Starfsmannablaðið (B.S.R.B.) - 01.12.1950, Síða 7

STARFSMANNABLAÐIÐ
r
flokka að ræða, sem yfirleitt voru til
hækkunar.
Störfum nefndarinnar varð ekki lok-
ið fyrr en í maí og taldi ríkisstjórnin
þá, að þýðingarlaust væri, að leggja
frv. fyrir Alþingi þar eð ekki myndi
vinnast tími til þess að afgreiða það.
Hinsvegar var við afgreiðslu fjárlaga
gert ráð fyrir uppbótum, svipuðum
þeim, sem launalaganefndin hafði lagt
til, en tilfærslur á flokkum komu þá
auðvitað ekki til framkvæmda.
Laust eftir miðjan septembermánuð
fór stjórnin þess á leit við ríkisstjórn-
ina bæði í viðtali og bréflega, að hún
legði frv. fyrir Alþingi á þessu hausti,
en svar við þeirri málaleitun hefur eigi
borist þegar þetta er skrifað.
II. Réttindi og skyldur ríkisstarfs-
manna. Vinnutími á skrifstofum.
Eins og kunnugt er, hefur löggjöf
um réttindi og skyldur ríkisstarfs-
manna nú alllengi verið í undirbúningi.
Stjórn B.S.B.R., fór þess á leit, jafn-
framt því og hún gekk eftir setningi
launalaganna að frv. þetta yrði einn-
ig lagt fram á næsta Alþingi. í viðtali
við formann og varaformann banda-
lagsins lýsti forsætisráðherra því yfir
að hann teldi sjálfsagt að frumvörp
þessi fylgdust að.
Sá hængur fylgdi tillögu ríkisstjórn-
arinnar um uppbætur til handa ríkis-
ctarfsmönnum, að kveðið var svo á, að
jafnframt því að uppbæturnar yrðu
þannig festar í fjárlögum skyldi vinnu-
tími hjá skrifstofufólki og nokkrum
starfshópum öðrum lengjast úr 35
klst. á viku í 38l/L. klst.
Tillaga, er- borin var fram á Alþingi
af Ólafi Björnssyni og Rannveigu Þor-
steinsdóttur, þess efnis að ákvæðið um
lengingu vinnutímans félli niður, var
felld með öllum þorra atkvæða gegn 11.
Reynt var af hálfu stjórnar banda-
lagsins og félaga þeirra, er þetta mái
snerti að ná samkomulagi við ríkis-
stjórnina á þeim grundvelli, að ákvæð-
ið um lengingu vinnutímans kæmi ekki
til framkvæmda að svó stöddu, gegn
því að samtök opinberra starfsmanna
veittu stuðning sinn til þess, að bætt
yrði eftirlit með vinnubrögðum, en ekki
bar það árangur.
Á almennum fundi opinberra starfs-
manna þ. 5. júní var stjórninni falið
að leita á ný samkomulags við ríkis-
stjórnina, ef unnt væri, en jafnframt
lýsti fundurinn þeirri skoðun sinni, að
vafasamt mætti telja hvort þessi leng-
ing vinnutímans væri lögleg, þar eð
37. gr. núgildandi launalaga gerði ráð
fyrir því, að reglugerð um vinnutíma
mætti eigi breyta án samráðs við
B.S.R.B.
I viðræðum þeim, sem stjórnin átti
við fjármálaráðherra, var sú tilslökun
boðin af hans hálfu, að heimilað yrði
að drekka kaffi á vinnustað í vinnutíma,
þannig að hvergi þyrfti að vinna leng-
ur en til kl. 17, ennfremur að heimilt
skyldi að vinna þann hálftíma, er bætt
var við vinnutíma á laugardögum, eft-
ir frjálsu samkomulagi við forstöðu-
menn hinna ýmsu stofnana. Mun starfs-
fólk flestra eða allra þeirra stofnana,
er hlut áttu að máli, hafa gert sam-
komulag til bráðabirgða á þessum
grundvelli. Stjórnin taldi þó engu að
síður rétt, að athugað yrði, hverja
möguleika samtökin hefðu til þess að
vinna mál á hendur ríkisvaldinu, vegna
þeirra vafasömu meðferðar, er málið
hafði hlotið á Alþingi. Ákvað hún í því