Ásgarður : blað starfsmanna ríkis og bæja - 14.02.1967, Blaðsíða 9

Hannibal Valdimarsson.
Hin ungu samtök opinberra starfsmanna
fagna merkisafmæli um þessar mundir.
Bandalag starfsmanna ríkis og bæja er orðið
25 ára.
Af því tilefni sendi ég því afmæliskveðju og
árnaðaróskir.
Þegar bandalagið var stofnað, hafði elzta
starfandi félag verkalýðssamtakanna — Hið
íslenzka prentarafélag — starfað í 50 ár, og
flest hin almennu verkalýðsfélög slitið bams-
skónum og vel það. Er það næsta eðlilegt, að
fátækasti hluti þjóðarinnar og sá réttinda-
snauðasti, vaknaði fyrst til vitundar um nauð-
syn stéttarsamtaka.
„Sá veit gjörst, hvar skórinn kreppir, sem
ber hann á fætinum“.
Um og eftir seinustu aldamót leit verkafólk
á búðar- og skrifstofufólk, hvað þá á starfsmenn
HANNIBAL
VALDIMARSSON
formaður
Alþýðubandalagsins
í stjórnarráðinu sem yfirstétt, að ég ekki segi
háyfirstétt.
Og um þær mundir ætla ég líka að fáir
opinberir sýslunarmenn hafi látið sér til hugar
koma, að það væri virðingu þeirra samboðið, að
stofna stéttarfélög til að berjast fyrir hækkuð-
um embættislaunum og auknum þjóðfélags-
réttindum.
Hvortveggja þessi viðhorf eru fyrir löngu
gjörbreytt orðin. Verkafólkið gerir ekki lengur
neinn meginmun á því, hvort launþeginn starf-
ar í þjónustu einkaatvinnurekandans í útgerð
eða fiskiðnaði, kaupmannsins eða ríkisins.
Og sá opinber starfsmaður fyrirfinnst varla,
sem ekki telur það nú sjálfsagt að starfa í síétt-
arfélagi sínu og vinna að eflingu þess.
En ekki nóg með það. Reynsla hinna ein-
stöku hagsmunafélaga opinberra starfsmanna,
varð hin sama og verkalýðsfélaganna, þessi, að
eitt og eitt orkuðu þau litlu. Þau urðu að takast
í hendur og sameina krafta sína.
Þannig er Bandalag starfsmanna ríkis og
bæja til orðið.
Og með ötulu starfi ágætra forustumanna,
hefur því orðið ótrúlega mikið ágengt á tiltölu-
lega skömmum tíma.
Það var mikill sigur, er opinberir starfsmenn
fengu að lögum viðurkenndan samningsrétt
um kjör sín. Sá sigur var árangur langrar
baráttu.
En ekki voru langir tímar liðnir, er flestum
varð ljóst, að hér hafði þó aðeins unnizt hálfur
sigur. Þannig var um búið, að tækjust samn-
ingar ekki, skyldu ágreiningsefnin ganga til
svonefnds Kjaradóms. Samningsrétturinn var
því takmarkaður, og lokaúrslit öll í hendi gerð-
ardóms.
Verkfallsréttinn vantaði.
Síðan hafa stéttarsamtök opinberra starfs-
ASGARÐUR
9