Morgunblaðið - 16.02.2021, Qupperneq 14

Litli borgarbíllinn: Mini Cooper-rafmagnsbíll. Umhverfis-
vænn smábíll, frábær til að snattast á í borginni, skreppa í
búðina eða í ræktina. Frábær og flott hönnun skemmir ekki
fyrir, svo ef mann langar í smá „gokart“-fíling þá er þetta
frábær bíll í það. Maður finnur vel fyrir G-kraftinum sem
hann býr yfir. Hann lætur lítið yfir sér en er örugglega
skemmtilegur að snattast á.
Hinn fullkomni íslenski hversdagsbíll: Mini Cooper
Countryman; bíllinn sem við fjölskyldan eigum núna.
Kom mér þægilega á óvart þegar ég fór að kynnast honum.
Falleg hönnun, einstaklega gott að keyra hann. Meira að
segja pláss fyrir hundinn og fullt af farangri, ég tala nú ekki
um ef tengdamömmubox væri á toppnum.
Sunnudags-mótorhjólið: BMW
R-100 (schrambler-útgáfa). Alltaf
verið veikur fyrir gömlum BMW-
mótorhjólum og veit af einu R-100 í
bílskúrnum hjá Peter Engkvist vini
mínum í Stokkhólmi. Við hjónin
bjuggum í Stokkhólmi í fimm ár og
þar sá maður þessa „cafe racer“-
bylgju fara af stað. Vona bara að
hann selji mér það einhvern daginn
svo ég geti komið með það hingað til
Íslands og breytt því í eitthvað
þessu líkt. Það væri sport að vera á
einu svona á sunnudagsrúntinum í
hreindýraleðurjakkanum.
Í villtustu draumum: Lamborghini Diablo GT. Þetta er náttúrlega tímalaus
klassík. Þyrfti mögulega að búa í útlöndum ef maður ætti einn svona. En
væri til í að flytja hvert sem er, ef einn svona væri í boði.
Fyrir lottóvinninginn myndi ég alltaf kaupa
mér mótorhjól og þá hefur mig alltaf
langað í nýtt Triumph Thruxton RS.
Það er þessi klassíska fegurð sem
ég fell fyrir; soldið Marilyn
Monroe mótorhjólanna. Ef það
þyrfti að vera bíll, þá er ég hrifinn
af nýja Defendernum. Ekki
klassísk fegurð beint en
eitthvað mjög traustvekj-
andi og samt soldið töff.
14 | MORGUNBLAÐIÐ
Ásgeir Ingvarsson
ai@mbl.is
V
inir og vandamenn Björns
Inga Hilmarssonar komu
honum á óvart á fimm-
tugsafmælinu og gáfu hon-
um forláta endúró-mótorhjól. Mótor-
hjólabakterían var þá farin að láta á
sér kræla hjá leikaranum og leik-
stjóranum ástsæla sem hafði ekki átt
mótorhjól síðan hann var táningur á
Dalvík.
„Áhuginn á mótorhjólum kviknaði
fyrst þegar ég var 17 ára og eign-
aðist Harley Davidson SX 175 sem
ég held að hafi verið árgerð 1976.
Þetta voru endúró-hjól þessa tíma,
framleidd á Ítalíu og tilraun Harley
Davidson til að ná betur inn á Evr-
ópumarkað,“ segir Björn Ingi en
hjólið keypti hann af öðrum unglingi
á Dalvík.
Því fylgdi mikið frelsi að vera á
mótorhjóli og geta auðveldlega skot-
ist til næstu bæja en Björn Ingi hafði
þó ekki síst ánægju af að nota
mótorhjólið til að ferðast um fjöll og
firnindi og skoða fegurð landsins.
Svo seldi Björn Ingi hjólið frá sér en
draumurinn um að komast aftur á
mótorhjóli út í náttúruna blundaði
áfram í honum. „Svo kom að því að
ég fór í ferð með hópi vina þar sem
við héldum af stað á tveimur jeppum
og með átta endúró-mótorhjól. Skipt-
umst við á að aka jeppanum og
mótorhjólunum og þar kviknaði
bakterían aftur.“
Adrenalín og áreynsla
Þykir Birni Inga fátt skemmti-
legra en að þeysa um landið á end-
úró-mótorhjólinu sínu enda sam-
einar þetta sport það að vera í
náttúrunni og að upplifa þá spennu
sem fylgir því að ferðast hratt yfir
landslagið. „Þá fylgir þessu töluverð
líkamleg áreynsla sem á vel við mig
enda hef ég verið virkur í íþróttum
frá fyrstu tíð. Er frábært að geta
einfaldlega lagt af stað héðan frá
Freyjugötunni þegar löngunin
hellist yfir mig og taka stefnuna á
Þingvelli eða Laugarvatn, finna
góðan slóða og halda út af þjóðveg-
inum inn í óspillta náttúruna, og
vera kominn aftur heim hálfum degi
síðar.“
En fylgir ekki einhver slysahætta
því að þeysa um holótta slóða fjarri
mannabyggðum? Björn Ingi segir
mikilvægt að klæðast réttum
hlífðarbúnaði enda megi reikna með
því að detta af mótorhjólinu endrum
og sinnum. „Þá er góð regla þegar
hjólað er í óbyggðum að vera ekki
einn á ferð. Ég held þó að hættan á
slysum sé minni úti í nátúrunni en í
þungri umferð í þéttbýli innan um
önnur ökutæki.“
Nóg er af slóðum sem liggja um
holt og hæðir en vitaskuld má ekki
aka endúró-mótorhjólum utan vega
eða t.d. á kindaslóðum. „Víða má
finna vegaslóða sem liggja langt
upp á hálendi og fjöll. Reglan er sú
að fara ekki út fyrir slóðana og vera
heldur ekki á mótorhjóli á leiðum
sem eru merktar hestafólki,“ segir
Björn Ingi og bætir við að í lengri
ferðum geti verið ágætt að ferja
mótorhjólið á kerru eða pallbíl þæg-
indanna vegna. „Er þá t.d. hægt að
aka upp að hálendismiðstöð og þar
taka hjólið niður.“
Í vinaferðinni afdrifaríku skaffaði
Björn Ingi einn af jeppunum og
minnist þess með hlýhug að hafa
ferðast mikið um landið með konu
sinni og börnum þegar 35 tommu
Nissan-pallbíll var á heimilinu. Í
dag notar Björn Ingi aftur á móti
Mini Cooper Countryman enda
upphækkaðir pallbílar ekki heppi-
legir fyrir mann sem býr og starfar
í miðbænum. „Hann er eins og fé-
lagsheimilið í Stuðmannamyndinni:
virkar lítill að utan en er risastór að
innan,“ grínast Björn Ingi og er
hæstánægður með hvað bíllinn er
bæði fallegur og skemmtilegur í
akstri. „Þetta er tengiltvinnbíll og
hægt að keyra hann innanbæjar á
rafmagninu einu saman en líka gott
að geta stólað á bensínið ef ég þarf
t.d. að bregða mér norður í gamla
heimabæinn Dalvík.“
Draumabílskúr Björns Inga Hilmarssonar leikara
Á mótorhjóli í óspilltri náttúrunni
Björn Ingi
notar Mini til
daglegra
ferða en end-
úró-hjól fyrir
ævintýrin.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Press.bmwgroup.com
Bikebrewers.com
Media.jaguar.com
Wikipedia.com – FotoSleuth (CC)
Triumph-mediakits.com
Press.husqvarna-motorcycles.com
Morgunblaðið/Kristinn Magnússon
Mótorhjólið: Husqvarna FE 450. Hjól sem ég á í dag og er búinn að eiga
margar ánægjustundir á. Ég vona að það deili ánægjunni sem ég hef
haft af því að ferðast á því um hálendi landsins (aldrei utanvegar). Það
er ótrúlega meðfærilegt og gott að keyra það miðað við hversu kraft-
mikið það er og býður líka upp á alvöru „hasar“ ef maður er í þeim gír.
Langar soldið í næstu stærð fyrir ofan, Husqvarna 701 eða jafnvel nýja
gerð frá Husqvarna sem heitir Norden 901 Adventure. En ætli það verði
nokkuð fyrr en ég er kominn yfir sextugt.
Fíni bíllinn: Jagúar I-PACE EV 320. Það er eitthvað James
Bond-legt við að keyra um á Jagúar og þessi er rafmagns-
drifinn, sem ég held að sé framtíðin. Svo er hann bara flott-
ur og ekki skemmir fyrir að ég kæmist norður á Dalvík í
gamla heimabæinn á einni hleðslu. Klassa bíll með stíl.
Drauma-
bílskúrinn
Ómissandi ökutæki nr. 8: Jeep Wrangler Rubicon. Konan mín
elskar að ferðast um hálendið en vill frekar ferðast í bíl held-
ur en á mótorhjóli. Ég yrði heldur ekki ósáttur að ferðast
með henni í einum svona sem væri búið að föndra aðeins við
þannig að erfiðir fjallvegir yrðu ekki fyrirstaða. Væri ekki
verra ef hann væri með krók og Husqvarna á kerru aftan í.