Heilsuvernd - 01.12.1946, Qupperneq 31

HEILSUVERND
23
Geislalækning reynd á ný. Svo var það að mig minnir
seinni hluta ársins 1943, að ég' fór aftur á stúfana til
sérfræðings þess, sem áður getur. Sýndi ég honum sárið,
er þá var orðið allstórt og illa útlítandi, og beiddist
þess ákaft, að hann gerði tilraun með geislalækningu,
þar sem ég var orðinn úrkula vonar um hata með því
að nota eingöngu áburð og umbúðir. Gekkst læknirinn
inn á, að gera eina tilraun, en var ekki hjartsýnn um
árangur, að mig minnir bezt. Fór ég nú nokkrum sinn-
um i ljós í röntgendeildina. En það fór sem lækninn
grunaði, að árangurinn var lítill. Sárið þorrnaði að vísu
uj>p fyrst í stað og lokaðist í 6 vikna tíma, en upp frá
því sótti aftur í sarna liorfið, svo að um frekari lækn-
ingu varð ekki að ræða í það skiptið. Tók ég nú upp
aftur hina gömlu aðferð og notaði áburð og umbúðir,
enda var ekki í annað liús að venda eftir vonbrigði
mín í röntgendeildinni.
Blóðeitrun og súlfalyf. Leið nú til októbermánaðar 1945.
Þá bar það til dag' einn, að ég fékk kvalir í vinstri fót,
jafnhliða þvi, sem fóturinn bólgnaði ákaft og vall og'
vessaði úr eksemsárinu. Skipti nú engum togum, að ég
var búinn að fá blóðeitrun og' sogæðabólgu með 40
stiga hita að kvöldi hins sama dags. Heimilislæknir
minn, Bjarni Bjarnason, stundaði mig og gaf mér stóra
skammta af súlfapillum, er ég skyldi taka inn regln-
lega, þar til liitinn minnkaði. Yar ég orðinn hitalaus eft-
ir 2 eða 3 sólarhringa, þótt leng'i væri bólgan að fara
úr fætinnm. En þó fór svo að lokum, að liún lajaðnaði
með öllu, og komst ég aftur á fætur og til vinnu minnar.
Bar nú ekkert lil tíðinda um liríð.
Eksemið brýzt út um allan líkamann. Svo var það í
byrjun desembermánaðar sama ár (1945), að ég tók eft-
ir því dag' nokkurn, að smábólur tóku að brjótast út
hingað og þangað á andlitinu, aðallega þó á hálsi. Ég
gerði mér ekki miklar grillur út af þessu fyrst í stað, hélt
að þetta væru aðeins meinlausar bólur, er mundu hverfa