Skólablaðið - 01.04.1979, Blaðsíða 3

Flest skóláblöð eru hverful fyrirbcEri. Þau koma og
fara, koðna niður úr áhugaleysi við og við, en rísa,- svo
eins og fuglinn Fönix úr eldinum og fæðast á ný. Þessi
hringrás hefur einnig fundist í útgáfu Skólablaðsins, en
ég held að það séu engar ýkjur að segja að undanfarin ár
hafi útgáfa þess verið blómleg með meira móti.
Cg er ánægður með útlit blaðsins og form, stærð þess
gefur meiri möguleika en hin gamla A4 fjölritunarstærð
og hafa menn nú heil pappírssvell til að renna sér fót-
skriðu eftir.
Það eina sem ég hefi út. á ytri gerð blaðsins að setja,
er að pappír skúli vera gljáandi. Nú er ljósabúnaður
kennarastofu allgóður, en ekki hannaður með betta í huga,
og er stundum nauðsynlegt að halla blaðinu í ýmsar áttir
til að greina hvað á síðum þess stendur.
Þá er komið að innihaldinu.
Editor dicit - titill leiðara hljómar oft eins og til-
skipun, en innihaldið er alls ekki í samraid við þetta.
Nú eru það lyklamál ritstjómar sem eru til umræÓu, mál
sem í fljótu bragði sýnist vera auðvelt að leiða til
lykta. Það fer ekki mikið fyrir stefnumörkun eða yfir-
lýsingum úm menningarmál, listir eða innra starf skólans.
Mér finnst að leiðari eigi að vera þannig, að hann endur-
spegli skoðanir ritnefndar á ýmsu af þessu tagi. Þá
þyrfti einnig að skipta honum í fleiri þætti er gerðu
hann fjölbreyttari.
Skýrsla Listafélagsins er æði fjölbreytt og ber með sér
að fólk hefur vilja til að halda uppi margs konar nenning-
arlífi innan skólans, þrátt fyrir sjónvarpið ( sem mlr
skilst að yngra fólk sé hætt að horfa á í þeim næli er
var í upphafi ) og kvikmyndir.
Á sömj síðu skrifar Dagný Björgvinsdóttir um tónlistar-
mál og er ég sem tónlistarunnandi mjög sammála hennar
sjónarmiðum. Vil Ig nota tækifærið til að óska kómum
okkar alls velfamaðar í starfi. Ég heyrði til hans í
desember og finnst nér sú byrjun lofa góðu. ( Hvenær
kemur platan?).
Á næstu síðu er viðtal við inspector scholae, Sigríði
Dóru Magnúsdóttur, og er það fróðlegt en heldur stutt.
Á bls. 7 er síðan dregin upp mynd af starfsemi Fjalakatt-
arins, kviktyndaklúbbs framhaldsskólana. £g er mjög
hrifinn af framtaki þeirra sem standa að þessum klúbbi og
framlag þeirra er bæói stórt og gert af sönnum áhuga á
menningu og list. Sýningarskráin gæti sómað slr í hvaða
stórborg sem er.
Á tveimur næstu síðum er stefnt saman næsta ólíku efni.
Fyrst er samantekt Kristjáns Magnúss á efni um og eftir
rússneska rithöfundinn Leo Tolstoj. Sumt er bar eirikar
athyglisvert, slrstaklega sögubrotið um þrjár álnir lands,
( sem mig minnir að hafi einnig verið til í leikritsformi)
en þar er fjallað um óstjómlega græðgi og hlgómagimd á
efitminnilegan hátt. Síðan kemur einkennilegur báttur,
sennilega tilraun til „concept" listar ( eða föndurdálks).
Það vantar að geta þess í leiðbeiningunum að nota þarf
skæri til að klippa bandið.
Næstu síður eru helgaðar ritgerð er nefnist Island,
sjálfstæð þjóð. Þar er fjallað um efni sem er ofarlega á
baugi þ.e.a.s. veru Islands í vemdarbandalagi, her í
landi og ýmsar sögulegar forsendur útskýrðar frá sjónar-
hóli Magnúsar Erlingssonar og Ásgeirs Sverrissonar.
Á bls. 14 og 15 er að finna frásögn Margrltar Rúnar
Guðmundsdóttur ( þeirrar er plataði þessu inn á mig), af
ferð sinni til hsimsiróts byltingarsinnaðrar æsku á Kúbu.
Þetta er ferðasaga í klassískum stíl, lipur og skemmtileg,
en þó bregður stundum fyrir því sem sumir kalla skrúfustí).
en Margrét er alls ekki ein um þetta, heldur er þessi rit-
háttur einkennandi fyrir þann tíma er menn hafa ekki enn
komið sér niður á sinn eigin rithátt.
Viðtal við Þórhall Eyþórsson er á formi sjálfssoðunar
og er erfitt að henda reiður á hvort hlr er verið að tala
við mann eða hvort hann er að tala við sjálfan sig. Þetta
form á viðtölum hefur á sér þann galla, að einungis þeir
sem þekkja viðmælanda hafa gagn af viðtalinu.
Síðan rekur lestina smásaga eftír P.G. Wodehouse,
„Illt í efni í Blandings", smellin og Wodehouse einum lík.
Hún er skrifuð í mjög sérstökum stíl, sem erfitt er að ná
í þýðingu. Wodehouse var að skrifa fyrir Bandaríkjamenn
sem vissu lítið um England og tamdi hann slr stíl sem
endurspeglar hvemig þeir vildu hafa Breta. Jóni B. Guð-
laugssyni hefur tekist vel upp í þýðingumi, og má jafnvel
segja, að á köflum sé hún mjög góð og yfirleitt lipur.
I stuttu máli, blaðið þykir mér skemmtilegt og jafnvel
fróðlegt aflestrar. Frágangur er allgóður og eru nokkrar
myndir til prýði, bæði teikningar og 1 jösrnyndir.
Bjami Gunnarsson,
SMÁSAGA
Mánudagur,þriðjudagur,miðvikudagur,fimmtu-
dagur. Loksins rennur upp nýr dagur,föstudagur.
t gær var farið að birta yfir huganum,allt var
léttara,en núna,augun beisla ekki birtuna og það
sem áður var draumur er nú áþreifanlegur veru-
leiki. Föstudagur, dagur vona og gleði,amstur
vikunnar er nú læst oní tösku og kúrir þar fram
yfir helgi. Loksins,skólinn búinn,allir flykkjast
út.ráðagerðir kvöldsins ræddar. Það verður partý,
en sá léttir.
Næsti áfangastaður er „Ríkið",aðeins litið á
kaffihús og rætt við fólkið.
Jé,töskum er strokið varfærnislega á leiðinni
niður í bæ,aldrei fá þær eins góða umönnun og
núna,en þær eru þessu vanar,í þrjú ár hafa þær
þekkt tilfinninguna að vera elskaðar um helgar.
Tugir skólataskna á rölti um Laugaveginn,
sumar það illgjarnar að þær óska þess að fé skell
af hverju engir hálkublettir? Nei,þær hafa auð-
sjáanlega ekki völdin.
Hva,nú er ég aldeilis hissa,heyrist í einni,
hún hafði komið auga é Ötimarkaðinn,en sem betur
fer haldiö áfram,hún hefði ekki afborið meiri
þunga. aekur dagsins plús 3 flöskur af sætum
vökva,sem fær hjartað til að slá örar og vatnið
renna fram í munnvikin.
Jæja,nú er hún farin að kannast við sig,
þarna er húsið og kötturinn,gat skeö,vonandi er
hann búinn að brýna klæmar nóg í dag. Klukkan í
stofunni tifar og slær sex þung högg,vatnið
rennur úr baöinu og maturinn er kominn á borðið.
Góð undirstaða fyrir álag kvöldsins. Taskan góða
læðist fram undan rúminu,miklu fargi er af henni
létt.síðan er henni ýtt hirðuleysislega undir
rúm aftur.
-Jæja bless.kem örugglega snemma heim,eöa
segjum fyrir hádegi á morgun,sé ykkur.
Kortérsgangur fyrir höndum,loks er barið að
dyrum í litlu húsi.sem hallar undir flatt og
veit hvað það á í vændum.
Nokkrir vinir sitja rólegir í þægilegum
sætum og horfa spekingslega oní glösin. Stones
snúast á fóninum,angurværir tónar fylla loftið.
Kristalsöskubakkinn er fullur. Fleira fólk
birtist,þrjú kunnug andlit í gættinni,horfa
tómum augum mót birtunni. -Húsið fyllist,ringul-
reið,glös brotin,myndir skakkar á veggjum. Höfuð-1
skáldin í hillunum farin að yrkja. Það er æla á
ganginum. I risherberginu sitja einhverjar
ógreinilegar mannverur bak við reykjarþykknið.
Strengir gítarsins slitnir,einhver rúllar niður
brattan stigann og rankar við sér marinn og blár,
en skilur ekkert hvað hefur gerst.
Leigubíll skýst upp að húsinu,bílstjórinn
knýr lúpulegur dyra og hleypur síðan élútur í
bíl sinn aftur,nú er hann óhultur.
Tómar flöskur,sígarettustubbar á tekkboröinu.
Brotinn stóll. -Kóngurinn dauður á E4,isskápurinn
kvelst af hungri,hálfétið epli horfir út um
glugga. Það er skipt um plötu.hljómar fjörugrar
tónlistar glæða likamana nýju lífi og nóttin
líður.
Laugardagsmorgunn,mórall og timburmenn. Fólk
á rölti í bænum með bömin sín. Ég skreiðist inn
í næstu sjoppu og þamba pilla,ekki einn heldur
tvo.líður betur.
Jón Sigurðsson horfir á mig með vanþóknun. Af
nverju? Brekka framundan,síðan heim og rúmið
bíöur ískalt eftir mér.
Sunnudagur,mánudagur. Rykfallin taska é leið-
inni í skólann.
Kristín Róbertsdóttir.
©