Morgunblaðið - Sunnudagur - 12.09.2021, Síða 17

kenna það? Það vill svo til að það virðast aðallega
vera þeir sem heimta að allir trúi því að hitnun
jarðar um hálfa gráðu eða svo sé tilkomin af
mannavöldum, þótt það hafi aldrei gerst áður í
milljarða ára sögu jarðar, þegar hitabreytingar
hafa orðið og stundum gert jörðin næsta óbyggi-
lega, en þá eingöngu vegna kulda!
Fjaðrirnar tíndar af
íslensku þjóðþingi
En þrátt fyrir ríka þörf á að hafa bannhelgi yfir
fjölmörgum málum hér og erlendis kemur fyrir að
menn hristi af sér þöggunarfjötrana og það jafn-
vel hinir ótrúlegustu menn.
Fjölmargir flokkar bjóða fram hér og margt
hefur bent til þess að óvenjumargir muni ná
mönnum á þing.
Lengi hefur dunið á þinginu gagnrýni um að sí-
fellt verði óljósara út á hvað starfsemin þar gangi.
Og það er von að þróunin sé í þessa átt, því að
Brusselvaldið gengur sífellt lengra í því að líta á
heimaþingin sem skrifstofur frekar en þing, og
þar séu aðsendir pakkar frá Brussel færðir til
bókar. Hér er tilhneigingin sú að mál frá Brussel
fái lagagildi, með skammri skírn, og sífellt lélegri
eða engri yfirferð. Færri raunverulegar umræður
fara fram og aðeins málamyndayfirferð í þing-
nefnd. Enda hví skyldu menn fara yfir mál, sem
þeir hafa ekkert með að gera hvort að séu sam-
þykkt eða ekki.
Umræðan um orkupakkann var ömurlegt dæmi
þessa. Utanríkisráðuneytið gerði uppkast að
skýrslu til sjálfs sín þar sem komist var að þeirri
niðurstöðu að sjálfur lykilþáttur í því að Alþingi
gæti samþykkt EES-samninginn, ótvíræður réttur
þess að velja eða hafna sendingum fá Brussel,
hefði með einhverjum dularfullum hætti gufað
upp!
Auðvitað hefur slík skýrsla enga þýðingu aðra
en niðurlægingu allra sem að komu og breytir
engu öðru en að gefa utanríkisráðherranum tæki-
færi til að flissa eins og væri hann Kamala Harris
og láta undirtyllum ráðuneytið eftir. Þær for-
herðast í þjónkun sinni við búrókrata í Brussel, og
leyna því hvergi að þangað sækja þær loka-
fyrirmæli sín.
Við sjáum það í þeirri litlu kosningabaráttu, sem
þó er, að systurflokkarnir Samfylking og Viðreisn
hafa ekkert fram að færa annað en þekkta auð-
mýkt og undirgefni gagnvart Evrópusambandinu.
Ekkert annað er lagt á borð kjósendanna. Og það
gerist eftir að Bretar hafa horfið úr sambandinu
og allar hrakspár um hrun viðskipta þeirra hafa
horfið eins og dögg fyrir sólu.
Það gerist eftir hrakför ESB í bólusetningar-
málum sem var öll með miklum ólíkindum.
Samningamaður sendir sprengjur
Þegar þessi litla sjón ljóta blasir við hér á heima-
slóðum berast stórmerkilegar fréttir utan að. Það
leið varla sá dagur, þegar tæpast stóð, að svika-
hrappar í Bretlandi, þar með taldir úr Íhalds-
flokknum, teldu sér trú um að þeim myndi takast
það ætlunarverk sitt að koma úrslitum bresku
þjóðarinnar um útgöngu úr ESB fyrir kattarnef.
Stórþjóðirnar sem ráða því sem þær vilja í ESB
sýndu fullkomna ósvífni þegar þær sáu hversu
langt svikahrapparnir innan flokksins voru til-
búnir að ganga.
Þá var Michel Barnier kommissar og aðalsamn-
ingamaður Evrópusambandsins gagnvart Bretum.
Nú eru teknar að berast fréttir um það að sjálfur
Michel Barnier sé að nálgast það að standa með
þeim öflum í Frakklandi sem vilji ganga úr ESB!
Einhvern tíma hefðu þetta verið stærstu tíðindin
á meginlandinu. Og það vantar ekki ofsafengin
viðbrögð við þessum fréttum og eru þung orð látin
falla í garð samningamannsins. Hann er sagður
hinn versti hræsnari og þaðan af verra. Það sem
veldur þessum hugaræsingi og harkalegu við-
brögðum er að fyrir nokkru lagði Barnier til að
gert yrði hlé um árabil á heimildum innflytjenda
til að koma til Frakklands svo rétta mætti þjóðar-
skútuna af og skapa sátt og ró í landinu. Þau orð
hans fengu enn meiri vigt þar sem hann hafði þá
gefið til kynna að hann hugleiddi alvarlega að
sækjast eftir embætti forseta Frakklands. Frétta-
skýrendur virðast fæstir telja að Barnier, sem
lengi hefur starfað utan Frakklands sem komm-
issar í ESB, eigi greiða leið í forsetahöllina í Par-
ís.
Endurheimtum fullveldi
En þegar næstu tillögur Barniers komu fram í
vikunni fóru gagnrýnendur hans fyrst algjörlega á
límingunum. Það var þegar Barnier lýsti því yfir
að hann styddi það að Frakkland segði sig frá því
að falla undir Evrópudómstólinn og „yfirgæfi
Mannréttindadómstól Evrópu“.
Íslendingar eru ekki bundnir af þeim dómstól en
því miður er ekki frítt við að íslenskir dómstólar
þekki ekki ástæður þess að svo er, eða hin ljósu
lagaákvæði sem liggja fyrir, að ógleymdri sjálfri
stjórnarskrá landsins. Að óbreyttri stjórnarskrá
er ekki hægt að samþykkja, að Ísland sé bundið af
Mannréttindadómstólnum. Þeir dómarar sem
leggja sitt af mörkum með vafasömum túlkunum
um hið gagnstæða eru að brjóta stjórnarskrá
landsins með þeim athöfnum sínum.
En það var ekki aðeins þessi vilji Barniers sem
vakti svo mikla athygli heldur ekki síst röksemdir
hans. Barnier sagði: „Það er óhjákvæmilegt að við
endurheimtum okkar lögfræðilega fullveldi á ný,
svo við verðum ekki lengur bundin af niðurstöðum
Evrópudómstóls né úrlausnum Mannréttinda-
dómstóls Evrópu.“
Og Barnier gekk lengra, því að hann kallaði eft-
ir þjóðaratkvæði um bann á innflutningi fólks sem
kæmi til Frakkands utan Evrópu. En eins og
hann sagði þá vildi hann að fyrst yrði ákvörðunin
tímabundin.
Fáir eru í vafa um hvernig þjóðaratkvæðið um
tillögu Barniers myndi fara.
Morgunblaðið/Eggert
12.9. 2021 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17