Heilsuvernd - 01.06.1967, Page 15

Hundur læknar sig með l'iislu
Maðurinn hefir sæmt sig heitinu „homo sapiens“, þ. e. æðsta vitsmuna-
vera jarðar. Þetta heiti verðskuldar hann ekki nema aS vissu marki, því
aS engin skepna á jarSarríki fremur eins mörg og alvarleg heimskupör
og einmitt maðurinn, eins stórfelld ódæSis- og grimmdarverk gegn
sjálfum sér, meðbræSrum sínum og öðrum dýrum, ýmist vitandi vits
eða af hreinni vanþekkingu. Af þessu leiðir m. a., að maðurinn er
sjúkasta dýr jarSar. Þar komast húsdýrin næst okkur, einmitt af því
að við höfum tekið af þeim ráðin og troðið upp á þau ónáttúrlegum
lifnaðarháttum.
Eigi aS síður þykjumst við yfir það hafnir aS læra af dýrunum, og er
það illa farið. Þau láta stjórnast af eðlishvötum, en þeim mikilsverða
leiðarvísi glötum við, löngu áður en við komumst til vits og ára, jafn-
vel þegar í vöggu, og þykjumst geta séS okkur horgiS meS vitsmunum
okkar og lærdómi. En árangurinn er ekki glæsilegri en þaS, aS flest
erum viS meira og minna sjúk svo aS segja frá vöggu til grafar.
A því er enginn vafi, aS ef viS tækjum dýrin til fyrirmyndar á ýms-
um sviSum lifnaSarhátta, mundi margt betur fara. Af þeim gætum við
lært aS forSast sjúkdóma, og einnig að lækna þá.
Eitt einkenni í mörgum sjúkdómum er það, að matarlystin hverfur.
Margir halda, að sjúkur maður þurfi aS fá kraftmikla fæSu til aS
styrkja sig og vinna þannig bug á sjúkdóminum. En lystarleysiS er aS-
vörunarmerki náttúrunnar og þýSir það, að hinn sjúki líkami eigi aS fá
hvíld frá öllu meltingarstarfi til aS geta gefiS sig óskiptur að viðureign-
inni við sjúkdóminn. ÞaS vill svo vel til, að veik börn á óvitaaldri er
oft ekki hægt að fá meS fortölum til að taka viS fæSu, vilja jafnvel ekki
mjólk, þó aS þau drekki blátt vatn meS góðri lyst. Og líkt er hinuin
„skynlausu“ skepnum fariS, að þau lækna sig oft með algerðri föstu, og
eru þess fjölmörg dæmi. VerSur sagt frá einu hér á eftir, og er þaS tekiS
upp úr amerísku tímariti, „Let us live“, sem fjallar um heilbrigSismál.
ÞaS er eigandi kjölturakka, sem segir frá:
HEILSUVERNÐ
79