Feykir


Feykir - 19.08.2020, Blaðsíða 9

Feykir - 19.08.2020, Blaðsíða 9
Rjetta nafnið er Miðskytja. Elzta heimild fyrir því er Sturlunga (Sturl. II. b., bls. 306), og svo lítur út fyrir, að bærinn hafi á 13. öld verið nefndur Skytja, því að þannig ritar Sturla lögmaður á öðrum stað í Sturlungu (Sturl. II. b., bls. 313). Bæiarnafn þetta kemur víða fyrir í fornbrjefum og ávalt er það ritað á eina leið: Miðskytja (Dipl. Ísl. IV. b., bls.511 og víðar). Nú er ætíð sagt og ritað Miðsitja; verður ekki sagt með vissu, hvernig á þessari breytingu stendur, en sennilegast þætti mjer, að nafnið hefði þótt ljótt og því verið breytt til, en merkingin náskyld því eldra. Og það er ljóst, að nafninu hefir verið breytt fyrir 1800, því að þetta nafn hefir haldist svo lengi sem elztu menn muna og það hafa jarðabækurnar síðustu (sjá Johnsens Jarðatal og Ný jarðabók bls. 104). Miðskytja er eins og kunnugt er á milli Hellu, sem er að norðan, og Sólheima (að sunnan). Þær jarðir hafa bygst fyr en Miðskytja og henni verið „skotið“ inn á milli þeirra. Af því mun nafnið vera dregið. Miðskytjuland mjókkar, þegar niður dregur, að Hjeraðsvötnunum. Það er því breiðara upp og myndar næstum því fleygmyndaða spildu gegnum lönd jarðanna beggja megin. Virðist það eiga Miðsitja í Blönduhlíð TORSKILIN BÆJARNÖFN | palli@feykir.is RANNSÓKNIR OG LEIÐRÉTTINGAR MARGEIRS JÓNSSONAR Miðsitja 20. október 2006. Neðri stallurinn heitir Björg Árgilshjallin miðhlíðis. MYND: BYGGÐASAGA SKAGAFJARÐAR, IV BINDI. vel við rjetta nafnið, þ.e. því skotið inn á milli (Miðskytja hefir víst verið bygð úr Sólheimalandi, því að sú jörð er gömul mjög, en seld hefir hún verið snemma undan, því að 1432 kaupir hana síra Jón Pálsson, fyrir Horn í Hornafirði, og þá er Sólheima hvergi við getið). Bjartsýni Nú fer ég upp til fjalla, um flóa, móa og hjalla. Ferðin farin er um lyngbrekkur og lautir, labba gamlar brautir, augað yndið sér. Ég horfi hátt til heiða, hugann nær að seiða. Við himinn bjartan ber allt sem yndi veitir, um óbyggðir og sveitir hér um hugann fer. Hann svo læt ég líða, leita yndis víða. Dulmögn dái ég, innra sólskin seiðir, sindrar á flestar leiðir lífs um ljúfan veg. Sverrir sér sjálfur um að selja og dreifa kverinu en segir Covid- ástandið hafa tafið fyrir sér. Hann hafi ætlað í söluferð en vegna veirunnar ákveðið að halda að sér höndum. Þeir sem vilja eignast bókina eru hvattir til að hafa samband við Sverri sem kemur henni til skila með einhverjum ráðum. Allir eiga að bera ábyrgð á sjálfum sér, segir í fyrirsögn og er það titill lokavísu kversins. Út þá lífsins logar brenna, ljósið slokknar, molnar skar. Aldrei skal ég öðrum kenna eigin glöp og hörmungar. Sverrir segist eiga nóg efni í annað kver og útilokar ekki að veturinn verði notaður til að vinna í því. Hver veit nema að þá fái þessi vísa að fljóta með sem nýlega varð til um þekkt málefni: Yfir færist íslenskt húmið ekki gildir hefðin forn. Dorrit Samson setti í rúmið og sendi Ólaf út í horn. Kannski er þetta enginn kostaviður á kræklum lítið mark ég tek. Furan bara fleygast niður, fúnar og verður sprek. Formála ritar Kristján Hjelm, fv. sparisjóðsstjóri Sp.sj. Hólahrepps og segir það hafa ósjaldan verið þannig að þegar stjórnarfundi lauk hafi góð vísa frá Sverri verið færð í fundar- gerðabókina og þá oft í tilefni einhvers málefnis, en Sverrir sat í stjórn sjóðsins. „Það gladdi mig mjög þegar Sverrir kastaði fram vísum í lok stjórnarfundar og það sem gladdi mig enn meira var SAMANTEKT Páll Friðriksson Út er komið ljóðakverið Dagmál sem inniheldur vísur og kvæði Sverris Magnússonar, fv. bónda í Efra-Ási í Hjaltadal í Skagafirði. „Tilfinning hans fyrir umhverfinu og náttúrunni má finna nær áþreifanlega í vísum hans og kvæðum,“ segir á bókarkápu, „Hann er heitur hugsjónamaður, yrkir jörðina og lofar hana í senn.“ Sverrir Magnússon, oft nefndur Sverrir í Ási, með ljóðakverið sitt Dagmál. MYND: PF Dagmál Sverris Magnússonar Allir eiga að bera ábyrgð á sjálfum sér fjölbreytileiki hans í vísnagerð. Hann gat verið hnyttinn, beittur og stundum háðskur. En hann gat líka verið næmur og tilfinningarríkur,“ skrifar Kristján. Sverrir er fæddur í Reykjavík þann 20. júní 1942. Í æsku bjó hann að Reykjabóli í Hrunamannahreppi, Hann stundaði nám við Bændaskólann á Hólum veturinn 1960 til 61. Sverrir og kona hans, Ásdís Pétursdóttir, hófu búskap að Efri-Ási í Hjaltadal árið 1962 og bjuggu þar í 45 ár. Nú búa þau á Sauðárkróki en eiga enn athvarf í Ásholti í Hjaltadal. Þau eiga fjögur börn, níu barnabörn og sjö barnabarnabörn. 31/2020 9

x

Feykir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Feykir
https://timarit.is/publication/1151

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.