Skólablaðið - 01.04.1979, Blaðsíða 21

FAKfEHfiR OE BLIÐflR....
Vera kvenna inni á heimilunum sundrar launafólki, því aÖ
sjálfsögðu geta konur ekki barist gegn kúgun sinni, efna-
hagslegri, kynfenðislegri og félagslegri eingöngu inni á
heimilunum. Þaö liggur í augum uppi aö ef konur eiga aö
geta berist fyrir sömu launum fyrir sömu vinnu, jöfnum
rétti til allrar vinnu, atvinnuöryggi og fullri atvinnu
fyrir alla, lífvænlegum launum fyrir átta stunda vinnudag
o.s.frv. veröa þær aö komast út af heimilunum og út á
atvinnumarkaöinn. Allar svona kröfur eru þymir í augum
auösstéttarinnar, því aö þær fela í sér skerðingu á gróöa
hennar.
Heldurðu kannski að þetta geti verið af
því að við höfum gleymt að borga raf-
magnsreikninginn?
En mótsagnir og kreppur kapítalismans koma borgarastétt-
inni illa. Konur eru varavinnuafl þjóöfélagsins. Þær
eru sendar út á vinnumarkaðinn þegar þensla á sér stað,
þá er þaö sjálfsagt mál aö þær hjálpi til vdð „aö efla
þjóöarhaginn" en síöan' þegar kreppa -samdráttur- á sér
staö er konum fyrst sagt upp af öllum. Þær eru reknar
aftur inn á heimilin því að þar sé staður þeirra og hlut-
verkið að sinna eiginmanni og bömum sem annars bíöi and-
legan skaöa af. En hinu áttar borgarastéttin sig ekki á
aö þegar konur komast út á vinnumarkaðinn, vakna þær til
vitundar um kúgun sína og taka aö berjast gegn henni.
Þessar nótsagnir kapítalisuans - inn og út af heimilun-
um eftir þöfum borgarastéttarinnar leiddi fyrst og fremst
til uppkomu hinnar nýju kvenfrelsishreyfingar á síöasta
áratug og hins glögga mismunar á stefnumiðun borgaralegra
og byltingarsinnaðra femínista. Borgaralegir femínistar
hafa beint baráttu sinni gegn,karlmönnum og jafnvel álitiö
lausninaá kvennakúguninni vera valdatöku kvenna sjálfra.
Margir hverjir hafa einskoröað baráttuna við hugrnyridafræö'i-
lega þætti og sumir jafnvel lokast inn í hópum sem fást vil
sjálfsuppeldi. Byltingarsinnaöir femínistar telja hins
vegar rangt aö takmarka kvenffelsisbaráttuna viö einstök
afnörkuö mál, hún sé þvert á móti ákaflega vxöfeöm og nark-
miö hennar gagngerar þjóöfélagslegar breytingar. Þeir
krefjast félagslegrar þjónustu, sem miðast viö þaö aö
afnenB einkahúshald, félagslegrar ábyrgöar á uppeldi bama,
yfirráöarétti kvenna yfir eigin líkama og nöguleika á heil-
brigðari samskiptum fólks en fjölskyldan hefur upp á aö
bjóöa o.s.frv. öll markmið þessara femxnista leiðir þá
þvi inn á braut byltingarsinnaörar baráttu. Þau eru öll
andstæö hagsmunum auðsstéttarinnar og vega aö henni. Þann-
ig á kvenfrelsishreyfingin samleið meö verkalýösstéttinni
í hagsmunabaráttu hennar. Stytting vinnudagsins, hærri
laun, atvinnuöryggi, almenn bama^sla - allt eru þetta
brýn hagsmunamál verkalýðsins, en stuölar jafnframt aö
kvenfrelsi og til þess fallið aö rjúfa einangrun kvenna
inni á heimilunum.
Þess vegna hljóta byltingarsinnaöir femínistar aé álykta
sem svo að raunverulegt kvenfrelsi náist ekki innan ramna
borgaralegs þjóöfélags, heldur eingöngu í sósíalismanum.
Þaö verði' því ekkert raunverulegt kverifrelsi án sósíal-
isma og enginn raunverulegur sósíalismi án kvenfrelsis.
Margrét Rún Guömundsdóttir.
Heimildir:
1. Womanós Estate e. Juliet Mitchell.
2. Feminism and Socialism e. ýmsar konur
ÁSGEIR
ÁSGEIRSSON: