Morgunblaðið - 30.08.2021, Qupperneq 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 30. ÁGÚST 2021
✝
Kristín Inga
Benediktsdóttir
fæddist 18. október
1927. Hún lést 18.
ágúst 2021.
Foreldrar henn-
ar voru Anna Her-
borg Guðmunds-
dóttir (1896-1979)
og Sigurður Sveinn
Sveinsson (1900-
1941). Kjörfor-
eldrar voru Helga
Hinriksdóttir (1904-1967) og
Benedikt Benediktsson (1889-
1966).
Systkini: Sveinn Sverrir
Sveinsson (1924-2004 ), Arthúr
Sveinsson (1926), Guðbjörg
Sveinsdóttir Mercede (1928-
2000), Guðmundur Björns
Sveinsson (1930-2011), Már
Sveinsson (1933), María Sveins-
dóttir (1935-1935), Sveina María
Sveinsdóttir (1938).
Sammæðra: Kristjana Ragn-
heiður Ágústsdóttir (1920-2006).
Maki Garðar Sigurðsson
(1922). Foreldrar Sigríður Ólafs-
dóttir (1886-1986) og Sigurður
Guðmundsson (1878-1976), bæði
frá Eyrarbakka.
Inga og Garðar giftu sig 19.11.
1948 á Norðfirði.
Börn þeirra eru:
Benedikt (1949) kvæntur El-
steinsdóttir (1977). Börn þeirra
eru Þorsteinn Orri (1998), Þór-
unn Harpa (2002) og Arnaldur
Kári (2011). 3) Helga (1978),
maki Arnþór Björn Reynisson
(1980). Sonur þeirra er Björn Ró-
bert (2011). Fyrir átti Arnþór
Bjarka Fannar (2003) og Marinó
Frey (2007).
Jóhanna, sambýlismaður Jak-
ob Rúnar Guðmundsson. Þau
eiga 5 börn 1 ) Inga Elsa (1978-
1978), 2) Stúlka (1978-1978) 3)
Garðar Ingi (1979), 4) Guð-
mundur Hrafn (1983), sambýlis-
kona Björg Muri, börn þeirra eru
Jakob og Elsa Jóhanna. 5) Stefán
Atli (1985).
Inga lauk námi frá gagn-
fræðaskólanum í Neskaupstað og
stundaði síðan nám við kvenna-
skólann á Laugalandi í Eyjafirði
og við Húsmæðraskólann á Ak-
ureyri. Inga byrjaði ung að læra
á píanó og hélt áfram námi eftir
að hún fluttist til Reykjavíkur.
Inga var heimavinnandi á
meðan börnin voru að vaxa úr
grasi en fór þá að vinna utan
heimilisins, fyrst við þjón-
ustustörf á Hótel Loftleiðum en
síðar sem verslunarstjóri Bazar
Thorvaldsenfélagsins.
Um 1970 byrjaði hún að starfa
með Jóhönnu Tryggvadóttur
sem rak þá Heilsuræktina. Hún
stofnaði síðan Yogastöðina
Heilsubót ásamt samkennurum
sínum og starfaði þar sem jóga-
kennari um árabil.
Útför hennar fer fram frá
Langholtskirkju í dag, 30. ágúst
2021, klukkan 14.
ínu Helgadóttur
(1952). Dætur
þeirra 1) Hrafnhild-
ur (1978), maki
Drew Meakin, börn
þeirra eru Vala Éo-
wyn (2016) og Hjalti
John (2018). 2) Inga
Dröfn (1981), sam-
býlismaður Páll
Ernisson, sonur
hans er Sigfús Ernir
(2011).
Helga (1950), maki Nis Al-
brecthsen. Börn hennar eru: 1)
Thor Ulf (1972), faðir Einar Páll
Smith. Kjörfaðir Niculai Agger.
Maki Eva Raabyemagle (1963),
börn þeirra eru Jens (1999) og
Ludvig (2003). 2) Louise (1974),
faðir Niculaj Agger. Maki Scott
B. Green (1970), börn þeirra eru
Emma Sophia (1998) og Zacarias
(2000)
Ingibjörg (1952), maki Róbert
Hlöðversson (1950). Börn þeirra
eru: 1) Bárður Steinn (1973),
maki Harpa Hallsdóttir (1973).
Börn þeirra eru Hallur Breki
(2009), Svanhildur Björg (2009)
og Orri Steinn (2014). Fyrir átti
Bárður Róbert Andra (1995) með
Auði Hörpu Andrésdóttur og
Elvar Aron (2002) með Ólöfu
Guðbjartsdóttur. 2) Garðar Örn
(1977), maki Steinunn Arna Þor-
Þegar ég fór að venja komu
mína á heimili Garðars og Ingu
í Barðavogi 32 fyrir um 50 árum
voru þau bæði í blóma lífsins.
Garðar stóð á fimmtugu og Inga
var 44 ára. Sjálfur var ég rúm-
lega tvítugur og fannst þessir
tilvonandi tengdaforeldrar mín-
ir nokkuð rosknir eða hreint út
aldraðir. Það fór þó ekki fram
hjá mér hver glæsileg Inga var.
Þessum glæsileika hélt hún út
ævina. Seinna lærði ég að innri
fegurð Ingu var síst minni en sú
ytri.
Í þessari fyrstu heimsókn lét-
um við Ingibjörg okkur fljót-
lega hverfa niður í kjallara þar
sem heimasætan hafði herbergi
við hlið þvottahúss. Þegar leið á
kvöldið heyrðum við þrusk í
þvottahúsinu og skömmu síðar
var bankað létt á hurðina og
sagt þýðri röddu „síðasti strætó
fer eftir kortér“. Þessi orð
þýddu að nú ætti pilturinn að
pilla sig heim. Umhyggjan fyrir
dótturinni var í forgrunni, en
það var einmitt þessi umhyggja
Ingu fyrir velferð fjölskyldunn-
ar sem einkenndi hana hvað
mest. Þegar dæturnar voru
ungar og bjuggu enn heima fór
Inga ekki að sofa fyrr en allar
höfðu skilað sér heim af djamm-
inu. Þessi umhyggjusemi féll þó
skiljanlega ekki alltaf í góðan
jarðveg hjá dætrunum á þeim
árum.
Þegar samband okkar Ingi-
bjargar þróaðist var ég smátt
og smátt tekinn inn í þessa
góðu fjölskyldu. Garðar rak þá
sandblástursfyrirtækið Saxa hf.
og var auðsótt fyrir mig að fá
sumarvinnu þar. Saxi var til
húsa á Gelgjutanga og því stutt
fyrir okkur Garðar að fara heim
til Ingu í hádegismat. Þar beið
okkar ávallt dúkað borð með
kræsingum auk þess sem bæði
vítamín og lýsi fylgdi með í for-
rétt. Inga var húsmæðraskóla-
gengin og frábær kokkur. Hún
hafði auk þess mikinn áhuga
fyrir hollu mataræði og heil-
brigðum lífsstíl. Ég sem hélt að
einungis væru til þrjár tegundir
af brauði, þ.e. franskbrauð,
normalbrauð og rúgbrauð, fékk
að kynnast ótal öðrum tegund-
um. Ýmislegt annað sem var
nýtt fyrir mér var borið á borð
svo sem ýmsar tegundir græn-
metis, hirsigrautur, kúskús,
baunaspírur og fleira. Aldrei
var borðað nema við dúkað borð
og oftar en ekki snerust um-
ræður undir borðum um bragð
og gæði þess matar sem í boði
var.
Inga hafði ekki einungis
áhuga fyrir hollu mataræði.
Hún ástundaði heilbrigðan lífs-
stíl og var einn af þeim fyrstu
sem notuðu jóga sér til heilsu-
bóta hér á landi. Hún sótti ótal
námskeið um jóga bæði utan og
innan landsteinana. Í upphafi 9.
áratugarins stofnaði hún Jóga-
stöðina Heilsubót ásamt fleirum
og kenndi þar og þjálfaði jóga í
mörg ár. Hún var félagslynd og
virk í Torvaldsenfélaginu, Fé-
lagi austfiskra kvenna og Kven-
félagasambandi Íslands.
Tengdaforeldrar mínir voru
gift í 73 ár og einkenndist sam-
búð þeirra af ástúð og gagn-
kvæmri virðingu. Aldrei heyrði
ég þau segja styggðarorð til
hvort annars og ávallt var talað
saman lágum rómi.
Inga bar óendanlega um-
hyggju fyrir fjölskyldunni og ef
henni fannst að henni vegið
kom hún þegar til varnar og gat
þá verið hörð í horn að taka.
Hún var hreinskilin og kom
ávallt fram á heiðarlegan hátt
og gerði kröfur til annarra um
slíkt hið sama.
Mér var Inga ávallt sem önn-
ur móðir og reiðubúin til að-
stoðar hvort sem það varðaði
barnagæslu, fjárhagsaðstoð eða
að sinna ýmsum erindum á
námsárum okkar Ingibjargar í
Svíþjóð. Garðar og Inga voru
dugleg að heimsækja okkur til
Svíþjóðar og dvöldu þá gjarnan
2-3 vikur. Þegar Helga dóttir
okkar fæddist kom Inga út til
aðstoðar og dvaldi í mánuð.
Hún var einstök amma og
vegna ástar sinnar og um-
hyggju átti amma í Barðavogi
sérstakan stað í hjörtum allra
barnabarnanna.
Farðu í friði elsku tengda-
mamma. Góðu genin þín munu
lifa áfram í afkomendum þínum
og minning þín í huga okkar
allra sem vorum svo lánsöm að
þekkja þig.
Róbert Hlöðversson.
Elsku amma mín. Það er sárt
að kveðja þig í hinsta sinn. Ég
er á sama tíma svo þakklát fyrir
alla hlýjuna og fegurðina sem
ég á í minningunum um þig.
Það eru ýmsar venjur og
hversdagslegir hlutir sem ég
kann svo vel að meta á fullorð-
insaldri sem ég tengi við að
hafa upplifað á heimili ykkar
afa, þar sem maður var alltaf
velkominn. Hjá ykkur var
manni ósjaldan boðið upp á eitt-
hvað sætt og gott með Barða-
vogsrjóma. Í Barðavoginum
fékk ég bestu ostsneiðar í heimi
að mínu mati, skornar með
riffluostaskera. Hlutirnir þurfa
ekki að vera stórir til að vera
sérstakir í huga manns.
Þrátt fyrir allt sætabrauðið
er samt sem áður ein af sterk-
ustu minningum mínum um þig
frá æsku hvað þú barst mikla
umhyggju fyrir okkur barna-
börnunum þegar kom að heilsu
og ég tala nú ekki um að okkur
væri alltaf hlýtt. Ég get ekki
horft á lesitín í vítamínhillum
verslana án þess að hugsa til
þín. Það státa heldur ekki
margir á mínum aldri af ömmu
sem stundaði jóga og sem fór
utan í jógakennaranám fyrir
mörgum áratugum.
Þú hafðir einstakan persónu-
leika og alltaf varstu elegant og
flott. Ég er stolt af því að bera
nafn þitt og ég er þakklát fyrir
að hafa átt þig fyrir ömmu.
Minningin um þig lifir áfram
með okkur.
Nú segi ég við þig eins og þú
sagðir alltaf við okkur fólkið
þitt:
Bless, elskan.
Inga Dröfn Benediktsdóttir
(Inga „lill“).
Mér er bæði ljúft og skylt að
minnast hennar Ingu í nokkrum
orðum, vinkonu og góðs félaga í
Thorvaldsensfélaginu síðan
1975. Inga var falleg kona, allt-
af brosandi og gaman að vinna
með henni að hinum ýmsu verk-
efnum, hún gegndi mörgum
trúnaðarstörfum fyrir félagið,
hún var í stjórn kortasjóðs og
var líka verslunarstjóri á Baz-
arnum okkar um nokkurra ára
skeið. Við hjá Thorvaldsens-
félaginu viljum þakka Ingu
ómetanleg störf í þágu félagsins
og samveru í gegnum árin.
Fjölskyldu hennar sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Ingu Ben.
F.h. Thorvaldsensfélagsins,
Kristín Ruth Fjólmundsdóttir
formaður.
Inga
Benediktsdóttir
og Þórhildur leikstýrði. Fljótlega
var leikrit Böðvars, Krummagull,
tilbúið og æfingar hófust. Hinir í
hjónaklúbbnum sinntu margvís-
legum störfum. Leikferðir skipu-
lagðar, umboðsmönnum safnað
um allt land, áskriftarkort seld
fyrir fram, smíðað, saumað, hand-
rit vélrituð, leikskrár og miðar
prentaðir. Allir lögðu hart að sér
og drógu ekki af. En það þurfti
líka að skemmta sér og þar sem
Steinar var tannlæknir og þar af
leiðandi sá „ríkasti“ í hópnum
þótti sjálfsagt að þau hjónin sæju
um partíin – auk þess sem Steinar
gerði við tennur okkar.
Alþýðuleikhúsið var starfrækt
norðan heiða í tvö ár og afrakst-
urinn var Krummagull og Skolla-
leikur. Vinskapur og vinnusemi
einkenndi þetta tímabil en allt
tekur enda og við fluttum suður.
Eðlilega dró þá úr samgangi en
alltaf voru Steinar og Hildigunnur
miðpunktur þegar leiðin lá norð-
ur. Hildigunnur dó vorið 1984 og
var okkur öllum mikill harmdauði.
Og mikill var missir barna þeirra,
Þórs, Guðrúnar Silju og Þórdísar.
Steinar kvæntist Svanfríði Ingva-
dóttur og eignuðust þau soninn
Sindra. En það hjónaband entist
ekki. Og enn stóð Steinar einn.
Vængbrotinn og dapur.
En lukkan hafði ekki snúið við
honum baki. Hann hitti gamla
skólasystur, Mari, og þau hófu
sambúð. Við kynntumst Mari ekki
mikið enda fluttu þau til Noregs
og má segja að þá hafi leiðir skilið.
Eftir að Mari dó flutti Steinar aft-
ur til Íslands, en erfitt var að taka
upp þráðinn. Of langur tími liðinn
– of margt breyst. En minningar
um góðan og skemmtilegan vin
lifa með okkur. Ótal gleðistundir
og ævintýri koma upp í hugann. Á
einu skemmtilegasta tímabili ævi
okkur skipar Steinar stóran sess
og það gleymist ekki. Við hugsum
til hans með þakklæti og gleði.
Arnar og Þórhildur.
Fallinn er frá gamall félagi og
vinur, Steinar Þorsteinsson tann-
læknir, sem lengst af starfaði við
sitt fag á Akureyri en einnig um
árabil í Noregi.
Þegar ég hóf þátttöku í starfi
Alþýðubandalagsins í Norður-
landskjördæmi eystra 1978, sem
eðli málsins samkvæmt hafði sína
helstu miðstöð á Akureyri, var
Steinar Þorsteinsson þar lykil-
maður. Hann hafði ásamt hópi
ungs róttæks hugsjónafólks haft
forgöngu um útgáfu Norðurlands
sem framan af var vikublað en
kom síðar um árabil út hálfsmán-
aðarlega eða nokkrum sinnum á
ári, allt eftir því sem þröngur fjár-
hagur leyfði. Steinar sat sennilega
lengur í ritnefnd þess blaðs en
nokkur annar og lagði í það
ómælda sjálfboðavinnu.
Eftir að ég hóf þingmennsku
1983 ungur og óreyndur var gott
að geta leitað til Steinars. Ekki
spillti það fyrir að kona hans var
Hildigunnur Einarsdóttir ná-
frænka mín og foreldrar hennar,
bræður og sú stórfjölskylda öll
var sjaldan langt undan þar sem
vinstri menn og herstöðvaand-
stæðingar stóðu í sinni baráttu.
Heimili Steinars og Hildigunnar á
Bjarkarstígnum stóð okkur félög-
unum alltaf opið, þar var lagt á
ráðin en líka sungið og hlegið.
Mikill lífsharmur var það Steinari
og börnum þeirra þremur ungum
sem og öllum ættingjum og vinum
þeirra hjóna þegar Hildigunnur,
sú yndislega manneskja sem hún
var, féll frá tæplega fertug að
aldri árið 1987.
Á fyrstu árum þingmennsku
minnar var Steinar um skeið for-
maður kjördæmisráðs Alþýðu-
bandalagsins á Norðurlandi
eystra og höfðum við þá eðlilega
mikið saman að sælda bæði vegna
málefna kjördæmisins, blaðaút-
gáfunnar og annars starfs. Minn-
isstæð er mér sumarferð Alþýðu-
bandalagsins á heimaslóðir
Steinars í Hrísey á þessum árum.
Flestir gistu í tjöldum og vornótt-
in var fljót að líða í leik og söng.
Steinar hafði veg og vanda af
skipulagningunni á sinn rólega og
yfirvegaða hátt og hefði maður
ekki vitað betur þá var á yfirborð-
inu eins og allt gerðist af sjálfu
sér.
Já, það var gott að eiga Steinar
Þorsteinsson að félaga og vini og
ég kveð hann með eftirsjá og
þakklæti. Ég votta börnum hans
og öðrum aðstandendum innilega
samúð mína og fjölskyldu minnar.
Steingrímur J. Sigfússon.
Við andlát Steinars Þorsteins-
sonar hvarflar hugurinn aftur í
tímann er við vorum bekkjar-
systkini í MA. Hann var flinkur í
blaki, átti heima í Hrísey og var
kallaður Hríseyjarprinsinn. Hann
var góður málamaður og sumarið
fyrir stúdentspróf var hann ásamt
bekkjarbróður okkar í París, þeir
komu forframaðir til baka, sögð-
ust hafa sofið undir Signubrú og
höfðu náð undraverðum árangri í
frönskum framburði, sem fram-
kallaði aðdáun og næstum öfund
af hálfu bekkjarsystkinanna.
Síðar varð Steinar mágur
minn, er hann og Hildigunnur,
systir mín, rugluðu saman reyt-
um. Hann hafði þá lokið tann-
læknanámi í Göttingen og starfaði
á Akureyri.
Á heimili þeirra ríkti gleði,
rausn og höfðingsskapur, vel var
tekið á móti straumi gesta.
Minningarnar geyma silungs-
veiðiferðir, sumarbústaðaferðir,
sveppaleit, rjúpnaveiði, gistinæt-
ur í Bjarkarstíg og veislur við
borðstofuborðið, þar sem svo
margir gátu setið, eða grillmat á
kyrru kvöldi úti á stétt. Steinar
var vel liðtækur í matseldinni.
Hann töfraði fram ljúffenga rétti,
bæði hefðbundna og nýstárlega –
leyndarmálið var fólgið í að hvika
hvergi frá uppskriftinni.
Steinar og Hildigunnur áttu
stóran vinahóp, sem þau ræktu
vel, þau treystu fjölskylduböndin,
voru félagslynd, störfuðu í Al-
þýðubandalaginu, studdu listalífið
í bænum dyggilega og voru meðal
stofnenda Alþýðuleikhússins. Þar
innanhúss var sagt að ekki hefði
verið hægt að nota Steinar til
neins nema skrifa upp á víxla,
hann var eini maðurinn í hópnum
með tekjur sem bankarnir tóku
mark á.
Fjölskyldan undi glöð við sitt,
börnin komu eitt af öðru: Þór,
Guðrún Silja og Þórdís. Framtíðin
virtist björt og lofa góðu. Skyndi-
lega dró ský fyrir sólu, hræðilegur
vágestur greip í Hildigunni. Við
tók áralöng barátta og eftir mikla
þrautagöngu lést hún skömmu
fyrir fertugsafmælið sitt. Hildi-
gunnur var harmdauði öllum sem
hana þekktu. Áfallið var gríðar-
legt og Steinar saknaði hennar
alla tíð.
Steinar var í sambúð með
Svanfríði Ingvadóttur um nokk-
urra ára skeið: Litla hnátan henn-
ar, Stefanía Tinna, bættist við
barnahópinn og síðar eignuðust
þau soninn Sindra. Steinari og
Svanfríði auðnast ekki að halda
saman í lífsbaráttunni.
Hann hitti gamla vinkonu frá
námsárunum, Mari Frydendal,
vandaða og blíða konu, sem varð
mikil vinkona fjölskyldunnar. Þau
fluttu til Noregs og undu hag sín-
um vel. En aftur birtist vágest-
urinn og vitjaði Mari, sem lést eft-
ir skammvin veikindi.
Steinar var nákvæmur, greið-
vikinn og vinur vina sinna. Hann
var þægilegur í umgengni, hrein-
skilinn og blátt áfram, jákvæður í
garð annarra og raunsær á menn
og málefni. Lífið fór ekki alltaf
mjúkum höndum um hann, en það
var fjarri honum að bera sorgir
sínar á torg. Hann tók hlutunum
með jafnaðargeði og stillingu þótt
stundum reyndi mjög á. Hann átti
við vanheilsu að stríða síðustu ár-
in og lést þrotinn að kröftum.
Ég og fjölskylda mín vottum
börnum Steinars og fjölskyldu
hans innilega samúð og þökkum
honum liðnar stundir.
Blessuð sé minning Steinars
Þorsteinssonar.
Bergþóra Einarsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
BORGHILDUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Lynghaga 26,
lést mánudaginn 23. ágúst. Útför hennar fer
fram frá Dómkirkjunni fimmtudaginn
2. september klukkan 13.
Arndís Jóna Gunnarsdóttir Erlingur Viðar Leifsson
Hildigunnur Gunnarsdóttir Ásbjörn Jónsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, bróðir
og afi,
KORNELÍUS JÓHANN SIGMUNDSSON
sendiherra
og fyrrverandi forsetaritari,
lést á heimili sínu á Seltjarnarnesi 19. ágúst.
Útför fór fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Aðstandendur vilja koma á framfæri hjartans þökkum fyrir
auðsýndan stuðning og hlýhug.
Jóhanna Kornelíusdóttir
Anna Margrét Kornelíusd. Kolbeinn Páll Erlingsson
Sigmundur Kornelíusson Valgerður Kristín Eiríksdóttir
Þórdís Eiríksdóttir Kevin Costello
Loftur Atli Eiríksson Sigrún Hauksdóttir
og fjölskyldur
Elsku faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JACOB JACOBSEN
lést á Landspítalanum 29. júlí síðastliðinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir til þeirra sem sýndu hlýhug
og veittu aðstoð í veikindum hans.
Ragna L. Jakobsdóttir Ívar Gunnarsson
Jakob Þ. Jakobsson Sólveig D. Ómarsdóttir
Sólveig E. Jacobsen Jón J. Þórisson
barnabörn og barnabarnabörn