Feykir - 19.08.2020, Blaðsíða 3

COVID-19 I Til upplýsingar
Gildandi
takmarkanir í
samkomubanni
Gildandi takmörkun sem nú er í gildi á
samkomum vegna farsóttar mun vara til 27.
ágúst nk. Stjórnvöld endurmeta þörf á
takmörkuninni eftir því sem efni standa til, þ.e.
hvort unnt sé að aflétta henni fyrr eða hvort
þörf sé á að framlengja gildistíma hennar.
Takmörkun á samkomum tekur
til landsins alls.

Helstu ráðstafanir í gildi:
Fjöldatakmörkun. Takmörkun á fjölda ein-
staklinga sem kemur saman miðast við 100
fullorðna. Börn fædd 2005 eða síðar eru undan-
skilin.
Almenn nálægðartakmörkun. Hvar sem fólk
kemur saman og í allri starfsemi þarf að hafa hafa
a.m.k. 2 metra á
milli einstakl-
inga sem ekki
deila heimili.
Þar sem ekki er
hægt að tryggja
2 metra fjarlægð
milli einstakl-
inga þarf að nota andlitsgrímu sem hylur nef og
munn. Þetta á t.d. við um almenningssamgöngur,
þ.m.t. innanlandsflug og farþegaferjur, og
starfsemi s.s. hárgreiðslustofur og nuddstofur.
Mikilvægt er að kynna sér leiðbeiningar um
notkun andlitsgríma.
Nálægðartakmörkun í skólum. Í framhalds- og
háskólum er þó heimilt að hafa 1 metra á milli
einstaklinga án þess að andlitsgrímur séu notaðar.
Nálægðartakmörkun í íþróttum. Snertingar eru
heimilar milli íþróttafólks á æfingum og í
keppnum. Aftur á móti skal virða 2 metra
nálægðartakmörkun í búningsklefum og á öðrum
svæðum utan keppni og æfinga. Aðrir, meðal
annars þjálfarar, starfsmenn og sjálfboðaliðar,
skulu einnig virða 2 metra nálægðartakmörkun.
Verslanir, opinberar byggingar og þjónustu-
fyrirtæki sem eru opin almenningi þurfa að:
• tryggja aðgang að handsótthreinsi fyrir
almenning og starfsmenn við innganga og í
grennd við yfirborð sem margir snerta s.s.
snertiskjái og afgreiðslukassa
• sinna vel þrifum og sótthreinsun yfirborða
sem margir snerta eins oft og unnt er
• minna almenning og starfsmenn á einstakl-
ingssóttvarnir með merkingum og skiltum
• Sundlaugar og veitingastaðir þurfa að tryggja
að gestir geti haft 2 metra bil á milli sín í öllum
rýmum með fjöldatakmörkun í samræmi við
stærð hvers rýmis.
Starfsemi sem í eðli sínu felur í sér að gestir noti
sameiginlegan búnað s.s. íþróttastarf, líkams-
ræktarstöðvar, spilakassar og spilasalir geri hlé á
starfsemi eða sótthreinsi slíkan búnað milli
notenda.
Söfn, skemmtistaðir og aðrir opinberir staðir geri
hlé á starfsemi sé ekki hægt að tryggja að farið sé
eftir fjöldatakmörkun eða að bil milli ótengdra
aðila sé yfir 2 metrum. /PF
Hinn siglfirski Gunnsteinn
Ólafsson, tónlistarmaður og
tónskáld, segir skemmtilega
sögu á Facebooksíðu sinni um
heilmikla björgunaraðgerð, sem
framkvæmd var sl. laugardag í
Hvanneyrarskál ofan Siglufjarðar
og snérist um að bjarga ketti sem
virtist hafa komið sér í
lífshættulega stöðu, vatns- og
matarlaus í læstu rými
endurvarpsstöðvar.
Engu var líkara en stutt væri eftir af
níunda lífi kattarins og eftir mikla
eftirgrennslan að lykli sem gengi að
húsinu fannst hann á Sauðárkróki,
nærri 100 km í burtu. Gefum
Gunnsteini orðið:
„Við gengum þrjú síðdegis upp í
Hvanneyrarskál við Siglufjörð í
dag. Blíðskaparveður var á og gott
útsýni allt til Grímseyjar. Efst í
skálinni er lítil gulmáluð endur-
varpsstöð þar sem hægt er að skrá
nafn sitt í gestabók utandyra. Þegar
við erum að nálgast stöðina mætum
við tveimur konum frá Siglufirði.
Þær segjast vera í vandræðum því
þær hafi heyrt í ketti inni í húsinu
en það sé harðlæst og engin leið til
að koma honum til bjargar. Utan á
húsinu eru tvær loftræstitúður. Ég
lagði eyrað upp að annarri þeirra og
mjálmaði eins og þegar maður vill
vingast við kisur.
Eftir smástund hljómaði veik-
róma svar innan úr húsinu.
Greinilegt var að mjög var af
kettinum dregið. Ég lagði til að
hringt yrði umsvifalaust í lögregl-
una. Það var gert og við fengum
samband við Mílu sem hefur
umsjón með endurvarpsstöðinni í
Hvanneyrarskál. Í fyrstu komu
nokkrar vöfflur á þann sem svaraði
en síðan var sagt að málið yrði
skoðað. Þetta fannst okkur ekki
nógu sannfærandi viðbrögð. Við
höfðum samband við málsmetandi
Siglfirðinga sem hringdu í alla þá
sem hugsanlega hefðu lykil að
húsinu, Björgunarsveitina Stráka
þar á meðal en allt kom fyrir ekki.
Enginn komst inn. Í skráargatinu
var einhverskonar hólkur með
númeri sem þurfti greinilega að
opnast með einhverskonar raf-
magnssendi.
Ég reyndi að dýrka upp læs-
inguna með lykli án árangurs. Við
kölluðum af og til í kisu og hún
svaraði okkur alltaf jafn ámátlega.
Að okkur læddist sá grunur að
dagar kattarins væru senn taldir.
Enn var hringt í lögregluna og
fengið samband við Mílu. Nú
fengust þau svör að maður væri á
leiðinni frá fyrirtækinu Tengli á
Sauðárkróki og yrði kominn eftir
hálftíma til Siglufjarðar. Þetta
ætlaði að verða mjög tvísýnt. Við
fengum okkur göngutúr upp í
skálina og komum hálftíma síðar
aftur að stöðinni. Nú sáum við í
fjarska mann koma á fleygiferð á
reiðhjóli upp í Skálina og skeytti
hann ekki um hindranir á vegi; var
engu líkara en hann teldi sig eiga líf
að leysa. Við vonuðumst til að hér
væri á ferð bjargvættur kattarins en
svo reyndist ekki vera. Þetta var
ungur rafvirki að reyna nýjan
farkost við ýtrustu aðstæður. Hann
greip samt rafmagnssnúru á
jörðinni sem hafði lokið hlutverki
sínu, þræddi hana á bak við
læsinguna og reyndi að dýrka hana
þannig upp án árangurs.
Árans kötturinn
Stöðugt fleira fólk bar að garði og
fylgdist með í ofvæni. Hver yrðu
örlög vesalings kisu? Vildu margir
fara niður í bæ og ná í hamar og
sporjárn til þess að ná hurðinni af
hjörum en ekkert varð af því. Loks
sást til jeppa á leið upp hlíðina og
sóttist ferðin seint. Í miðri brekku
sást bílstjórinn yfirgefa bílinn og
halda áfram fótgangandi. Nú var
næstum hætt að heyrast í vesalings
kettinum út um loftræstitúðuna.
Hann var greinilega aðframkominn
af þorsta og hungri. Loks kom
maður hlaupandi móður og más-
andi upp slóðann að endurvarps-
stöðinni. Hann reiddi strax fram
kort sem lauk upp hurðinni í einu
vetfangi og við gægðumst varlega
inn. Þarna stóðu nokkrir sendi-
magnarar á stærð við stór
útvarpstæki og lofttúður með
veggjum.
Hvergi var köttinn að sjá. Við
leituðum hátt og lágt og kölluðum
kis kis en hann þorði greinilega
ekki að gefa sig fram. Líklega sat
hann fastur einhvers staðar ofan í
einhverjum stokki og gat sig hvergi
hrært, klemmdur og illa til reika.
Skagfirðingurinn lagði grannt við
hlustir og taldi sig heyra mjálm
nálægt einum magnaranum; gott ef
hljóðið barst ekki út úr honum
sjálfum. Framan á tækinu lýsti rautt
ljós. Bilun. Við störðum á tækið.
Langdregið mjá heyrðist. Annað
langdregið mjaaaá. Skagfirðing-
urinn var viss í sinni sök. Sendi-
magnarinn var bilaður og gaf frá
sér viðvörunarhljóð sem líktist
ótótlegu, síendurteknu mjálmi.
Okkur var öllum létt, ekki síst
Skagfirðingnum. Hann fékk ordrur
frá aðalstöðvunum þess efnis að
fyrirtækið sem ætti magnarann
skyldi sjálft hirða sína kattarkvörn
og að ekki yrði reynt að gera við
hana; hún væri hvort eð er ekki í
notkun.
Þar með var leiðangrinum lokið
og kettinum bjargað að vissu leyti.
Að lokum leyfði ég mér að taka
mynd af öðlingnum honum Palla
frá Tengli á Sauðárkróki og konu
hans sem fylgdi honum í þetta
merkilega 200 km langa útkall -
með endurvarpsstöðina í baksýn.
Með þeim á myndinni er fulltrúi
dýraríkisins, sjálfur Napóleon.
Hann kann þeim bestu þakkir
fyrir.“ /PF
Björgunarafrekið í Hvanneyrarskál
Óttuðust að kvalarfullur
dauðdagi biði kisu
Páll Stefánsson, tæknimaður á Tengli á Sauðárkróki, og Jóhanna Haraldsdóttir kona hans eftir
giftusamlegt björgunarútkall í Hvanneyrarskál. Endurvarpsstöðin, sem mjálmið kom frá, í baksýn.
MYND AF FB-SÍÐU GUNNSTEINS ÓLAFSSONAR.
31/2020 3