Morgunblaðið - 27.02.2021, Page 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. FEBRÚAR 2021
✝ Dýrleif Andr-ésdóttir fædd-
ist á Þórshöfn 8.
nóv. 1922. Hún lést
á Hvammi, heimili
aldraðra á Húsavík,
18. febr. 2021. For-
eldrar hennar voru
Arnfríður Gam-
alíelsdóttir, f. 5.
sept. 1894, d. 21.
jan. 1928, og Andr-
és Ferdínand Lúð-
víksson, f. 4. maí 1898, d. 19.
sept. 1977.
Dýrleif var næstelst systkina
sinna, eldri var Jón Gunnlaugur,
f. 18. des. 1921, d. 14. mars 1922,
en yngri var Soffía Oddný, f. 8.
nóv. 1925, d. 17. des. 1992.
Frá fimm ára aldri ólst Dýr-
leif upp ásamt systur sinni hjá
fósturforeldrunum, Margréti
Halldórsdóttur, f. 19. des. 1889,
d. 21. des. 1979, og Guðmundi
Björnssyni, f. 10. jan. 1892, d. 20.
júlí 1948.
Hinn 4. maí 1947 giftist Dýr-
leif Jóhanni Helgasyni í Leirhöfn
á Melrakkasléttu, f. 20. júní
1924, d. 15. apríl 2007. Foreldrar
hans voru Andrea Pálína Jóns-
dóttir frá Ásmundarstöðum á
Melrakkasléttu, 17. jan. 1902, d.
18. júlí 1990, og Helgi Krist-
jánsson, bóndi í Leirhöfn, f. 28.
um einn vetur. Hún flutti í Leir-
höfn og hóf búskap með Jóhanni
manni sínum 1947 en hann bjó
þá þegar félagsbúi með föður
sínum og Sigurði föðurbróður.
Dýrleif gekk inn í heimilið og
deildi daglegum störfum með
tengdamóður sinni framan af og
gekk það samstarf mjög vel. Síð-
ar tók hún yfir stjórn heimilisins.
Í Leirhöfn var símstöð og tók
Dýrleif við sem stöðvarstjóri af
Andreu tengdamóður sinni. Hún
sá um jarðskjálftamæla Veð-
urstofunnar sem settir voru upp
í tengslum við Kröfluelda.
Dýrleif var virk í félagsstörf-
um, var í Kvenfélaginu Stjörn-
unni alla tíð, einnig var hún í
sóknarnefnd Snartarstaðakirkju
árum saman og formaður um
tíma. Hún hafði mikið yndi af
tónlist og söng í kirkjukórnum í
mörg ár. Hún hafði mikinn
áhuga á íþróttum. Hún æfði fim-
leika á æskuárum með ÍR í
Reykjavík. .
Jóhann og Dýrleif fluttu á
Hvamm haustið 2006, en hann
lést í apríl 2007. Hún söng í Kór
eldri borgara á meðan hún hafði
þrek til, spilaði bridge, vist og
botsja en alla ævi var hún upp-
tekin af gildi hreyfingar og
þjálfunar.
Útförin fer fram frá Snartar-
staðakirkju í dag, 27. febrúar
2021, klukkan 14. Stytt slóð á
streymi:
https://tinyurl.com/52785kw
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat
des. 1894, d. 17.
sept. 1982.
Dætur Dýrleifar
og Jóhanns eru: 1)
Andrea, f. 23. des.
1947. 2) Margrét, f.
15. okt. 1949, maki
Steinar Matthías-
son, f. 10. sept.
1946, sonur hans
Grétar Mar, f. 1970,
maki Halldóra
Rannveig Blöndal,
f. 1971, börn Þórdís Helga, f.
2006, og Arnar Dagur, f. 2008. 3)
Arnfríður, f. 3. apríl 1953, dóttir
Dýrleif Pétursdóttir, f. 1980,
maki Þorvaldur Snorri Árnason,
f. 1976, börn Jóhann, f. 2009,
Arnfríður, f. 2012, og Guðrún, f.
2017. 4) Hildur, f. 27. júní 1958,
maki Jón Þór Guðmundsson, f.
22. jan. 1956, dætur María, f.
1981, maki Andri Hnikarr Jóns-
son, f. 1978, synir Heimir, f.
2006, d. 2006, Jón Andri, f. 2007,
og Hjörvar Þór, f. 2010, og Jó-
hanna, f. 22. ág. 1985, í sambúð
með Þorvaldi Erni Finnssyni, f.
1989.
Dýrleif ólst upp á Hallgils-
stöðum á Langanesi hjá fóstur-
foreldrum sínum, við hefðbundin
sveitastörf, utan tveggja ára er
fjölskyldan bjó á Akureyri. Hún
fór í Húsmæðraskólann á Laug-
Elsku Dýrleif uppeldismóðir
mín, kveðjustundin er komin. Ég
áttaði mig ekki á því fyrr en ég
var orðinn faðir hvað ég var í raun
ríkur að eiga ykkur Jóhann sem
annað sett af foreldrum. Ég var
fimm ára þegar ég kom í Leirhöfn
til ykkar með mömmu. Eftir það
var ég bara einn hjá ykkur á
sumrin. Þið óluð mig því upp að
stórum hluta og undirbjugguð
mig fyrir lífið. Takk fyrir það og
ég tel að ykkur hafi bara tekist vel
til þó að sumar dætur ykkar vilji
kannski halda öðru fram. Mínar
fyrstu minningar úr Leirhöfn eru
þegar ég lá úti á rafmagnskeflinu
og fékk ekki að vera með í fallinni
spýtu. Þá komst þú og náðir í mig,
tókst mig inn í gömlu stofu og lést
mig sýna þér bílinn minn. Dýrleif,
þú varst hjartahlý glæsikona,
hörkukona og lést í þér heyra ef
þú taldir þess þurfa. Þú varst á
undan þinni samtíð með mjög
margt. Þú taldir að konur væru
alveg jafnar körlum í einu og öllu.
Þú predikaðir að grænmeti og
hreyfing væri hollt. Hafðir gufu-
bað í kjallaranum. Sennilega hafa
margir sagt að þú værir bölvuð
frekja. Ég held að þú hafir bara
verið frumkvöðull eins og það er
kallað í dag. Þú kenndir mér og
okkur öllum að það yrði hver og
einn að standa með sjálfum sér,
maður yrði bara að gera hlutina
sjálfur. Þú lést okkur Hildi ryk-
suga þurrka af, hengja út þvott-
inn og maður talar nú ekki um að
vaska upp eftir alla tuttugu til
þrjátíu sem voru í mat alla daga.
Þetta var ekkert sérstakt meðan
á því stóð en mikið kom þetta sér
vel síðar á lífsleiðinni. Eins var
þetta með útiverkin þar sem Jó-
hann réð ríkjum, maður var sett-
ur í allt og ég lærði því að vinna og
kom því vel undirbúinn út í lífið.
En í kartöflugarðinn fer ég samt
aldrei aftur. Ég man líka þegar
þú fórst með mig niður í herbergi
í Vanabyggðinni eftir útförina
hans pabba og fórst yfir hvernig
lífið væri stundum ósanngjarnt
og sagðir að ég ætti enn mömmu
mína og svo auðvitað ykkur Jó-
hann og þannig yrði þetta eitt-
hvað áfram og ég yrði bara að
vera sterkur og duglegur en ég
mætti alveg gráta samt. Það væri
bara gott og hjálpaði manni. Það
er þó eitt sem þér tókst ekki,
elsku Dýrleif, en það var að kenna
mér að stjórna skapinu. Þú
reyndir og reyndir en það náðist
enginn árangur að ráði í skap-
stjórnun fyrr en hún Stella mín
kom inn í líf mitt. Þegar ég kom
með þær Stellu og Söndru í fyrsta
skiptið til þín í heimsókn það var
magnað. Það fór strax vel á með
ykkur og þegar við vorum að fara
aftur þá fékk ég að vita það að þér
litist vel á þessa stúlku og ég ætti
að halda mig við hana og vera eins
og maður. Örstuttar leiðbeining-
ar til elsku drengsins á íslensku í
nesti. Takk fyrir það og ég hef
farið eftir þessu. Það rifjaðist upp
fyrir mér fyrir nokkuð mörgum
árum hvað þið Jóhann voruð alla
tíð ástfangin og miklir vinir.
Þannig man ég ykkur og ætla að
muna ykkur. Það gerir mér og
mínum líka svo gott.
Elsku Dýrleif og Jóhann, ykk-
ar er sárt saknað, hafið þökk fyrir
allt og allt.
Eyþór (elsku drengurinn)
Eyþór Jósepsson.
Okkur langar með fáum orðum
að minnast einstakrar konu, Dýr-
leifar Andrésdóttur, eða Dillu
eins og hún var kölluð. Tengsl
okkar við Leirhöfn og Dillu eru í
gegnum pabba okkar, Stefán Óla
Árnason, sem var einungis nokk-
urra ára gamall þegar hann var
fyrst sendur í sveit til sumardval-
ar til ungra hjóna norður í Leir-
höfn. Ungu hjónin, Dilla og Jó-
hann, tóku á móti pabba sem
sínum eigin og kallaði pabbi Dillu
jafnan fóstru sína þegar hann tal-
aði um hana. Dvaldi pabbi öll
sumur norður í Leirhöfn þangað
til hann var orðinn stálpaður ung-
lingur. Við skynjuðum hlýhug,
virðingu og væntumþykju pabba í
garð Dillu og var hann henni og
þeim hjónum afar þakklátur fyrir
sumardvalirnar sem hafa vafa-
laust mótað hann sem einstak-
ling. Dilla var dugleg að fylgjast
með okkur fjölskyldunni og
hringdi einatt á afmælisdögum
okkar og spurði frétta. Við eigum
góðar minningar frá heimsóknum
okkar í Leirhöfn. Við, borgar-
börnin, nutum þess að kynnast
lífinu á Melrakkasléttu. Fengum
að taka þátt í heyskap, fylgjast
með hænunum, sprækum kálfum,
leika í búinu upp í fjalli, laumuð-
umst til að hlera sveitasímann og
margt fleira. Okkur þótti bóka-
safnið á Leirhöfn heillandi og
ótrúlega stórt. Á fullorðinsárum
höfum við kíkt við á Leirhöfn og
hin síðari ár á Húsavík þegar við
höfum átt leið um. Það var alltaf
ljúft og gott að hitta Dillu.
Við minnumst fóstru pabba
með ástúð og vottum dætrum
hennar, mökum, barnabörnum og
barnabarnabörnum samúð okkar.
Stella, Lára og
Karólína Stefánsdætur.
Þau lágu mörg sporin úr Mið-
túni upp í Leirhöfn. Þar var geng-
ið inn í hjarta hússins og sest þar
við eldhúsborð Dýrleifar sem hér
er kvödd; sú síðasta af kynslóð-
inni sem byggði upp samfélagið
við Leirhöfn um miðbik síðustu
aldar. Langt og farsælt líf að baki
og hvíldin kærkomin. Hún hefur
nú verið boðin velkomin í sinn
gamla vinahóp. Æskusporin kalla
á minningar og þeim fylgja tár –
gleðitár og þakklæti fyrir að hafa
fengið að alast upp á þessum stað.
Þegar við hjónin ákváðum að
byggja upp Nýhafnarhúsið var
Dýrleif sú fyrsta til að lýsa
ánægju sinni með það framtak -
og þau Jóhann mættu með blóm
sem ræktuð voru í stóra gróður-
húsinu hennar Dýrleifar í Leir-
höfn og fögnuðu því innilega að
aftur kæmi ljós í Nýhöfn - nógu
margir væru farnir.
Fyrir stuttu rifjaði Dýrleif það
upp fyrir mér er kærastinn henn-
ar, Jóhann, bóndasonurinn í Leir-
höfn, kom á jeppanum og sótti
hana austur í Þistilfjörð; mikið að
gera í Leirhöfn. Hún fann sig
fljótt í húsmóðurstarfinu og varð
mikið glöð er Andrea, tengda-
móðirin, hældi henni fyrir dugnað
og hve vel hún kunni til verka í
sláturgerðinni, sem var mikil törn
er stór hluti matarforða sveita-
býla var búinn til. Nógur var
maturinn í Leirhöfn enda margir
munnar að metta. Fjölmenn fjöl-
skylda, sveitakrakkar og vinnu-
fólk og aðeins meira - Leirhöfn
hafði alla tíð verið áningarstaður
ferðafólks. Þar stoppaði rútan,
þar var afgreiðsla Pósts og síma,
bókasafnið og þar rak Helgi
tengdafaðir Dýrleifar lands-
fræga Húfugerð. Þá kallaði við-
urkennd sauðfjárrækt Jóhanns á
marga til fundar. Leirhöfn var að
verulegu leyti miðstöð þessa
samfélags. Þessi umsvif lentu
mikið á húsmóðurinni og þótt hún
fengi aðstoð var ábyrgðin henn-
ar. Dýrleif var létt í skapi og hlát-
urmild og var virk í öllu fé-
lagsstarfi; saumaklúbbi,
kvenfélagi, kórastarfi, þorrablót-
um og hjónaböllum og þegar um
fór að hægjast og aðrir teknir við
búinu tóku fern vinahjón sig til, þ.
á m. foreldrar mínir og Jóhann og
Dýrleif, og spiluðu bridge og
borðuðu veislumat hvert hjá
öðru. Fólk á Leirhafnartorfu var
vel lesið og félagslega sinnað og
orðið einangrun hvergi að finna í
þeirra orðabók. Er búskap lauk í
Leirhöfn og framtíð jarðarinnar
óviss fagnaði Dýrleif því er uppá-
haldsstrákurinn hennar, Grímur
í Miðtúni, keypti jörðina sem er
áfram innan ættarinnar og skráð-
ar og óskráðar reglur sem
langamma setti um nýtingu og
umgengni standa áfram. Þótt ég
sakni liðinna daga er þakklætið
miklu meira; fyrir að hafa fæðst
inn í þetta heilbrigða samfélag
sem Dýrleif átti sinn þátt í að
móta; alast þar upp innan um
elskulegt fólk sem var sem ein
fjölskylda. Glaðst saman um jól
og áramót; afmæli og fermingar
og stóð saman þegar eitthvað
bjátaði á.
Nú þakka ég Dýrleifu allar
hennar stundir og allt það sem
hún var Miðtúnsfjölskyldunni.
Guð blessi og varðveiti þig,
Dýrleif mín, á brautum eilífðar-
innar. Miðtúnsbræður og fjöl-
skyldur þeirra senda afkomend-
um Dýrleifar innilegustu
samúðarkveðjur.
Einn af þínum Miðtúnsstrák-
um,
Níels Árni.
Dýrleif
Andrésdóttir
Elsku mamma, þá
er komið að kveðju-
stund.
Á stundu sem þessari er svo
margt sem kemur upp í hugann og
erfitt að finna réttu orðin.
Það sem einkenndi þig umfram
annað var fallega brosið þitt og
hvernig þú ljómaðir öll þegar við
og börnin komum í heimsókn. Það
var yndislegt að fylgjast með þér
og hversu mikið þú naust þess að
sitja með allan hópinn í kringum
þig, hlusta á skrafið, hlæja með
okkur og njóta stundarinnar til
fullnustu. Þú umvafðir okkur með
ást þinni og kærleika.
Það var svo gaman að fylgjast
með þér hlusta á tónlistina sem
þér þótti svo kær og skemmtileg-
ast af öllu að fara með þér á tón-
leika og í leikhús því þar ljómaðir
þú svo bjart.
Okkur fannst yndislegt að ræða
við þig um bækur, kvikmyndir og
almennan fróðleik og komum við
aldrei að tómum kofanum þar. Þú
varst svo fróðleiksfús og opin fyrir
öllu og við gátum endalaust spjall-
að um heima og geima.
Þú kenndir okkur umfram allt
Gunnhildur
Magnúsdóttir
✝ GunnhildurSteinunn
Magnúsdóttir
fæddist 18. október
1947. Hún lést 17.
febrúar 2021.
Útför Gunn-
hildar fór fram 26.
febrúar 2021.
að vera með opinn
huga, tilbúin að upp-
lifa eitthvað nýtt og
ávallt reiðubúin að
finna nýjar leiðir ef
þörf væri á. Æðru-
leysi þitt og góð-
mennska var með
eindæmum og við
hefðum viljað hafa
þig svo miklu lengur
hjá okkur en þú
varst kölluð á annan
og betri stað.
Elsku mamma, hjörtu okkar
eru full af söknuði en við munum
ylja okkur við dýrmætar minning-
ar um sterka og frábæra móður.
Takk fyrir allt!
Ingunn Lára og Magnús Þór.
Elsku fallega amma Gunna,
hvar á ég að byrja?
Konu eins og þér er erfitt að
lýsa í fáum orðum. Það reynist
mér svo dýrmætt að hafa átt
svona ótrúlegt eintak af ömmu til
þess að líta upp til. Það er svo
margt sem þú kenndir mér án
þess að segja það beint við mig
með orðum. Fordómaleysi, virð-
ing og jákvæðni var svo einkenn-
andi þáttur í þínu fari sem þú náð-
ir í spjalli, sögum og frásögnum af
tímabilum og aðstæðum í þínu lífi
að kenna manni að tileinka sér.
Þegar ég var yngri man ég
hvað mér fannst amma mín alltaf
svo klár, þú hafðir gert svo margt
og lært svo margt og mér fannst
þú alltaf svo mögnuð og finnst það
enn. Í huga mínum kunnir þú að
tala meir en þrjú hundruð tungu-
mál og ég man svo vel hvað það
heillaði mig. Við spjölluðum svo
oft um öll tungumál heimsins og
lönd sem okkur langaði að heim-
sækja og þau sem við höfðum
heimsótt.
Það er gefandi að fara yfir ævi
þína og mína og sjá hvað það var
margt í þínu fari sem hefur haft
áhrif á mig og hvað við áttum sam-
eiginlegt. Þó mun ekkert í veröld-
inni trompa ást okkar á púslum.
Við gátum púslað saman í ótelj-
andi klukkutíma og enginn og
ekkert gat stoppað okkur. Mín
uppáhaldsminning af öllum og sú
sem mér þykir mest vænt um var
þegar við vorum saman tvær alla
helgina í gistipartýi í Garða-
bænum að púsla langt fram á nótt.
Oftar en ekki þegar ég kom í
heimsókn til þín var púsl í vinnslu
á borðstofuborðinu og í nokkur
skipti baðstu mig vinsamlegast
um að sitja sem lengst frá púslinu
svo ég myndi ekki klára það án
þín. Nokkrum dögum eftir að ég
kvaddi þig í síðustu viku mundi ég
eftir því að allan þann tíma frá því
ég hitti þig síðast var ég með eitt
púsl í veskinu mínu sem þú hafðir
látið mig fá sem þú vissir að vant-
aði í púsl sem þú hafðir gefið mér.
Mér hefur aldrei þótt jafn vænt
um eitt púsl.
Amma, þú varst ótrúleg kona.
Svo einstaklega falleg, sterk, hug-
ljúf, tókst öllum eins og þeir eru,
kvartaðir aldrei yfir þínum veik-
indum og bjóst yfir einhverri óyf-
irnáttúrulegri seiglu. Þú varst svo
ljúf og góð og svo mikil baráttu-
kona. Á svo ótrúlegan hátt skildir
þú fólk svo vel og ég trúi því að öll-
um sem einhvern tímann voru í
kringum þig hafi liðið vel. Það var
alltaf svo auðvelt að sitja með þér
tímunum saman og tala við þig og
hlæja saman og smitast af já-
kvæðni þinni sem alltaf einkenndi
þig. Það er mér algjörlega óskilj-
anlegt að þú sért farin, elsku
amma Gunna. Ég mun hugsa til
þín alla daga með miklum söknuði
og hlýju. Ég mun tileinka mér
þína bestu kosti í mínu daglega lífi
og sjá til þess að mín börn viti frá
hverjum þeir koma. Ef til væri
uppskriftarbók fyrir bestu ömmu
sem þessi heimur hefur að gefa
væri Amma Gunna titillinn, efnis-
yfirlitið og allir kaflarnir.
Ég mun alltaf elska þig, amma
mín.
Þín,
Kolbrún Edda.
Elskulega tengdamóðir mín, þú
tókst mér opnum örmum og
gekkst mér nánast í móðurstað
þegar ég var nítján ára gamall,
fluttist frá Vopnafirði til Reykja-
víkur. Yndislegri tengdamóður er
ekki hægt að hugsa sér. Þú reynd-
ist mér alltaf svo vel og alltaf
varstu með hjartað á réttum stað.
Elsku Gunnhildur, þú varst
stór persóna og minningin um þig
mun lifa í hjarta mínu.
Þótt þjáningar þaki
og þverri lífsins kraftur.
Dýrð Drottins yfir vaki
uns dvel ég hjá þér aftur.
Hvíl í friði.
Þinn tengdasonur
Jón Kr. Gíslason.
Elsku ömmudrottningin mín.
Þú gafst mér dýrmætustu gjöf
sem ég hef fengið, að takast á við
lífið af eins mikilli jákvæðni og
hægt er og að lifa í sátt við það
sem lífið býður upp á. Með aldr-
inum verð ég færari, en jafn fær
og þú í jákvæðnilistinni verð ég
aldrei.
Ég hef ekki hitt aðra mann-
eskju sem sér heiminn eins og þú,
allir jafnir, engir fordómar og þú
sást alltaf það fallegasta í hverjum
og einum. Hjartað þitt svo tært og
hugur þinn demanti líkastur,
hreinn og glitrandi. Skapgerðin
bjartari en sólin og bros þitt geisl-
andi. Góðvild þín snerti mörg
hjörtu og Pollýönnuboðskap þinn
munum við halda áfram að bera
út.
Sárasjaldan kom það fyrir að
þér mislíkaði eitthvað, en þú varst
iðulega fljót að afgreiða það og
finna jákvæða ástæðu til að verja
ekki neikvæðri orku í það meir.
Amma var staðföst og ákveðin
kona, en í hljóði, við vissum það öll
hennar fólk að við fengum hana
aldrei til að skipta um skoðun. Það
er stórmerkilegt að geta verið eins
ákveðin og amma, en ekki taka
eina einustu ákvörðun upphátt.
Hún var drottningin okkar, hún
stjórnaði púslinu og við, fólkið
hennar, sáum um að finna réttu
kubbana og setja þá á sinn stað í
púslinu. Þannig var það fram á
síðasta andardrátt allt eftir upp-
skrift drottningarinnar. Hvert
smáatriði skipulagt, án ákvarðana
eða skipana, allir vissu sitt hlut-
verk og gerðu sitt.
Amma var lillableikasta konan,
ég færði henni helgarblóm eins oft
og ég gat. Því ég vissi að þau
veittu henni hamingju og kveiktu
vorneistann. Vorin og sumrin voru
uppáhaldstíminn hennar, hún var
iðulega búin að gera sólarolíuna
tilbúna á vetrarmánuðum svo hún
myndi ekki missa af fyrstu vor-
geislum sólarinnar. Henni leið
best með ilminn af bóndarósar-
runnanum, grasinu og gulrótar-
sólarolíunni sinni í bland.
Innst inni varstu örlítill upp-
reisnarseggur, mikil B-mann-
eskja, elskaðir skyndibita og að
spila tölvuspil. Elskaðir að poppa
og horfa á þrjár bíómyndir í einu.
Þú gast alveg týnst í heimi æv-
intýra og sci-fi-mynda einsog þú
gast týnt tímanum yfir góðu púsli
líka eða farið í gegnum gamlar
myndir og sagt mér frá unglings-
árunum ykkar afa. Þegar ég varði
tíma með þér, fór ég alltaf heim
með nýjan reynsluheim, þú varst
svo góð í því að færa heiminn nær
manni.
Þú varst demanturinn minn,
með geislum þínum lýstir þú minn
veg alla tíð og við vorum bundnar
órjúfanlegum ósýnilegum bönd-
um. Þú hafðir óbilandi trú á getu
minni til að takast á við lífið og
sýndir mér að ég var og er megn-
ugri en ég hélt.
Við erum öll þakklát að hafa
fengið lengri tíma með þér en við
héldum. Með þinni seiglu, þraut-
seigju og baráttuhug fengum við
fleiri gæðastundir saman, dýr-
mætar minningar sem verða fest-
ar í hjörtu okkar. Ég verð ævin-
lega þakklát fyrir að ég hafi gefið
þér sex ár sem langamma.
Ég er svo þakklát að hafa feng-
ið mér húðflúr með þinni hand-
skrift í upphafi árs, ég verð merkt
þér að eilífu. Ég veit að þegar
söknuðurinn kemur, þá veit ég að
við sjáum sömu stjörnurnar.
Ég elska þig alltaf elsku besta
amman mín.
Dísin þín,
Hildur Dís Jónsdóttir
Scheving.