Feykir - 19.08.2020, Side 8

Þorsteinn Snær
Róbertsson heiti ég frá
Hvalshöfða.
Júlíus bróðir minn skoraði
á mig að skrifa pistil og
hér læt ég flakka.
Það sem mér er efst í
huga er smá frásögn
um gleðigosann Teit.
Hann var rosalega stór
og klunnalegur hundur
sem færði gleði og
hamingju í líf mitt. Teitur
var einstakur karakter
sem var óhugnanlegur
í útliti en með rosalega
lítið hjarta. Þessi stóri
hundur var hræddur við
fáránlegustu hluti sem
maður botnar eiginlega
ekki í, en kannski vissi
hann eitthvað meira en
við. Sem dæmi má nefna
þurfti pabbi að útbúa
sérstakar stál umgjörðir
yfir hurðarhúna á öllum
útidyrahurðunum heima.
Ástæðan fyrir því var að
Teitur átti það til að hoppa
á hurðarhúna og hleypa
sér inn þegar það var fullt
tungl eða norðurljós úti,
því hann var af einhverjum
ástæðum mjög hræddur
við þau.
Eins og kom fram áður var
hann óhugnanlegur í útliti.
Mér þótti mjög gaman
að sjá þegar ferðamenn
snigluðu sér niður á hlað
heima en leist þeim ekki
á blikuna þegar Teitur
birtist. Í allmörg skipti
ætlaði fólk að stíga út
úr bílnum en hætti við
þegar gleðigosinn Teitur
kom rosalega ánægður
að bílnum. Fyrir fólk sem
þekkti hann ekki leit
hann hreinlega út eins og
flökkuhundur. Þrátt fyrir
að Teitur væri klunnalegur
og lúkkaði fyrir að vera
svolítið vitlaus, þá var
hann mjög greindur
hundur. Hann vissi
nákvæmlega hvað hann
vildi og heyrði bara það
sem hann vildi heyra. Sem
dæmi má nefna var orðið
„góðgæti“ heilagt fyrir
honum. Stundum þegar
maður reyndi að ná athygli
hans með því að kalla
nafn hans aftur og aftur
með engum viðbrögðum,
þurfti einfaldlega bara að
segja „góðgæti“ þá varð
öll athyglin á manni.
Teitur var í lífi mínu í 13
ár og mér þótti óendalega
vænt um hann. Það var
mikil sorg fyrir rúmum
tveimur árum þegar hann
fór yfir móðuna miklu
eftir slys á Þjóðvegi 1. Ég
hugsa til hans á hverjum
degi með hlýju í hjarta. Ég
gæti skrifað heila bók af
sögum um gleiðgosann
Teit en ég ætla ekki að
hafa þetta lengra.
- - - - -
Ég þakka fyrir mig
og skora á móður
mína Hafdísi Brynju
Þorsteinsdóttir að skrifa
næsta pistil.
ÁSKORENDAPENNINN
Þorsteinn Snær Róbertsson frá Hvalshöfða í Hrútafirði
Gleðigosinn Teitur
UMSJÓN
Soffía Helga Valsdóttir
Þorsteinn Snær ásamt góðum vini. MYND AÐSEND

Birgir Thorlacius var sagður hafa sagt
á sínum tíma ,,að Hermann Jónasson
hefði verið mestur þegar mest á reyndi!”
Mér fannst að Birgir hefði getað sett þá
umsögn í rím einhvern veginn svona:
Hermann ég að góðu greindi
gegnum lífsins mála stríð.
Mestur þegar mest á reyndi,
maður var hann alla tíð.
Árið 2009 lést Hákon Aðalsteinsson og
orti ég þá með söknuði:
Hákon var við Braga borð
býsna snar að ríma.
Átti þar á austurstorð
ætíð svar í tíma.
Ég kvað á sínum tíma í ólgusjó hrunsins:
Þjóðin blekkt og tæld og trekkt,
tilbað slekti í bönkum.
Trúði frekt á frægð og mekt
fjarri sektar þönkum.
Orti nýlega eftir tiltekna atkvæðagreiðslu
í stéttarfélagi:
Síst er mið á málin rétt,
meiðist ferli vona,
þegar kúguð kvennastétt
kyssir vöndinn svona.
Eftir því sem menn eru minni sjálfir,
virðast þeir verða montnari af frægum
ættingjum:
Margt verður rakið seint til sanns
sinn þó menn reyni að auka glans.
Það gefur ei dvergnum gildi manns
þó Golíat væri afi hans.
Sá krakka um kvöldmatarleytið með eitt-
hvað gott í höndum:
Búðin er búin að loka,
brátt fer að kvölda hér.
En börnin með bland í poka
brosa og leika sér.
Var að lesa í Skagfirskum æviskrám IV,
1910-1950, staðnæmdist við blaðsíðu
292 og kvað:
Tíminn allra tóru heftir,
tilverunni margt vill hamla.
Nú man ekki nokkur eftir
nefinu á Láka gamla!
Stundum sér maður framtak sem vert
er að virða og af slíku tilfelli fæddist
eftirfarandi vísa:
Ennþá hjá sumum er hugurinn hár
og hrífandi vegferðarblikið.
Það gleymist mér aldrei hvað Guðmundi Lár
var gefið að afreka mikið.
Var að hugleiða fortíð og nútíð og orti:
Margt í nútíð miðlar bara
mörgu því sem áður var.
Fólkið leitar sömu svara,
svipað er þess hugarfar.
Ástarþrá var áður svalað,
ekkert smátt í ferlið lagt.
Ef gamlar hlöður gætu talað
gætu þær frá mörgu sagt!
Stundum er gott að vera einn með
sjálfum sér:
Leiðslu gripinn geng ég hér,
gefst mér flug í blæinn.
Draumaskipa floti fer
frjáls um hugarsæinn.
En þegar maður lítur til komandi
tíma, fer allt að því hrollur um mann –
stundum:
Fullofinn er vítisvefur,
veröld mörkuð dauðalit,
þar sem tölvutæknin hefur
tekið yfir mannlegt vit!
Ritað 5. ágúst 2020,
Rúnar Kristjánsson
AÐSENT | Rúnar Kristjánsson skrifar
Skerpukjöt og skarfakál
Blönduós
Útboð
skólaaksturs
Byggðaráð Blönduósbæjar
samþykkti fyrir skömmu að
ganga til samninga við GN ehf.
um skólaaksturs fyrir skólaárin
2020-2023.
Byggðaráðið fór yfir forsend-
ur útboðsins og minnispunkta
sveitarstjóra á fundi sínum í lok
júlí, þar sem meðal annars var
gerð grein fyrir hertum kröfum
sem gerðar eru til skólaaksturs og
samanburð við önnur sveitar-
félög. Þá hafði skólastjóri Blöndu-
skóla verið upplýstur um þau
tilboð sem lágu fyrir og samþykkt
fyrir sitt leyti.
Í fundargerð ráðsins kemur
fram að eftir miklar umræður og
skoðun á möguleikum þá hafi
verið samþykkt að ganga til
samninga við GN ehf., Jón
Ragnar Gíslason, um skólaakstur
fyrir Blönduósbæ til næstu ára
og sveitarstjóra og forstöðu-
manni eigna- og framkvæmda-
sviðs falið að ganga frá samningi
þar um. /PF
Úthlutun Húnasjóðs 2020
Hálf
milljón
í námsstyrki
Á fundi Byggðarráð Húnaþings
vestra þann 10 ágúst sl. fór fram
úthlutun námsstyrkja úr Húnasjóði
árið 2020. Á heimasíðu
sveitarfélagsins kemur fram að alls
hafi sjö umsóknir borist og
uppfylltu fimm þeirra skilyrði til
úthlutunar.
Byggðarráð samþykkti að veita
eftirtöldum styrk árið 2020:
Jenný Þórkatla Magnúsdóttir,
nám í fjölskyldumeðferð
Arnþór Egill Hlynsson,
grunnám í tölvunarfræði
Svava Lilja Magnúsdóttir,
matsveinsnám
Rakel Rún Garðarsdóttir,
nám í ljósmyndun
Linda Þorleifsdóttir,
BA nám í stjórnmálafræði
Styrkfjárhæð á hvern styrkþega
er kr. 100.000
Fram kemur í færslu sveitar-
félagsins að ekki hafi verið um
hefðbundna úthlutunarathöfn að
ræða að þessu sinni vegna að-
stæðna. /PF
8 31/2020