Strandapósturinn - 01.06.1971, Qupperneq 75

Helgi Árnason, almennt nefndur Biblíu-Helgi. SigríSi mun hafa
þótt Hdgi nokkuS fjas-samur, af því tilefni orti hún.
Droparnir óðum dynja á okkur
drjúgum því vaxa skúrin fer.
Allur kvíðir minn eymdar-skrokkur
af því að tíðin svona er.
Fárlegt er þó að fjasa um það
fróni voru sem gagn er að.
Helgi þótti matmaður í meira lagi og vildi ógjaman láta önnur
störf trufla matfrið sinn. Eitt sinn lá eitthvað mikið á og var kallað
Þá orti Sigríður.
Af því nú var agnar lyst
áður sem var nærri misst.
Hetjan svarar harla byrst
ég held ég verði að éta fyrst.
Guðjón Sigurðsson var rnjög iífsglaður maður, léttur í máli og
skemmtilegur. Hann var góður hagyrðingur og lét oft fjúka í hend-
ingum, en því miður, mun það flest hafa glatast. Hér fara á eftir
nokkrar stökur eftir hann og getið tilefnis er þær urðu til.
Eins og áður er sagt, ólst Guðjón upp á Víðidalsá. Þá bjó í
Kálfanesi Finnur Jónsson faðir Jóns er lengi var verzlunarstjóri
Riisverzlunar á Hólmavík. Finnur var fljótmæltur og þótti fljótfær.
Máltæki Finns, er hann notaði oft var „Svo ég vænti þú haldir
það“.
I þá tíð var fært frá ásauði öllum. Finnur átti á eina golsótta er
slapp úr kvíum og fjösuðu þau hjónin nokkuð um. Þá kvað Guð-
jón,í orðastað þeirra.
Golsu mína get ég hvergi fundið,
sú er t 'ópuð Sólveig kvað.
„Svo ég vœnti þú haldir það“.
73