Strandapósturinn - 01.06.1971, Síða 50

vera síðasti formaður er hana stundaði) og hún mun síðast hafa
verið stunduð á Ströndum, þá þykir ritnefnd Strandapóstsins rétt
og skylt að láta Strandapóstinn geyma lýsingu Bjarna á þessum
horfna þætti úr atvinnulífi Strandamanna.
Þegar komið var til miða, var drekinn tekinn og forhlauparinn
festur í hann. Drekinn var þannig iitbúinn; Trébútur, um 150
sm langur; á annan enda hans voru festar tréflaugar, er mynd-
uðu kross um 75 sm langar, og voru þær venjulega úr eik, úr
um það bil miðjum armi hverrar flaugar var svo negldur tré-
bútur, sem náði á miðjan legg drekans, milli þessara búta var
svo fyllt með grjóti og riðað net yfir. I hinn enda drekans var
svo settur öflugur kengur. Forhlauparinn var keðja, um 10—15
faðma löng, og var hún fest í drekakenginn með keðjulás. I hinn
enda forhlauparans var svo línunni fest. Línan var kaðall, sem
legið var fyrir, og var gefið út af henni eins og þurfti í hvert
sinn, en þar réð um dýpi og eins ef hvassviðri var og þungur
sjór, því að báturinn varð að liggja kyrr. Línan var svo fest um
hnýfil bátsins.
Því næst var að hafa til færin. Fyrst var sóknin tekin; hún
var stór krókur með um 25 sm langan legg og bugstærð í hlutfalli
við legglengdina; við krókinn var fest grönn keðja, rúmlega faðms-
löng; við efri enda þeirrar keðju kom sakkan eða sóknarsteinn-
inn; hann var útbúinn þannig, að sæbarinn, aflangur hnullungs-
steinn var valinn hæfilega þungur; á báðar hliðar hans og fyrir
endana var klöppuð rauf; utan um steininn var svo snúið sverum
vír (líkt og grönnum steyputeini), sem féll í raufina og hafðar
lykkjur á báðum endum. I aðra lykkjuna var svo keðjunni eða
sóknartaumnum fest, en í hina lykkjuna kom sóknarbálkurinn;
það var kaðall, um 2 faðma langur, og var hann til að vama
því, að hákarlinn klippti færið, ef vaðarmaðurinn renndi svo
langt niður í hann, að hann gleypti sóknarsteininn; ennfremur
þegar hákarlinn bylti sér, þá skrapaðist færið, ef það lenti á
búknum. Færinu var svo hnýtt í hinn endann á sóknarbálkinum.
Á sóknarönglinum voru 2 agnhöld, annað fram undir odd eins
og venja er á öllum önglum, hitt var neðanvert við miðjan legg.
Nú var að beita krókinn; var það gert með selspiki, og varð
48