Morgunblaðið - 30.06.2021, Side 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. JÚNÍ 2021
✝
Jóhannes Berg-
sveinsson fædd-
ist í Reykjavík 5.
desember 1932.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi að morgni 22.
júní 2021.
Jóhannes lauk
stúdentsprófi frá
MR 1953, embættis-
prófi í læknisfræði
frá HÍ 1962, stund-
aði sérfræðinám í geðlækningum
við University of London og við
Stadshospitalet í Glostrup. Jó-
hannes varð geðlæknir við
Kleppsspítalann og við geðdeild
Landspítalans frá 1969 og var
yfirlæknir sjúkradeilda ríkisins
fyrir drykkjusjúka frá 1975.
Foreldrar Jóhannesar voru
Bergsveinn Ólafsson, fæddur í
Hvallátrum á Breiðafirði 25.8.
1901, d. 27.12.1981,
og Elín Jóhannes-
dóttir, f. á Seyðis-
firði 16.6. 1909, d.
13.4. 1973. Jóhann-
es kvæntist 25.8.
1956 Auði Garðars-
dóttur, f. 21.5.
1934, húsmóður og
ritara við
Tryggingastofnun
ríkisins, d. 18.3.
2013. Foreldrar
hennar voru Garðar Jónsson, f.
6.11. 1898, d. 17.9. 1967 og Jóna
Björnsdóttir, f. 26.9 1896, d.
29.3. 1966.
Börn Jóhannesar og Auðar
eru Jóhannes, f. 26.11. 1966, og
tvíburarnir Bergsveinn og Elín,
f. 5.9. 1971.
Útför Jóhannesar fer fram
frá Dómkirkjunni í Reykjavík í
dag, 30. júní 2021, klukkan 13.
Svefneyjar út þig seiddu.
Sólin af himni var,
og dillandi stjörnur og dularfull tungl
dönsuðu uppi þar.
Sjónhending fram á sundið
svanhvítur bátur rann
með útskorið stýri og ísaumað segl
og ástfanginn draumamann.
Svefneyja til þú sigldir.
Sjórinn var spegilgler
en dillandi stjörnur og dularfullt tungl
dönsuðu fyrir þér.
Eilífðarbáran undan
eyjunum byrgði sig,
en fallega stúlkan þín fagnandi beið
í fjörunni og kyssti þig.
(Kristinn Pétursson)
Ekkert var eins merkilegt og
Breiðafjarðareyjar. Þar var þögn-
in dýpst, kyrrðin mest og þar ríkti
fegurðin ein. Vestureyjarnar og
Hvallátur voru auðvitað í mestu
uppáhaldi hjá Jóhannesi Berg-
sveinssyni, tengdaföður mínum,
sem við kveðjum í dag.
Jóa kynntist ég þegar leiðir
okkar Ellu, dóttur hans, lágu
saman í október 2015. Þótt ég
væri sannarlega enginn unglingur
þegar ég hitti hann í fyrsta sinn
þá var dálítill fiðringur í sálartetr-
inu þegar stundin kom. Ég rétti
fram hægri höndina, en hann þá
vinstri og mér fannst mér hafa
mistekist því Ella var búin að
segja mér frá slysinu sem lamaði
hægri handlegg hans. En kank-
víst brosið og glettnin í augunum
sem gægðust upp yfir gleraugun
sögðu mér að þetta væri ekki í
fyrsta sinn sem þetta gerðist.
Hann tók mér opnum örmum og
við urðum vinir frá fyrstu stundu.
Jói var mikill og góður sögu-
maður og síðustu ár skrifaði
hann margar smásögur og frá-
sagnir frá æskuárum sínum. Í
sögu sinni „Hænsnakofinn“, seg-
ir hann frá því hvernig á því stóð
að eyjaklasinn Hvallátur varð
honum svo hugleikinn. Þegar
breskur her gekk á land í
Reykjavík í maí 1940 þótti heim-
ili fjölskyldu hans við Ránargötu
ekki öruggt skjól fyrir fjörmik-
inn gutta á áttunda ári. Húsið
stóð hættulega nærri höfninni ef
til þess kæmi að Þjóðverjar
myndu senda hingað sprengju-
flugvélar. Jói var því sendur í
sveit vestur í Hvallátur ásamt
Önnu föðursystur sinni en móðir
hans og systkini voru send aust-
ur að Ásólfsstöðum. Í Látrum
varð hann eitt með náttúrunni,
sjónum, túnunum og dýrunum.
Þangað leitaði hugurinn stöðugt
og minningarnar þaðan urðu
hans hugarfró þegar þrekið og
þrótturinn til líkamlegra verka
dofnaði síðustu árin.
Eftir andlát Auðar konu hans
árið 2013 bjó Jóhannes einn í
íbúð þeirra við Bárugötu. Mað-
urinn sem kunni varla að sjóða
vatn að sögn barna sinna lagði
sig fram um að læra elda-
mennsku, keypti kokkabækur og
öll möguleg eldhúsáhöld sem
gætu létt honum lífið. Árangur-
inn af eldamennskunni fer
kannski ekki í sögubækurnar en
viljinn var sannarlega til staðar.
Jóhannes talaði um það að
hann vildi helst kveðja þessa
jarðvist að heimili sínu en örlögin
höguðu því þó þannig að hann
var fluttur á Landspítalann í
Fossvogi tveimur dögum fyrir
andlátið. Þar kvaddi hann, sadd-
ur lífdaga og í sátt við Guð og
menn, að morgni 22. júní sl.
Að leiðarlokum þakka ég Jó-
hannesi fyrir samfylgdina, börn-
um hans og fjölskyldu allri votta
ég samúð. Blessuð sé minning Jó-
hannesar Bergsveinssonar.
Ingibjörg Hinriksdóttir.
Heill sé þér og heiður, vinur minn,
og hjartans þakkir fyrir liðinn dag.
Vonin bjarta veginn lýsi þinn
og Völvuspáin sé þér öll í hag.
(Guðrún Jóhannsdóttir
frá Brautarholti)
Í dag kveðjum við fjölskyldan
kæran heimilisvin okkar, Jóhann-
es Bergsveinsson, sem lést á
Landspítalanum í Fossvogi 22.
júní sl.
Kynni okkar Jóhannesar hófust
fyrir hartnær 70 árum og höfum
við átt samleið meira og minna öll
þessi ár. Eiginmaður minn, Egill
Ágúst Jacobsen, og Jóhannes
voru æskuvinir af Ránargötunni
og batt það fjölskyldur okkar ára-
löngum tryggðar- og vináttubönd-
um.
Ekki er hægt að minnast Jó-
hannesar án þess að nefna Auði
Garðarsdóttur, konu hans, sem
var hans stoð og stytta í hvívetna.
Auður lést 18. mars 2013. Þau
voru traust og samhent hjón og
gestkvæmt á heimili þeirra á
Bárugötu 35 sem var mikið rausn-
arheimili.
Missir Jóhannesar og barnanna
þeirra, Jóhannesar yngri, Berg-
sveins og Elínar, var mikill við frá-
fall Auðar en Jóhannes sýndi þá
þá þrautseigju og kraft sem í hon-
um bjó að halda áfram og sjá um
sig sjálfur. Hann var svo sem ekki
einn þar sem börnin hans og
þeirra fjölskyldur voru líka hans
stoð og stytta.
Á kveðjustund viljum við fjöl-
skyldan þakka Jóhannesi sam-
fylgdina, ræktarsemi og hlýju, og
allar ljúfar og góðar stundir sem
við áttum saman.
Gráttu ekki
yfir góðum
liðnum tíma.
Njóttu þess heldur
að ylja þér við minningarnar,
gleðjast yfir þeim
og þakka fyrir þær
með tár í augum,
en hlýju í hjarta
og brosi á vör.
Því brosið
færir birtu bjarta,
og minningarnar
geyma fegurð og yl
þakklætis í hjarta.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Katrín Jóhannsdóttir.
Enn er komið að kveðjustund.
Minn góði vinur og skátabróðir
Jóhannes Bergsveinsson er látinn
á 88. aldursári. Í mínum huga var
hann alltaf bara Jói, traustur og
vandaður maður, sem aldrei mátti
vamm sitt vita, sannur vinur. Og
þar með lauk 75 ára samfylgd okk-
ar, sem aldrei bar skugga á.
Á námsárum Jóa var það venja
að háskólanemar réðu sig í verka-
mannavinnu á sumrin. Oftast
fylgdi með bæði útvera og hreyf-
ing, sem var gott eftir innsetuna.
Eitt sumarið á miðjum háskólaár-
unum reyndist Jóa þetta örlagarík
ákvörðun, því hann lenti í alvar-
legu vinnuslysi. Hægri handlegg-
urinn varð ónothæfur sem slíkur,
auk þess sem sjón á hægra auga
skaddaðist mikið. Flestir hefðu ef-
laust gefist upp, en nei, ekki Jói.
Hann lauk námi í læknisfræðinni
eftir ótrúlega skamma töf. Hann
valdi geðlækningar sem sérgrein
og varð alkóhólisminn eitt af hans
aðalviðfangsefnum. Ég er sann-
færður um, að þar voru æðri mátt-
arvöld að verki og beindu honum
inn á þessa braut, því þar reyndist
réttur maður kominn á réttan
stað. Þeir eru margir ógæfumenn-
irnir, sem Jóhannes sinnti jafnt
innan vinnutíma sem utan.
Hans góða kona, Auður Garð-
arsdóttir, andaðist fyrir um átta
árum. Það reyndist Jóa mikið
áfall, þau voru svo samrýnd, að
þau voru oftast nefnd saman.
Spurt var: Hefurðu heyrt í Auði
og Jóa nýlega?
Þau bjuggu sér hlýtt, formfast
og virðulegt heimili, sem gott var
að stíga inn í. Þar var snyrti-
mennskan og stílfegurðin í fyrir-
rúmi.
Á afmælisdögum var kallað til
samsætis og þar mættu reglulega
ættingjar og vinir. Við mætingu
var öllum boðið til betri stofu og
sest niður og spjallað.
Í borðstofunni beið dúkað borð,
hlaðið veitingum, sem þjónaði
tvennum tilgangi, hlaðborð fyrir
konurnar, en karlarnir fengu að
setjast við borðið, er konurnar
höfðu valið á diska sína og haldið
aftur til stofu, því þeim var illa
treystandi til þess að halda á
kaffibolla í lausu lofti. Allir hlökk-
uðu til boðanna, enda ævintýri lík-
ast að líta þennan nú horfna virðu-
lega heim.
Þriðjudagsmorguninn, sem Jói
kvaddi, var ég á leið í sjúkraþjálf-
un. Allt í einu skaust upp í huga
mér best að hringja í Jóa. Mér var
litið á úrið og sá að það var full-
snemmt klukkan aðeins 9:30. Ég
skildi þetta ekki þá, en skil þetta
atvik núna. Jói var bara að kveðja.
Árin líða og samverustundun-
um vill fækka með hækkandi
aldri. En vináttuna höfum við
rækt með símtölum, en þau verða
ekki fleiri.
Jói hvarf á braut sáttur við guð
og menn. Megi hann hvíla í friði.
Ég þakka ómetanlega samfylgd.
Fjölskyldunni allri votta ég
dýpstu samúð mína.
Werner Ívan Rasmusson.
Kynni mín af Jóhannesi Berg-
sveinssyni hófust fyrir um sjö ár-
um þegar við urðum nágrannar.
Ég á hins vegar áratuga gamla
minningu um hann úr sjónvarp-
inu. Tíminn í framhaldi af ’68-
byltingunni þýddi endurmat á
ýmsum sviðum, t.d. komu fram
talsmenn hugvíkkandi efna sem
svo voru kölluð, og gras og hass
og fleira nýmeti þótti mörgum
bæta, hressa og kæta. Á þessum
tíma starfaði Jóhannes sem geð-
læknir og fékkst aðallega við
meðferð áfengissjúklinga. Í
krafti sérfræði hans kom fyrir að
sjónvarpið fékk hann til að ræða
fíknimál við einhvern talsmann
hinna nýju efna. Ég sá einn eða
tvo svona þætti af tilviljun og
varð mjög eftirminnilegt hve
uppbyggilegur og kurteis Jó-
hannes var við viðmælendur
sína, líka þegar þeir héldu fram
ýmsu gölnu fagnaðarerindinu
sem honum gat ekki þótt annað
en dauðans della.
Löngu seinna flutti ég á efri
hæðina á Bárugötu 35 í Reykja-
vík með mínu fólki. Á neðri hæð-
inni bjó Jóhannes, þá kominn á
efri ár og orðinn ekkjumaður. Í
nábýlinu við Jóhannes rifjaðist
upp myndin sem ég fékk af hon-
um í gömlu sjónvarpsumræðun-
um, auk fleiri þátta sem komu til.
Myndin af góðgjörnum manni,
fróðum og minnugum svo af bar,
gamansömum og velviljuðum.
Við urðum góðir mátar þessi
sameiginlegu ár okkar í húsinu.
Í Vesturbænum eru víða veg-
legir, hlaðnir veggir á lóðamörk-
um. Okkar veggur þarfnast sár-
lega viðhalds. Þetta mál bar á
góma á húsfundi fyrir fáeinum
mánuðum og lagði Jóhannes til
að við máluðum frumskóg á okk-
ar vegg að viðgerð lokinni, með
ljónum og tígrisdýrum. Ég nefni
þetta til marks um lifandi hug
Jóhannesar allt til loka og vil
bæta við: Þú færð þinn græna
frumskóg Jóhannes, fyrr en
seinna. Góð tilhugsun að börn í
framtíðinni leiki sér í skjóli við
vegginn þinn.
Við Ingibjörg Sólrún, Hrafn-
kell, Þyri Huld og Birnir litli
kveðjum með virðingu og eft-
irsjá. Börnum og skyldmennum
öllum vottum við samúð.
Hjörleifur Sveinbjörnsson.
Jóhannes
Bergsveinsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HALLDÓRA GUNNARSDÓTTIR,
Aflagranda 40, Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Ísafold, í
Garðabæ.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 1. júlí klukkan 15.
Gunnar Hauksson Guðrún Ingimarsdóttir
Ingibjörg Hauksdóttir
Birgir Hauksson Sóley Erlendsdóttir
Ingvar Tryggvason Aðalheiður Sigurðardóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð,
stuðning og hlýju vegna andláts og útfarar
ástkærrar eiginkonu, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
KARÓLÍNU BERNHARÐSDÓTTUR,
Lindasíðu 2,
Akureyri.
Árni Aðalsteinn Bjarman
börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
Elsku eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
AÐALHEIÐUR SIGURBJÖRNSDÓTTIR,
Skólabrekku 8, Fáskrúðsfirði,
lést miðvikudaginn 9. júní.
Útförin fer fram frá Fáskrúðsfjarðarkirkju
mánudaginn 5. júlí klukkan 14.
Þórir Traustason
Halla Björg Þórisdóttir
Óðinn Logi Þórisson Ásta Kr. G. Michaelsen
Indíana Dögg, Ísafold Ýr, Aþena Rán og Víkingur Logi
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og bróðir,
JÓSEF LEÓSSON
frá Þórshöfn,
lést á Sjúkrahúsinu á Húsavík fimmtu-
daginn 24. júní.
Útför hans fer fram frá Þórshafnarkirkju laugardaginn
3. júlí klukkan 11.
Jarðsett verður að Svalbarði.
Börn og systur hins látna
Við þökkum auðsýnda samúð vegna
andláts og útfarar elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
ESTHERAR E. ÞÓRÐARDÓTTUR.
Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki
meltingar- og nýrnadeildar
Landspítalans, 12E, fyrir einstaka umönnun, alúð og virðingu.
Þórður M. Kjartansson Eiríka G. Árnadóttir
Guðmundur Kjartansson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
ANNA ELÍN HERMANNSDÓTTIR,
Akraseli 10,
lést 25. júní. Jarðsungið verður frá
Seljakirkju föstudaginn 2. júlí klukkan 10.
Hermann Kjartansson
Valgeir Kjartansson Lísa Björk Bragadóttir
Kjartan Bragi Valgeirsson Herdís Ýr Þórhallsdóttir
Ævar Valgeirsson
Þórir Steinn Valgeirsson Melody Hoay
Hjalti Valgeirsson
Bróðir okkar, mágur og frændi,
GUNNAR BALDVINSSON,
Kjarnagötu 37, Akureyri,
lést á hjúkrunarheimilinu Lögmannshlíð
24. júní. Útför hans fer fram frá Höfða-
kapellu fimmtudaginn 1. júlí klukkan 13.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Hollvinasamtök
Sjúkrahússins á Akureyri.
Hulda Baldvinsdóttir
Hallgrímur Baldvinsson Edda Valdimarsdóttir
Eiður Eiðsson
Héðinn Baldvinsson
Þórlaug Baldvinsdóttir
og fjölskyldur
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
ÓLAFUR B. THORS,
fv. forstjóri,
Hagamel 6,
lést 28. júní á hjúkrunarheimilinu Sóltúni.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 6. júlí klukkan 15.
Jóhanna J. Thors
Hilmar Thors Hlíf Thors Arnlaugsdóttir
Ólafur Baldvin Thors Kristín V. Magnúsdóttir
Benedikt Thor Thors