Morgunblaðið - 19.11.2021, Page 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. NÓVEMBER 2021
✝
Ása Pálsdóttir
fæddist á
Stóru-Völlum í
Landsveit í Rang-
árvallasýslu 19.
janúar 1935. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 2. nóv-
ember 2021. For-
eldrar hennar
voru Páll Jónsson,
bóndi og listmálari
á Stóru-Völlum í Landsveit og
Ægissíðu í Holtum, og Sigríður
Guðjónsdóttir húsfreyja á
Stóru-Völlum. Ása var ein af
tólf systkina hópi. Systkini Ásu
voru Jens Ríkharður, Jón, Sig-
ríður, Þór, Óðinn, Vallaður,
Gunnur, Þýðrún, Atli, Ragn-
heiður og Guðrún.
Fyrri eiginmaður Ásu var
Pétur Páll Ísaksson, verkamað-
ur og sjómaður. Foreldrar
hans voru Ísak Einarsson og
Jóhanna Guðný Guðlaugs-
dóttir, Sonur Ásu og Péturs er
Róbert Viðar, maki Kolbrún
Isebarn Björnsdóttir, Börn
þeirra eru: 1) Thelma Birna,
maki Pétur Jóhannesson, börn
þeirra eru Andrea Ýr, Óðinn
Hrafn og Freyja Úlfhildur. 2)
Sunna Ella, börn Sunnu og
Jóns Reynis Hilmarssonar eru
Klara Sól, Ísabella Ása, Alex-
dóttir. 4) Belinda Dögg, unn-
usti Flosi Valgeir Jakobsson.
Ása bjó á æskuárum sínum á
Stóru-Völlum í Landsveit allt
þar til móðir hennar brá búi
árið 1950. Í Landsveit kynntist
hún Pétri fyrrverandi eigin-
manni sínum sem þar var við
vinnu og fluttist hún með hon-
um til Reykjavíkur. Bjuggu
þau fyrst um sinn í Laugarnes-
kampi. Leiðir Péturs og Ásu
skildi og hélt hún heimili
ásamt Sigríði móður sinni og
syni á Hagamel 38 frá 1960
fram á níunda áratug síðustu
aldar. Eftir komuna til Reykja-
víkur vann hún á heimili Jón-
asar B. Jónssonar fræðslu-
stjóra og Guðrúnar Ö. Steph-
ensen. Síðan hóf hún störf í
Sokkaverksmiðjunni á
Bræðraborgarstíg. Lengst af
starfaði hún á Hótel Sögu eða í
um þrjá áratugi. Um miðbik
ævinnar kynntist hún sínum
langtímaförunaut, Gunnari,
sem einnig starfaði á Hótel
Sögu. Þau fluttust á Sævang 2
í Hafnarfirði og bjuggu þar í
hartnær þrjátíu ár. Ása og
Gunnar hófu rekstur söluturns
í Hafnarstræti í Reykjavík þar
sem hún starfaði allt þar til
hún lét af störfum. Eftir starfs-
lok naut hún þess að ferðast,
styrkja fjölskyldubönd og vera
með afkomendum sínum.
Hún verður jarðsungin frá
Lindakirkju 19. nóvember
2021 klukkan 10.
ander Þór, og
Viktoría Ýr. 3)
Viðar, maki Aníta
Ósk Georgsdóttir.
Sonur Róberts og
Halldóru Braga-
dóttur er Bragi.
Eftirlifandi
maki Ásu er Gunn-
ar Gunnarsson
húsasmiðameist-
ari. Foreldrar
hans voru Gunnar
Jóhannsson og Ingibjörg
Hjartardóttir Fjeldsted. Heim-
ili þeirra var lengst af á Sæv-
angi 2 í Hafnarfirði.
Börn Gunnars af fyrra
hjónabandi og stjúpbörn Ásu
eru: 1) Haraldur Axel, maki
Þórunn Jónsdóttir, börn þeirra
eru Gunnar Wilhelm og Victor
Yngvi. 2) Gunnar Björgvin,
barn Gunnars og Önnu Bjarkar
Hyldal Sveinsdóttur er Þóra
Katrín. Börn Gunnars og Krist-
ínar Huldar Magnúsdóttur eru
Birta Rós, Bjartur Máni, Dagur
Logi, Dagbjartur Stirnir, Dag-
björt Nótt og Dagnýr Logi. 3)
Margrét Rún, maki Bjarki
Jónsson. Börn Margrétar og
Ásgríms S. Reisenhus eru Er-
ling Þór og Gunnar Már, maki
Björg Ægisdóttir, barn þeirra
Þorbjörn Ægir. 3) Jens Christi-
an, unnusta Hanna Lilja Eiríks-
Kæra Ása mín. Þú komst inn í
líf mitt og barna minna sem
himnasending frá almættinu.
Börnunum, Margréti þriggja ára,
Gunnari níu ára og Haraldi ellefu
ára, varstu góð móðir og fyrir-
mynd í mannlegum samskiptum,
þú annaðist þau eins og væru
börn þín frá upphafi og ekki má
gleyma þeim ómetanlega styrk
sem þú veittir mér gegnum alla
sambúð okkar.
Börn Margrétar fengu svo
sannarlega að njóta þín sem
ömmu, svo sem með sögustund-
um er þú varst barn heima á
Stóru-Völlum, sem þeim fannst
framandi að heyra, að þú hefðir
búið í torfbæ við engin nútíma-
þægindi, ekkert rafmagn, vatn
sótt í Minni-Vallalæk og án þess
að hafa bíl. Einnig að leikföng þín
hafi verið leggir, horn og kjálkar,
svo og leikir með trévörubíla
ásamt Atla bróður þínum, en bíl-
ana höfðuð þið fengið að gjöf frá
Jens bróður ykkar.
Skólaganga var oft þannig að
dvalið var á bæjum í sveitinni
mislengi eða gengið til næstu
bæja í mismunandi vetrarveðr-
um, börnunum fannst sérkenni-
legt þegar þú varst að læra heima
fyrir skólann að þú sast stundum
úti í fjósi hjá kusunum við kerta-
ljós og lærðir, það var svo gott að
sitja í hlýju frá kusunum.
Þú annaðist oft barnabörn mín
þegar þau komu heim úr skóla og
gafst þeim samlokur og fleira
sem var mjög vinsælt, einnig var
brugðið á ýmsa spilamennsku til
að hafa ofan af fyrir börnunum,
allt fram á fullorðinsár að veita
þeim heilræði.
Einnig áttir þú alltaf tíma til
að hugsa til og gleðja þín barna-
börn, Braga, Sunnu, Thelmu og
Viðar, ásamt foreldrum þeirra
Róbert og Kolbrúnu. Ég fann
aldrei annað en þú værir virt og
dáð af systkinum þínum, svo og af
öðrum sem kynntust þér á lífs-
leiðinni. Þú varst mikill dýravin-
ur og áttir ketti og tíkina Blíðu,
einnig hændust að þér hundarnir
Tinna og Eyja, þú hugsaðir um
og gafst garðfuglunum mat. Nú
er skarð fyrir skildi.
Við fórum nokkrar skemmti-
ferðir til Danmerkur, sem eru
uppspretta góðra minninga, þar
áttum við skemmtilegar stundir
með börnum okkar og mökum
þeirra, ásamt 12 barnabörnum.
Ása mín, þú varst góðum gáfum
gædd og hefðir verið þér til sóma
ef þú hefðir átt kost á langskóla-
námi. Við fjölskyldan söknum þín
öll mjög mikið og vonum að guð
og allar helgar vættir verndi þig
að eilífu. Ég vil senda öllum að-
standendum nær og fjær samúð-
ar- og samhryggðarkveðjur.
Hún var svo hrein
í lund að sjá
svo hrein og fersk
sem himinn blár.
Oft mér fellur tár
á kinn
er hún fyllir huga minn
því sú minning er svo
blíð
er við undum
hvamminum í.
(Höf. ók.)
Kæra Ása mín, ég mun ætíð
unna þér.
Gunnar Gunnarsson.
Elsku Ása mín, þú komst inn í
líf mitt þegar ég var aðeins
þriggja ára. Þú annaðist mig eins
og ég væri þín eigin dóttir. Ég
man þegar ég byrjaði í fyrsta
bekk í Melaskóla, þá fylgdir þú
mér í skólann fyrsta árið og hjálp-
aðir mér að lesa og læra heima.
Eftir grunnskólagöngu mína unn-
um við saman í sjoppunni þinni og
pabba við Hafnarstræti, það var
virkilega skemmtilegur tími sem
við áttum saman. Við höfum búið í
sama húsi næstum alla mína ævi
og tókst þú virkan þátt í að ala
upp börnin mín fjögur. Þú varst
svo yndisleg að taka á móti þeim
eftir skóla, gafst þeim að borða
bestu samlokur sem hægt var að
fá „a la amma“, spilaðir á spil,
sagðir þeim sögur og margt
fleira. Ferðalögin okkar voru
heldur betur skemmtileg, við
leigðum oft sumarbústað þar sem
þú og pabbi komuð með okkur
sem og okkar ófáu ferðir með
Norrænu, þar sem við sigldum til
Færeyja, Noregs og Danmerkur
og vorum við alltaf fimm vikur á
ferðalagi. Hundarnir okkar, þær
Eyja og Tinna, hændust mikið að
þér enda þú mikill dýravinur, þú
hugsaðir vel um öll dýr sem voru í
kringum þig, villiketti, villikanín-
ur, krumma o.fl. Þér þótti ofboðs-
lega vænt um öll þín barnabörn
sem og barnabarnabörn og hafðir
mikið dálæti á að tala um og horfa
á þær ljósmyndir sem þú varst
með af þeim uppi á vegg.
Ég er ótrúlega þakklát fyrir
hversu heppin ég var að fá þig
sem uppeldismóður og fá að njóta
allra þeirra ára sem ég átti með
þér, ég hefði ekki getað óskað
mér betri manneskju í það hlut-
verk. Börnin mín svo lánsöm að
hafa átt þig fyrir ömmu og að hafa
fengið að njóta þess að búa með
þér í sama húsi alla sína ævi.
Takk fyrir allan þann tíma sem
við áttum saman, elsku Ása mín,
og takk fyrir að hafa verið ynd-
isleg við mig og börnin mín og
hugsa um okkur alla okkar ævi.
Við erum þér ævinlega þakklát.
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afargóð
ég alltaf mun þín sakna.
(Guðrún V. Gísladóttir)
Elsku Ása okkar, minning þín
lifir ávallt í hjörtum okkar, við
elskum þig.
Margrét Rún, Bjarki,
Erling Þór, Gunnar Már,
Björg, Þorbjörn Ægir,
Jens Christian, Hanna Lilja
Belinda og Flosi Valgeir.
Elsku amma mín, hvað það er
sárt að kveðja þig. Þú hafðir að
geyma mikinn og sérstæðan per-
sónuleika sem setti mark sitt á
alla sem voru þér nákomnir.
Heimurinn verður tómlegur án
þín.
Ég hugsa með hlýhug til
bernskuáranna með þér þegar
fátt var skemmtilegra og eftir-
sóknarverðara en að fá að gista
hjá Ásu ömmu. Þar var reiddur
fram heimsins besti grjónagraut-
ur í kvöldmatinn. Við systurnar
vorum svo dekraðar með kóki í
háum rauðum kókglösum, osta-
poppi og ríssúkkulaði á meðan við
fengum að vaka fram eftir með
Margréti frænku sem við fylgd-
umst með af ákafa klóra sig í
gegnum allra fyrstu borðtölvu-
leiki 9. áratugarins. Á veturna
mættum við svo með snjóþoturn-
ar á Sævanginn til að renna okk-
ur í hraungjótunni beint fyrir ut-
an húsið ásamt öðrum börnum
hverfisins. Áramótin voru
ógleymanleg sem og hinn full-
komni lambahryggur sem þú
hafðir á boðstólum.
Unglingsárin færðust svo yfir
og ég hætti að gista. Þess í stað
fékk ég að starfa hjá þér yfir
sumartímann þegar ég var 13-15
ára. Í sjoppunni hennar ömmu og
Gunna afa mætti segja að ég hafi
lært að vinna og fyrir þá vinnu
keypti ég mér minn fyrsta fjár-
sjóð. Mér er enn í fersku minni er
ég gekk galvösk inn í Steinar í
Austurstræti og keypti mér
Bítlasafnið fyrir launin. Held ég
hafi ekki enn toppað þau kaupin.
Í sjoppunni öðlaðist ég færni í
fleiru en vinnu, þar kenndir þú
Ása Pálsdóttir
✝
Karl Jóhann
Ormsson fædd-
ist 15. maí 1931.
Hann lést á Hrafn-
istu í Reykjavík 5.
nóvember 2021.
Foreldrar hans
voru þau Ormur
Ormsson, f. 4.3.
1891, d. 26.12.
1965, og Helga
Kristmundardóttir,
f. 19.12. 1897, d.
3.5. 1977. Þau eignuðust 12
börn. Systkini Karls Jóhanns,
sem eru látin, voru þau Hrefna,
f. 30.3. 1919, Ormur Guðjón, f.
3.8. 1920, Vilborg, f. 14.2. 1924,
Sverrir, f. 23.10. 1925, Þórir
Valdimar, f. 28.12. 1927, og
Helgi Kristmundur, f. 15.8.
1929. Eftirlifandi systkini eru
Ingvar Georg, f. 11.8. 1922,
Sveinn, f. 23.6. 1933, Gróa, f.
13.3. 1936, Guðrún, f. 23.8. 1938,
og Árni Einar, f. 27.5. 1940.
Karl Jóhann kvæntist hinn 2.
júlí 1955 Ástu Björgu Ólafs-
dóttur leikskólastjóra, f. 21.1.
1936, d. 9.10. 2018. Foreldrar
hennar voru þau Ólafur Ólafs-
f. 3.4. 1988, fjármálasérfræð-
ingur. Börn þeirra eru Helga
Mjöll, f. 8.2. 2018, og Sigrún
Eva, f. 26.8. 2021.
2) Eyþór Ólafur, f. 14.5. 1960,
augnlæknir, kvæntur Margréti
Hönnu Árnadóttur, f. 4.10. 1960.
Börn þeirra eru: a) Árni Snær, f.
28.7. 1984, kennari. Sambýlis-
kona hans er Mikaela Granath,
f. 28.9. 1989, listsýningarstjóri.
Barn þeirra er John Valde, f.
17.11. 2020. b) Ragnar Örn, f.
16.9. 1987. Sambýliskona hans
er Moa Ohlson, f. 22.1. 1991, um-
hverfisfræðingur. c) Kristín
Eva, f. 4.7. 1992, leikskólakenn-
ari. Sambýlismaður hennar er
Kristoffer Hedberg, f. 20.10.
1984, vöruhönnuður.
3) Ormur, f. 29.12. 1975, skrif-
stofumaður.
Karl Jóhann Ormsson fæddist
í Reykjavík en fluttist á fyrsta
ári að Hofgörðum í Staðarsveit.
Sex ára fluttist hann með fjöl-
skyldu sinni að Laxárbakka í
Miklaholtshreppi, þar sem fjöl-
skyldan bjó til ársins 1946 en þá
flutti hún í Borgarnes. Karl
gekk í sveitafarskóla og fór
snemma á sjóinn eða 15 ára.
Hann var á ýmsum farskipum
og fiskiskipum næstu átta árin
eða þar til hann kynntist eig-
inkonu sinni, Ástu Björgu Ólafs-
dóttur. Karl lærði rafvirkjun hjá
föður sínum, Ormi Ormssyni, og
tók próf frá Iðnskólanum í
Reykjavík. Hann vann hjá
Bræðrunum Ormsson hf. frá
1954-1964 eða þar til hann
stofnaði sitt eigið fyrirtæki,
Gúmmítækni hf., sem hann rak í
eitt ár. Þá vann hann jafnframt
við ökukennslu á sama tíma. Ár-
ið 1965 setti hann upp röntgen-
búnað á nýrri röntgendeild
Borgarspítalans og starfaði þar
næstu 32 árin sem raftækja-
vörður eða til starfsloka árið
1997.
Karl Jóhann sat nokkrum
sinnum í kjörstjórn Starfs-
mannafélags Reykjavíkur og í
starfsmannaráði Borgarspít-
alans. Hann hafði alla tíð gaman
af pólitík og tók virkan þátt í
flokksstarfi Sjálfstæðisflokksins
frá unga aldri. Hann sat í full-
trúaráði flokksins í yfir 50 ár og
marga landsfundi hans. Karl lá
sjaldnast á skoðunum sínum um
menn og málefni og ritaði m.a.
fjölda greina í Morgunblaðið.
Hann var frímúrari í stúkunni
Eddu síðan 1981 en þangað sótti
hann styrk og félagsskap.
Útförin fer fram frá Bústaða-
kirkju í dag, 19. nóvember 2021,
klukkan 10.
Útförinni verður streymt,
stytt slóð:
https://tinyurl.com/7cxbn72j
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
son, f. 23.8. 1916, d.
29.3. 2006, versl-
unarmaður, og Sig-
rún Eyþórsdóttir, f.
24.8. 1919, d. 6.9.
2014, húsmóðir og
símavörður.
Börn Karls Jó-
hanns og Ástu
Bjargar eru:
1) Sigrún, f.
16.11. 1955, lyfja-
fræðingur, gift
Magnúsi Birni Brynjólfssyni, f.
1.8. 1953, lögmanni. Börn þeirra
eru: a) Karl Jóhann, f. 20.9.
1979, tölvunarfræðingur. Börn
hans með fv. maka, Margréti
Ólafíu Tómasdóttur heimilis-
lækni, eru Tómas Björn, f. 27.6.
2008, og Sigrún, f. 18.11. 2011.
b) Björn Vignir, f. 19.8. 1986,
tölvunarfræðingur. Sambýlis-
kona hans er María Björg Krist-
jánsdóttir, f. 3.12. 1987, hjúkr-
unarfræðingur. Börn þeirra eru
Emilía Björg, f. 29.10. 2015, og
Júlía Alba, f. 19.12. 2019. c) Ásta
Björg, f. 22.11. 1989, mannauðs-
sérfræðingur. Sambýlismaður
hennar er Grétar Brynjólfsson,
Tengdafaðir minn og góður
vinur, Karl Jóhann Ormsson, lést
á 91. ári. Hann var fæddur rétt
fyrir heimskreppuna og fluttist á
fyrsta ári með foreldrum og
systkinum að Hofgörðum í Stað-
arsveit. Foreldrar hans áttu þá
fyrir sjö börn. Þau systkinin urðu
hins vegar 12 að tölu. Öll voru þau
vel gerð og komust til manns. Frá
Hofgörðum fluttist fjölskyldan á
eigin jörð, Laxárbakka í Mikla-
holtshreppi, árið 1936 og þar ólst
Karl upp til 1946 er fjölskyldan
fluttist í rúmgott hús í Borgar-
nesi. Tengdapabbi varð snemma
sjálfbjarga. „Situr sveltandi
kráka, fljúgandi fær“ var mál-
tæki, sem Karl heyrði snemma á
ævinni. Hann munstraði sig sjálf-
ur á Laxfoss 16 ára, sem sigldi
milli Reykjavíkur og Borgarness.
Sjómennsku stundaði Karl í rúm
átta ár á hinum ýmsu skipum, t.d.
Esju, Heklu, Eldborg, Akraborg
og Tungufossi, sem sigldu á Evr-
ópu og Ameríku. Tengdapabbi
minntist þessara ára oft með
söknuði en hann kynntist mörg-
um kynlegum kvistum á sjónum,
t.d. Tunnuláka, Ástarbrandi,
Pjása og Skjölla. Lengi eftir að ég
kynntist honum gat hann með
sinni arnarsjón sagt til um skipa-
komur, er hann leit út á flóann úr
eldhúsglugga okkar á Keilu-
granda. Hann lærði rafvirkjun
hjá föður sínum, Ormi, og vann
lengi hjá frænda sínum Eiríki
Ormssyni, Bræðrunum Ormsson
hf. Það var kært milli þeirra Ei-
ríks og tengdapabba. Karl kunni
margar sögur af Eiríki frænda
sínum. Eiríkur ráðlagði frænda
sínum eitt sinn að ef hann vildi
safna fé væri heppilegast að fara
með tóma vasa í bæinn. Það gerði
hinn hyggni búmaður. Karl var
mikill fjölskyldumaður. Honum
var gefið gott skap og hafði létta
en einnig viðkvæma lund. Hann
var bjartsýnn að eðlisfari en líka
hreinskiptinn og einstaklega
hjálpsamur. Þá var hann einnig
hugmyndaríkur og uppfinninga-
samur. Hann kom mér fyrir sjón-
ir sem kvikur maður, með stórar
hendur og snöggar hreyfingar.
Hann hafði þessi brúnu fallegu
augu, skarpleitur með dökkar
brýr og minnti svolítið á Frans-
mann. Alltaf vel rakaður, notaði
Old Spice og gekk ævinlega til
vinnu á röntgendeild Borgarspít-
alans í skyrtu og bindi en þar
starfaði hann í 32 ár. Hann þótti
skapmaður en fór sparlega með
það. Hann reyndist með eindæm-
um bóngóður og mátti ekkert
aumt sjá hjá þeim sem minna
máttu sín, neitaði aldrei nokkrum
um stór né smá viðvik. Mátti einu
gilda hvort um var að ræða að
skutla barni í skólann eða vinna
heilu helgarnar fyrir frambjóð-
endur eða flokkinn í kosningum.
Það verður seint sagt að tengda-
pabbi hafi ekki verið pólitískur.
Hann var sannfærður sjálfstæð-
ismaður alla tíð. Tengdaföður
mínum varð ekki haggað þegar
kom að pólitískri sannfæringu.
Hann var umhverfissinni og
dýravinur og hændist snemma að
fuglum og ferfætlingum. Karl
barðist í mörg ár við erfið veik-
indi og sýndi mikið þolgæði,
seiglu og sigurvilja. Það verður
ekki skilið við tengdapabba nema
minnast á hans góðu eiginkonu,
Ástu Björgu, sem var hans bjarg í
blíðu og stríðu allt þar til hún féll
frá haustið 2018. Þau voru gift í
nær sjö áratugi. Fráfall Ástu var
Karli áfall og mikið frá honum
tekið. Mér ber þó að þakka þann
vinahug, sem hann sýndi mér
með vikulegum samfundum í ára-
raðir. Að endingu vil ég þakka
tengdaföður mínum hina tryggu
samfylgd í gegnum árin og mun
sakna hins hlýja viðmóts, sem
hann sýndi allri fjölskyldu minni.
Í dag verður hann lagður til
hinstu hvílu við hlið eiginkonu
sinnar og þá er langri vegferð
hans lokið. Guð blessi minningu
Karls Jóhanns Ormssonar.
Magnús Björn Brynjólfsson.
Það rifjast upp margar góðar
minningar nú þegar afi er fallinn
frá og er ég ævinlega þakklát fyr-
ir að hafa átt hann að. Afi var
kletturinn okkar og sá sem gerði
allt betra þegar eitthvað bjátaði á
með sínu bjartsýna viðhorfi. Allt
sem hann eða aðrir gengu í gegn-
um reyndi hann að taka á já-
kvæðninni og fram til síðustu
daga ömmu gerði hann allt sem
hann gat til að láta henni líða bet-
ur og vera til staðar fyrir hana.
Við afi vorum góðir vinir og
kann ég að meta allar þær stund-
ir sem við áttum saman og spjöll-
uðum saman hvort sem var í síma
eða þegar við hittumst. Hann var
duglegur að heyra í sínu fólki og
fylgjast með og var mjög áhuga-
samur um alla. Hann hringdi í
mig síðast rétt eftir að ég átti Sig-
rúnu Evu og spurði hvernig ég
hefði það, óskaði okkur hjartan-
lega til hamingju og bað guð að
vera með okkur.
Afi var mikill áhugamaður um
flugvélar og skip og keypti meira
að segja hlutabréf hjá einu flug-
félaginu í sumar. Þegar ég var að
vinna sem flugfreyja eitt sumarið
fylgdist hann oft með fluginu
mínu en í nokkur skipti flaug ég
frá Keflavík til San Francisco, þá
var notalegt að vita af því að afi
fylgdist með mér. Þegar ég kom
heim hringdi hann í mig og gat
sagt mér nákvæmlega hvernig
vélin flaug.
Afi hafði mikið dálæti á dýrum,
þá sérstaklega hundum, refum og
fuglum. Hann var einstaklega
góður í að finna unga og hreiður
og eyddum við mörgum stundum
saman á sumrin að labba um
Grímsnesið og finna litla hlaup-
andi unga eða hreiður til að
skoða. Allar tegundir þekkti hann
og hljóðin í þeim. Síðustu árin
fórum við á Seltjarnarnes að
skoða kríuvarpið en krían var
einn af hans uppáhaldsfuglum.
Afi var aldrei meira en eitt
símtal í burtu og var alltaf tilbú-
inn til þess að sækja mig eða
skutla mér hingað og þangað.
Hann elskaði að vera á ferðinni
Karl Jóhann
Ormsson