Heilsuvernd - 01.12.1946, Qupperneq 38

Pétur Jakobsson:
Reynslan
er sannleikur.
Heilsufar mitt er að sjálfsögðu
að mestu, hverju um það er flíkað. Ég vil samt segja
örstutta sögu af því.
Fyrir fullum átta árum tók ég að þjást af svefnleysi,
meltingaróreglu og lcenndi þreytu, meira en ástæður voru
til, ef allt hefði eðlilegt verið. Leið þann veg nokkur
tími, án þess ég léti á þessu hera. Loks réð ég af að
fara á fund lækna og tjá þeim þessi vandræði mín. Eru
þetta úrvals læknar, með óslcorað almenningsálit.
Læknar þessir skoðuðu mig og gengu þess ekki duld-
ir, að ég var þjáður maður, sem níddist niður fyrir
örlög fram. Þeir viklu mér allir gott gera og vorkenndu
mér þennan heilsubrest minn.
Til úrbóta þessu neyðarástandi mínu beittu þeir með-
alafræði sinni, en öll meðalanotkunin, sem var mjög
mikil, virtist mér seinvirk til hata. Gekk þetta svona
lengi, að mér fannst batinn litill, nema ef til vill ann-
að veifið, eftir þvi sem ég bezt greindi. Ég var orðinn
óglaður mjög, þreyttur á þessu ástandi, sinnulítill, starfs-
þrek, starfsvilji og' starfsgleði var mér að mestu horf-
ið. Ég spurði mína ágætu og vinsamlegu lækna, livað
þjáði mig, af hverju þessi aumingjaskapur minn staf-
aði, en þeir gáfu mér fremur óákveðin svör. I samráði
einkamál. Ræð ég því