsson
og fjölskyldur
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna fráfalls elskulegs eiginmanns
míns,
GUÐMUNDAR MAGNÚSSONAR
kennara og leiðsögumanns,
sem lést 16. janúar.
Sérstakar þakkir fá starfsmenn á Seltjörn,
Laugaskjóli og Hlíðabæ.
Umönnun heilabilaðra er vandasöm og vanmetin. Allir englar í
mannsmynd, sem leiddu mig gegnum langvinn veikindi
Guðmundar, fá ómældar þakkir.
Gunnhildur Skaftadóttir
Faðir minn, tengdapabbi, afi og langafi,
VÍFILL FRIÐÞJÓFSSON
skipstjóri og sjómaður,
lést á hjúkrunarheimilinu Fossahlíð
Seyðisfirði 11. febrúar.
Útför hans fer fram frá Seyðisfjarðarkirkju
laugardaginn 27. febúar klukkan 13. Streymt verður frá
athöfninni: https://egilsstadaprestakall.com.
Vilja aðstandendur koma þakklæti til starfsfólks
Heilbrigðisstofnunar Austurlands.
Inga Gerður Vífilsdóttir Heimir Hafsteinn Eðvarðsson
Ingi Björn Harðarson Bryndís Guðmundsdóttir
Andri Hafsteinn Heimisson
Eðvarð Þór Heimisson
Ísabella Sól Ingadóttir
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
ástkærs eiginmanns, föður, tengdaföður,
afa og langafa,
ÓLAFS GUNNARSSONAR,
Boðaþingi 10,
Kópavogi.
Guðríður H. Jónsdóttir
Jóna Ólafsdóttir Hildigerður M. Gunnarsdóttir
Hafdís Ólafsdóttir Hannes Björnsson
barnabörn og barnabarnabörn
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra
GUNNARS ODDSSONAR
rafvirkjameistara,
Suðurlandsbraut 68b,
Reykjavík.
Sif Gunnarsdóttir William A. Burhans jr.
Oddur Gunnarsson Guðný Kristín Erlingsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ATLI BJÖRNSSON,
lést á Landspítalanum Fossvogi
þriðjudaginn 26. janúar. Jarðarförin fór fram
í kyrrþey en þeim sem vildu minnast hans
er bent á Slysavarnafélagið Landsbjörg.
Árný Atladóttir
Lína Guðlaug Atladóttir Guðmundur Benediktsson
og barnabörn